Tom,  Rozdzial

1     I,  VI  |       melancholii opuszczenia i smutku.~Błoto i w tej ulicy było
2     I,  IX  |       usypiający nastrój nudy i smutku.~Na schodach i korytarzach
3     I,  XVI |    Ludzie z trwogą i w cichości smutku dziwnego stawali wobec martwego
4     I,  XVI |     pałacu zapanowała atmosfera smutku.~Całe piętro zajmowane przez
5     I,  XVI |   płynący przejmującymi rytmami smutku nad rozkołysanym morzem
6    II,  III |  wszystkim ciężyła ta atmosfera smutku.~Stary Baum zmienił się
7    II,  X   |  wewnętrznie, więc dla pokrycia smutku zaczął podśpiewywać:~Miała
8    II,  X   | cynicznie i czuł dużo goryczy i smutku rozmyślając nad sobą.~-
9    II,  XVII|    zupełnie inna kobieta, pełna smutku i cichej rezygnacji.~Żal