Tom,  Rozdzial

 1     I,  V   |      nic więcej - mruknął Maks obojętnie.~- Możemy stracić trzy razy,
 2     I,  V   |    Łodzi.~- Któż taki? - pytał obojętnie, zdejmując palto w przedpokoju
 3     I,  X   |      nimi.~Przywitał się dosyć obojętnie i chciał żegnać zarazem.~-
 4     I,  XI  |    salonie. Patrzano na siebie obojętnie i jakby wrogo, jakby jedni
 5    II,  V   |   wielką dokładnością w notes.~Obojętnie słuchał narzekań i z nie
 6    II,  VII |    domu, u ojca? - pytał dosyć obojętnie.~- Ojciec nie bardzo zdrów,
 7    II,  VII |          Nie zginie... - mówił obojętnie Karol.~- Ja wiem, ale ja
 8    II,  XIII|    może wtedy pogadamy - rzekł obojętnie Grunspan, ale w rzeczywistości
 9    II,  XIII| patrzyła i słuchała z początku obojętnie, ale w miarę jak on mówił
10    II,  XXI |       różnych ludzi, witał ich obojętnie i spokojnie, słuchał opowiadań