Tom,  Rozdzial

1     I,  II | straszną siłą ruchu; jak jakieś strzępy pyły, drzazgi, skłębione,
2     I,  II |         w jakieś ohydnie brudne strzępy chustek.~- Czemu nie wrócicie
3     I,  III|         się co chwila jak stare strzępy, gdy je kto chce silniej
4     I,  XI |         zgniły i rozpadły się w strzępy, pokryte wielką, martwą
5    II,  I  |   resztki mgieł niby poszarpane strzępy muślinów, wskroś których
6    II,  III|     dosyć - myślał drąc list na strzępy.~I rzeczywiście miał już
7    II,  IV |        garderobę i porwała ją w strzępy, podeptała z nienawiścią
8    II,  XIX|    mgnieniu oka rozmiażdżyło na strzępy.~Jeszcze ostatni ich krzyk
9    II,  XX |  przedzierał się przez te białe strzępy zasypujące świat, a Borowiecki