Tom,  Rozdzial

1     I,  VI  | reflektował się i coś jakby pewien wstyd niewytłumaczony przejmował
2     I,  VI  |            mi wciąż gadała, że jej wstyd się pokazać na ulicę, ma
3     I,  X   |    zawrócił do powrotu.~Wysockiemu wstyd było własnej brutalności
4     I,  XII |             A potem gryzł go jakiś wstyd, bo dobrze pamiętał przysięgi
5     I,  XII |            tak niedawno jeszcze...~Wstyd było mu również tego rozmazgajenia,
6     I,  XIII|    pozostał, bo w ostatniej chwili wstyd mu się zrobiło tej dziecinnej
7    II,  III |           ze mną rozwiedzie, bo mu wstyd przed swoimi za mnie. Dzisiaj
8    II,  XVI |           nic was nie obchodzi ani wstyd, ani hańba całej rodziny,
9    II,  XXII|  dziewczyny.~Głęboki, upokarzający wstyd palił mu serce.~Nie mógł