Tom,  Rozdzial

1     I,  X    |     szepnął mu ciszej.~Antoś uspokoił się nieco, otarł szybko
2     I,  XV   | ludzi przy pakowaniu towarów uspokoił go znacznie.~Kilkadziesiąt
3    II,  I    |    szczękały i gdy nieco się uspokoił, tak drżał cały, że nie
4    II,  II   |    nim piorunujące wrażenie, uspokoił się jednak szybko, pogładził
5    II,  IV   | uciekać w świat.~Z trudem ją uspokoił, okręcił w jakąś chustkę,
6    II,  XI   |   się drwiąco, a gdy bankier uspokoił się nieco, zaczął opowiadać
7    II,  XIX  |      Adam wsłuchany w muzykę uspokoił się nieco.~Potem przyszedł
8    II,  XX   |     butelkę koniaku, ale nie uspokoił się ani zapomniał.~Jechał
9    II,  XXIII|   szkieletem.~Borowiecki się uspokoił, już znalazł drogę na jutro,