Tom,  Rozdzial

1     I,  IX |         wspólne uwielbienie, dosyć wyraźnie czytałem to z ich spojrzeń.~-
2     I,  XIV|            Dlaczego? powiedzcie no wyraźnie, Wilczek.~- Bo wy się nie
3    II,  I  |          gdy mu stary Muller dosyć wyraźnie powiedział, że mu odda Madę
4    II,  VI |      towaru, ale proszę pań, niech wyraźnie stoi w pismach, że Szaja
5    II,  VII|            i nie wiedziała jeszcze wyraźnie, dlaczego te straszne myśli
6    II,  VII| nieopowiedzianą. Czuła tylko jedno wyraźnie, że ten świat jej ukochanego,
7    II,  XV |          zdziwiona, bo Mada mówiła wyraźnie, że Karol na wiosnę bywał
8    II,  XXI|            sobą. Krzyki już bardzo wyraźnie dolatywały do pokoju, a