Tom,  Rozdzial

1     I,  IX   |         człowiek! - zawołała ze współczuciem.~- Nie ma go co żałować,
2     I,  X    |       robotniczych.~Słuchała ze współczuciem, notując w pamięci adresy.~-
3     I,  X    |      chwili, było tylko wielkim współczuciem dla cierpienia. Nie spostrzegł
4     I,  XV   |    dłuższym przestanku rzekł ze współczuciem:~- Znowu nic z waszego małżeństwa?~-
5    II,  IV   | poczniecie? - zapytał z wielkim współczuciem.~- Idę w tej chwili do Kesslerów! -
6    II,  VIII |      słuchała z ciekawością, ze współczuciem, a w końcu żal jakiś nieokreślony
7    II,  XV   |      Anka słuchała z uwagą i ze współczuciem przypatrywała się jego podkrążonym
8    II,  XVIII|   patrzył, aż serce wezbrało mu współczuciem i zdrój boskich łez, jak