Tom,  Rozdzial

2001     I,  X    |             przypatrywała się jego głowie i twarzy.~- Ostryga! - mruknęła
2002     I,  X    |            Ostryga! - mruknęła niechętnie i zwróciła się do Bernarda,
2003     I,  X    |                gości: koncert, nowy obraz i ta tajemnicza Trawińska.~-
2004     I,  X    |             Żałowała bardzo swej ostrości i jeszcze z powozu odwróciła
2005     I,  X    |               rasy, nie żeń się z Żydówką i bądź zdrów.~Wsiadł w dorożkę
2006     I,  X    |                   zdrów.~Wsiadł w dorożkę i pojechał do domu, a Wysocki
2007     I,  X    |             Piotrkowską, ale szedł szybko i w zupełnie innym usposobieniu.~
2008     I,  XI   |               zamknęła się w swoim pokoju i rozmyślała nad sobą.~Leżała
2009     I,  XI   |                 Leżała z otwartymi oczami i wsłuchiwała się w ciszę
2010     I,  XI   |              wsłuchiwała się w ciszę nocy i w te głosy, jakie się w
2011     I,  XI   |                  Landau, która miała syna i pragnęła go ożenić z córką
2012     I,  XI   |                żona miała posag w gotówce i w pożądanej wysokości, pieniądze
2013     I,  XI   |                  że Mela miała taki posag i że mu się do tego bardzo
2014     I,  XI   |               robił bardzo obojętną twarz i dosyć pogardliwie przyglądał
2015     I,  XI   |                    klepał papę po łopatce i w największej zgodzie powrócili
2016     I,  XI   |                przemęczyła się przy stole i z nienawiścią w sercu słuchała
2017     I,  XI   |         sosnowickich komplementów Landaua i zaraz, jak tylko mogła,
2018     I,  XI   |                  teraz, leżąc w ciemności i patrząc na storę, przez
2019     I,  XI   |                  lśniło na jasnym dywanie i na ciemnym, majolikowym
2020     I,  XI   |                    nie - dodawała mocniej i ze wstrętem myślała o Leopoldzie,
2021     I,  XI   |          obrzydzeniem jego głos chrapliwy i wywinięte, zaślinione murzyńskie
2022     I,  XI   |              dotknięciem jego rąk zimnych i spoconych, które czuła jeszcze;
2023     I,  XI   |                   odruchowo ręce o kołdrę i przyglądała im się długo
2024     I,  XI   |                  wszelkim naleganiom ojca i rodziny, i na tym postanowieniu
2025     I,  XI   |                naleganiom ojca i rodziny, i na tym postanowieniu wyczerpywała
2026     I,  XI   |                  bo był taki zdenerwowany i smutny, a zresztą czuła
2027     I,  XI   |                 ale ten jego mocny uścisk i pocałowanie ręki przejmowały
2028     I,  XI   |                 długie godziny nieruchomo i rozpamiętywała cały okres
2029     I,  XI   |                 cały okres ich znajomości i wieczór dzisiejszy; wyprężała
2030     I,  XI   |                 dzisiejszy; wyprężała się i wciskała silniej głowę w
2031     I,  XI   |                   jawę dnia kontury mebli i sprzętów, myślała o znajomych
2032     I,  XI   |                  które wyszły za doktorów i prowadziły dom otwarty wcale
2033     I,  XI   |                  To ją uspokoiło zupełnie i przepełniona myślami, jak
2034     I,  XI   |                   Obudziła się dość późno i z wielkim bólem głowy.~Rodzina
2035     I,  XI   |                  Nakarmiła najpierw babkę i nie zwracając uwagi na podniesiony
2036     I,  XI   |             haftowany złotem na kołnierzu i rękawach, wyszywana również
2037     I,  XI   |                    herbatę chlipał głośno i w przerwach prędko odpowiadał
2038     I,  XI   |                   Mela nalała mu herbaty, i dopiero zobaczył jej podkrążone
2039     I,  XI   |              zobaczył jej podkrążone oczy i szarą, jakby obrzękłą twarz.~-
2040     I,  XI   |               spać - wykrzyknął uradowany i pogładził ją po twarzy pieszczotliwie. -
2041     I,  XI   |                   włoży! - zawołał prędko i sam zaczął pomagać jej w
2042     I,  XI   |                  pomagać jej w pakowaniu, i wkrótce pożegnawszy się
2043     I,  XI   |                  Uśmiechnął się złośliwie i wyszedł. Grunspan bez ceremonii
2044     I,  XI   |                  zawsze pokój brudniejszy i chociażby tłok niźli samotność.
2045     I,  XI   |               sznurkiem, z twarzą zapadłą i jakby zakurzoną, o ciężkich,
2046     I,  XI   |           ustawiając w kredensie szklanki i talerze od śniadania, które
2047     I,  XI   |                  na ceratę kawałki chleba i ogryzione kości.~- Dla psów
2048     I,  XI   |                    Daj mi wody do umycia.~I już prawie ubrany zaczął
2049     I,  XI   |             powkładał do kieszeni zegarek i szczoteczkę z grzebieniem,
2050     I,  XI   |                   wziął parasol pod pachę i wciągając ciepłe rękawiczki
2051     I,  XI   |                 za niego?~- Nie kocham go i jest mi wstrętnym, a po
2052     I,  XI   |                   bo ja cię kocham, Melu, i daje ci czas do namysłu.
2053     I,  XI   |                   jesteś mądrą dziewczyną i nie popsujesz takiego kurantnego
2054     I,  XI   |               odsunęła gwałtownie krzesło i wyszła z pokoju.~- Te kobiety
2055     I,  XI   |             wyjściem, dopił zimną herbatę i wyszedł na miasto.~Przez
2056     I,  XI   |            pobłażliwie, głaskał po twarzy i pytał:~- Mela, nie chcesz
2057     I,  XI   |         odpowiadała, ale była zrozpaczona i zdenerwowana tym stanem.
2058     I,  XI   |               tkwiło w jej mózgu jak igła i coraz bardziej kłuło ciemnymi,
2059     I,  XI   |              ramię matkę, ukłonił się jej i musiał objaśniać matce,
2060     I,  XI   |              piękny, ulice nieco obeschły i roiły się tłumem spacerujących,
2061     I,  XI   |                nimi na przednim siedzeniu i bardzo troskliwie okrywał
2062     I,  XI   |                 niebo wiszące nad miastem i zawołała bez namysłu:~-
2063     I,  XI   |                   u niego w tym interesie i na drugą sobotę będziemy
2064     I,  XI   |                 Włochy, była tam z bratem i z bratową, ale teraz chciała
2065     I,  XI   |                 gdy mrozy ścisnęły ziemię i śniegi zasypały cały kraj,
2066     I,  XI   |            niezmożona tęsknota za słońcem i ciepłem i dotąd go nurtowała,
2067     I,  XI   |             tęsknota za słońcem i ciepłem i dotąd go nurtowała, aż kazał
2068     I,  XI   |             walizy, brał któregoś z synów i jechał pośpiesznie, bez
2069     I,  XI   |                  już z powrotem. Nie mógł i nie umiał żyć bez tego miasta;
2070     I,  XI   |               przy jednej z bocznych ulic i odgrodzony od niej żelazną
2071     I,  XI   |                   złocone ostrza sztachet i niebieskie majoliko-we wazony
2072     I,  XI   |                   z oranżeryjnych kwiatów i krzewów i wjechał pod kolumnowy
2073     I,  XI   |           oranżeryjnych kwiatów i krzewów i wjechał pod kolumnowy podjazd,
2074     I,  XI   |                 również czerwonym dywanem i ubrane podwójnym rzędem
2075     I,  XI   |         Elektryczność zalewała przedpokój i schody, skrząc się w ogromnych
2076     I,  XI   |            odpowiedział pogardliwie Szaja i skubał niedbale kwiaty,
2077     I,  XI   |                   skubał niedbale kwiaty, i rzucał je na dywan, depcząc
2078     I,  XI   |                   witał ich z uniesieniem i ostentacyjnie wprowadził
2079     I,  XI   |               dziękuję, ja się mam dobrze i moja żona też, co?~Gwar,
2080     I,  XI   |           ramionach, kobietom kiwał głową i przymrużonymi oczami wodził
2081     I,  XI   |              fotel; opadł na niego ciężko i zaraz otoczyła go ciżba
2082     I,  XI   |                  kolorową chustką okulary i gdy je założył, zaczął dopiero
2083     I,  XI   |                  odpowiedział z uśmiechem i z pewnym lekceważącym znużeniem
2084     I,  XI   |                   sąsiadujących z salonem i z sali bufetowej, i z wielkiej
2085     I,  XI   |               salonem i z sali bufetowej, i z wielkiej grupy pań i panien
2086     I,  XI   |                    i z wielkiej grupy pań i panien siedzących w środku
2087     I,  XI   |                   wszystkie Żydówki młode i stare z nieliczną garścią
2088     I,  XI   |             posługiwali się Żydzi, Niemcy i Polacy.~Gdzieniegdzie tylko
2089     I,  XI   |               Polacy.~Gdzieniegdzie tylko i po cichu brzmiała polska
2090     I,  XI   |                grupa inżynierów, doktorów i innych specjalistów, dość
2091     I,  XI   |               zaproszonymi do Endelmanów, i dość niewielką grających
2092     I,  XI   |            wkrótce, przed nim szedł lokaj i na srebrnej tacy niósł kieliszek,
2093     I,  XI   |               kieliszek, srebrną wanienkę i zamrożoną butelkę szampańskiego.~
2094     I,  XI   |            Endelman podcinał druty kapsla i gdy korek wyskoczył, sam
2095     I,  XI   |                 sam nalewał perlący napój i podawał.~Mendelsohn pił
2096     I,  XI   |             podawał.~Mendelsohn pił wolno i smakował ze znawstwem.~-
2097     I,  XI   |            Kilkanaście krzeseł, taburetów i niskich fotelików utworzyło
2098     I,  XI   |                    jak król wśród dworzan i wasalów; surdut rozpiął,
2099     I,  XI   |                  że poły opadły na ziemię i odsłoniły jedwabną atłasową
2100     I,  XI   |                 poobgryzanych paznokciach i pałkowatych palcach, gładził
2101     I,  XI   |                  gładził długą siwą brodę i krótko ostrzyżone siwe włosy,
2102     I,  XI   |             koloru szafranu, bardzo chudą i niesłychanie ruchliwą, nos
2103     I,  XI   |        niesłychanie ruchliwą, nos garbaty i tak wydłużony z powodu braku
2104     I,  XI   |                    akcentując każdy wyraz i marszcząc białe czoło, zapadnięte
2105     I,  XI   |                 skroniach, bardzo wypukłe i bardzo pomarszczone w grube
2106     I,  XI   |         dwudziestu milionom składały hołd i czołobitność nędzne pojedyncze
2107     I,  XI   |                 nędzne pojedyncze miliony i nikczemne setki tysięcy
2108     I,  XI   |           harmonijnym kołem Żydzi, Niemcy i Polacy; wobec jego potęgi,
2109     I,  XI   |                    ciążącej na wszystkich i hipnotyzującej najtrzeźwiejszych,
2110     I,  XI   |               wszyscy czuli się kiełbiami i czekali z niepokojem, rychło
2111     I,  XI   |                muszę jechać do Karlsbadu.~I tak sobie rozmawiali dalej
2112     I,  XI   |               honory domu z wielką wprawą i godnością, mąż jej pomagał
2113     I,  XI   |           jedwabnych sukien, szept rozmów i zapachy perfum i kwiatów
2114     I,  XI   |                   rozmów i zapachy perfum i kwiatów zapełniały z wolna
2115     I,  XI   |               masie mebli porozstawianych i w kilku bocznych buduarach.~
2116     I,  XI   |             obrazów, brązowe ozdoby mebli i lśniąca jedwabna materia,
2117     I,  XI   |        pohaftowana w bladozielone gałązki i kwiatki, o bardzo delikatnym
2118     I,  XI   |              trzymały niby w ramie ściany i stanowiły otoczkę dla sufitu,
2119     I,  XI   |                karków, a gromada pasterzy i pasterek w perukach, w krótkich
2120     I,  XI   |          Fontainebleau, wśród róż białych i purpurowych, które delikatnymi
2121     I,  XI   |                się na marmurowy postument i plamiły barwami popielatozielonawy
2122     I,  XI   |                   tle siedział Mendelsohn i gromada fabrykantów.~Kilka
2123     I,  XI   |               kominku płonął wielki ogień i rzucał krwawo złoty brzask
2124     I,  XI   |           pomiędzy którymi siedziały Róża i Mela.~Endelmanowa, wspaniała
2125     I,  XI   |                albo Borowieckiego.~- Jest i pan Borowiecki? - zagadnęła
2126     I,  XI   |                powiedziała z zadowoleniem i na jej odwiniętych ustach,
2127     I,  XI   |                  o cienkim zgrabnym nosie i małych czarnych oczkach
2128     I,  XI   |                  sztalugi pokryte zasłoną i otoczone wieńcem laurowym,
2129     I,  XI   |                 stały pod jednym z okien, i na wszystkie zapytania,
2130     I,  XI   |                 przybiegał na to wezwanie i z ręką przy uchu słuchał
2131     I,  XI   |                uchu słuchał rozkazów żony i śpieszył je natychmiast
2132     I,  XI   |                   Borowiecki z Trawińskim i ze starym Mullerem, który
2133     I,  XI   |                  niż zwykłej gadał głośno i pogardliwie pluł na posadzkę,
2134     I,  XI   |            przepych mieszkania Endelmanów i ich wielkopańskie maniery,
2135     I,  XI   |                    Borowiecki kręcił wąsy i uśmiechał się tępo, a Trawińsid
2136     I,  XI   |          siedziała wpośród gromady kobiet i gasiła wszystkie swoją arystokratyczną
2137     I,  XI   |               swoją arystokratyczną urodą i wykwintną prostotą stroju.~
2138     I,  XI   |             kobiet, bo odpowiadała krótko i wodziła oczami po obrazach
2139     I,  XI   |                wodziła oczami po obrazach i dziełach sztuki rozrzuconych
2140     I,  XI   |                 suknia, zapięta pod szyję i ściśnięta w stanie złotym
2141     I,  XI   |             kobieta! - wykrzyknął bankier i zmusił Trawińskiego, że
2142     I,  XI   |                   Borowieckiego pod ramię i weszli do salonu, gdzie
2143     I,  XI   |              jednego z buduarów.~- Będzie i muzyka?~- Spytaj pan, czego
2144     I,  XI   |               liczy - zawołała naiwnie.~- I liczy, i dobrze pamięta.~-
2145     I,  XI   |              zawołała naiwnie.~- I liczy, i dobrze pamięta.~- Ach, jaki
2146     I,  XI   |                  pan dobry! - wykrzyknęła i szybko urwała przysłaniając
2147     I,  XI   |        porcelanowe oczy opadły na źrenice i nie śmiały się podnieść
2148     I,  XI   |                  protestuję bardzo gorąco i energicznie.~- A nie, nie
2149     I,  XI   |               pani nie tylko uważnie, ale i z przyjemnością prawdziwą.~-
2150     I,  XI   |                    Borowiecki się skłonił i odeszli, przeprowadzani
2151     I,  XI   |               pannie, której głowa, twarz i chudy biust zasypane były
2152     I,  XI   |                biust zasypane były pudrem i brylantami.~- Czy ma zęby
2153     I,  XI   |             spojrzeniu, zielonawej twarzy i sukni, uśmiechnęła się jakimś
2154     I,  XI   |           odsłaniając długie rzadkie zęby i sine dziąsła.~Borowiecki
2155     I,  XI   |                    Borowiecki się skłonił i spiesznie odszedł, bo niemiłe,
2156     I,  XI   |               zegaru ze starej zakurzonej i obtłuczonej porcelany saskiej.~-
2157     I,  XI   |                ramionami, ustami, brwiami i wybuchała co chwila wesołym
2158     I,  XI   |               wesołym dziecinnym śmiechem i była taka wdzięczna, uśmiechnięta,
2159     I,  XI   |                 objaśnić, że to najlepsza i najrozumniejsza panna w
2160     I,  XI   |                   panna w Łodzi - szepnął i przedstawiał go przyjaciółkom,
2161     I,  XI   |                kilkunastu kobietom starym i młodym i wszędzie go odpowiednio
2162     I,  XI   |                  kobietom starym i młodym i wszędzie go odpowiednio
2163     I,  XI   |            Borowiecki stanął przy ścianie i ciekawie się przyglądał
2164     I,  XI   |             siedziała samotnie Likiertowa i patrzyła na niego, nie zauważył
2165     I,  XI   |               kobiet wśród mebli, kwiatów i zieloności, skrzące się
2166     I,  XI   |               wystawy sklepowe złotników, i grupy czarnych fraków porozrzucane
2167     I,  XI   |                 porozrzucane na tle ścian i na tle tego przepychu barw
2168     I,  XI   |                   pod masą koronek, złota i brylantów, siedziało obok
2169     I,  XI   |           brylantów, siedziało obok niego i rozmawiało tak głośno, że
2170     I,  XI   |                 że ten ktoś bardzo piękny i bardzo niebezpieczny.~-
2171     I,  XI   |                Endelmanowa roześmiała się i uderzając go wachlarzem
2172     I,  XI   |               odpowiedział zupełnie serio i wszedł za nią do maleńkiego,
2173     I,  XI   |                 zaszczytu - mówił znużony i znudzony, oglądając się
2174     I,  XI   |                zapłacić mi wdzięcznością, i to podwójną.~- Dlaczego
2175     I,  XI   |           podwójną?~- Że się bawił dobrze i swoją obecnością nie popsuł
2176     I,  XI   |              Pabianic - dodał z naciskiem i bystro patrzył w jej oczy
2177     I,  XI   |                 bystro patrzył w jej oczy i brwi napięte niepokojem.~
2178     I,  XI   |          niepokojem.~Roześmiała się sucho i zaczęła poprawiać wspaniały
2179     I,  XI   |                 ramion, zsunęły się nieco i odsłoniły klasycznie piękne
2180     I,  XI   |          przysłonięte piersi wznosiły się i opadały.~Była istotnie bardzo
2181     I,  XI   |                  patrzyła długo na Karola i w końcu szepnęła:~- Dlaczego
2182     I,  XI   |               Dlaczego Lucy nie przyszła?~I lekka ironia zamigotała
2183     I,  XI   |        powiedziała przeciągle z uśmiechem i błysnęła rzędem wspaniałych
2184     I,  XI   |                 zębów spoza małych bardzo i wyciętych w łuk amora ust.~-
2185     I,  XI   |                  irytowało jej spojrzenie i ta chętka udręczania, jaka
2186     I,  XI   |              twarzy. Ściągnęła brwi lekko i patrzyła się w niego spojrzeniem
2187     I,  XI   |                serdeczną przyjaciółkę, bo i ja ją kocham nie mniej,
2188     I,  XI   |                    jest godną kochania.~- I jest godną niezapierania
2189     I,  XI   |                  ze sobą jak dwie siostry i nie ukrywamy przed sobą
2190     I,  XI   |          tajemnice.~- Więc trzeba mi ufać i starać się zasłużyć na moją
2191     I,  XI   |             chwili.~Przesiadł się na sofę i pocałował ją w obnażone
2192     I,  XI   |                była wygorsowaną pod pachy i tylko paski naszywane drogimi
2193     I,  XI   |          instynktów - powiedziała wstając i rozprostowując swoje rozwinięte
2194     I,  XI   |                  na skroniach blond włosy i rzekła widząc, że i on podniósł
2195     I,  XI   |                 włosy i rzekła widząc, że i on podniósł się:~- Pan zostanie
2196     I,  XI   |            spojrzeniem jej gors wspaniały i szyję.~Zakryła się wachlarzem,
2197     I,  XI   |              wachlarzem, skinęła mu głową i poszła, pokrywając uśmiechem
2198     I,  XI   |                 Poszła siać oczami śmierć i zniszczenie - odrzekł.~-
2199     I,  XI   |              Bywają tylko jej wielbiciele i kochankowie: przeszli, obecni
2200     I,  XI   |             kochankowie: przeszli, obecni i przyszli... Czekamy na pana!~
2201     I,  XI   |           przesunąć się do drzwi głównych i wyjść, ale przechodząc obok
2202     I,  XI   |                 przed nim jej twarz dumna i smutna, jak wyrzut cichy
2203     I,  XI   |                  smutna, jak wyrzut cichy i bolesny.~Kilkakrotnie chciał
2204     I,  XI   |       niespodziewane spotkanie oszołomiło i przeniknęło bolesną męką.~-
2205     I,  XI   |                  akompaniament fortepianu i czysty, dźwięczny sopran
2206     I,  XI   |            piosenki salon.~Wrzawa umilkła i wszystkich oczy utonęły
2207     I,  XI   |                   brzask ognia przeciekał i zabarwiał różem jej bladą,
2208     I,  XI   |                  Borowiecki stanął z boku i patrzył się spod spuszczonych
2209     I,  XI   |                  sieć drobnych zmarszczek i zbiegała pod oczami, pod
2210     I,  XI   |                porysowanych siatką sinych i cienkich jak włosy żyłek.~
2211     I,  XI   |                   bielidła.~Czoło wysokie i bardzo piękne było odsłonięte,
2212     I,  XI   |                szczękom. A w całej twarzy i głowie lekko pochylonej
2213     I,  XI   |           znękanie, jakie bywa po długiej i bolesnej chorobie, bo nawet
2214     I,  XI   |                  więdnący kwiat granatu - i miała w swej twarzy jakąś
2215     I,  XI   |                przewijało się przez serce i mózg, ściągały się nerwowo
2216     I,  XI   |                mózg, ściągały się nerwowo i drgały samymi odruchami
2217     I,  XI   |           koronkami, naszywanymi rubinami i ametystami; figurę miała
2218     I,  XI   |                  figurę miała tak zgrabną i wysmukłą, że można ją było
2219     I,  XI   |                nie pewna sztywność pleców i opadnięcie ramion.~Siedziała
2220     I,  XI   |                  jego oczy na swej twarzy i to spojrzenie, które paliło,
2221     I,  XI   |               przenikało jej rozgoryczone i smutne serce zarzewiem dziwnie
2222     I,  XI   |                   że słyszała jego oddech i skrzyp gorsu, gdy się pochylał,
2223     I,  XI   |          żardinierkę, mogła podnieść oczy i nasycać się tym tak bardzo
2224     I,  XI   |                 idealnego życia, głuchych i ślepych na zwykłą codzienność,
2225     I,  XI   |                  namiętnych żądz kochania i oddawania się na wieczność
2226     I,  XI   |                 równocześnie pełnych dumy i poczucia własnej godności.~
2227     I,  XI   |            chwilowo funkcji gospodarskich i zostają znowu tym, czym
2228     I,  XI   |             piosnki otoczył tłum mężczyzn i odprowadzał do bufetu.~Fortepian
2229     I,  XI   |                 bufetu.~Fortepian zamilkł i gwar z większą siłą niż
2230     I,  XI   |              konfitury, ciastka, cukierki i szampańskie, które co chwila
2231     I,  XI   |                  jej zaszkliły się łzami, i rzekła cicho:~- Z całej
2232     I,  XI   |                  życzą...~- Jak nikomu.~- I zawsze jednakowo... bez
2233     I,  XI   |                   takim tonem, że zadrżał i pod wpływem jakiejś nagłej
2234     I,  XI   |                  po jego pobladłej twarzy i odeszła.~Te ostatnie słowa
2235     I,  XI   |        nieprzepartą chęć powrotu do niego i rzucenia mu się do nóg,
2236     I,  XI   |              uśmiechając się do znajomych i zamieniając słowa i spojrzenia
2237     I,  XI   |             znajomych i zamieniając słowa i spojrzenia z nimi, a nie
2238     I,  XI   |                   szamotaniach z tęsknotą i z miłością, które ją całą
2239     I,  XI   |            przepalały.~Chciała go widzieć i mówić z nim, bo na dnie
2240     I,  XI   |                  pod rumowiskami cierpień i zawodów, tlił się ostatni
2241     I,  XI   |                    po których wyjaśnieniu i usunięciu...~A teraz wracała
2242     I,  XI   |               ostatnie ślady życia zgniły i rozpadły się w strzępy,
2243     I,  XI   |              teraz rozprężała się z wolna i darła mu wnętrzności ostrym,
2244     I,  XI   |                    Byłby wszystko zniósł: i łzy, i rozpacz, i wyrzuty,
2245     I,  XI   |                   wszystko zniósł: i łzy, i rozpacz, i wyrzuty, ale
2246     I,  XI   |                 zniósł: i łzy, i rozpacz, i wyrzuty, ale tej pogardy,
2247     I,  XI   |                   aby mu pokazywać obrazy i zbiory dzieł sztuki, nagromadzone
2248     I,  XI   |                pomiędzy którymi były Mela i Róża.~Endelmanowa co chwila
2249     I,  XI   |               chwila podchodziła do kogoś i szeptała tryumfująco:~-
2250     I,  XI   |                przy jego cienkich nóżkach i dużym brzuchu robiło śmieszne
2251     I,  XI   |                 osłaniając dłonią ucho.~- I szampańskiego dla panów.~-
2252     I,  XI   |          szampańskiego dla panów.~- Zaraz i szampańskiego dla panów.~-
2253     I,  XI   |               bufetu, aby tam gospodarzyć i z pewną wyniosłą przykrością
2254     I,  XI   |                   Ale Bernard nie słuchał i ze śmiechem opowiadał Róży,
2255     I,  XI   |            siedział na wprost Trawińskiej i rozmawiał z nią, wyrzucając
2256     I,  XI   |            Trawińska śmiała się swobodnie i z subtelnie pobłażliwym
2257     I,  XI   |                 Mada chodziła nieco senna i udawała, że się przygląda
2258     I,  XI   |                   Trawińskiej z Bernardem i spoglądały ciężkim, żałosnym
2259     I,  XI   |          podniecane szampanem głosy mężów i ojców.~Z wolna nuda rozlewała
2260     I,  XI   |              Patrzano na siebie obojętnie i jakby wrogo, jakby jedni
2261     I,  XI   |         otaksowano klejnoty, jakimi panie i panny były literalnie obładowane,
2262     I,  XI   |           literalnie obładowane, obgadano i salon, i gospodarzy, i przyjęcie,
2263     I,  XI   |             obładowane, obgadano i salon, i gospodarzy, i przyjęcie,
2264     I,  XI   |           obgadano i salon, i gospodarzy, i przyjęcie, i samych siebie,
2265     I,  XI   |                  gospodarzy, i przyjęcie, i samych siebie, a teraz nie
2266     I,  XI   |                   się ich galerią obrazów i ich zbiorami dzieł sztuki,
2267     I,  XI   |             świecie, a które były im obce i obojętne, Właśnie prawie
2268     I,  XI   |                 bardziej się nie nudziłem i nigdzie więcej nie spostrzegłem
2269     I,  XI   |                   ma pani rację, bo jedni i drudzy bywają nudni.~- A
2270     I,  XI   |             Magielonie, Różę z Tanenbergu i podobne arcydzieła, to mi
2271     I,  XI   |                  się on cieszy u nas, no, i wydał mi się starcem lubieżnym,
2272     I,  XI   |                jest znany w Łodzi, odejdę i przyprowadzę kogoś, który
2273     I,  XI   |                dosyć twardo, podniósł się i zaraz przyprowadził Kesslera,
2274     I,  XI   |           niebieskich wyłupiastych oczach i wielkich, mocno wysuniętych
2275     I,  XI   |                 posadził na swoim miejscu i odszedł do grupy mężczyzn,
2276     I,  XI   |               przeciągle stary Libernrian i włożywszy ręce w kieszenie,
2277     I,  XI   |                  pochylił głowę na piersi i przypatrywał się ramom obrazu.~-
2278     I,  XI   |                  or", to jest obraz masiw i kosztuje grube pieniądze,
2279     I,  XI   |               niby kotlety z kostką; wąsy i brodę miał wygolone starannie.~
2280     I,  XI   |                   zakrywały mu kołnierzyk i czyniły go podobnym do krótkiej
2281     I,  XI   |                    bo zawsze mówił cicho, i z wielką powagą podniósł
2282     I,  XI   |                się na jego wypukłym czole i stanowiły mocny kontrast
2283     I,  XI   |               czarnością z siwymi włosami i różową cerą twarzy.~- Nie
2284     I,  XI   |                farby! - mruknął któryś.~- I jeszcze ładniejszy kapitał,
2285     I,  XI   |                  Przecież pana stać nawet i na złote, panie Knaabe;
2286     I,  XI   |              kapelusz, tego musi być stać~i na głowę - zaśmiał się Grosglik,
2287     I,  XI   |               tłumiąc śmiech.~- Mnie stać i na to - szepnął skromnie
2288     I,  XI   |              sposób kilkadziesiąt obrazów i stanęli przed wielkim mitologicznym
2289     I,  XI   |         malowidłem, zajmującym pół ściany i przedstawiającym wejście
2290     I,  XI   |           słuchali ze znudzonymi twarzami i powoli cofali się do porzuconych
2291     I,  XI   |                   do porzuconych szklanek i kieliszków; kobiety natomiast
2292     I,  XI   |           natomiast słuchały z chciwością i pożerały oczami parę deklamatorów,
2293     I,  XI   |                  w górach zbójcy, zabrali i rozdzielili.~Spotkali się
2294     I,  XI   |         rozdzielili.~Spotkali się właśnie i opowiadali swoje przygody
2295     I,  XI   |              panie trzęsły się ze śmiechu i co chwila biły entuzjastyczne
2296     I,  XI   |               żona jednego z fabrykantów, i jej małe, zarosłe tłuszczem
2297     I,  XI   |               tryskały łzami zadowolenia, i tak się bawiła doskonale,
2298     I,  XI   |                   tłuste, nalane policzki i ramiona podobne do wałów
2299     I,  XI   |              cicho Grosglik.~- Sto rubili i kolację, ale to warto tysiąc,
2300     I,  XI   |            szepnął mu Bernard przez ramię i przesunął się do Meli, siedzącej
2301     I,  XI   |                  rzędzie, aby nie stracić i słowa z dialogu.~- Budzę
2302     I,  XI   |             myślałaś o Wysockim! - syknął i gniewnie obrywał hiacynty
2303     I,  XI   |              Patrzyła na niego zdumionymi i jakby wylękłymi oczami.~-
2304     I,  XI   |                  wyszyciem.~Odpiął guziki i pocałował ją w dłoń dosyć
2305     I,  XI   |                   Wysockiemu wolno, wolno i mnie! - tłumaczył, gdy mu
2306     I,  XI   |              żebyś mogła iść za niego. Ty i taki kantorowicz ordynarny.
2307     I,  XI   |                   jego badawczym wzrokiem i poprawiając bransoletkę
2308     I,  XI   |                 człowieka, bo jest prawym i dosyć rozumnym, ale nie
2309     I,  XI   |                  jeśli się przyjaźnią, to i zwierzać się muszą przed
2310     I,  XI   |                 winszuję! - szeptał wolno i zjadliwy, żrący uśmiech
2311     I,  XI   |               włosy, pokręcił małe wąsiki i powstał; na jego delikatną,
2312     I,  XI   |                  jej twarzy.~Wykręcił się i odchodził bez słowa.~- Bernard! -
2313     I,  XI   |          Siedziała z przymkniętymi oczami i wciągając silną woń hiacyntów
2314     I,  XI   |                   upojona wielką radością i szczęściem:~- Więc to jest
2315     I,  XI   |                wycierając załzawione oczy i mokrą od tłuszczów twarz,
2316     I,  XI   |       podniesionym głosem Endelman. Jakoż i zaraz lokaje wynieśli pod
2317     I,  XI   |                wynieśli pod okno sztalugi i ustawili je w świetle, a
2318     I,  XI   |                 pieszczotą marszczyły się i biły w zielone skaliste
2319     I,  XI   |               jasnej, z drzew migdałowych i magnolii wychylały się wielkie
2320     I,  XI   |          zapachami kwiatów, szmerem morza i barwami turkusowego nieba,
2321     I,  XI   |                rozlewało w wielką roztocz i w głębi obrazu łączyło się
2322     I,  XI   |                ładne, jakby były robione, i pachną prawdziwie - szeptała
2323     I,  XI   |               barwy straciły na świeżości i poczerniały, a potem warstwa
2324     I,  XI   |                     tłumaczyła się głośno i tak szczerze, że Nina musiała
2325     I,  XI   |                   kuchni nie wyczyszczone i bez glancu?~- Mon cheri,
2326     I,  XI   |                śmiejesz ze mnie, a ja się i tak przyznaję, że lubię,
2327     I,  XI   |            poczyścić pomadką stare zbroje i chińskie brązowe figurki.~
2328     I,  XI   |           roześmiała się z tych objaśnień i żeby zatrzeć ten śmiech
2329     I,  XI   |                  przyprowadzić do obrazu. I poszła zaraz do bufetu,
2330     I,  XI   |                Szaja siedział z Mullerem, i prosiła go, żeby szedł.~-
2331     I,  XI   |                   muszę.~Uścisnął mu rękę i wyszedł niepostrzeżony.~
2332     I,  XI   |                 miasto, zapalano latarnie i wystawy sklepów, gdy się
2333     I,  XI   |                  nie zwrócono na to uwagi i nie zrobiono nowych plotek,
2334     I,  XI   |             zrobiono nowych plotek, które i tak dosyć szarpały imię
2335     I,  XI   |                  tą dziwną rozmową z Emmą i jej ostatnimi słowami.~Nie
2336     I,  XI   |                  tak bardzo zdenerwowanym i dotkniętym.~- Pogardza i
2337     I,  XI   |                  i dotkniętym.~- Pogardza i nienawidzi! - myślał i bolała
2338     I,  XI   |           Pogardza i nienawidzi! - myślał i bolała go ta pogarda i nienawiść
2339     I,  XI   |             myślał i bolała go ta pogarda i nienawiść coraz silniej.~ ~
2340     I,  XII  |              patrząc na jej czerwone oczy i twarz wynędzniałą i siną,
2341     I,  XII  |                  oczy i twarz wynędzniałą i siną, przejedzoną przez
2342     I,  XII  |                 Bauera, bo on wam zapłaci i tam u niego jest cała sprawa.~-
2343     I,  XII  |                 cała sprawa.~- Byłam jako i dzisia u tego Niemca, ale
2344     I,  XII  |              kazał me ze schodów ściepnąć i pedział przez lokaja, że
2345     I,  XII  |               psubracie, za moje siroctwo i poniewierkę.~- W poniedziałek
2346     I,  XII  |                zeszły, twarda zima zeszła i wiosna nadchodzi, a ja czekam,
2347     I,  XII  |                   ni ma, jaże mi już mocy i pomyślunku brakuje do ścierpienia.
2348     I,  XII  |              wielmożny pan, nasz dziedzic i ociec kochany, nie poratuje,
2349     I,  XII  |         zmarniejemy.~Zaczęła płakać cicho i z rozpaczliwą bezradnością
2350     I,  XII  |                wam powiedziałem - szepnął i wszedł do mieszkania, polecając
2351     I,  XII  |                 jak suka wraca pode drzwi i skomle ze swoimi szczeniętami.
2352     I,  XII  |               sprać.~- Dasz jej pieniądze i ani ją tkniesz palcem, słyszysz! -
2353     I,  XII  |                  twarzą siedział przy nim i słodko patrzył w dno kapelusza,
2354     I,  XII  |                  bo przeżuwał ustawicznie i podrzucał garbem tak często,
2355     I,  XII  |               Karol kiwnął im tylko głową i poszedł do swojego pokoju.~
2356     I,  XII  |                   ale nie czytał, odłożył i zaczął chodzić, przysiadać
2357     I,  XII  |                   sprawy z własnego stanu i chwieje się na wszystkie
2358     I,  XII  |           bezwiednie poszukując równowagi i zaczepienia się myślą o
2359     I,  XII  |               Usiadł wreszcie przed oknem i zapatrzył się bezmyślnie
2360     I,  XII  |             brudna szarość zalewała pokój i przynosiła ze sobą nudę
2361     I,  XII  |                   przynosiła ze sobą nudę i zniechęcenie, jakie zaczynał
2362     I,  XII  |                lamp, siedział w ciemności i słuchał gwarów usypiających
2363     I,  XII  |                Maks.~- Tak, oświadczę się i zaraz po Wielkiejnocy ślub.
2364     I,  XII  |               ślub. W czerwcu wezmę urlop i zawiozę żonę do Anglii,
2365     I,  XII  |                   jest wszystko jedno, bo i tak moją religią jest miłość.~-
2366     I,  XII  |                   Tylko żonę można kochać i szanować, tylko żony godne
2367     I,  XII  |               szybko surdut, pożegnał się i zaraz wyszli.~W tej stronie
2368     I,  XII  |                  pusto było na trotuarach i cicho.~Niskie, parterowe
2369     I,  XII  |              ciekawie zaglądał przez okna i co chwila przystawał.~-
2370     I,  XII  |                  przed starą siwą kobietą i starym mężczyzną, który
2371     I,  XII  |           wytrząsał fajkę do popielniczki i opowiadał coś głośno.~-
2372     I,  XII  |               jest im ciepło, mają apetyt i obiad na stole - szepnął
2373     I,  XII  |                  szepnął niechętnie Karol i przyśpieszył tak kroku,
2374     I,  XII  |                 że Anglik pozostał w tyle i wlókł się wolno, przyglądając
2375     I,  XII  |                   silną nostalgię rodziny i miłości.~Borowiecki zmieszał
2376     I,  XII  |          wylewających się z bocznych ulic i napełniających trotuary
2377     I,  XII  |                   trotuary Piotrkowskiej, i płynął z nim bezmyślnie.~
2378     I,  XII  |                wiedząc, co zrobić ze sobą i z kilku godzinami czasu.~
2379     I,  XII  |                 Skręcił w ulicę Benedykta i wszedł na Spacerową, jako
2380     I,  XII  |                   Spacerową, jako cichszą i bardziej ciemną. Chodził
2381     I,  XII  |                jednego końca alei w drugi i zawracał.~Chodził wprost
2382     I,  XII  |                   które się budziły w nim i rozdrażniały go coraz boleśniej,
2383     I,  XII  |          rozdrażniały go coraz boleśniej, i przechodziły następnie w
2384     I,  XII  |                    zerwanym tak brutalnie i nieludzko, i który ona dzisiaj
2385     I,  XII  |                tak brutalnie i nieludzko, i który ona dzisiaj przekreśliła
2386     I,  XII  |               dawne pocałunki, jej miłość i szlachetność, to wszystko,
2387     I,  XII  |                   szedł już ku jej domowi i z denerwującym biciem serca
2388     I,  XII  |                 dobrze pamiętał przysięgi i te zapewnienia wiecznej
2389     I,  XII  |                   przecież w garść rozumu i zimnego handlowego rozsądku,
2390     I,  XII  |           zasklepiał się w sobie umyślnie i opancerzał serce egoistycznymi
2391     I,  XII  |                   mu do zrobienia majątku i do spokojnego nasycania
2392     I,  XII  |                  zimno, wszystko obliczał i tak się trenował dobrze,
2393     I,  XII  |           społeczeństwa popędy, aspiracje i wierzenia - zagasły w nim
2394     I,  XII  |                   mar, które się zbudziły i potężniejsze niż dawniej
2395     I,  XII  |                 ze wszystkimi wierzeniami i złudzeniami. Poczuł jakiś
2396     I,  XII  |                   Picola, to tam być musi i panna Karna.~Jakoż znalazł
2397     I,  XII  |                   kudłaty łeb w jej włosy i zamilkł.~Kama spała na wznak,
2398     I,  XII  |           przedpokoju oblewało ją światło i złociło jej dziecinną, zarumienioną
2399     I,  XII  |      melancholijnymi przypomnieniami Emmy i tak pełną przeróżnych drgań,
2400     I,  XII  |           Gniewała go swoją ordynarnością i głupotą. Nie mógł się w
2401     I,  XII  |                  jeszcze wczoraj widział.~I na pewno, gdyby mógł mówić
2402     I,  XII  |             usprawiedliwić się przed sobą i uspokoić nieco roztrzęsione
2403     I,  XII  |              mówił.~Przyjeżdżał co sobotę i zwykle wieczorem przyjmował
2404     I,  XII  |              znajomych, pił z nimi, gadał i grywał w karty; przez niedzielę
2405     I,  XII  |                 przez niedzielę całą spał i wieczorem jechał do domu,
2406     I,  XII  |                  tyle, że robił pieniądze i zerwał ze światem, z którego
2407     I,  XII  |                aferzystą ciemnego gatunku i po roku wyszedł z niej bez
2408     I,  XII  |              podobny wydział w Niemczech, i już nie zbankrutował, przeciwnie,
2409     I,  XII  |                    popychana jego energią i niesłychanie wytrwałą, rozumną
2410     I,  XII  |           wytrwałą, rozumną administracją i gruntowną fachowością.~Nie
2411     I,  XII  |             majątku. Postanowił go zdobyć i zdobywał szaloną pracą i
2412     I,  XII  |                  i zdobywał szaloną pracą i wytrwałością.~Poza tym był
2413     I,  XII  |              namiętny.~Drwił z wszystkich i ze wszystkiego, a miał współczujące
2414     I,  XII  |                  serce dla każdej niedoli i wielki pobłażający rozum.~
2415     I,  XII  |                 słyszy jakby głos kobiety i szelest sukien w pokoju
2416     I,  XII  |         Kurowskiego, ale przycichło zaraz i on sam wszedł.~Był jakiś
2417     I,  XII  |                niespokojny, przywitał się i usiadł przy stole z pewną
2418     I,  XII  |                 się całe trzy tygodnie.~- I tęskniliście, co? - rzucił
2419     I,  XII  |                  Nie wątpię, bo musiałbym i wam to królewskie dostojeństwo
2420     I,  XII  |            zapytał spoglądając na zegarek i ironiczne, złośliwe spojrzenie
2421     I,  XII  |                   szmer.~- Maks, Endelman i Kessier będą z pewnością,
2422     I,  XII  |                  Dostałem zaproszenie! No i cóż, dużo było złotych cieląt?~-
2423     I,  XII  |            szczegółowo o ich posagach, no i oglądaliśmy je po kolei,
2424     I,  XII  |              twarz Emmy stanęła przed nim i przypomniały mu się jej
2425     I,  XII  |                  bo on wczoraj był u mnie i mówił.~- A byli. On się
2426     I,  XII  |               robiła sensację swoją urodą i wykwintem. Była także i
2427     I,  XII  |                   i wykwintem. Była także i Smolińska.~- Była? To wypadek
2428     I,  XII  |                 młodości, że jest piękną, i ta płotka kursuje z jednaką
2429     I,  XII  |            skrzywił się tylko do uśmiechu i zamilkli.~- A jednak tobie
2430     I,  XII  |                      zaczął podrzucać nóż i chwytać ze zręcznością żonglera. -
2431     I,  XII  |            obrócił się do niego ramieniem i pokazał lewą rękę na temblaku.~-
2432     I,  XII  |                temu - odpowiedział ciszej i jego brwi czarne napięły
2433     I,  XII  |                 oczami, świecącymi twardo i surowo.~Teraz dopiero Borowiecki
2434     I,  XII  |             zielonawą bladość jego twarzy i wpadnięte oczy.~- Kobieta? -
2435     I,  XII  |            paznogieć! - powiedział prędko i zaczął niespokojnie gładzić
2436     I,  XII  |                  mocno przerzedzone włosy i brodę również kruczo czarną,
2437     I,  XII  |                   mu zakrywała kołnierzyk i pół gorsu.~- Bo takich nie
2438     I,  XII  |                    rzekł zirytowany Karol i szedł ku drzwiom, ale mu
2439     I,  XII  |                   został; usiadł w fotelu i tępym wzrokiem zapatrzył
2440     I,  XII  |                  w mieszkaniu gazu, nafty i elektryczności.~- Odwołaj,
2441     I,  XII  |                  się jednocześnie widzieć i tego łódzkiego Hamlecika,
2442     I,  XII  |                naśladownictwem moje słowa i definicje, ale i kolor moich
2443     I,  XII  |               moje słowa i definicje, ale i kolor moich skarpetek. Chciałbym
2444     I,  XII  |                zobaczyć to mięso - Maksa, i tego wilka niemieckiego -
2445     I,  XII  |              sobie w oczy uśmiechnęli się i zamilkli.~Kurowski poszedł
2446     I,  XII  |                poszedł do drugiego pokoju i powrócił za chwilę.~Karol
2447     I,  XII  |                  Karol spoglądał na niego i czuł jakąś niezwykłą potrzebę
2448     I,  XII  |                  wobec jego zimnej twarzy i gryzącego ironią spojrzenia
2449     I,  XII  |            spojrzenia zamykał się w sobie i cofał pospiesznie w głąb,
2450     I,  XII  |                 cofał pospiesznie w głąb, i siłą powstrzymywał wyrazy
2451     I,  XII  |               obchodzą.~- Dzisiaj.~- Może i przez jutro jeszcze - zakończył
2452     I,  XII  |                  dzisiaj nikogo do siebie i przynieść kolacyjną kartę.~
2453     I,  XII  |                   przeciągał się ociężałe i położył głowę na grzbiecie
2454     I,  XII  |                  Jestem strasznie znużony i taka wstrętna apatia obwinęła
2455     I,  XII  |              tylko nędzarze, bo już nawet i miliarderzy są jej pozbawieni.
2456     I,  XII  |                    Bucholc, Szaja, Muller i stu innych to najbardziej
2457     I,  XII  |                 przecie życie fabrykantów i życie fabryk, to wiesz tak
2458     I,  XII  |                wiesz tak dobrze o tym jak i ja. Pomyśl, co za dziwna
2459     I,  XII  |               przyrody, odkrył masę sił - i poszedł w pęta właśnie tych
2460     I,  XII  |              maszyna będzie się rozrastać i potężnieć do nieskończoności
2461     I,  XII  |              potężnieć do nieskończoności i również wzrastać i potężnieć
2462     I,  XII  |        nieskończoności i również wzrastać i potężnieć będzie niewola
2463     I,  XII  |               musu ohydnego!~Mówił prędko i ze złością, którą mu przyniosły
2464     I,  XII  |        niekonsekwentny. Gdybym tak myślał i miał podobny do twojego
2465     I,  XII  |                   to nie robiłbym nic, bo i po co?~- Żeby mieć pieniądze,
2466     I,  XII  |           pociągnął kilka razy, rzucił go i wyciągając rękę rzekł cicho:~-
2467     I,  XII  |                    ale teraz wierzę tobie i nie gniewam się zupełnie,
2468     I,  XII  |               sposobność nie była po temu i i nie miałem kogo - powiedział,
2469     I,  XII  |             sposobność nie była po temu i i nie miałem kogo - powiedział,
2470     I,  XII  |              sobie przynieść butelkę wina i pił szklanka po szklance.~-
2471     I,  XII  |                 jeszcze potężne instynkty i potężne namiętności, jeśli
2472     I,  XII  |                   jak Danton, Robespierre i Napoleon, jeśli byli zdrajcy,
2473     I,  XII  |                  kieszonkowe złodziejstwo i zgniecie scyzorykiem w brzuch!~-
2474     I,  XII  |                   scyzorykiem w brzuch!~- I nie potrzebowałbyś w tamtej
2475     I,  XII  |        Robespier-rom ścinać łby Żyrondzie i Dantonom, a Barrasom ścinać
2476     I,  XII  |           pozostałych kazać zatłuc kijami i wyrzucić psom.~- A w końcu? -
2477     I,  XII  |                mówił z zamkniętymi oczami i wyglądał na niezupełnie
2478     I,  XII  |                   oczy, bo jest nonsensem i śmierdzi,~a poszedłbym pomagać
2479     I,  XII  |                  Dopiero siedzisz godzinę i pół.~-- Liczyłeś tak ściśle?~-
2480     I,  XII  |              jeszcze więcej zdenerwowanym i znużonym niż przedtem.~Zyskał
2481     I,  XII  |               jakichś ciemnych niepokojów i wyrzutów sumienia.~Jakieś
2482     I,  XII  |                  rękami, trzaskał w palce i przystawał co chwila, wpatrując
2483     I,  XII  |                   spiczastą czarną bródkę i szeptał do stojącego przy
2484     I,  XII  |                tym wąsami, nosem, brwiami i wytrzeszczając zapłynięte
2485     I,  XII  |               dobrze działo!~Stuknęli się i wypili.~- Mój paneczku kochany,
2486     I,  XII  |           przeszedł do pokoju od podwórza i nim mu podali jeść, przeglądać
2487     I,  XII  |                 nogi mu ostro wyskakiwały i drgały tabetycznie, a binokle
2488     I,  XII  |                bełkotał jakoś niewyraźnie i rybie martwe oczy nastawiał
2489     I,  XII  |                  ma dyrektor na ramionach i plecach, o!~Zaczął z niego
2490     I,  XII  |                   pan jeszcze na plecach!~I znowu snuł z niego te urojone
2491     I,  XII  |                 rękach, rzucał na podłogę i snuł dalej, poruszając się
2492     I,  XII  |                  Garson ujął go pod ramię i odprowadził.~Bum-Bum nie
2493     I,  XII  |           zdejmować nici całymi garściami i rzucać na ziemię.~Na Borowieckim
2494     I,  XII  |           wrażenie, że z pośpiechem zjadł i wyniósł się; w bufecie Bum-Buma
2495     I,  XII  |                   głośno mlaskał językiem i z kawałkiem befsztyku w
2496     I,  XII  |          spostrzegł Bum-Buma, szedł wolno i snuł dalej tę urojoną przędzę,
2497     I,  XII  |          pajęczyną, więc ją rwał, ściągał i jakby się przedzierał przez
2498     I,  XII  |              szepnął Karol z politowaniem i pojechał do domu; obiecywał
2499     I,  XII  |              sobie, że zaraz pójdzie spać i wyśpi się za wszystkie czasy.~
2500     I,  XII  |                 przeglądać jakieś papiery i rzucił je z niechęcią na