Tom,  Rozdzial

 1     I,  III |     kanapce i na krześle. Moryc roześmiał się wesoło.~- To ty go wcale
 2     I,  X   |   honoru, że nie. Co za myśl? - roześmiał się sucho. - Ostrzegłem
 3     I,  XIII|      córkę bez żadnego wahania.~Roześmiał się prawie głośno, bo przypomniał
 4    II,  II  |         podrapać. Ha, ha, ha! - roześmiał się wesoło, tak mu się podobał
 5    II,  II  |         pocałujesz, ha, ha, ha!~Roześmiał się serdecznie z miny Kleina,
 6    II,  III |         komicznie, że Karol się roześmiał.~- Pan się śmiej, a ja się
 7    II,  V   | uszczęśliwiamy bezinteresownie.~Roześmiał się serdecznie i bardzo
 8    II,  XI  |         prawie nic...~Moryc się roześmiał wesoło i zamilkł, ubierał
 9    II,  XVII|      Moryc przed Karolem, który roześmiał się wesoło i powiedział:~-
10    II,  XXI | ponurych barwach, ale fabrykant roześmiał się na te dowodzenia.~-