Tom, Rozdzial
1 I, I | paltem na ramionach, usiadł przed piecem, w którym wesoło
2 I, I | stron zdały się wyrastać przed nim czerwonymi, potężnymi
3 I, I | ustawiali się bezładnymi kupami przed bramami fabryk, drudzy,
4 I, II | sennie, a majstrowie stali przed maszynami, co chwila któryś
5 I, II | siadł na wysokim taburecie, przed pustym biurkiem.~Główny
6 I, II | traktował cygarem, stał przed nim, napychając sobie fajkę
7 I, II | butersznity z gazety i układał je przed Borowieckim.~- Wyglądasz
8 I, II | czworo dzieci wpychając przed sobą.~- Niech będzie pochwalony
9 I, II | przerwał mu ostro i usiadł przed długim stołem.~- No, jestem
10 I, II | świecił im w oczach, niepokój przed jutrem bez roboty, przed
11 I, II | przed jutrem bez roboty, przed nędzą.~- Ścierwy nie maszyny.
12 I, III | Napijesz się?~- Warto by przed teatrem,~- Kelner, koniak,
13 I, III | uśmiechał się, zapatrzony przed siebie.~- Co to będzie za
14 I, III | Powóz za powozem zajeżdżał przed hotelową bramę i wyrzucał
15 I, III | wykwintnej poznać, że ma przed sobą człowieka, który jako
16 I, III | Łódź?~- Nie my tracimy; przed chwilą był Bauer i mówił,
17 I, III | drukarnię.~- Widzi pan, przed godziną donieśli depeszą
18 I, III | wszystkim. Chcesz, uklęknę przed tobą i będę ci to mówić
19 I, III | stanęli na miejscu. Zajechali przed pałacyk Zukerów, stojący
20 I, III | jakieś drzwi, które się przed nim otworzyły, do słabo
21 I, III | szepnął cicho, zginając się przed nim.~Karol uśmiechnął się
22 I, III | najrozmaitszych przysmaków i stawiała przed nim.~Miała na sobie bladożółty
23 I, III | nieodpowiedzialnym, padała przed nim na kolana, obejmowała
24 I, IV | wilgotnym wiatrem,~Stał chwilę przed domem, nic nie widząc przed
25 I, IV | przed domem, nic nie widząc przed sobą prócz połyskującego
26 I, IV | musiał parasolem wyszukiwać przed sobą twardszego gruntu,
27 I, IV | zaczekać na wszelki wypadek przed domem i z pośpiechem dzwonił
28 I, IV | je i z całej siły rzucił przed siebie, na stół.~- Masz,
29 I, IV | senniej i z wyciągniętą ręką przed siebie wskazującym palcem
30 I, IV | zaraz przy rogu Spacerowej, przed synagogą.~ ~
31 I, V | rękami i stał w drugim pokoju przed bufetem.~- Kwicz, Bum-Bum,
32 I, V | w kuflu, jaki postawiła przed nim kelnerka.~Pił długo,
33 I, V | Mateusza, który spał, klęcząc przed kominem z głową na blasze,
34 I, V | drogę, bo cię nie zobaczę przed wyjazdem, wstanę dopiero
35 I, V | bieliła się w gazonie głównym przed podjazdem pałacowym. Ścieżki
36 I, V | czarnej liberii otworzył przed Borowiec-kim wielkie drzwi
37 I, V | narożnym gabinecie.~Siedział przed wielkim piecem z zielonych
38 I, V | którym ten przypomniał, że przed laty miał przyjemność znać
39 I, V | drugi z kartoflami stał przed nim.~Umilkli.~Lokaje niby
40 I, V | jeździli za granicę i razem przed kilku laty znaleźli się
41 I, VI | jeszcze nędzniej. Przystawali przed wystawami sklepów zapełnionych
42 I, VI | najohydnie j szych szynków, przed którymi wygrzewali się na
43 I, VI | lub Nawrót i z powrotem.~Przed cukiernią na rogu Dzielnej
44 I, VI | Liczne rusztowania, stojące przed nowo wznoszonymi lub nadbudowywanymi
45 I, VI | trotuary zmieniały się przed każdym prawie domem, raz
46 I, VI | użytku ręcznych warsztatów.~Przed owymi nie skończonymi domami,
47 I, VI | jabłek, zabawek dziecinnych.~Przed sklepami, które były pootwierane
48 I, VI | wychodziła w pola, świnie łaziły przed domami i próbowały ryć stwardniałą
49 I, VI | bardzo elegancki, czekał przed bramą.~- Dojedź tylko do
50 I, VI | będę u niej w sklepie jutro przed południem.~- A dobrze, ale
51 I, VII | przygładzając powich-rzone włosy przed wielkim zwierciadłem, stojącym
52 I, VII | chwalił go któregoś dnia przed Fabciem, a zresztą i Will
53 I, VII | przysięga, że mył się cały przed samą wizytą. Słyszysz, cały.~-
54 I, VII | Róża?~- Nudzę się i udaję przed gośćmi, że mnie bawią. a
55 I, VII | bawią. a ty?~- Nic nie udaję przed nikim i także się nudzę.~-
56 I, VII | szybkością lawiny śnieżnej.~Przed czterdziestu laty, pamiętał
57 I, VII | czasami sklepu i trotuaru przed nim. Wystawał całe miesiące
58 I, VIII | kolumny cyfr tańczyły mu przed oczami niby kłęb sadzy.~
59 I, VIII | Borowiecki już w palcie stał przed oknem i niecierpliwie czekał
60 I, VIII | jechać do lasku Milscha.~Przed starym browarem, olbrzymim
61 I, VIII | kłócił się z Mullerem.~- A ja przed chwilą zostawiłem go w podobnej
62 I, VIII | Wyprzedziłem i stanąłem przed jakąś wystawą, a kiedy nadchodziła,
63 I, VIII | siadając do oczekującej przed bramą dorożki i zaraz z
64 I, VIII | pomóc i usprawiedliwił się przed samym sobą z tego w zupełności,
65 I, VIII | zadowolony. Ciągle stała mu przed oczami ta jasna, piękna
66 I, VIII | Chłop puścił wózek i stanął przed nim wyprostowany.~- Jakże
67 I, IX | Mieszkał dosyć daleko, bo przed końcem Konstantynowskiej
68 I, IX | czytając.~Cofnął się i zawołał przed portierą:~- Nina! Sama tak
69 I, IX | straszny ból, ból strachu przed jutrem, które miało przyjść
70 I, IX | siedział w małym pokoiku przed biurkiem, zarzuconym stosem
71 I, IX | srogim spojrzeniem.~Miał przed oczyma całą część miasta;
72 I, IX | jednego, żeś pan nie był przed pięćdziesięciu laty w Łodzi,
73 I, IX | który stał w ogrodzie, przed pawilonami fybrycznymi,
74 I, IX | prędko i zaczął uciekać przed nimi.~Dziewczynki już wiedziały,
75 I, IX | że byle bałwan nablaguje przed nią; to ona tak zaraz wierzy,
76 I, IX | tylko ciągle knajpuje, a przed Bertą gra rolę nieszczęśliwego,
77 I, IX | o wnuczkach, unosił się przed Bertą nad pięknością jej
78 I, IX | ukłoniwszy mu się zaraz przed domem, zniknął w ciemnych
79 I, X | wykrzykiwał gruby chłopak pchając przed sobą krzesełko i okładając
80 I, X | zaczęła przepinać włosy przed małym zwierciadełkiem, wiszącym
81 I, X | płaczem usprawiedliwiał się przed żoną.~- Jak honor kocham,
82 I, X | myślał. - Zupełnie głupie!~Przed teatrem spotkał się oko
83 I, X | koziołkować w różny sposób przed znudzonymi gąskami łódzkimi!
84 I, X | stole i zapatrzyła się tępo przed siebie.~- Usiądź przy mnie -
85 I, X | którą się bała zdradzać przed nim w tej chwili, powstrzymana
86 I, X | złością i przystanąwszy przed drzwiami, z ciemności przypatrywała
87 I, X | podwiozę, moje konie czekają przed bramą.~Zwróciła się do Wysockiego,
88 I, X | Wysocki szedł znowu jak przed dwoma godzinami Piotrkowską,
89 I, XI | ostatnim się nie wygadywał przed starym, ale przeciwnie,
90 I, XI | które obawia się skarżyć przed starszymi. Dotknęło ją boleśnie,
91 I, XI | złością.~- Sza, Zygmunt, przed ślubem wszystkie panny tak
92 I, XI | z grzebieniem, wygłaskał przed lustrem brodę, schował pod
93 I, XI | już Łódź męczy.~Zajechali przed dwupiętrowy dom, dosyć szczęśliwie
94 I, XI | butami.~Endelman wyszedł aż przed drzwi, witał ich z uniesieniem
95 I, XI | Endelman powrócił wkrótce, przed nim szedł lokaj i na srebrnej
96 I, XI | zagadnęła ciekawie, bo widziała przed chwilą Likiertową.~- Cała
97 I, XI | mistrz próbował fortepianu, przed chwilą wtoczonego z jednego
98 I, XI | pana.~- Ja już usłyszałem przed chwilą - szepnął Borowiecki
99 I, XI | szepnął Borowiecki stając przed nią.~- To się liczy - zawołała
100 I, XI | dwie siostry i nie ukrywamy przed sobą nic - powiedziała z
101 I, XI | złość, że Lucy wypaplała przed tą klasyczną lalką ich tajemnice.~-
102 I, XI | a jednak często stawała przed nim jej twarz dumna i smutna,
103 I, XI | poparcie - skłonił głowę przed Trawińską. - Czytałem jakąś
104 I, XI | kilkadziesiąt obrazów i stanęli przed wielkim mitologicznym malowidłem,
105 I, XI | to i zwierzać się muszą przed sobą.~- Wiem, co mówię.
106 I, XI | Może mnie pan usprawiedliwi przed braterstwem, ale wyjść zaraz
107 I, XII | słów Em-my.~Usiadł wreszcie przed oknem i zapatrzył się bezmyślnie
108 I, XII | fartuchem, rozstawiała talerze przed starą siwą kobietą i starym
109 I, XII | sposobem usprawiedliwić się przed sobą i uspokoić nieco roztrzęsione
110 I, XII | Niewiele wiedziano o nim.~Przed dziesięciu laty zjawił się
111 I, XII | melancholijnie, bo twarz Emmy stanęła przed nim i przypomniały mu się
112 I, XIII | Saksonii, skąd Muller przybył przed laty jako zwykły tkacz do
113 I, XIII | stolików niskich, symetrycznie przed nimi rozstawionych, że tutaj
114 I, XIII | grzbiecie fotelu i zapatrzył się przed siebie, i z wolna zaczęło
115 I, XIII | pełną strasznej ciszy.~Przed dziesiątą Karol skończył
116 I, XIII | czuwający w przedpokoju szedł przed nim ze świecą, a Bucholc
117 I, XIII | powiedział, siedział w fotelu przed piecem, poruszał nieodstępnym
118 I, XIV | Muzyką bronili się bezwiednie przed stępieniem, jakie dawała
119 I, XIV | dwadzieścia, ale koniecznie przed szóstą wieczorem jutro.~-
120 I, XIV | dziewczynami. Zaczekałem przed domem i po kilkunastu minutach
121 I, XIV | nie odezwała się, klęczała przed złocistym obrazem Częstochowskiej,
122 I, XIV | zamykającej ten długi czworobok przed olbrzymim kominem, stał
123 I, XIV | szczebiotała wspinając się przed nim na palce i gładząc go
124 I, XIV | Borowieckiego.~Prawie już przed samą fabryką dopędził go
125 I, XV | ratunek, a wtedy on klęczał przed nią, całował ją po rękach
126 I, XV | gorąco w drukarni, wyszedł przed fabrykę i usiadł na wystającej
127 I, XV | jeszcze przyznać do tego nawet przed samym sobą i walczył całą
128 I, XV | podsuwano pod magazyny, przed drugimi magazynami ładowano
129 I, XVI | trumna zarzucona kwiatami.~Przed karawanem, na tle szarych
130 I, XVI | tygodni.~- Nie blaguj, bo przed dwoma dniami dopiero ogłoszono.~-
131 I, XVI | połowę ludzi, zawracających przed nim do miasta.~Rzędy nagich
132 II, I | chwal się. a nie mów amen przed in saecula saeculorum, dobrodzieju
133 II, I | zapytała trwożnie Anka stojąc przed nim.~- Nie, tylko głupia!~
134 II, I | były pełne klomby, stojące przed oknami.~Maks nie mógł spać.
135 II, I | ciemne podejrzenia, że coś przed nią ukrywa - ale ani przez
136 II, I | odpowiedziała wesoło i zwoływała przed ganek coraz nowe stada,
137 II, I | zwycięstwa.~Potem zrobił się przed gankiem pisk i zamęt, bo
138 II, I | kwakały zestrachane jakby przed jastrzębiem, gołębie wzbiły
139 II, I | Karczmarkiem, ma być o trzeciej. A przed wieczorem odprowadzimy panów.~-
140 II, I | próżno zlewa węgiel wodą przed wysyłką.~- Być może, ale
141 II, I | kapelusz się nie uchylił przed Karolem, chociaż poznawał
142 II, I | objęć i weszła na ganek, przed którym stali Socho-wie,
143 II, II | interesantów, czekających przed okienkiem.~Potem zapisywał
144 II, II | wysiadł z powozu i stał przed kantorem rozmawiając z jakimś
145 II, II | muszę pana prosić, abyś mnie przed nim wytłumaczył.~- Cóż takiego? -
146 II, III | parkanów lub ciągnęły się przed domkami szeregiem połamanych
147 II, III | przędzalni widziałem go przed chwilą. Moryc wszedł do
148 II, III | łachmany,~Kwatery kwiatowe przed oknami zarastały bujną trawą
149 II, III | do nosa, jakby w obronie przed jakim wstrętnym zapachem,
150 II, III | Będę z pewnością.~Szła przed nim, aby go wyprowadzić,
151 II, III | oganiającym się energicznie przed muchami.~Borowiecki poszedł
152 II, III | patrzył w to miejsce, skąd przed chwilą świeciły jej oczy,
153 II, III | i jakby przepaść ujrzała przed sobą, patrzyła długo na
154 II, III | rozwiedzie, bo mu wstyd przed swoimi za mnie. Dzisiaj
155 II, III | ja cię kocham, Karl, i przed całym światem mogę śmiało
156 II, III | zwolnił kroku, bo zobaczył przed sobą Horna z Kamą: szli
157 II, IV | dziesięć rubli miesięcznie.~Przed sklepikiem Jaskólskich siedział
158 II, IV | czarnych sieniach, na progach, przed domami, w piasku drogi lub
159 II, IV | padając w wielkiej skrusze przed obrazem Matki Boskiej oświeconym
160 II, IV | kurytarza, jaki ujrzała przed sobą, cofnęła się w tył
161 II, IV | tylko gdy się rozstawali przed bramą, uścisnął mu silnie
162 II, V | pół uschłymi, jakie stały przed domem.~Horn tymczasem obejrzał
163 II, V | najwyżej po pięć, kładły przed nim miedziakami, po dziesiątce,
164 II, V | szeregom tej nędzy, stojącej przed domem i ze wzrastającym
165 II, V | słyszałem i widziałem tutaj przed chwilą, przejęło mnie głęboką
166 II, V | odpoczywać w święto...~Powrócili przed dom i usiedli na ławce.~
167 II, V | czas w milczeniu i udawali przed sobą, że się rozkoszują
168 II, V | uperfumował, wycisnął sobie przed odrapanym lusterkiem kilka
169 II, VI | i skarżył się namiętnie przed wszystkimi i każdym z osobna.~
170 II, VI | Grunspan wracają dzisiaj. Przed chwilą otrzymałem depeszę
171 II, VI | śniegu brudnego zwalali przed drapaczami.~Malinowski nie
172 II, VI | powóz Szai stał na ulicy przed kantorem.~Szaja siedział
173 II, VI | stację zapchaną ludźmi.~Przed Szaja jednak rozstępowali
174 II, VI | biedną, rozstępującą się przed nim z pośpiechem. Dziewczynki
175 II, VI | pośpiechem. Dziewczynki szły przed nim, podobne ze strojów
176 II, VI | potem długo stał na schodach przed stacją, zatrzymany głębokim
177 II, VI | na pół rozwalona chałupa, przed którą w cieniu wielkiej
178 II, VI | wysokie dziewanny rosnące przed domem i patrzyły bladożółtymi
179 II, VII | pragnienia i przyzwyczajeń wyszła przed dom i dopiero ujrzawszy
180 II, VII | Wstydzić - nie, ale należy ją przed ludzkimi oczami chować na
181 II, VII | salonów zatrzymując się przed każdym bukietem konwalii
182 II, VII | jakie stały wzdłuż sal przed oknami, pochylały się nad
183 II, VII | Niech pani spojrzy prosto przed siebie: tam siedzi panna
184 II, VII | natychmiast zaczyna przestrzegać przed nimi, a mówi tak głośno,
185 II, VII | młodymi ludźmi rozsnuwając przed nimi gorąco szerokie altruistyczne
186 II, VIII | pojechali, bo powóz Meli czekał przed domem.~- Jedziemy do Róży?~-
187 II, VIII | odesłać swoimi końmi.~Wysiedli przed pałacem Mendelssohna. Róża
188 II, VIII | Stanisława, że chciałby przed śmiercią założyć wielki
189 II, VIII | chustką.~Zaczął wybuchać przed nią tak gwałtownie, tak
190 II, VIII | samych miejscach, gdzie przed chwilą jeszcze czuła jego
191 II, IX | mowę Anki, broniącej Meli przed zjadliwymi uwagami matki,
192 II, IX | stwierdzić, że Baumowa skonała przed chwilą.~Maks ukrył twarz
193 II, IX | krawacie.~Zawahał się chwilę przed pokojem żony, ale wszedł.~
194 II, IX | iść, co nie może się stać przed październikiem, dopiero
195 II, IX | Maksowi umarła matka przed chwilą; idziemy stamtąd.~-
196 II, IX | tutaj jesteście?~- Murray przed pół godziną przyszedł z
197 II, X | zginął, wyszedł z Morycem przed chwilą - odpowiedział sucho.~-
198 II, XI | Ale pieniądze możesz mieć przed wieczorem. A co z bawełną
199 II, XI | obmyśleć - usprawiedliwiał się przed sobą.~W jadalnym sprzątano
200 II, XI | mocniej.~- Przyślij mi pan przed czwartą koniecznie, mam
201 II, XII | najświetniejszą przyszłość widział przed sobą.~Mela była bardzo piękną
202 II, XII | i w kilka minut stanęli przed gmachami fabryki Endelman
203 II, XII | salę.~Gdy tamten stanął przed nim, cicho pytał się o nazwisko
204 II, XII | salfaktorami, cofali się przed nimi, błyskawicznie sczepiali
205 II, XII | kieszeniach, nie zdjął czapki przed Kesslerem ani mu nawet głową
206 II, XII | szóstej konie będą czekały przed twoim kantorem - powiedział
207 II, XIII | zapytał Moryc Grosmana.~- Przed godziną.~- Cóż, bardzo tam
208 II, XIII | gniewem stary przystając przed nim.~- Co ja wiem o tej
209 II, XIII | Grosman źle się tłumaczył przed sędzią śledczym, że przez
210 II, XIII | Ja myślałem o tym jeszcze przed twoim nieszczęściem, Albert,
211 II, XIII | zniesławiona. My musimy bronić was przed ludźmi. No, ostatnie słowo?~-
212 II, XIII | Nie krzycz tak, chcesz się przed robotnikami pochwalić, że
213 II, XIII | Moryc wykrzyczał się jeszcze przed Maksem i wybiegł odgrażając
214 II, XIII | Konie Kesslera już czekały przed kantorem, pojechał do siebie,
215 II, XIV | wysokiego sosnowego lasu, a przed nim, na stokach dosyć stromych,
216 II, XIV | przywitanie, wyskakując z powozu przed pałacem.~- Robiłem, co mogłem,
217 II, XIV | umyślnie z Berlina, po cichu przed ojcem. Jest Oskar baron
218 II, XIV | podłogę.~Lokaje poustawiali przed sofami niskie kwadratowe
219 II, XV | to samo mówiła mu Lucy przed godziną, bo od niej wracał.~
220 II, XV | brutalnym faktom, jakie przed nią stawały.~- Nie stanę
221 II, XV | na werendę i skarżył się przed nim.~- Ja jestem trup, ja
222 II, XV | siedziała w narożnym pokoju przed małymi stalugami i malowała
223 II, XV | złotawych róż, rozsypanych przed nią na pysznej zielonawej
224 II, XV | to samo, że mogą uchodzić przed drugimi za nieszczęśliwych.~-
225 II, XV | ruchem brody na niskie domy, przed którymi w wąskim jeszcze
226 II, XV | gdy powóz zatrzymał się przed restauracyjnym ogródkiem,
227 II, XV | poręcz fotelu, i patrzyła przed siebie tępym, przygaszonym
228 II, XV | zaczął się usprawiedliwiać przed nią, dlaczego nie był wieczorem,
229 II, XVI | zostawia nas pan bez opieki przed jego nudzeniem - zawołała
230 II, XVI | się z siedzenia, uklękła przed nim, objęła jego kolana
231 II, XVII | je puścić w ruch jeszcze przed zimą.~Moryc zaś zajmował
232 II, XVII | się z nimi mimo woli Moryc przed Karolem, który roześmiał
233 II, XVII | Nie chciała się przyznać przed sobą, że czuła się swobodniejszą
234 II, XVII | Ciężkie jest życie, ciężkie! A przed rokiem jeszcze, nawet na
235 II, XVIII| podziwu, dla pokazania się przed światem, dla pięknego frazesu!
236 II, XVIII| pytania.~- W świat, prosto przed siebie, a po co? Aby być
237 II, XIX | chwil ojca, jaka ciągle przed nim stawała.~Nic nie mówił,
238 II, XIX | chwilowego, postanowił odkryć przed Borowieckim zmowę Grosglika
239 II, XX | skończył, cofnął się z trwo-gą przed uświadomieniem dokładnym
240 II, XX | pośpiechem w tył, jakby z trwogą przed potworem,~"Jeszcze się pali!"~
241 II, XXI | kilkakroć polatywał, ale przed wieczorem ustał, tylko wiatr
242 II, XXI | myślała błagalnie i padała przed tym Imieniem, i wszystkimi
243 II, XXI | ona, oszalała, wybiegła przed dom i zaczęła krzyczeć o
244 II, XXI | swojego życia, obnażał się przed samym sobą, przyglądał się
245 II, XXI | zapanował nad sobą i zaczął przed nim rozwijać nowy plan fabryki,
246 II, XXII | przynosząc zmianę, że raz przed wieczorem przyszedł ją odwiedzić
247 II, XXII | imienia ideału, odczytywał je przed kolegami lub na zebraniach
248 II, XXII | pozostało, aby się rzucić przed nią na kolana i całować
249 II, XXIII| dorobkiewiczowską pompą ślubu.~Przed kościołem nikt nie przystąpił
250 II, XXIII| zaślubionych, a w końcu szpaleru, przed wjazdem do dziedzińca fabrycznego,
251 II, XXIII| szepnął, oblizał się jak pies przed pełną miską i poszedł emablować
252 II, XXIII| aż w pola, bo tam, gdzie przed kilku laty jeszcze rosły
253 II, XXIII| nie lubił, a popisywać się przed drugimi nie chciał ani czuł
254 II, XXIII| męki, jakie stały jeszcze przed nim.~Szedł tak długo, aż
255 II, XXIII| wrzeciono czasu odwijała się przed nim, że mógł rozpatrywać
|