Tom,  Rozdzial

 1     I,  III | tłumaczył się prosto.~Zapanowało milczenie.~Storch odkasływał, nachylał
 2     I,  VI  |    czasie.~- Bałem się przerywać milczenie, mogłaś myśleć wtedy o nader
 3     I,  VIII|         zwracając nawet uwagi na milczenie Karola, który odpowiadał
 4     I,  VIII|         Co poczniesz? - przerwał milczenie Borowiecki.~- Przyszedłem
 5     I,  X   |      rano.~- Wie mama - przerwał milczenie Józio. - Spotkałem dzisiaj
 6     I,  XI  |        śpiewa, prawda? Przerwała milczenie nie patrząc na niego.~-
 7     I,  XVI |    spiesznie, zapadając w długie milczenie, którego nie śmieli przerywać
 8    II,  I   |       wkrótce i poszedł do domu.~Milczenie długie zapanowało.~Stary
 9    II,  VI  |           W gabinecie zapanowało milczenie. Szaja patrzył przez okno
10    II,  VI  |          że na takie rany czas i milczenie jest najlepszym lekarstwem,
11    II,  XIV |          na biegunowym .krześle.~Milczenie zalegało werendę, bo wszystkich