Tom,  Rozdzial

1    II,  I   |       było jakby bardzo ciche łkanie, ale tak ciche, że wydawało
2    II,  III |     po twarzy i coraz głębsze łkanie wstrząsało jej piersiami.~
3    II,  VI  |    coraz wyżej, tylko wielkie łkanie zapychało mu gardło i trzęsło
4    II,  VII |     niego i całą siłą tłumiąc łkanie, jakie wzbierało w jej sercu,
5    II,  VIII|     gwałtownie, powstrzymywać łkanie, dusić w sobie łzy, ale
6    II,  VIII|       szybami, nie miała sił, łkanie zapchało jej gardło, serce
7    II,  XI  | zasłoniła sobie twarz i przez łkanie wołała:~- Ja pana już nie
8    II,  XVI |     spływały po jej twarzy, a łkanie od czasu do czasu rozrywało
9    II,  XIX |       pieśń rozlegała się jak łkanie pełne skargi i bezbrzeżnego