Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |       na niego z jakimś niemym żalem zawodu i wyrzutu. Czuł w
 2     I,  V    |          mruczał Moryc jakby z żalem.~- Ty jesteś dobry chłop,
 3     I,  X    |          i oczy mu pociemniały żalem.~- Za miesiąc będzie zielono
 4    II,  I    |  zabierać.~Patrzył z gniewem i żalem na Karola.~- Mam bardzo
 5    II,  X    |  przepełniony łzami, miłością, żalem, zaparciem się siebie, że
 6    II,  XI   |         krzyknął porwany znowu żalem i rzucił się do rewolweru,
 7    II,  XVIII|        dziwnie, jakby z pewnym żalem na zebranych i powiedział:~-
 8    II,  XVIII|      patrzył za nim z głębokim żalem, a potem zadzwonił i kazał
 9    II,  XXI  |       jeden nerw nie drgnął mu żalem; zdenerwowanie, wszystkie
10    II,  XXIII| powiedział półgłosem i jakby z żalem powlókł oczami po parku -