Tom,  Rozdzial

1     I,  II |  skroplona para opadała prawie strumieniami.~Szalony, podobny do drgającego
2     I,  VI |       z balkonów lała się woda strumieniami na głowy przechodzących
3     I,  VI |   tratowane, mieszane, rzygało strumieniami spod nóg na stragany i na
4     I,  VII|        płynęły coraz szerszymi strumieniami i Szaja rósł i potężniał.~
5    II,  III| zsuwało się za lasy i pryskało strumieniami miedzianego światła na Łódź
6    II,  XV |       płynąć swobodnie, choćby strumieniami.~- Łzom pan nie wierzy?~-
7    II,  XIX|      błoto, chlustając dookoła strumieniami.~Orszak posuwał się wolno
8    II,  XIX|         z dachów spływała woda strumieniami i rozpryskiwała się o chodniki
9    II,  XXI|      nie słyszała; łzy płynęły strumieniami po jej twarzy, nie wiedziała,