Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |     wiem, ja cię kocham, to mój rozum, po co mi więcej?~Siedzieli
 2     I,  VIII |         z innymi, bo Bucholc ma rozum. Ale po co było robić podobną
 3     I,  XII  |    niedoli i wielki pobłażający rozum.~Była to paradoksalna sprzeczność,
 4     I,  XIII |     tylko, żeby wyżyć, one mają rozum.~- Panie Myszkowski, żebyś
 5    II,  I    |      nie rozstrzygają armaty, a rozum stanu.~- Ta, ta, ta! - przedrzeźniał
 6    II,  I    |     miał armat więcej i wojska. Rozum państw - to wielkie armie,
 7    II,  I    |      dziedzic taki był tłusty w rozum. jaże go Niemcy zjadły,
 8    II,  XI   |       ja lubię, jak młodzi mają rozum, że ja lubię mądrym pomagać,
 9    II,  XVI  |         dajmy się... Moc mamy i rozum tyż... to chciałem rzec
10    II,  XVIII| wstrętny, rechoczący głos, swój rozum sprowadzony tylko do najobfitszego
11    II,  XXI  |         Keine gadanie! Masz pan rozum, to jest największy kapitał.