Tom,  Rozdzial

2501     I,  XII  |                 Maksa pokoju - ciemny był i wionął pustką.~Popatrzył
2502     I,  XII  |                  Popatrzył na ulicę cichą i usypiającą już po świątecznym
2503     I,  XII  |                  mieszkania wyłaziła nuda i pustka.~Nie mógł już dłużej
2504     I,  XII  |          samotności pospiesznie się ubrał i nie pamiętając już ani o
2505     I,  XII  |                  zgryzotach z powodu Emmy i postanowie niach życia inaczej,
2506     I,  XIII |                 siebie, podobny jasnością i humorem do tego dnia niedzielnego,
2507     I,  XIII |              słonecznych blaskach, cieple i radości nadchodzącej wiosny,
2508     I,  XIII |                 bo o drugiej po południu, i łaził po mieszkaniu w pantoflach,
2509     I,  XIII |              zarzucił cały pokój bielizną i garderobą, kopiąc je ze
2510     I,  XIII |            garderobą, kopiąc je ze złości i wymyślając co chwila na
2511     I,  XIII |               który mu reperował kamaszki i pozostawiał w środku ostre
2512     I,  XIII |                nie czuję, potem całą rękę i tyż nie ma.~- To ozorem
2513     I,  XIII |                   rzekł z gniewem famulus i wyniósł się trzaskając drzwiami.~
2514     I,  XIII |            drzwiami.~Maks poszedł do okna i tam pod światło skrobał
2515     I,  XIII |              pioruny spalą wszystkie buty i wszystkich szewców!~Trzasnął
2516     I,  XIII |                pogrzebacz rzucił pod piec i zaczął się szybko rozbierać.~-
2517     I,  XIII |                  to mnie dzisiaj nie było i nie ma, słyszysz?~- To się
2518     I,  XIII |                 przekręcę na drugą stronę i taką watę ci z pyska zrobię,
2519     I,  XIII |               zaknebluj, przynieś samowar i wszystkie dzienniki.~- Cóż
2520     I,  XIII |               sposobem przepędzania świąt i niedziel, bo się to zdarzało
2521     I,  XIII |                   nie będą mieli co jeść, i żyruje rozmaitym łajdakom
2522     I,  XIII |                  płacę, oddala robotników i ogranicza produkcję. Słyszałem
2523     I,  XIII |                   chcę, żeby mnie wzięli, i żebym spokojnie mógł spać!~
2524     I,  XIII |                 wykręcił twarzą do ściany i sapał głośno z irytacji.~-
2525     I,  XIII |                   doktór radził mu jechać i nawet nakazywał; robi bokami
2526     I,  XIII |                Berty, ten miły Fryc Wehr, i jak zaczął go podchodzić,
2527     I,  XIII |                 prawie ostatnie pieniądze i dał łajdakowi, a potem matce
2528     I,  XIII |                 bo te już naśladuje Zuker i sprzedaje o pięćdziesiąt
2529     I,  XIII |               chociaż nic nie mam, założę i plunę na wszystko. Zbankrutuję,
2530     I,  XIII |                    okręcił kołdrą po uszy i milczał.~- Sezon jest zły,
2531     I,  XIII |                zimę przetrzymały świetnie i zapowiadają się doskonale.
2532     I,  XIII |                 wyczerpania zapasów u nas i za granicą i z powodu nieurodzajów
2533     I,  XIII |                zapasów u nas i za granicą i z powodu nieurodzajów indyjsko-amerykańskich,
2534     I,  XIII |                   pochłoną setki milionów i zajmą dziesiątki tysięcy
2535     I,  XIII |               odezwał, tylko włożył palto i pojechał do Mullerów.~Na
2536     I,  XIII |               zsuwał na czoło gałką laski i odsuwał, rozmawiał z dyrektorem
2537     I,  XIII |                  jasnym zawiesistym wąsem i orlim nosem miał minę atamana
2538     I,  XIII |                 Odkłonił im się spiesznie i nie zważając na znaki~Kozłowskiego,
2539     I,  XIII |                Ulica była mało zabudowana i zaraz prawie za ich domem
2540     I,  XIII |         uregulowaną, miała bruk, trotuary i gazowe oświetlenie z tego
2541     I,  XIII |                   masą kwiatów twarz Mady i zniknęła.~W przedpokoju
2542     I,  XIII |                  która mu otwierała drzwi i nieomal chciała pomagać
2543     I,  XIII |               palta.~Była tak zakłopotana i onieśmielona, że tylko ruchem
2544     I,  XIII |             fartuch, jakim była okręconą, i podnosiła na niego blade,
2545     I,  XIII |                barchanowy w kratkę kaftan i chustkę wełnianą na głowie,
2546     I,  XIII |                nawet jakiś zapach rosołów i frytur otaczał ją i rozlewał
2547     I,  XIII |               rosołów i frytur otaczał ją i rozlewał się po pokoju.~
2548     I,  XIII |               odpowiadała złą polszczyzną i spoglądała niecierpliwie
2549     I,  XIII |                 wejść Mada.~- A pana żona i dziecka? - zapytała po długim
2550     I,  XIII |                   łaskawa pani,~- Ja, ja! i mój Wilhelm jeszcze kawaler.
2551     I,  XIII |             odpowiedziała z westchnieniem i byłaby się powoli może rozgadała,
2552     I,  XIII |                rozgadała, ale Mada weszła i tak promieniejąca zadowoleniem,
2553     I,  XIII |                nią, obciągnęła jej stanik i wyszła.~- Widzi pani, że
2554     I,  XIII |              książki ciocia mi przywiozła i już czytam.~- Bardzo panią
2555     I,  XIII |                  Musiałem wcześniej wyjść i bardzo żałowałem tego.~-
2556     I,  XIII |                  ładnie jest u Endelmanów i tak wspaniale przyjmowali.~-
2557     I,  XIII |                 panu z panią Trawińską.~- I bardzo mnie panie obmawiały?~-
2558     I,  XIII |                   Wilhelm powraca z wizyt i wieczorów, to przychodzi
2559     I,  XIII |              przychodzi do mnie opowiadać i wykpiwać ze wszystkich kobiet.~-
2560     I,  XIII |                   ze wszystkich kobiet.~- I myśli pani, że wszyscy mężczyźni
2561     I,  XIII |          Zapewniam panią, że nie wszyscy.~I tak dalej toczyła się rozmowa
2562     I,  XIII |                   niczym, aż go znudziła, i zaczął oglądać kwiaty, bardzo
2563     I,  XIII |                 bardzo starannie hodowane i przysłaniające szyby okien.~
2564     I,  XIII |                   Storch nie lubi kwiatów i powiada, że jakby w tych
2565     I,  XIII |                  gdy się ośmieliła więcej i rumieńce coraz mniej ją
2566     I,  XIII |                 był za świeżym milionerem i wychowywała się pomiędzy
2567     I,  XIII |              otoczeniu webrów, robotników i takich samych dorobkiewiczowskich
2568     I,  XIII |              zdradzała dużą żywość umysłu i wiele rozsądku życiowego.~
2569     I,  XIII |                 piękną, ani nie ma posagu i już z drugim zrywa.~- Może
2570     I,  XIII |            młodego fabrykanta.~- Przecież i ten jej narzeczony mógł
2571     I,  XIII |                panien, one są tak samotne i takie biedne.~- Bo pani
2572     I,  XIII |            kobiety na świecie miały mężów i dzieci, i...~Zatrzymała
2573     I,  XIII |             świecie miały mężów i dzieci, i...~Zatrzymała się patrząc,
2574     I,  XIII |                    ale on stłumił uśmiech i spoglądając na jej złote
2575     I,  XIII |            spoglądając na jej złote rzęsy i twarz mocno zaczerwienioną,
2576     I,  XIII |                 Dobrze by pani zrobiła.~- I pan nie śmieje się ze mnie? -
2577     I,  XIII |         klapiących drewnianymi podeszwami i w barchanowym podwatowanym
2578     I,  XIII |                  barchanowym podwatowanym i mocno zatłuszczonym kaftanie.~
2579     I,  XIII |               pozbawioną zupełnie zarostu i świecącą się tłuszczem,
2580     I,  XIII |                 duży kłopot. Wyjął cygaro i poszedł splunąć pod piec
2581     I,  XIII |                  wszyscy tylko bankrutują i zarywają. W tym roku dosyć
2582     I,  XIII |                  straci dzisiaj, tego już i najlepszy sezon nie powróci.
2583     I,  XIII |                   wydatnym brzuchu kaftan i wydął pogardliwie usta na
2584     I,  XIII |              fabryki.~Mada biegła naprzód i otworzyła wielkie drzwi,
2585     I,  XIII |           przyszedł - gadał Muller sapiąc i przerzucając ustawicznie
2586     I,  XIII |                popodnosiła .story do góry i jaskrawe światło dnia zalało
2587     I,  XIII |               spodni mocno zatłuszczonych~i powypychanych garść zmiętych
2588     I,  XIII |              powypychanych garść zmiętych i pokrzywionych~cygar.~- A
2589     I,  XIII |               poprostowały, ugryzał końce i podawał.~- Spróbuję mocniejszych.
2590     I,  XIII |              fenigów, ja bardzo dużo palę i przyzwyczaiłem się do nich -
2591     I,  XIII |                 porządnego.~Karol zamilkł i oglądał dość pobieżnie garnitury
2592     I,  XIII |              ciężkie portiery z jedwabiów i aksamitów, dywany, obrazy,
2593     I,  XIII |               zadowolona z jego obecności i co chwila podnosiła swoje
2594     I,  XIII |              swoje jasne porcelanowe oczy i p rzykrywała je spiesznie
2595     I,  XIII |                 mauretańsku; okna, ściany i odrzwia pstrzyły się w jaskrawe
2596     I,  XIII |                   pokój był karykaturalny i ordynarny krzykliwością
2597     I,  XIII |                  w jakie upstrzono ściany i okna, a w którym również
2598     I,  XIII |                   a w którym również nikt i nigdy nie siadał pod mauretańską
2599     I,  XIII |                      Bardzo, jest śliczny i oryginalny. Kłamał z uśmiechem.~-
2600     I,  XIII |             chińsku lub po japońsku, a że i Mada chciała, to on zrobił
2601     I,  XIII |                będzie po jakiemu chce, ja i tak w tym nie będę mieszkał.~-
2602     I,  XIII |                   jak się śmieją z Meyera i z Endelmana. Po co mi to,
2603     I,  XIII |                  Wszyscy stawiają pałace, i ja kazałem postawić, mają
2604     I,  XIII |            kazałem postawić, mają salony, i ja mam salony, mają powozy
2605     I,  XIII |                   mam salony, mają powozy i konie, i ja mam powozy i
2606     I,  XIII |              salony, mają powozy i konie, i ja mam powozy i konie. Kosztuje
2607     I,  XIII |                  i konie, i ja mam powozy i konie. Kosztuje drogo, niech
2608     I,  XIII |            Kosztuje drogo, niech kosztuje i niech sobie stoi, niech
2609     I,  XIII |        sięgającymi do pół wysokości ścian i poprzegradzanymi na pojedyncze
2610     I,  XIII |                patrzyły mrocznie znad sof i marmurowych konsol obwiedzionych
2611     I,  XIII |                  niepokalanej nowości sof i stolików niskich, symetrycznie
2612     I,  XIII |              kandelabrów, kolumn, kanapek i krzeseł, które w wyciągniętych
2613     I,  XIII |               tutaj się jeszcze nie bawił i nikt nie siadał na tych
2614     I,  XIII |            maleńkie gabineciki, wyzłocone i ozdobione jak bombonierki,
2615     I,  XIII |                porcelanowe statuetki.~Był i pokój jadalny połączony
2616     I,  XIII |                   Muller kolejno otwierał i pokazywał ich wnętrza zapchane
2617     I,  XIII |                wnętrza zapchane porcelaną i zastawami stołowymi, których
2618     I,  XIII |             których nikt nie używał.~Była i biblioteka, bo budowniczy
2619     I,  XIII |                 biblioteka, bo budowniczy i tapicer o niczym nie zapomnieli;
2620     I,  XIII |                 nie tylko nie czytał, ale i nikt nie znał ich imion.~
2621     I,  XIII |               jedwabną niebieską pościelą i przysłonięte takimiż kotarami,
2622     I,  XIII |                   zaścielał całą posadzkę i niebieskie obicie miały
2623     I,  XIII |                   Głupia jesteś - mruknął i wprowadził Karola do bardzo
2624     I,  XIII |                 leżały pudełka z papierem i przybory do pisania.~- Cóż
2625     I,  XIII |             mówiła ze szczerą przykrością i zaczęła cmokać na dwa kanarki
2626     I,  XIII |            przychodził, gwizdał im ciągle i ponauczał śpiewać.~- Ma
2627     I,  XIII |                które stały w ciszy pustki i sztywności.~Były tak wspaniałe,
2628     I,  XIII |             pałacu, stał na pokaz gościom i dlatego, żeby Muller mógł
2629     I,  XIII |                   przylegającym do kuchni i który służył za jadalnię
2630     I,  XIII |                   kapelusz, wziął go wpół i posadził na krześle.~Pozostał,
2631     I,  XIII |              jutro osobiście się tam uda, i ręczył nawet za skutek,
2632     I,  XIII |               różne ciastka swojej roboty i kilka razy poprawiała Madzie
2633     I,  XIII |             dziewczyna tak była uradowana i podniecona, że ciągle się
2634     I,  XIII |          podniecona, że ciągle się śmiała i na nic nie zważała.~Nie
2635     I,  XIII |                   wpół, klepał po kolanie i szeroko opowiadał o swojej
2636     I,  XIII |                    ale w głębi nudził się i męczył tym przymusem i banalnością
2637     I,  XIII |                się i męczył tym przymusem i banalnością tematów, jakie
2638     I,  XIII |                mieszczaństwa w obyczajach i poglądach, pachniał porządkiem
2639     I,  XIII |            poglądach, pachniał porządkiem i tą czysto niemiecką wołową
2640     I,  XIII |                   nie popsuły ich miliony i mieli wymagania i instynkty
2641     I,  XIII |                 miliony i mieli wymagania i instynkty robotników.~-
2642     I,  XIII |               blisko? - zawołana radośnie i umilkła nagle zachmurzona,
2643     I,  XIII |                znowu.~Obiecał to solennie i tak ścisnął jej rękę na
2644     I,  XIII |                   że oblała się rumieńcem i długo oknem wyglądała za
2645     I,  XIII |          obciążyła ta serdeczność Mullera i jeszcze większa Mady.~Uśmiechał
2646     I,  XIII |                  zatłuszczonych spodniach i w starych pantoflach, na
2647     I,  XIII |                  dużo naturalnego wdzięku i okrągły milion w dodatku!
2648     I,  XIII |             mruknął. - A jednaki - myślał i zaczął stawiać pewne przypuszczenia
2649     I,  XIII |              stawiać pewne przypuszczenia i kombinacje, ale rychło się
2650     I,  XIII |                 bo przypomniał sobie Ankę i list jej, jaki rano odebrał
2651     I,  XIII |               list jej, jaki rano odebrał i którego jeszcze nie przeczytał.~-
2652     I,  XIII |                  prędko uczuł polepszenie i już nie tylko przesiadywał
2653     I,  XIII |             zaczynał wychodzić do fabryki i łaził po niej z pomocą kija
2654     I,  XIII |                 że ten wymówił mu miejsce i że kłócili się po kilka
2655     I,  XIII |            dziennie.~Ufał mu we wszystkim i potrzebował go teraz, nim
2656     I,  XIII |                   mu August podtrzymywał, i tylko spojrzał na wchodzącego,
2657     I,  XIII |              wchodzącego, kiwnął mu głową i dalej sprawdzał pozycje
2658     I,  XIII |                 później rozpatrywał plany i kosztorysy nowych urządzeń
2659     I,  XIII |                  Wieczór robił się prędko i przez okna kantoru park
2660     I,  XIII |                   czerniał coraz bardziej i zaczynał szumieć nagimi
2661     I,  XIII |              trzęsły się chwilę w świetle i cofały.~Robota szła mu niesporo,
2662     I,  XIII |                karty pełne rysunków, cyfr i notat i zapadał w zadumę.~
2663     I,  XIII |              pełne rysunków, cyfr i notat i zapadał w zadumę.~Cisza
2664     I,  XIII |             drzewach, tłukł nimi o ściany i okna i dudnił głucho po
2665     I,  XIII |                tłukł nimi o ściany i okna i dudnił głucho po blaszanych
2666     I,  XIII |                Elektryczne światło drgało i ślizgało się po czarnych
2667     I,  XIII |            Bucholc oderwał oczy od księgi i zasłuchał się w dalekich
2668     I,  XIII |                 głowę na grzbiecie fotelu i zapatrzył się przed siebie,
2669     I,  XIII |               zapatrzył się przed siebie, i z wolna zaczęło mu twarz
2670     I,  XIII |                 jakieś ostre zniechęcenie i nuda.~- Jak się pan prezes
2671     I,  XIII |            odpowiedział stłumionym głosem i ostry, gorzki uśmiech okolił
2672     I,  XIII |                  wprawdzie biło spokojnie i normalnie, bóle nóg przeszły,
2673     I,  XIII |                   się przędza świadomości i zapadał w głuchy stan apatii;
2674     I,  XIII |            nudziła go robota, cyfry zyski i straty, wszystko stawało
2675     I,  XIII |                  uświadomienia przepadały i zalewały mu mózg mrokiem,
2676     I,  XIII |                   domu - powiedział cicho i rozglądał się po kantorze,
2677     I,  XIII |               drzwi wyprostował się nagle i czekał rozkazu.~Przypatrywał
2678     I,  XIII |                  oglądał po raz pierwszy, i opadł w fotel bezwładnie,
2679     I,  XIII |                   zwiesił głowę na piersi i dyszał ciężko, bo mu duszę
2680     I,  XIII |               harmonijki, na szumie parku i na dalekim, głuchym odgłosie
2681     I,  XIII |                bezwładnie z tych krawędzi i zapadała w ciemnię, pełną
2682     I,  XIII |           dziesiątą Karol skończył robotę i podał papiery, tłumacząc
2683     I,  XIII |              coraz głębiej czuł tę pustkę i osamotnienie, w jakim żył,
2684     I,  XIII |           zaciskało mu duszę zniechęcenie i niemoc.~- Po co ja się tym
2685     I,  XIII |           Dobranoc panu. Uścisnął mu rękę i wyszedł, a Bucholc nie mógł
2686     I,  XIII |           słabnących w oddali jego kroków i byłby bardzo wiele dał,
2687     I,  XIII |                   podnosząc się z miejsca i poszedł bez pomocy lokaja,
2688     I,  XIII |               lokaja, który gasił światła i zamykał drzwi.~Drugi lokaj
2689     I,  XIII |                się przez olbrzymie, ciche i puste mieszkanie.~Tak mu
2690     I,  XIII |              światła, zeskoczyła z klatki i uwieszona pazurami, na firance
2691     I,  XIII |                    Cofnął się zawiedziony i poszedł prosto do siebie.~-
2692     I,  XIII |       nieodstępnym kijem dogasający ogień i z dziwną, po raz pierwszy
2693     I,  XIII |                 okiennice - rzekł w końcu i sam sprawdzał, czy dobrze
2694     I,  XIII |          okiennice, rozebrał się, położył i próbował czytać, ale oczy
2695     I,  XIII |                    August!~Lokaj zawrócił i stał czekając, wtedy Bucholc
2696     I,  XIII |                się go pytać powoli o żonę i o dzieci, a pytał tak łaskawie,
2697     I,  XIII |         bezpieczną odległość od jego kija i odpowiadał nieśmiało, zaniepokojony
2698     I,  XIII |                rozmowa prędko go zmęczyła i w końcu skinął, żeby sobie
2699     I,  XIII |                  szedł spać.~Pozostał sam i te obawy samotności, te
2700     I,  XIII |           okiennice.~Uniósł się na łokciu i z zapartym oddechem, kurczowo
2701     I,  XIII |                   że słyszy coraz bliższy i wyraźniejszy odgłos kroków
2702     I,  XIII |                  się z własnego złudzenia i znowu leżał Spokojnie, przytłumiwszy
2703     I,  XIII |                  mu się nieskończonością.~I nie uspakajał się zupełnie,
2704     I,  XIII |                  a nawet to zdenerwowanie i te wszystkie obawy wzrastały
2705     I,  XIII |                 obawy wzrastały stopniowo i z wolna zamieniały się w
2706     I,  XIII |                   mu się, że zaraz umrze, i tak jasno to zobaczył, tak
2707     I,  XIII |                  trząsł się cały z trwogi i zaczął gwałtownie dzwonić
2708     I,  XIII |                coś jest! Obejrzyj no mnie i zaradź.~- Nic nie widzę -
2709     I,  XIII |                  się pan prezes wyśpi, to i wszystko przejdzie.~- Głupiś! -
2710     I,  XIII |                wielką dozę chloralu zażył i wkrótce zaraz zasnął.~Borowiecki,
2711     I,  XIII |                    Wysocki, Dawid Halpern i Myszkowski, inżynier z fabryki
2712     I,  XIII |                bił w niego chudymi rękami i prawie krzyczał:~- Pan,
2713     I,  XIII |                kilka wycinków z "Kuriera" i podsuwając mu pod oczy czytał:~-
2714     I,  XIII |                   warto co Biblia, a może i trochę więcej: „Przywóz
2715     I,  XIII |                 że tylko głupi pracują.~- I bydło, pędzone batem - mówił
2716     I,  XIII |                  On zgniłby z próżniactwa i zdechłby z głodu.~- Daj
2717     I,  XIII |                 zechce zostać milionerem, i gadaj pan, że ci milionerzy
2718     I,  XIII |               głupsi od swoich robotników i dlatego mają pieniądze.~-
2719     I,  XIII |                  to ma, a jak kto pracuje i jest mądry, to ma jeszcze
2720     I,  XIII |                 jak kto jest bardzo mądry i bardzo pracuje, to robi
2721     I,  XIII |          pracujący całym wysiłkiem swoich i cudzych mięśni i władz -
2722     I,  XIII |                   swoich i cudzych mięśni i władz - są głupcami, są
2723     I,  XIII |           bajeczne brednie na czegć pracy i stawia na ołtarzu bydlęta
2724     I,  XIII |                 na podściółce z pieniędzy i każe mi ich podziwiać.~-
2725     I,  XIII |              więcej sto razy niż robotnik i że jego trzeba szanować.~-
2726     I,  XIII |                    Miałem dosyć pieniądzy i puściłem je, ot tak! - dmuchnął
2727     I,  XIII |              Tylko głupiec chce pieniędzy i dla zrobienia milionów poświęca
2728     I,  XIII |                  poświęca wszystko, życie i miłość, i prawdę, i filozofię,
2729     I,  XIII |                 wszystko, życie i miłość, i prawdę, i filozofię, i wszystkie
2730     I,  XIII |                 życie i miłość, i prawdę, i filozofię, i wszystkie skarby
2731     I,  XIII |                    i prawdę, i filozofię, i wszystkie skarby człowieczeństwa,
2732     I,  XIII |          podziwiali, żeby jeździć powozem i imponować głupcom i żeby
2733     I,  XIII |               powozem i imponować głupcom i żeby zdechnąć w połowie
2734     I,  XIII |                  cały organizm ludzkości, i myślę, że jeśli się nie
2735     I,  XIII |              długim milczeniu zabrał głos i zaczął namiętnie dowodzić,
2736     I,  XIII |                 zaraz się z nimi pożegnał i poszedł do domu.~Borowiecki
2737     I,  XIII |                  podchwycił to spojrzenie i zaczął:~- Pan się przypatruje
2738     I,  XIII |                  fabryk, wielkiego miasta i wielkiego handlu! Co ja
2739     I,  XIII |               oglądając się za dorożką.~- I pomiędzy nimi. jest taka
2740     I,  XIII |                  umieją oszukiwać chłopów i obywateli.~- To jest gadanie?
2741     I,  XIII |                  wszystko jest w porządku i jest bardzo ładnie na świecie,
2742     I,  XIII |                    on ma w głowie miliony i nie chce ich stamtąd wyciągnąć.
2743     I,  XIII |                  pensji rocznej, on wziął i jeszcze chodzi do fabryki,
2744     I,  XIII |                jeszcze chodzi do fabryki, i pracuje w laboratorium!
2745     I,  XIII |                    Miałem do pana interes i załatwię go w kilku słowach -
2746     I,  XIII |                 skutkiem.~- Bardzo biedny i bardzo obarczony rodziną,
2747     I,  XIII |              daruje, że prawie nieznajomy i zaraz z prośbą się udaję.~-
2748     I,  XIII |                się dwudziestu kandydatów, i to przeważnie samych specjalistów.~-
2749     I,  XIV  |                   rozmyślał o Myszkowskim i przypatrywał się miastu,
2750     I,  XIV  |               sklepy, to zostawał agentem i zawsze kończył bankructwem,
2751     I,  XIV  |                  życie, zapatrzony w Łódź i w jej potęgę, oszołomiony
2752     I,  XIV  |                    jak kochał fabrykantów i robotników i jak kochał
2753     I,  XIV  |                  fabrykantów i robotników i jak kochał nawet prostych
2754     I,  XIV  |                  przybędzie miastu fabryk i domów, i ruchu. Kochał Łódź.~
2755     I,  XIV  |         przybędzie miastu fabryk i domów, i ruchu. Kochał Łódź.~A co
2756     I,  XIV  |                głupstwach nie myślał, jak i nie myślał o tym, że tutaj
2757     I,  XIV  |              całym wysiłkiem o nędzny byt i że ta walka, cicha i straszna
2758     I,  XIV  |                  byt i że ta walka, cicha i straszna przez swoją ustawiczność,
2759     I,  XIV  |                   olbrzymie cyfry "wywozu i przywozu" a ogólna cyfra
2760     I,  XIV  |               dusza tonęła w tych cyfrach i lubowała się ich zwiększaniem.~
2761     I,  XIV  |            spoglądał na nowych milionerów i czcił ich całą duszą; z
2762     I,  XIV  |              trotuarów przepych zaprzęgów i mieszkań; z entuzjazmem
2763     I,  XIV  |               różni królikowie bawełniani i półwełniani wyrzucali na
2764     I,  XIV  |             przyozdobienie swoich pałaców i legowisk.~Takim był Dawid
2765     I,  XIV  |               ulicę Średnią do mieszkania i rozmyślał o Myszkowskim.~
2766     I,  XIV  |                   jeść, przeszukał szafkę i z kawałkiem cukru, bo nic
2767     I,  XIV  |                jednak herbaty w filiżankę i przegryzając cukrem pił
2768     I,  XIV  |         przedpokoju, żeby nie budzić żony i słyszeć trochę tej muzyki
2769     I,  XIV  |                   ręku przeszedł korytarz i zapukał bardzo delikatnie
2770     I,  XIV  |                  życzliwie głową grającym~i usiadł pod piecem, popijał
2771     I,  XIV  |             popijał herbatę małymi łykami i słuchał muzyki z nabożnym
2772     I,  XIV  |                drugim pokoju przy stoliku i list jakiś przepisywał.~
2773     I,  XIV  |                   byli kolegami ze szkoły i zbierali się po dwa razy
2774     I,  XIV  |                 tylko w Łodzi na praktyce i miał bogatego ojca, gromadził
2775     I,  XIV  |          gromadził ich w swoim mieszkaniu i pokupował instrumenta. ale
2776     I,  XIV  |             Blumenfeld, muzyk z powołania i wykształcenia, bo skończył
2777     I,  XIV  |              umiał, ale żył z nimi blisko i często przychodził, bo namiętnie
2778     I,  XIV  |                  czerwienił się co chwila i zamglonymi oczyma wpatrywał
2779     I,  XIV  |                   w te szeregi koszlawych i niezgrabnych liter.~Upajał
2780     I,  XIV  |                wybuchami dzikiej czułości i równocześnie gryzło go straszne
2781     I,  XIV  |                Horn pomagał nakrywać stół i sam rozstawiał szklanki.~-
2782     I,  XIV  |           Blurnenfeld siadając przy stole i rozgarniał chudą, nerwową
2783     I,  XIV  |               wysokie, bardzo ładne czoło i długą, cierpiącą twarz o
2784     I,  XIV  |                    ażeby ukryć wzburzenie i pomieszanie, jakie w nim
2785     I,  XIV  |                 prędko, parzył się ciągle i milczał, powtarzając w myśli
2786     I,  XIV  |                   że siedzi tak spokojnie i pije herbatę.~- Pijcie wódkę,
2787     I,  XIV  |                    odezwał się Malinowski i spojrzał na niego zielonymi
2788     I,  XIV  |                    w których była pogarda i niechęć.~- Ale nigdy nie
2789     I,  XIV  |                    żeby okpiwać na kupnie i na sprzedaży, ty jesteś
2790     I,  XIV  |               tobie, umiejąca tanio kupić i drogo sprzedać. Słyszysz,
2791     I,  XIV  |               Słyszysz, Wilczek?~- Słyszę i będę o tym pamiętał, gdy
2792     I,  XIV  |                Dajcież spokój z kłótniami i interesami.~- Jedno drugiemu
2793     I,  XIV  |             przeszkadza - szepnął Wilczek i chodził po pokoju, zacierał
2794     I,  XIV  |            oblizywał duże, wywinięte usta i często poprawiał włosy,
2795     I,  XIV  |               rozczesane przez całą głowę i tworzące mu grzywkę nad
2796     I,  XIV  |          Malinowski powlókł za nim oczami i szepnął:~- Wyglądasz jak
2797     I,  XIV  |                syknął Wilczek z uśmiechem i jego małe niebieskie oczki,
2798     I,  XIV  |                     uśmiechnął się słodko i słodko patrzył na Stacha.~-
2799     I,  XIV  |                dawny oberkelner z Katowic i dawna kanalia, zaprosił
2800     I,  XIV  |                pałacu przez całe trzy dni i odjechał do Vaterlandu.
2801     I,  XIV  |                 rodzaju olbrzymiej trumny i podług jego rysunku wykonano
2802     I,  XIV  |           wykonano tę skrzynię w Berlinie i przywieziono do Dulmana.
2803     I,  XIV  |               idiota, wobec całej rodziny i dyrektorów swoich, ustawił
2804     I,  XIV  |             wstawił łóżko z całą pościelą i ze wszystkim, czego używał
2805     I,  XIV  |           potrzeby wyśmiewania się.~- Ale i każdemu wolno się z tego
2806     I,  XIV  |                 bronisz swojej sprawy, bo i z ciebie się śmieją, z twojej
2807     I,  XIV  |                   grzywki, z perfumowania i z twoich łańcuszków i pierścionków,
2808     I,  XIV  |        perfumowania i z twoich łańcuszków i pierścionków, z twojego
2809     I,  XIV  |                  Halpern uścisnął im ręce i wyszedł, nie lubił bowiem,
2810     I,  XIV  |                stu rubli na jutro wieczór i prosi nas wszystkich o pożyczenie
2811     I,  XIV  |                   dla niego kwestią życia i śmierci, więc ja jeszcze
2812     I,  XIV  |                 pogardliwie się uśmiechał i chodził coraz prędzej po
2813     I,  XIV  |               mieszkanie mieli mieć darmo i pewien procent określony
2814     I,  XIV  |        pośpiesznie, ale ze schodów wrócił i szepnął do Malinowskiego:~-
2815     I,  XIV  |                 po nim.~Józio go ucałował i pobiegł.~Zamilkli na chwilę.~
2816     I,  XIV  |                  Wilczek wciąż spacerował i rozmyślał o jutrzejszym
2817     I,  XIV  |               czasami przysiadał z sykiem i zdejmował kamasz na chwilę,
2818     I,  XIV  |               zaczął nakładając znowu but i spacerując po pokoju.~-
2819     I,  XIV  |                   popisów własnego sprytu i przenikliwości, będziemy
2820     I,  XIV  |               będziemy słuchać cierpliwie i może buciki trochę zmiękną -
2821     I,  XIV  |               jednego z domów na Dzielnej i zniknęła mi w podwórzu.
2822     I,  XIV  |                    Zaczekałem przed domem i po kilkunastu minutach doczekałem
2823     I,  XIV  |           czekającego o kilka domów dalej i pojechali w kierunku kolei.
2824     I,  XIV  |                domów familijnych Kessiera i prowadziłeś ją nawet pod
2825     I,  XIV  |                ona. Brunetka, bardzo żywa i bardzo ładna.~- Dajmy pokój,
2826     I,  XIV  |               obchodzi - szepnął niedbale i czuł, że mu jakaś ręka wsunęła
2827     I,  XIV  |                wsunęła się do wnętrzności i szarpie je strasznie.~Z
2828     I,  XIV  |            uwierzyć, siedział w milczeniu i chciał iść, lecieć do domu,
2829     I,  XIV  |                   najspokojniej ubrał się i wyszedł nie czekając na
2830     I,  XIV  |               kilkaset osób, stały ciemne i ciche, tylko w jednym oknie
2831     I,  XIV  |                   Malinowski, było ciemno i pusto, a tylko jego kroki
2832     I,  XIV  |                   mieszkaniu zastał matkę i młodszego brata, który siedział
2833     I,  XIV  |                 który siedział w kuchence i okręcony w chustkę, zatykając
2834     I,  XIV  |          zatykając uszy rękami, kiwał się i monotonnym głosem wbijał
2835     I,  XIV  |                   niecierpliwości.~- "... I błogosławiony owoc żywota
2836     I,  XIV  |                 połyskiwały setkami okien i wrzały nieustannym głuchym
2837     I,  XIV  |          pracujących, bo oddziały tkackie i przędzalniane z powodu nawału
2838     I,  XIV  |                szły już od miesiąca dniem i nocą.~Z czwartej strony,
2839     I,  XIV  |                   były farbiarnie włóczki i mydlarnia, bo z olejów otrzymywanych
2840     I,  XIV  |                wełny prócz potażu robiono i szare mydło; szedł obok
2841     I,  XIV  |                  wrzucało go do palenisk, i wszedł do wieży.~Na razie
2842     I,  XIV  |                 rozbić te więżące je mury i uciec, zapadało z wściekłym
2843     I,  XIV  |               świstem, wyrywało się znowu i biegło bezustannie i z taką
2844     I,  XIV  |                znowu i biegło bezustannie i z taką szybkością, że nie
2845     I,  XIV  |                  aureolą pędziła za kołem i przepełniała ciemną wieżę
2846     I,  XIV  |                koło, już oburącz trzymane i wiecznie się wymykające.~
2847     I,  XIV  |              barierki otaczającej maszynę i co pewien czas sprawdzał
2848     I,  XIV  |                   wzrokiem funkcjonowanie i dopiero przyszedł; nabił
2849     I,  XIV  |                   fajkę tytuniem, zapalił i spojrzał pytająco na syna.~-
2850     I,  XIV  |          roztrzęsionym, piekielnym szumie i głos armaty zginąłby bez
2851     I,  XIV  |                  koła, które wznosiło się i zapadało bezustannie, poczynały
2852     I,  XIV  |            bezustannie, poczynały świecić i drgać.~- Dowiedz się wszystkiego,
2853     I,  XIV  |                zawsze - dodał z naciskiem i jego zielone, słodkie oczy
2854     I,  XIV  |             posiniały, odsłaniając długie i ostre jak u wilka zęby.~-
2855     I,  XIV  |              załatwię.~Poszedł do maszyny i powrócił po chwili.~- Czemu
2856     I,  XIV  |                    Przekonaj się zupełnie i powiedz mi, w domu nie mów
2857     I,  XIV  |                 ręku.~Ścisnęli sobie ręce i popatrzyli w oczy.~Stary
2858     I,  XIV  |           grzbietem o trzęsącą się ścianę i zapatrzony w ten wir błysków,
2859     I,  XIV  |                   błysków, drgań, cieniów i świstów, pokrywający szalony
2860     I,  XIV  |            przymknął drzwi od jego pokoju i zabrał się do rozbierania
2861     I,  XIV  |                życie, bo robił ją od roku i nigdy skończyć nie mógł.~
2862     I,  XIV  |                   tak prostej konstrukcji i tak tanim motorze, że zrobiłaby
2863     I,  XIV  |                  tworzyły długie miesiące i zwycięstwa nie było.~Siedział
2864     I,  XIV  |                nad ranem Horn się obudził i zobaczywszy światło zawołał:~-
2865     I,  XIV  |                   spać.~- Zaraz - mruknął i rzeczywiście zgasił światło
2866     I,  XIV  |               rzeczywiście zgasił światło i położył się do łóżka.~Świt
2867     I,  XIV  |               szary zaczął zaglądać oknem i napełniać pokój tym dziwnym
2868     I,  XIV  |                 światłem, w którym ludzie i rzec/y mają wygląd trupów,
2869     I,  XIV  |               które bladły coraz bardziej i kolejno zapadały w jasności
2870     I,  XIV  |               mógł, po kilka razy wstawał i sprawdzał obliczenia lub
2871     I,  XIV  |                  na surowy powiew poranku i ślizgał się po tysiącach
2872     I,  XIV  |                wstawały z pól rozmiękłych i z wolna niby białawym obłokiem
2873     I,  XIV  |                   zwłóczyły się na miasto i darły się o ostre szczyty.~
2874     I,  XIV  |       przeszkodziły mu spać myśli o Zośce i ten chór gwizdań, jaki wkrótce
2875     I,  XIV  |              Gwizdawki piały przenikliwie i ze wszystkich stron: z południa
2876     I,  XIV  |              wszystkich stron: z południa i z północy, ze wschodu i
2877     I,  XIV  |                   i z północy, ze wschodu i zachodu miasta zrywały się
2878     I,  XIV  |                   Bucholcem nic nie robił i czekał na rezultat starań,
2879     I,  XIV  |                  byli wszyscy po obiedzie i nie zastał Borowieckiego,
2880     I,  XIV  |             fryzowaniem piór, a kilka pań i panien szyło w stołowym
2881     I,  XIV  |                 Kama, bo miał ze znużenia i bezczynności bardzo nieszczęśliwą
2882     I,  XIV  |              przechylił na poręcz krzesła i udawał trupa.~Karna uderzyła
2883     I,  XIV  |              uderzyła go piórem po twarzy i udawała mocno rozgniewaną,
2884     I,  XIV  |       wichrowatych włosów opadła na czoło i zasłoniła oczy.~Horn po
2885     I,  XIV  |             obiedzie siedział w milczeniu i umyślnie nie zwracał uwagi
2886     I,  XIV  |                   w istocie był znudzonym i leniwie przypatrywał się
2887     I,  XIV  |            groźnie prawie na setki dachów i kominów fabrycznych, roztaczających
2888     I,  XIV  |                  dodała prędko.~- Nie mam i jestem bardzo biedna sierota -
2889     I,  XIV  |                   rubli.~Ujęła go za rękę i wyprowadziła do saloniku,
2890     I,  XIV  |             Picolo zaczął szczekać na nią i ciągnąć za sukienkę.~- Naprawdę
2891     I,  XIV  |          wspinając się przed nim na palce i gładząc go po twarzy - niech
2892     I,  XIV  |               szybko pugilares z kieszeni i zaczęła w nim przewracać,
2893     I,  XIV  |                   Patrzyła na niego długo i słodko, rumieniec z wolna
2894     I,  XIV  |                   wolna powlókł jej szyję i twarz, oddała mu pugilares
2895     I,  XIV  |                twarz, oddała mu pugilares i szepnęła bardzo cicho:~-
2896     I,  XIV  |                Dopędziła go przy drzwiach i zastąpiła mu drogę.~- Ale
2897     I,  XIV  |                   fotografii?~- Nikomu.~- I zawsze pan ją nosi przy
2898     I,  XIV  |                   o! Ujął jej obie rączki i obie gorąco obcałowywał.
2899     I,  XIV  |                 saloniku, rozczerwieniona i zadyszana wołała:~- Pan
2900     I,  XIV  |               cierpię pana, nienawidzę.~- I ja Kamy nie cierpię i nienawidzę -
2901     I,  XIV  |                     I ja Kamy nie cierpię i nienawidzę - wołał wychodząc.~-
2902     I,  XIV  |            Usłyszał wątpiący głos za sobą i chociaż go nienawidziła,
2903     I,  XIV  |          nienawidziła, pobiegła do salonu i lufcikiem patrzyła, jak
2904     I,  XIV  |             patrzyła, jak wyszedł z bramy i szedł środkiem Spacerowej,
2905     I,  XIV  |               kilka pocałunków na palcach i na wyścigi z Picolem pobiegła
2906     I,  XIV  |            ozdobioną czarnymi potrzebami, i z fantazją trzymał na siwej
2907     I,  XIV  |                  tam wykpiłem od południa i macham sobie, panie dobrodziejski,
2908     I,  XIV  |                   zobaczyć, jak tam, tego i owego, oziminki wyszły spod
2909     I,  XIV  |            człowiek łykał z radości, tego i owego.~- A cóż pana obchodzą
2910     I,  XIV  |                  widzi pan - obejrzał się i po cichu szepnął mu do ucha -
2911     I,  XIV  |                   to wszystko razem, tego i owego, świństwo i psiakrew,
2912     I,  XIV  |                    tego i owego, świństwo i psiakrew, panie dobrodziejski! -
2913     I,  XIV  |                energicznie, podał mu rękę i spiesznie poszedł stukając
2914     I,  XV   |               miał żadnych nowych wieści, i wychodząc spotkał się z
2915     I,  XV   |               bardziej jeszcze zalękniony i niedołężny.~Wyprostowywał
2916     I,  XV   |                 poczekalni przy farbiarni i miał już kilka razy szczerą
2917     I,  XV   |                   ale na wspomnienie żony i dzieci, na wspomnienie tylekrotnych,
2918     I,  XV   |                   po rozmaitych kantorach i przedpokojach fabrykantów
2919     I,  XV   |             fabrykantów siadał z powrotem i czekał z rezygnacją.~- Pan
2920     I,  XV   |                   wytarty kapelusz w ręku i ze strachem czekając, że
2921     I,  XV   |             majątek ziemski, straciło się i teraz z powodu chwilowej
2922     I,  XV   |                    rzekł twardo Jaskólski i odwrócił się do wyjścia.~-
2923     I,  XV   |          bezwiednie, stanął nad trotuarem i zaczął szukać w dziurawych
2924     I,  XV   |                  Oparł się o jakiś parkan i bezsilnym, ogłupiałym wzrokiem
2925     I,  XV   |                  wiecznie czynną, twórczą i potężną energię ludzką,
2926     I,  XV   |                  oprzeć głowę na kamieniu i umrzeć, niechby się już
2927     I,  XV   |             zakrył podartym rękawem twarz i zapłakał.~Borowiecki powrócił
2928     I,  XV   |                laboratorium przy "kuchni" i zastawszy Murraya, siedzącego
2929     I,  XV   |                powiada: "Szlachcie jestem i stróżem u Szwaba nie będę;
2930     I,  XV   |            pieniędzy mi nie potrzeba, ale i meble mi na nic.~Karol popatrzył
2931     I,  XV   |                  Karol popatrzył na niego i po dłuższym przestanku rzekł
2932     I,  XV   |              garbu, wycierał spocone ręce i znowu biegał zakreślając
2933     I,  XV   |                   pogardliwym spojrzeniem i mruknął:~- Małpa sentymentalna!~-
2934     I,  XV   |                   gorzka satyra na miłość i godność ludzką - zaczął
2935     I,  XV   |               Ciągle siedzieli przy sobie i trzymali się za ręce. Wstrętny
2936     I,  XV   |              Wciąż tylko szeptali ze sobą i tak się patrzyli na siebie
2937     I,  XV   |             łakomie, że aż to było głupie i nieprzyzwoite. Irytowali
2938     I,  XV   |           wyszedłem do sąsiedniego pokoju i usiadłem pod oknem ochłodzić
2939     I,  XV   |             wkrótce, nie spostrzegli mnie i zaczęli najordynarniej się
2940     I,  XV   |            trzasnął ją kilka razy w twarz i uderzył całą siłą o piec,
2941     I,  XV   |                 nią, całował ją po rękach i najsłodszymi imionami nazywał,
2942     I,  XV   |            najsłodszymi imionami nazywał, i niemal płakał z rozpaczy,
2943     I,  XV   |                   że ona cierpi! Wstrętna i podła farsa!~- Opowiadacie
2944     I,  XV   |            dziewięć dziesiątych małżeństw i inaczej być nie może, dopóki
2945     I,  XV   |              ludzi nierozerwalnymi pętami i dopóki panny będą z małżeństwa
2946     I,  XV   |                usłyszawszy głośne rozmowy i śmiechy, wywarł na nich
2947     I,  XV   |                  a potem łaził po fabryce i szukał tylko okazji, aby
2948     I,  XV   |               krzyczeć, zapisywać na kary i wyrzucać.~Bucholc siedział
2949     I,  XV   |               Bucholc siedział w drukarni i witając się rzekł do Karola:~-
2950     I,  XV   |                jak zwykle! - odpowiedział i poszedł do dalszych sal.~
2951     I,  XV   |                 przy tym zaczynało mu być i duszno, i gorąco w drukarni,
2952     I,  XV   |                zaczynało mu być i duszno, i gorąco w drukarni, wyszedł
2953     I,  XV   |           drukarni, wyszedł przed fabrykę i usiadł na wystającej cembrowinie
2954     I,  XV   |                   zużytej.~Przymykał oczy i wodził nimi po konturach
2955     I,  XV   |                 wagonów, ładownych węglem i materiałami, które wchodziły
2956     I,  XV   |              snujących się pod magazynami i pchających wagony.~Oddychał
2957     I,  XV   |         przesłonecznionym, a pełnym dymów i miału węglowego powietrzem.~
2958     I,  XV   |                   z krzykiem stada wróbli i ćwierkały radośnie jakby
2959     I,  XV   |             Bucholc podniósł się wreszcie i poszedł do domu, ale z takim
2960     I,  XV   |              fabryki, że wlókł się ledwie i jeszcze z parku spoglądał
2961     I,  XV   |                   się gorzej, mało sypiał i noce przepędzał nieraz na
2962     I,  XV   |               coraz częściej bał się nocy i samotności, ale nie chciał
2963     I,  XV   |               tego nawet przed samym sobą i walczył całą potężną swoją
2964     I,  XV   |                 niemocą.~Apatia bezmyślna i ciężka przenikała go coraz
2965     I,  XV   |             zajmować, nudziło go wszystko i wszystko przestało nawet
2966     I,  XV   |               załatwiał wszystkie sprawy, i bezmyślnym wzrokiem tonął
2967     I,  XV   |                 chwiejących się za oknem, i zapominał, gdzie jest, na
2968     I,  XV   |                się, odzyskiwał świadomość i wtedy wlókł się do fabryki,
2969     I,  XV   |              fabryki.~Trawiła go gorączka i taka niecierpliwość, że
2970     I,  XV   |                  sali, z piętra na piętro i chciał iść i iść naprzód,
2971     I,  XV   |             piętra na piętro i chciał iść i iść naprzód, wszystko widzieć,
2972     I,  XV   |             niezliczone włókna transmisji i pasów, co się przewijały
2973     I,  XV   |                  bólem.~Poszedł do tkalni i przechodził pomiędzy warsztatami,
2974     I,  XV   |                  że przechodził spiesznie i przywartymi, czerwonymi
2975     I,  XV   |                 do warsztatów, ogłuchłych i oślepłych na wszystko, co
2976     I,  XV   |               roztrzęsione kontury maszyn i nieruchome prawie sylwetki
2977     I,  XV   |          nieruchome prawie sylwetki ludzi i skrzył się w smugach słońca
2978     I,  XV   |              wyjących jakby w męce gwałtu i oporu, rozdrażniał go.~Przechodził
2979     I,  XV   |                 obrzydzeniem.~Szedł dalej i w jakimś korytarzu wyjrzał
2980     I,  XV   |           obchodził - myślał z niesmakiem i oparł się o parapet, aby
2981     I,  XV   |                    iż ruszać się nie mógł i brakowało mu coraz częściej
2982     I,  XV   |                się z nim wszystko dookoła i z takim dziwnym szumem,
2983     I,  XV   |                 oderwał się, znalazł siły i poszedł spiesznie, gnany
2984     I,  XV   |                   Gwarne rozmowy, śmiechy i żarty brzmiały wesoło w
2985     I,  XV   |                   powlokły się surowością i niepokojem.~Słychać było
2986     I,  XV   |              maszyn, odmierzających towar i nawijających go na deski,
2987     I,  XV   |         przewoziły do sąsiedniego składu, i ostry szelest załamywanych
2988     I,  XV   |               głosów.~Szedł coraz wolniej i z taką trudnością, że postanowił
2989     I,  XV   |                 do pałacu, pominął blichy i przez magazyny gotowego
2990     I,  XV   |                 jednopiętrowym z kamienia i żelaza, z oknami małymi
2991     I,  XV   |                   żelaza, z oknami małymi i tak zakratowanymi, że półzmrok
2992     I,  XV   |                    zajmującej całe piętro i zapakowanej pod sufit stertami
2993     I,  XV   |         olbrzymiej masy towarów.~Półzmrok i głęboka cisza panująca w
2994     I,  XV   |                 wózek wiozący nową partię i niknął w bocznych przejściach
2995     I,  XV   |            bocznych przejściach bez śladu i bez echa albo jakiś głośniejszy
2996     I,  XV   |               uderzył w zasnute pajęczyną i pyłem bawełnianym szyby
2997     I,  XV   |                   pyłem bawełnianym szyby i konał rychło w głębokich,
2998     I,  XV   |             rozrzuconych sztukach perkalu i myślał, że odpocząwszy pójdzie
2999     I,  XV   |                   nogi pod nim ugięły się i opadł ciężko z powrotem.~
3000     I,  XV   |                  jeszcze podnosił powieki i czerwonymi, pełnymi przerażenia