Tom,  Rozdzial

 1     I,  XI  |         przeprowadzani wzrokiem Mady, która nie śmiała go prosić,
 2     I,  XIII|     pomiędzy masą kwiatów twarz Mady i zniknęła.~W przedpokoju
 3     I,  XIII|   spania! - szepnął Karol.~- To Mady, jak pójdzie za mąż. Chodźmy
 4     I,  XIII|       za mąż. Chodźmy do pokoju Mady.~Ale Mada zaczęła protestować,
 5     I,  XIII|       zupełnie bez gustu.~Prócz Mady nikt nie mieszkał w pałacu,
 6     I,  XIII|       Mullera i jeszcze większa Mady.~Uśmiechał się do jakiegoś
 7    II,  III |     zawiódł się, bo jasna twarz Mady błysnęła w jednym oknie,
 8    II,  XV  |        Prawda, jaka z tej panny Mady typowa gęś?~- Mnie wydała
 9    II,  XV  | zdumienie z ich przyjścia.~- To Mady robota, sprytna dziewczyna! -
10    II,  XV  |  dorobkiewiczowskich fantazjach Mady i starego Mullera, ośmieszał