Tom,  Rozdzial

1     I,  VII  | wrzaskliwą żałością, to huczały głuchą rozpaczą, wybuchały jękiem
2     I,  X    |  ustawicznie, a chwilami wrzawa głucha przedzierała się z ulicy
3     I,  XI   |         kraj, budziła się w nim głucha, niezmożona tęsknota za
4     I,  XV   |     gorycz zawodu przesycała go głuchą nienawiścią do całego świata,
5    II,  I    |    świat i robiła się cisza tak głucha a przeogromna, że słychać
6    II,  III  |        też dookoła niego pustka głucha, a po Łodzi mówiono głośno,
7    II,  VI   |       powietrze.~Cisza panowała głucha.~Wszyscy poruszali się automatycznie,
8    II,  XXI  |           idź... zawołam cię... Głucha, splątana wrzawa pożaru
9    II,  XXIII|         rychło, targnięty jakąś głuchą, nieokreśloną tęsknotą.~