Tom,  Rozdzial

 1     I,  IX  |     one będą żyć! Niech mi pan wierzy, panie Trawiński, moje słowo
 2     I,  IX  |    przed nią; to ona tak zaraz wierzy, że gotowa się dać zabić
 3     I,  IX  |     wszystkim, w których tylko wierzy, i wszyscy, ma się rozumieć,
 4     I,  XI  | wszystkim... a chyba... pan... wierzy... że mu szczerze... życzą...~-
 5     I,  XIII|       gadanie, w które pan nie wierzy, bo pan dobrze wie, że płotkę
 6     I,  XIV |    Nieprawda!~- Kiedy pani nie wierzy, to wychodzę.~Dopędziła
 7    II,  I   |       pomówić. A, pan może nie wierzy, że ja pasałem bydło? -
 8    II,  X   |       samo i pani Stefania nie wierzy panu Karolowi, bo obiecuje
 9    II,  X   |    cierpienia.~- Niech mi pani wierzy, że i ja odczuwam, ale nie
10    II,  XV  |   strumieniami.~- Łzom pan nie wierzy?~- Przepraszam, kobiecym