Tom,  Rozdzial

1     I,  IX  |     i już mrocznymi, pełnymi trwogi oczyma patrzył się w Ninę,
2     I,  XIII|     te jakieś dziwne, ciemne trwogi zaczęły mu przenikać duszę
3     I,  XIII|   uciekać, trząsł się cały z trwogi i zaczął gwałtownie dzwonić
4    II,  III | jakimś wzrokiem osłupienia i trwogi.~- Karl, ty mnie nie kochasz!
5    II,  IV  | matki z nieludzkim okrzykiem trwogi strasznej; czepiała się
6    II,  XIV |      się z pośpiechem pełnym trwogi.~Zazdrość nim szarpała.
7    II,  XX  |   pociąg i pełen nieopisanej trwogi czekał w jakiejś małej restauracji
8    II,  XX  | całym, przewalały się tumany trwogi pełne rozpryśniętych obrazów,