Tom,  Rozdzial

3501    II,  I    |            Kłaniali mu się prawie wszyscy i patrzyli na niego z życzliwością
3502    II,  I    |                   na niego z życzliwością i z dumą, że przecież oni
3503    II,  I    |                   z nimi lub pasał bydło, i że to ich człowiek.~- Ależ
3504    II,  I    |                  przez tę przyjaźń brudne i spocone na nic.~To mówiąc
3505    II,  I    |                   nic.~To mówiąc ściągnął i ostentacyjnie rzucił je
3506    II,  I    |                    Wilczek usłyszał uwagę i przygryzł usta ze złości.~
3507    II,  I    |                 okna wychodziły na wielki i doskonale utrzymany ogród
3508    II,  I    |               Wino zasłaniało całą ścianę i zwieszało się zieloną frędzlą
3509    II,  I    |                  co wrócił przez klasztor i przyjmował ich z całą serdecznością
3510    II,  I    |           przebijały się przymglone barwy i roztarte kontury dawnych
3511    II,  I    |      fioletowozielony od bzów rozkwitłych i od zieleni ogrodu.~Chłód,
3512    II,  I    |                  przyjechały moje siostry i ani na krok nie ruszałem
3513    II,  I    |                   daj no, smyku, fajeczkę i papierosików dla panów.~-
3514    II,  I    |                   się jakiej pięknej mszy i wtedy przyjadę ją zagrać.~-
3515    II,  I    |                ksiądz krzątając po pokoju i wysuwając stół na środek.~-
3516    II,  I    |              cybuchami wziąłem od księdza i nie zaprzeczam, że było
3517    II,  I    |            drugiego pokoju różne specjały i rozstawiał na stole.~- Moje
3518    II,  I    |                  Ankę, ona go robiła sama i przysłała mi.~- Księże Szymonie,
3519    II,  I    |                 mnie, dziewczyno.~Wybiegł i po chwili powrócił z dosyć
3520    II,  I    |                  winka, no, napijemy się, i basta. Patrz no, dziewczyno,
3521    II,  I    |                zapach, o, powąchajcie no!~I podtykał im pod nos butelkę,
3522    II,  I    |                 Anka, z bożą pomocą zjemy i twój obiadek, zjemy! Słuchajcie
3523    II,  I    |                 nie powstydziłaby się ich i najlepsza gospodyni.~- A
3524    II,  I    |                rób to, a rób tamto" - tak i wyterkotała wszystko, bo
3525    II,  I    |                   ornaty, jakie stuły, to i katedralny kościół nie powstydziłby
3526    II,  I    |          Rozczulił się, objął ją za głowę i pocałował w zarumienione
3527    II,  I    |                    zarumieniony jak panna i silnie stukał cybuchem w
3528    II,  I    |               ksiądz długo ich nie trzyma i jak najprędzej przyprowadzi.~
3529    II,  I    |                Wilczek także się pożegnał i poleciał do domu, bo przyszedł
3530    II,  I    |            Przekropiłem go za to cybuchem i chciałem zmusić, aby ją
3531    II,  I    |             chłopak matce ściągnął kaftan i spódnicę i zaniósł babie.
3532    II,  I    |                ściągnął kaftan i spódnicę i zaniósł babie. Z własnej
3533    II,  I    |           uosobienie poczciwości, dobroci i abnegacji.~- Bo w Kurowie
3534    II,  I    |              smyrgacie jak jelonki, gonię i gonię, ażem się zakasał -
3535    II,  I    |            posmutniałą, wzdychał chwilami i z melancholią spoglądał
3536    II,  I    |           zaczynałbyś ksiądz na nowo, bom i tak zły - mruknął szlachcic
3537    II,  I    |                dobrodzieju mój kochany.~- I chodźcie, panowie, bo obiad
3538    II,  I    |                   przekora.~Ucałowali się i w największej zgodzie siedli
3539    II,  I    |            milczeniu, bo Anka posmutniała i goniła oczami spojrzenia
3540    II,  I    |                 ganku, bo tam czeka Socha i koniecznie chce się z panem
3541    II,  I    |                    ale ją objął ramieniem i zapytał szeptem:~- Bardzo
3542    II,  I    |               niedobry, bardzo niegodziwy i bardzo...~- I co bardzo? -
3543    II,  I    |                  niegodziwy i bardzo...~- I co bardzo? - pytał przechylając
3544    II,  I    |              pytał przechylając jej głowę i całując w przymknięte oczy.~-
3545    II,  I    |             całując w przymknięte oczy.~- I bardzo kochany - szepnęła
3546    II,  I    |                  wysuwając mu się z objęć i weszła na ganek, przed którym
3547    II,  I    |                 który mu zjeżdżał na kark i odsłaniał brudną szyję.~
3548    II,  I    |                szczotka pokrywała szczęki i łączyła się przy uszach
3549    II,  I    |                pomadą.~Z żółtej, pomiętej i zmizerowanej twarzy patrzyły~
3550    II,  I    |               wyglądacie jak fabrykant.~- I... ściarachał się ino człowiek
3551    II,  I    |               człowiek między ciarachami, i tyla.~- Robicie wciąż u
3552    II,  I    |                   swojaka. Jo robotę znom i przy parówce, i w falbierni,
3553    II,  I    |               robotę znom i przy parówce, i w falbierni, i czy w lapryturze,
3554    II,  I    |                   parówce, i w falbierni, i czy w lapryturze, ale jakby
3555    II,  I    |                     Z kuniami się zna, co i wielmożna paninka zaświadczyć
3556    II,  I    |                  tera przez nich nijak.~- I nie szpiluje mu fabrykanckie
3557    II,  I    |                   mam bolenie w piersiach i cięgiem mi odmiata i jak
3558    II,  I    |            piersiach i cięgiem mi odmiata i jak nieraz zamroczy, to
3559    II,  I    |                  Sirotyśmy bidne! Niechta i paninka wstawi się za bidnymi -
3560    II,  I    |                szeptała przez łzy kobieta i calowała ich po rękach i
3561    II,  I    |                  i calowała ich po rękach i obejmowała za nogi.~- No,
3562    II,  I    |                  kobieta zrzuciła wełniak i cały strój wiejski.~Miała
3563    II,  I    |               głowie zawiązana pod brodę, i duża ruda parasolka w ręku.~-
3564    II,  I    |                  Trzy czy cztery miesiące i Łódź ich przerobiła na innych
3565    II,  I    |                 bił nogą w stopień fotelu i krzyczał:~- Gorgoy zdrajca!
3566    II,  I    |                przecież uratował Węgry.~- I sprzedał po judaszowsku.~-
3567    II,  I    |              rozsądni zawsze są zdrajcami i Judaszami. Co mu pozostawało,
3568    II,  I    |             krzyczał unosząc się w fotelu i twarz mu się rozpaliła strasznym
3569    II,  I    |                 mu chrypł, zęby szczękały i gdy nieco się uspokoił,
3570    II,  I    |                    bo mu się ręce trzęsły i kawa chlapała na surdut
3571    II,  I    |                   kawa chlapała na surdut i na gors.~Karol wyszedł z
3572    II,  I    |         Zajączkowski pomagał panu Adamowi i od czasu, do czasu uderzał
3573    II,  I    |                  czapki, biegał po pokoju i siadał znowu, ale ksiądz
3574    II,  I    |                   dał, mówił coraz ciszej i coraz częściej wołał na
3575    II,  I    |                   wołał na Jaśka o ogień, i coraz częściej uderzał cybuchem
3576    II,  I    |              który szurgał nogami w ganku i głośno nos wycierał, a wszedłszy
3577    II,  I    |             postawił w kącie, zatarł ręce i witał się poważnie ze wszystkimi.~-
3578    II,  I    |                   Anka podsuwając mu kawę i cukierniczkę.~- Bo kawa
3579    II,  I    |                   pan się zna na kawie.~- I... przecież się cięgiem
3580    II,  I    |                 zmieszał, pogryzał cukrem i popijał wolno, rozglądając
3581    II,  I    |             obleczenie drugiego człowieka i na przezwisko. Powiadają,
3582    II,  I    |                   spod ogona nie uciekłem i jestem gospodarski syn z
3583    II,  I    |        gospodarski syn z dziada pradziada i kiedy moi już gospodarzyli,
3584    II,  I    |             lasach na czworakach chodziły i surowe kartofle jak świniaki
3585    II,  I    |                  im być królem Karczmarek i jeszcze by dla nich był
3586    II,  I    |                   honor.~Dolał sobie kawy i koniaku i chciał dalej mówić,
3587    II,  I    |                Dolał sobie kawy i koniaku i chciał dalej mówić, ale
3588    II,  I    |            niezadowolenia na twarzy Maksa i rozmowę skręcił na tor inny,
3589    II,  I    |                   mieście, oglądają place i szukają cegielni. Zobaczy
3590    II,  I    |              jedną zimę w Łodzi cicho, to i wół jak się napracuje, to
3591    II,  I    |                  napracuje, to leży potem i odpoczywa, i ino rusza gembą,
3592    II,  I    |                   leży potem i odpoczywa, i ino rusza gembą, a rusza.
3593    II,  I    |                   cygara, zapalił uważnie i dopiero odpowiedział:~-
3594    II,  I    |             półwłóczku. Miałem pół piasku i pół gliny szczerej. W suchy
3595    II,  I    |                 jaże go Niemcy zjadły, to i chłopu go nie użyczył. Więc
3596    II,  I    |                  Więc biedowałem jak ojce i dziadowie, jak Pan Bóg chłopskiemu
3597    II,  I    |               fabryki, niektóre komorniki i mniejsi gospodarze chodzili
3598    II,  I    |                  ino trzy, a teraz nie ma i wiorsty. Łódź szła do wsi,
3599    II,  I    |            wiorsty. Łódź szła do wsi, ale i bida miała dłuższe nogi
3600    II,  I    |                   bida miała dłuższe nogi i chwyciła mnie tak, że już
3601    II,  I    |                 że już myślałem: sprzedam i wyniosę się dalej. Bałem
3602    II,  I    |               dalej. Bałem się ino trochę i jeszcze czekałem. Razu jednego
3603    II,  I    |              skowronki nawoziły od wieków i psy się na niej schodziły
3604    II,  I    |                   domu, narychtowałem wóz i na góreczkę szukać piasku.
3605    II,  I    |              piasku. Był jucha kiej złoto i paradniej mu na pańskich
3606    II,  I    |            piaskarze nasze tyż, policjant i owszem na ulicy, alem sprzedał.
3607    II,  I    |                  tom ino zrzynał tę górkę i fort wywoziłem do Łodzi
3608    II,  I    |                dzień, a w trzecim jeździł i mój chłopak, jeździł i parobek,
3609    II,  I    |            jeździł i mój chłopak, jeździł i parobek, com go przynajął;
3610    II,  I    |                   ja to gront zapaskudzam i złe powietrze robię. Jużci,
3611    II,  I    |                   obejrzy moją gospodarkę i powiada:~"Sprzedaj!" Przychodziły
3612    II,  I    |                     Przychodziły też Żydy i mówią: "Sprzedaj, Karczmarek!"
3613    II,  I    |                 strycharza, sam pomagałem i żona, i dzieci, robiliśmy
3614    II,  I    |         strycharza, sam pomagałem i żona, i dzieci, robiliśmy jak woły
3615    II,  I    |                dzieci, robiliśmy jak woły i grosz szedł. Przyjechał
3616    II,  I    |          Przyjechał raz adwokat, obejrzał i powiada:~- Głupiś, Karczmarek,
3617    II,  I    |              Karczmarek, zamęczysz siebie i dzieci i na tym co najwyżej
3618    II,  I    |                 zamęczysz siebie i dzieci i na tym co najwyżej zarobisz
3619    II,  I    |                   potem zrobiliśmy spółkę i jakoś tam idzie.~- A cóż
3620    II,  I    |                   roznieśli po świecie.~- I mieszka pan jeszcze na wsi?~-
3621    II,  I    |              chałupka! trzy piętra frontu i cztery oficyny - zauważył
3622    II,  I    |               oficyny - zauważył Karol.~- I... postawię sobie jeszcze
3623    II,  I    |                jeszcze jedną, bo mam plac i mieszkania będzie mi potrza
3624    II,  I    |              chciał kupić co niewielkiego i niedaleko, aby go mieć pod
3625    II,  I    |            wszystko, zgódźcie się na cenę i przyjedzie pan do Łodzi,
3626    II,  I    |             Karczmarka poszli przez ogród i szli wąską polną drogą,
3627    II,  I    |                  Przodem szła Anka, Karol i Maks; za nim Zajączkowski
3628    II,  I    |                   się opierał na wybojach i kretowiskach, aż Waluś klął
3629    II,  I    |                   okiścią pokrywała zboża i trawy i wielka cichość płynęła
3630    II,  I    |                   pokrywała zboża i trawy i wielka cichość płynęła nad
3631    II,  I    |              kiści, graniem świerszczyków i słodkim, szklanym brzęczeniem
3632    II,  I    |               niebu, trzepał skrzydełkami i dzwonił pieśnią lub pszczoły
3633    II,  I    |                  że on się nauczył czytać i pisać dopiero parę lat temu.~-
3634    II,  I    |                  we łbie mu się przewróci i będzie myślał, że wszystkim
3635    II,  I    |              który do nich się przyłączył i słuchał nie słysząc, bo
3636    II,  I    |                   idącą przodem z Karolem i łowił chciwie ich rozmowę,
3637    II,  I    |                   mało... - dodała ciszej i smutniej, ciągnąc dłonią
3638    II,  I    |                   kłaniały się jej do nóg i obrzucały rosą.~- Proszę
3639    II,  I    |                 ale w oczach miała smutek i usta drżały jej nerwowo.~-
3640    II,  I    |              przyjeżdżać, potrafię znieść i tęsknotę, przecież to nie
3641    II,  I    |                   poprawiła się rumieniąc i uśmiechała się tak słodko
3642    II,  I    |                ochotę pocałować.~Zamilkła i rozmarzonymi, zapatrzonymi
3643    II,  I    |                ugorów, odbijało się o nie i znowu z chrzęstem uderzało
3644    II,  I    |                 się przelać przez tę tamę i rozlać po długim łanie pszenicy
3645    II,  I    |                  pszenicy niskiej jeszcze i tak trzepiącej piórkami
3646    II,  I    |                  perłowych przestrzeniach i rozsiewało po zbożach czerwonawą
3647    II,  I    |                  złotem.~- Bardzo pięknie i żałuję, że nie mamy czasu
3648    II,  I    |                 spotkałem jeszcze w życiu i serdecznie dziękuję za gościnność,
3649    II,  I    |                   dziękuję za gościnność, i proszę, nie zapominajcie
3650    II,  I    |                  szyję, pocałował w głowę i przeżegnał go na drogę.~
3651    II,  I    |             kłusem.~Anka stanęła na kopcu i powiewała za nimi chustką.~
3652    II,  I    |                  się jasnym konturom Anki i gdy zniknęły mu w oddaleniu,
3653    II,  I    |           zniknęły mu w oddaleniu, usiadł i gniewnie powiedział:~- Ty
3654    II,  I    |                   się upijają moim winem, i do tego w moim własnym domu.
3655    II,  II   |                  przeciągnął się ociężale i poszedł wyjrzeć na ulicę.~
3656    II,  II   |                 osłonięte mosiężną siatką i poprzecinane okienkami,
3657    II,  II   |              ludzi zatłaczającej trotuary i powrócił do swojego stolika
3658    II,  II   |                   a szklane przepierzenie i porozgradzanych jeszcze
3659    II,  II   |                 Dajże spokój z walczykami i polkami. Nie tworzę repertuaru
3660    II,  II   |                  repertuaru dla katarynek i tanckrenchenów! - zawołał
3661    II,  II   |            wrażenie miasta, które milknie i z wolna usypia. Rozumiesz,
3662    II,  II   |                 telefonu wołają.~Przerwał i pobiegł natychmiast, a gdy
3663    II,  II   |                  chwili, oparł się o stół i zasłuchany w siebie wiódł
3664    II,  II   |                    który wysiadł z powozu i stał przed kantorem rozmawiając
3665    II,  II   |                 kłaniające z pokorą głowy i wielka cisza, przerywana
3666    II,  II   |                    Woźny odebrał kapelusz i z namaszczeniem ściągnął
3667    II,  II   |               bankiera, który zatarł ręce i gładząc palcem kruczoczarne
3668    II,  II   |                   pierwszego piętra klucz i wybił sobie zębów... Ha,
3669    II,  II   |                   sobie pozwolić, stać go i na to! - odpowiedział szeptem
3670    II,  II   |             otoczone olbrzymimi oficynami i zamknięte czteropiętrowym
3671    II,  II   |                  strony podwórza na drugą i biegnące nieustannie i na
3672    II,  II   |              drugą i biegnące nieustannie i na długą linię kobiet i
3673    II,  II   |                   i na długą linię kobiet i mężczyzn tłoczących się
3674    II,  II   |                   brali przędzę z fabryki i tkali chustki v siebie,
3675    II,  II   |                  żółtawym ekranem, usiadł i zadzwonił.~Natychmiast zjawił
3676    II,  II   |            zapytywał przeglądając kolejno i bardzo uważnie papiery.~-
3677    II,  II   |                bankier odsuwając: papiery i naciskając guzik elektryczny
3678    II,  II   |                 Bankier przejrzał uważnie i szepnął ze śmiechem:~- Niech
3679    II,  II   |              pensję! - zawołał zirytowany i zaraz po wyjściu Szulca
3680    II,  II   |               delikatnie pulchne policzki i długo przyglądał się językowi.~-
3681    II,  II   |                   z paczką korespondencji i rachunków.~- Co słychać
3682    II,  II   |                     rzekł nieśmiało muzyk i zaczął odczytywać głośno
3683    II,  II   |        trzyprocentowej rencie francuskiej i w Sue-zach.~- Doskonały
3684    II,  II   |                   podnosząc oczy na niego i gładząc faworyty.~- Tak,
3685    II,  II   |                 to jego ta powieść Ogniem i mieczem. Mnie Mery ładne
3686    II,  II   |             odpowiedzi, pozbierał papiery i chciał odchodzić, ale bankier
3687    II,  II   |                   konserwatorium w Lipsku i klasę fortepianową u Leszetyckiego
3688    II,  II   |                   Dobrze pamiętam, o... - i zaczął nucić dyskretnie
3689    II,  II   |                mojej Mery. Ona dobrze gra i to nie będą lekcje, bo pan
3690    II,  II   |                  usiądzie sobie przy niej i będzie tylko patrzeć, żeby
3691    II,  II   |              siedzisz pan w chałupie, no, i rozmawiasz pan z Mullerem,
3692    II,  II   |             będziesz siedział w pałacu.~- I tam w pałacu także - szepnął
3693    II,  II   |                  Szteiman przyszedł zaraz i z niepokojem czekał rozkazów.~
3694    II,  II   |                   gładził długo bokobrody i dopiero w końcu rzekł uroczyście:~-
3695    II,  II   |                 brzęk szklanek w kantorze i to ciągłe syczenie gazu.~-
3696    II,  II   |            będziecie, panowie, płacili.~- I pan prezes pija przecież...~-
3697    II,  II   |                   Pijecie herbatę, pijcie i płaćcie za gaz, na tyle
3698    II,  II   |                  są moje, w moim kantorze i pijacie w godzinach zajęcia.~-
3699    II,  II   |            szeptał uniżając się w pokorze i onieśmieleniu.~- Pogadamy
3700    II,  II   |               małych płacach jak u nas to i te kilkadziesiąt rubli będą
3701    II,  II   |                pomocą.~- Głupi pan jesteś i źle pan liczysz! - zawołał
3702    II,  II   |              liczysz! - zawołał z gniewem i zaczął prędko chodzić po
3703    II,  II   |              stracą co do jednego grosza. I ja mam dawać swoje pieniądze
3704    II,  II   |         spostrzegł to, usiadł przy biurku i zawołał:~- No, zresztą,
3705    II,  II   |                 długo gadać, nie chcę dać i nie dam, a za te pieniądze
3706    II,  II   |               oczy o czerwonych obwódkach i długo patrzył, aż się bankier
3707    II,  II   |               przeszedł parę razy gabinet i powiedział:~- No, dam gratyfikację,
3708    II,  II   |         przerzucać w kasie stosy papierów i wyciągnął w końcu paczkę
3709    II,  II   |                  paczkę pożółkłych weksli i bacznie je przeglądał.~-
3710    II,  II   |                   pana.~- Firmy Wasserman i Spółka, to ony akurat warte
3711    II,  II   |                 mogą jeszcze się podnieść i zapłacą sto za sto.~- Żeby
3712    II,  II   |               prezesowi - szepnął smutnie i cofnął się do wyjścia.~-
3713    II,  II   |            kantorze.~Zabrał jednak weksle i wyszedł.~Bankier wziął się
3714    II,  II   |               Bankier wziął się do roboty i przede wszystkim w książce
3715    II,  II   |          przekreślił tytuł "gratyfikacja" i wpisał u dołu cyfrę 1500
3716    II,  II   |                 się po tej operacji długo i z lubością gładził faworyty.~
3717    II,  II   |                   kręcącymi się jak wełna i przedzielonymi przez całą
3718    II,  II   |            wywinięte mocno wargi popękane i sinawe obcierał ustawicznie
3719    II,  II   |             obcierał ustawicznie językiem i wykrzywiał lekceważąco.~
3720    II,  II   |              Klein, kuzyn bliski bankiera i powiernik zaufany.~Wszedł
3721    II,  II   |                łokciami, kolanami, rękami i nogami! Co to za interes?
3722    II,  II   |                nieszczęście nie zaszkodzi i najbogatszemu.~- Cóż słychać
3723    II,  II   |             płacić trzydzieści procent!~- I on potrzebuje żyć!~- Ty
3724    II,  II   |                  ha, ha!~Zaczął się śmiać i spacerując po gabinecie
3725    II,  II   |                  spojrzenia, kasę zamknął i zawołał ironicznie:~- Bronek,
3726    II,  II   |                   który usiadł obok niego i zaczął mu po cichu coś opowiadać.~
3727    II,  II   |                    Grosglik długo słuchał i w końcu rzekł:~- Wiedziałem
3728    II,  II   |            urzędników.~Był tak pomieszany i zestraszony, że bankier
3729    II,  II   |               zainkasował czterysta rubli i uciekł. Byłem w jego mieszkaniu,
3730    II,  II   |                 nie ma nic, zabrał rzeczy i w nocy pojechał! Pojechał
3731    II,  II   |             gałgana po pieniądze - jęczał i błagalnymi spojrzeniami
3732    II,  II   |             odwrócił się do niego plecami i dopijał herbatę.~Urzędnik
3733    II,  II   |                   szerokie plecy bankiera i w smugę dymu, jaki się wznosił
3734    II,  II   |                  biurka, westchnął ciężko i wyszedł.~- On myśli, że
3735    II,  II   |               Bronek, idź za tym bałwanem i powiedz, że jeżeli pieniądze
3736    II,  II   |                  przejrzał twarz bankiera i rzucił krótko:~- Prezes
3737    II,  II   |                 od biurka, zapalił cygaro i długo przypatrywał się Weltowi,
3738    II,  II   |                  laski, poprawiał binokle i również patrzył badawczo.~-
3739    II,  II   |                  ślicznie! - dodał ciszej i uśmiechał się dyskretnie. -
3740    II,  II   |                się, uśmiechnął ironicznie i zakrył twarz kłębem dymu.~-
3741    II,  II   |            szepnął bankier z bolesną miną i udawał szczerze zmartwionego,
3742    II,  II   |                  usiłował wsadzić binokle i zapanować nad sobą.~Wiadomość
3743    II,  II   |                   szybko, pogładził brodę i sucho zawołał:~- Znajdziemy
3744    II,  II   |                  Ja wiem, że znajdziecie, i dlatego mnie jest bardzo
3745    II,  II   |                  Moryc, bo twarz bankiera i jego słowa nie domówione
3746    II,  II   |                   spacerować po gabinecie i mówił nieco przyciszonym,
3747    II,  II   |                pieniędzy! - rzucił krótko i słuchał uważnie.~- To nie
3748    II,  II   |                 pan masz wielkie zaufanie i wielkie zdolności. Dlaczego
3749    II,  II   |                    bo ja pana znam dobrze i wiem, że na tej ufności
3750    II,  II   |                 dziesięć procent.~- Siedm i pół! - poprawił Moryc skwapliwie.~-
3751    II,  II   |                panem zechce robić interes i pan możesz prędko stanąć
3752    II,  II   |                    że trzeba uszlachetnić i podnieść produkcję łódzką!
3753    II,  II   |                 szkodziło nikomu, nikt by i słowa nie powiedział. Chcesz
3754    II,  II   |             przeczułem, co z tego będzie, i mówiłem Glancmanowi: "Załóż
3755    II,  II   |                   zje" - nie słuchał mnie i dzisiaj co? Stracił wszystko
3756    II,  II   |              dzisiaj co? Stracił wszystko i jest w kantorze Szai, bo
3757    II,  II   |              Kurowski bierze tylko swoich i tak stanął, że z nim nie
3758    II,  II   |                   konkurencji Blachmanowi i Kesslerowi, co? On im psuje
3759    II,  II   |                    bo zniża cenę za towar i podnosi płacę majstrów i
3760    II,  II   |                  i podnosi płacę majstrów i robotników! On się bawi
3761    II,  II   |                    Dlatego, że majstrowie i robotnicy powiedzieli, że
3762    II,  II   |                 teraz powstaje Borowiecki i także obiecuje "uszlachetnić
3763    II,  II   |                  ich ośmiu uszlachetniało i psuło ceny, a za dziesięć
3764    II,  II   |          wszystkim zrozumieć to położenie i iść ręka w rękę, solidarnie!~-
3765    II,  II   |                 się nie ma co liczyć, ich i tak prędzej czy później
3766    II,  II   |                 że ten kapitał nie da nic i że pan może stracić wszystko.~-
3767    II,  II   |            cudzymi żonami, robić politykę i wielki szyk po świecie!
3768    II,  II   |                   Im się zachciało fabryk i "uszlachetniania produkcji",
3769    II,  II   |                      wołał z politowaniem i zgrozą.~- Żeby oni mogli
3770    II,  II   |                 oni mogli siedzieć na wsi i bawić się, to by z pewnością
3771    II,  II   |                sobotę zjeść dobrą kolację i wyspać się pod pierzyną!
3772    II,  II   |                   przydeptało nieznacznie i zdechłby prędko, ale pan
3773    II,  II   |                  to jest za kolorysta! no i to pan wiesz, że w niego
3774    II,  II   |                  pójść! - zakończył Moryc i wyszedł.~W kantorze poszedł
3775    II,  II   |                   kiwał na niego z powozu i przyzywał do siebie.~- Moryc,
3776    II,  II   |                  do niego.~- Jak się masz i do widzenia, bo czasu nie
3777    II,  II   |                   się jakiś włoski książę i ma za nią przyjechać do
3778    II,  II   |        rozsłonecznionym upalnym powietrzu i wielkimi słupami dymów biły
3779    II,  II   |      powypisywanych na balkonach ścianach i oknach domów.~"Motel Lipa,
3780    II,  II   |                szepnął jakby z pewną ulgą i lekceważący uśmiech przewijał
3781    II,  II   |                przewijał mu się po ustach i bił Z oczów, gdy spostrzegł
3782    II,  II   |                   to morze domów, sklepów i fabryk żydowskich. - On
3783    II,  II   |             choroby - dodał wesoło prawie i już nie myślał o jego obawach
3784    II,  II   |                 potęgę miasta, że jej nic i nikt złamać nie potrafi. -
3785    II,  II   |          jedwabiach, w żółtych lakierkach i z gałką laski przy lśniącym
3786    II,  II   |                  po drugiej stronie ulicy i zaglądał w oczy przechodzącym
3787    II,  II   |               jest kein geszeft! - myślał i teraz dopiero zobaczył jasno
3788    II,  II   |                    Kwestionowano im plany i zwlekano z ich zatwierdzeniem.
3789    II,  II   |            budowlana przerywała im robotę i zmusiła do zgrubienia ścian.
3790    II,  II   |                    Ludzie Grosglika, Szai i Zukera.~- To jest sto razy
3791    II,  III  |                    które Borowiecki kupił i przerabiał dla swojej fabryki,
3792    II,  III  |                dzielnica małych fabryczek i samodzielnych warsztatów,
3793    II,  III  |          facjatach, nie brukowane, nędzne i brudne.~Domy powykrzywiały
3794    II,  III  |             powykrzywiały się ze starości i powoli zapadały w grząską
3795    II,  III  |                   gmachów fabryki Mullera i olbrzymimi kominami innych
3796    II,  III  |             głębiej zapadniętych do okien i tworzyły szereg dołów i
3797    II,  III  |                   i tworzyły szereg dołów i wybojów, zasypanych śmieciami.~
3798    II,  III  |              podobnych przez wynędznienie i brud do wielkich stonóg
3799    II,  III  |                kołami wozów, podnosił się i czarnym tumanem wisiał nad
3800    II,  III  |              uliczkami, oblepiał domostwa i żarł nędzną zieloność drzew
3801    II,  III  |           pokrzywionych, które poskręcane i narosłe guzami gałęzie wychylały
3802    II,  III  |              okien, przepełniał powietrze i łączył się z potężnym szumem
3803    II,  III  |                   rozpadających się domów i denerwował go ten suchotniczy
3804    II,  III  |             suchotniczy stukot warsztatów i to życie tętniące tak słabo,
3805    II,  III  |                  go słodkim uczuciem siły i zdrowia, a sam widok wielkich
3806    II,  III  |                 Trawińskiego stojącą obok i długo ślizgał się oczami
3807    II,  III  |               której okna, zasnute kurzem i pajęczyną, patrzyły tak
3808    II,  III  |        czerwieniły się wznoszone pawilony i migotały sylwetki robotników.~-
3809    II,  III  |                   stał na środku podwórza i przypatrywał się robocie.~-
3810    II,  III  |               tylko sobie chodzę po Łodzi i patrzę, jak ona mi rośnie,
3811    II,  III  |                  do krycia dachów, ludźmi i hałasem montowanych maszyn,
3812    II,  III  |             kurzem; zapach świeżego wapna i ostry, gryzący zapach asfaltu
3813    II,  III  |                 zapach asfaltu gotowanego i wylewanego w jednej z sal
3814    II,  III  |          robotników ustawiających maszyny i robił razem z nimi.~Jaskólski,
3815    II,  III  |                   prędko! - krzyknął Baum i dalej składał z monterami
3816    II,  III  |                   podniesiona przez windę i ustawiona na podmurowaniu,
3817    II,  III  |                ustawiona na podmurowaniu, i gdy mu coś Moryc krzyczał
3818    II,  III  |                   zsypywano wapno zwożone i lasowano zaraz; tumany białego
3819    II,  III  |                 białe sylwetki robotników i kontury wozów i ludzi.~Borowiecki
3820    II,  III  |                robotników i kontury wozów i ludzi.~Borowiecki był prawie
3821    II,  III  |               chwilę, przywitał z Morycem i szepnął mu do ucha:~- Wiesz,
3822    II,  III  |             wszystkiemu ze zdwojoną uwagą i coraz mniej mu się podobało.~-
3823    II,  III  |               cicho, wsadzając binokle.~- I dlatego, że jeśli się spali,
3824    II,  III  |              pochodził jeszcze po fabryce i z irytacją spostrzegał wszędzie,
3825    II,  III  |            kantorze listę płac robotników i zwrócił uwagę prowadzącemu
3826    II,  III  |           przyczepiał się do wielu rzeczy i wszystko znajdował za dobrym
3827    II,  III  |              wszystko znajdował za dobrym i za drogim.~- Wiem, co robię -
3828    II,  III  |                Blohmanów, postawili tanio i corocznie muszą poprawiać,
3829    II,  III  |                   Moryc, nie wyspałeś się i nudzisz.~- Trzeba się zabezpieczyć! -
3830    II,  III  |            dziesiątek wozów wjeżdżających i wyjeżdżających; wydawał
3831    II,  III  |               zajrzał kilka razy do Maksa i krążył ustawicznie po obrębie
3832    II,  III  |            robotnikami był już na robocie i razem z nimi schodził o
3833    II,  III  |           ustawianiu maszyn z robotnikami i razem z nimi szedł wieczorem
3834    II,  III  |                  sypiał tylko parę godzin i rzucił w kąt wszystkie swoje
3835    II,  III  |                 ich absorbowała zupełnie, i z powodu tego odezwania
3836    II,  III  |                Ance myślał coraz częściej i że coraz więcej irytował
3837    II,  III  |              przeciwieństw, cech rasowych i intelektualnych; Karol myślał
3838    II,  III  |               Karol myślał chwilami o tym i uśmiechał się z rezygnacją
3839    II,  III  |             głęboko, zwalał winę na niego i oburzał się bardzo szczerze.~
3840    II,  III  |                Borowiecki opuścił fabrykę i poszedł przez długi ogród,
3841    II,  III  |              myślał drąc list na strzępy.~I rzeczywiście miał już tego
3842    II,  III  |                    już mu się sprzykrzyły i te schadzki tajemnicze,
3843    II,  III  |                 codziennie gdzie indziej, i wybuchy zazdrości, i nawet
3844    II,  III  |             indziej, i wybuchy zazdrości, i nawet jej wielka miłość
3845    II,  III  |                 była mu zupełnie obojętną i zabierała wiele czasu tak
3846    II,  III  |               ramionach, wśród pocałunków i uścisków namiętnych, w takich
3847    II,  III  |                  szukał sposobów zerwania i to go irytowało coraz silniej,
3848    II,  III  |                 poszedł teraz przez ogród i swoje place, tylko wyszedł
3849    II,  III  |                  mieszkali, zwolnił kroku i wlókł oczami po oknach.~
3850    II,  III  |              potem wychyliła się w drugim i ona sama ukazała się w ganku,
3851    II,  III  |                  Pośliniła róg chusteczki i bardzo starannie wytarła
3852    II,  III  |            pociemniałe ze wzruszenia oczy i stała chwilę, bezradnie
3853    II,  III  |                 przykrością.~- Dobrze, to i ja pójdę.~- Niech pan wieczorem
3854    II,  III  |               przyszedł - zawołała prędko i czując, że ją oblewa rumieniec,
3855    II,  III  |                uśmiechem popatrzył za nią i poszedł na obiad.~U Baumów
3856    II,  III  |              wiele.~Było jeszcze smutniej i posępniej.~Wielkie pawilony
3857    II,  III  |           zarastającym trawą, łaziły kury i stare psy, których nikt
3858    II,  III  |                  już na dzień nie wiązał, i monotonny, słaby stukot
3859    II,  III  |            szmerem od zasnutych pajęczyną i kurzem okien, poza którymi
3860    II,  III  |                leżała jakaś grobowa cisza i obumieranie.~Nawet ogród,
3861    II,  III  |               jakie pokryły nie uprawione i nie obsiane zagoniki.~Dom
3862    II,  III  |                 na werendę pokrzywiły się i weszły w ziemię, a wino
3863    II,  III  |            dlaczego zaraz po ozielenieniu i wisiało niby żółte, zabrudzone
3864    II,  III  |              oknami zarastały bujną trawą i chwastami, z których tylko
3865    II,  III  |              patrzyły białe oczy narcyzów i żółciły się ostromlecze.~
3866    II,  III  |                   uliczki zarastały trawą i pokrywały się kretowiskami
3867    II,  III  |                pokrywały się kretowiskami i śmieciem, jakie wiatr nanosił.~
3868    II,  III  |                   ciszy, pełne stęchlizny i opuszczenia.~Kantor był
3869    II,  III  |                  tylko Józia Jaskólskiego i kilka kobiet w podręcznym
3870    II,  III  |                  kotami chodzącymi za nią i z wieczną fluksją w twarzy
3871    II,  III  |               fluksją w twarzy obwiązanej i stary~Baum, który całe dnie
3872    II,  III  |                pierwszym piętrze fabryki, i Józio jeszcze bardziej onieśmielony
3873    II,  III  |                   chociaż jej nie robiła, i uśmiechała się jakimś smutnym,
3874    II,  III  |                 go jakąś dziwną czułością i rozrzewnieniem.~- Dobrze,
3875    II,  III  |                  odpowiadała po niemiecku i jakby się budząc z długiego
3876    II,  III  |                długo na fotografie wnuków i dzieci wiszące na ścianach,
3877    II,  III  |                zaraz z jej rąk wychudłych i bezwładnych.~- Dobrze, dobrze! -
3878    II,  III  |                     powtórzyła bezmyślnie i znowu zapatrzyła się w długie
3879    II,  III  |                pokój, poprawiała poduszki i szła dalej, ani na męża,
3880    II,  III  |                   który stanął przy łóżku i długo patrzył przekrwionymi
3881    II,  III  |            szarożółtą.~- Maks! - szepnęła i jej trupia twarz ożywiła
3882    II,  III  |                  kroków syna. Maks wszedł i pocałował ją w rękę.~Przycisnęła
3883    II,  III  |            Przycisnęła mu głowę do piersi i pogłaskała, ale gdy poszedł
3884    II,  III  |               okno.~Obiady bywały krótkie i milczące, bo wszystkim ciężyła
3885    II,  III  |                  wychudł jeszcze bardziej i zgarbił się, twarz mu sczerniała
3886    II,  III  |                  się, twarz mu sczerniała i pocięła się w długie fałdy
3887    II,  III  |                  w długie fałdy koło nosa i ust, które wyglądały jakby
3888    II,  III  |                zwykle nie kończył, urywał i wpadał w stan zamyślenia,
3889    II,  III  |               zamyślenia, przestawał jeść i patrzył przez okno na mury
3890    II,  III  |                  przędzalni Trawińskiego.~I zaraz po obiedzie wychodził
3891    II,  III  |             obiedzie wychodził do fabryki i obchodził puste sale, przypatrywał
3892    II,  III  |            tysiące domów, fabryk, kominów i nasłuchiwał z goryczą nieopowiedzianą
3893    II,  III  |             zamknął się w obrębie fabryki i razem z nią umierał.~Bo
3894    II,  III  |                 raczej widzieć nie chciał i walczył dalej, i postanowił
3895    II,  III  |                   chciał i walczył dalej, i postanowił walczyć do końca.~
3896    II,  III  |                   że stary Baum ma bzika, i drwiono z niego, i zapominano
3897    II,  III  |                 bzika, i drwiono z niego, i zapominano z wolna.~Borowiecki
3898    II,  III  |                 zaraz po obiedzie wyszedł i po wrażeniach tego grobowo
3899    II,  III  |               chwilę, skończę z pacjentem i pójdziemy razem do mamy.~
3900    II,  III  |               Borowiecki usiadł pod oknem i rozglądał się po małym gabinecie,
3901    II,  III  |            gabinecie, zapchanym sprzętami i przepełnionym zapachem karbolu
3902    II,  III  |            przepełnionym zapachem karbolu i jodoformu.~- Pójdźmy! -
3903    II,  III  |              cichym, roztrzęsionym głosem i głowa trzęsła mu się ze
3904    II,  III  |                 zdrowy, bo ja mam interes i żonę mam, i dzieci mam,
3905    II,  III  |                   mam interes i żonę mam, i dzieci mam, i wnuki mam.
3906    II,  III  |                   żonę mam, i dzieci mam, i wnuki mam. Ale ja się boję
3907    II,  III  |                wnuki mam. Ale ja się boję i dlatego bardzo proszę pana
3908    II,  III  |                  było, nie wiedzieli tego i doktorzy w Łodzi. Ona była
3909    II,  III  |               wapno; ją bolało w kościach i w skórze, i w ręcach też.
3910    II,  III  |             bolało w kościach i w skórze, i w ręcach też. Zawiozłem
3911    II,  III  |                 wyjść z pokoju. Wyszedłem i trochę sobie słucham, a
3912    II,  III  |                   się trochę rozgniewałem i powiadam głośno: "Panie
3913    II,  III  |                 była czerwona jak barchan i mówiła, co ma wielką przyjemnoszcz
3914    II,  III  |                      Panie doktorze, może i mnie potrzeba takiej gniecionej
3915    II,  III  |                 wsunęła się otyła Żydówka i już od drzwi jęczała przeciągle:~-
3916    II,  III  |                 miał do niej list od Anki i przychodził kilka razy w
3917    II,  III  |                były przysłonięte roletami i portierami.~- Bardzo czekałam,
3918    II,  III  |                  palcach.~- Spóźniłem się i pani mi daruje to opóźnienie,
3919    II,  III  |                mogłem. Przywieźli maszyny i musiałem być przy ich wypakowywaniu
3920    II,  III  |                daruje prośbę o odwiedziny i zabieranie sobie czasu.~-
3921    II,  III  |                  żarem ten pas świetlisty i jej wysmukłą postać i kładło
3922    II,  III  |          świetlisty i jej wysmukłą postać i kładło rudawe tony na jej
3923    II,  III  |                  tony na jej czarne włosy i twarz w oliwkowym odcieniu,
3924    II,  III  |                    jeszcze bardzo piękną, i skrzyło się złotym pyłem
3925    II,  III  |                mimo woli.~- Kocham słońce i lubię się w nim pławić.
3926    II,  III  |       oczekujących w przedpokoju.~- Żydzi i robotnicy?~- Zdaje mi się.~-
3927    II,  III  |                  innych pacjentów nie ma, i co gorsza, że mieć nie chce.~-
3928    II,  III  |                 brudnym tłumem tych Żydów i rozmaitych nędzarzy, jacy
3929    II,  III  |                robić dla ulżenia cierpień i niedoli nieszczęśliwych,
3930    II,  III  |             dzieciństwa do tych łachmanów i brudów.~Wstrząsnęła się
3931    II,  III  |                   Wstrząsnęła się nerwowo i po jej pięknej twarzy przeleciał
3932    II,  III  |                  przeleciał błysk wstrętu i obrzydzenia; podniosła koronkową
3933    II,  III  |             chimerę chodzącą w łachmanach i brudzie!~Zamilkła na chwilę,
3934    II,  III  |                    malowany w złote ptaki i krzewy, bo słońce odbite
3935    II,  III  |                   poczynało zbyt jaskrawe i ostre promienie.~Siedziała
3936    II,  III  |                jeszcze chwilę w milczeniu i pochylając głowę ku niemu,
3937    II,  III  |                  huczącą olbrzymim ruchem i zalaną upalną pożogą.~Karol
3938    II,  III  |              śledził jej królewskie ruchy i choć w mroku, jaki zalegał
3939    II,  III  |                Łodzi opinią bardzo zacnej i rozumnej, a że przy tym
3940    II,  III  |               przy tym jest bardzo bogata i zupełnie przystojna, więc...~-
3941    II,  III  |                jeśliby ta Żydówka kochała i była nawzajem kochaną przez
3942    II,  III  |               syna pani, to kwestia jasna i przeciwieństwa wyrównane -
3943    II,  III  |                   go irytował ten protest i wydawał mu się śmiesznym.~-
3944    II,  III  |                 syn może się kochać nawet i w Żydówce, ale nie może
3945    II,  III  |               krwią obcą, z rasą wstrętną i wrogą.~- Pozwolę sobie widzieć
3946    II,  III  |                 Bo mi się żadna z Żydówek i Niemek nie podobała aż do
3947    II,  III  |          kastowych ani rasowych przesądów i uważam je za przeżytki -
3948    II,  III  |                  ręce w grozie, oburzeniu i politowaniu.~- Dlaczego? -
3949    II,  III  |                   kobiety bez przeszłości i bez ideału.~Borowiecki podniósł
3950    II,  III  |                  wyjścia, bo go śmieszyła i oburzała zarazem ta rozmowa.~-
3951    II,  III  |                posłucha, pan mnie rozumie i odczuje, że ja nie mogę
3952    II,  III  |             panować tutaj, wśród pamiątek i wspomnień żywych czterowiekowej
3953    II,  III  |                    szereg głow rycerskich i senatorskich, majaczących
3954    II,  III  |                  uśmiechnął się zjadliwie i trącając palcem w starą
3955    II,  III  |             pomiędzy oknami, rzekł prędko i dobitnie:~- Trupy. Archeologia
3956    II,  III  |                 cnotę zabobonem śmiesznym i godnym politowania.~- Nie,
3957    II,  III  |           przodkowie, gdy stawiam fabrykę i muszę szukać kredytu! Dają
3958    II,  III  |                  przeszłości, szlachectwa i tym podobnych przesądów,
3959    II,  III  |                przesądów, to krępuje wolę i obezsila w walce z przeciwnikiem
3960    II,  III  |            przeszłością, teraźniejszością i przyszłością, środkiem i
3961    II,  III  |                  i przyszłością, środkiem i celem.~- Nie, nie! ale dajmy
3962    II,  III  |             równym, kupieckim charakterem i pełen nieco przesadnych
3963    II,  III  |                gdy mówiła o sobie, o domu i o przyszłym widzeniu się
3964    II,  III  |             tkliwości, tłumionego uczucia i tęsknoty.~- Bardzo ładny
3965    II,  III  |                   Śmieszny przez przesadę i banalny. Zachwyty brane
3966    II,  III  |                   z przekręconym krawatem i z włosami w nieładzie.~Usprawiedliwiał
3967    II,  III  |               syna, cofnęła się spiesznie i zadzwoniła gwałtownie na
3968    II,  III  |           Wyprowadzę pana innym wyjściem,~I przeprowadziła go przez
3969    II,  III  |      przyciemnionych opuszczonymi storami i zapełnionych meblami o staroświeckich
3970    II,  III  |                   obwieszonych portretami i obrazami historycznej treści,
3971    II,  III  |              treści, pełnych wypłowiałych i podartych makat na ścianach,
3972    II,  III  |                  na ścianach, melancholii i klasztornego prawie nastroju.~-
3973    II,  III  |                 pomimo to współczuł z nią i zaczynał przyznawać rację
3974    II,  III  |              które słońce przesączało war i zalewało miasto ukropem
3975    II,  III  |                    dysząc setkami kominów i rozlewając po rynsztokach
3976    II,  III  |                   W cukierni było chłodno i pusto, tylko pod werendą
3977    II,  III  |             płócienną siedział Myszkowski i zaspane, ociężałe spojrzenie
3978    II,  III  |                   tutaj od sześciu godzin i ni-kogo namówić nie mogę.
3979    II,  III  |                 kanalia. Co ja pocznę sam i w taki upał? - jęczał tak
3980    II,  III  |                się już roztapiam z gorąca i umieram z nudy.~- Czemuż
3981    II,  III  |                   całe trzydzieści godzin i w końcu znudziło mnie to.
3982    II,  III  |                 te szóste lody! - zawołał i gdy Karol wyszedł, opadł
3983    II,  III  |                  wyszedł, opadł w krzesło i sennym wzrokiem przyglądał
3984    II,  III  |                   parku było bardzo cicho i chłodno.~Młode drzewka piły
3985    II,  III  |                wszystkimi liściami słońce i okrywały ruchomymi cieniami
3986    II,  III  |           poplamionym klombami czerwonych i żółtych tulipanów i obramowanym
3987    II,  III  |            czerwonych i żółtych tulipanów i obramowanym żółtym szlakiem
3988    II,  III  |                   żółtym szlakiem ścieżek i uliczek wyżwirowanych, nad
3989    II,  III  |                    biegała gromada dzieci i wybuchami wielkiego zadowolenia
3990    II,  III  |                 klatce, które wrzeszczały i rzucały się po klatkach
3991    II,  III  |            tryskały młodą, jasną zielenią i odbijały się w długiej sadzawce,
3992    II,  III  |                 ciemne pręgi grzbiety ryb i kaleczyły ostre skrzydła
3993    II,  III  |                   alejkę, aby obejść wodę i cieniem przejść do górnego
3994    II,  III  |                 przejść do górnego parku, i zobaczył Horna z Kamą, siedzących
3995    II,  III  |              siedzących nad brzegiem wody i osłoniętych winem.~Karmili
3996    II,  III  |              twarzy włosami, zarumieniona i wesoła jak szczygieł, rzucała
3997    II,  III  |          szczygieł, rzucała kawałki bułek i śmiała się głośno radosnym,
3998    II,  III  |                  je długą wierzbową rózgą i co chwila zwracała rozradowaną
3999    II,  III  |                  kraty podtrzymujące wino i również wesoło i serdecznie
4000    II,  III  |       podtrzymujące wino i również wesoło i serdecznie bawił się rybami.~-