Tom,  Rozdzial

 1     I,  II  |        Horn zawahał się przez mgnienie, rumieniec powlókł jego
 2     I,  III |      się w niego całą siłą na mgnienie, aż się zachwiał pod jej
 3     I,  IX  |    tak go ta myśl porywała na mgnienie, że radośnie i tryumfująco
 4    II,  I   |    nią ukrywa - ale ani przez mgnienie nie przypuszczała, że ukrywał
 5    II,  III | wzruszeniem,~Odwróciła się na mgnienie i obrzuciła go surowym jeszcze,
 6    II,  IV  |    Wtedy Zośka przystanęła na mgnienie na środku pokoju i rzuciła
 7    II,  VI  | chwila, wznosił silniej przez mgnienie i znowu zniżał się do szeptu
 8    II,  VIII|       już idzie ku nim, że za mgnienie zaraz padnie im na duszę
 9    II,  XXI |       jej zerwał, stała przez mgnienie nieruchoma, zasłuchana w
10    II,  XXI |       się z tej matni, ani na mgnienie nie myślał o poddaniu się.~