Tom,  Rozdzial

 1     I,  VIII|           gdy rozległ się krótki, straszny ryk ludzki.~Jedno z kół,
 2     I,  IX  |       jaka go czekała, szarpał go straszny ból, ból strachu przed jutrem,
 3     I,  IX  |           się, miał przy mnie tak straszny atak, że ledwie go uratowano,
 4     I,  X   |          Józiu! - szeptał i jakiś straszny żal rozdzierał mu serce.~
 5    II,  II  |           się:~- Wiecie, panowie, straszny wypadek się zrobił. - Broń
 6    II,  III | sprzedawał, bo sezon wiosenny był straszny dla całej Łodzi, odprawiał
 7    II,  VI  |        przychodził, a że upał był straszny i ten denerwujący świst
 8    II,  XIX |        kastet ręką wymierzył taki straszny cios, że Małinowski zatoczył
 9    II,  XIX |    przyjaciół Adama, bo dzień był straszny, co chwila padał deszcz
10    II,  XXI |    dzisiaj... teraz... słyszę ten straszny szum... ten trzask... te