Tom,  Rozdzial

1     I,  III  |       łaził jak senny i nie mogąc rzucić się na szyję Karola, przycisnęła
2     I,  V    |        muszę dla świętego spokoju rzucić jaką kość dla hołoty.~-
3     I,  VIII |       tego dalej dowodzić. Chciał rzucić miejsce - mógł; miał jakie
4     I,  VIII |      ostro, bo Horn gotów był się rzucić na Bucholca.~- Zuch chłopak,
5     I,  IX   |         ze łzami w oczach, gotowa rzucić się w obronie męża.~- To
6    II,  VIII |           wybuchnąć rozpaczą, nie rzucić mu się do nóg i żebrać,
7    II,  XVIII| oślepiającej radości. Miał ochotę rzucić mu się na szyję, ale rychło
8    II,  XXII |          w nim pozostało, aby się rzucić przed nią na kolana i całować