Tom,  Rozdzial

4001    II,  III  |                    zakrzyczała bezwiednie i zamilkła chowając w dłonie
4002    II,  III  |             zjadły bułek! - zawołała żywo i jeszcze żywiej zaczęła opowiadać
4003    II,  III  |             bezładnie, bo nie mogła ukryć i stłumić pomieszania, jakim
4004    II,  III  |                wspomnienie cioci pobladła i nagłym ruchem głowy odrzuciła
4005    II,  III  |              jutro do Szai, bo przyjechał i miejsce pan dostanie u niego.
4006    II,  III  |                  Kama, zastąpiła mu drogę i zdyszanym, niespokojnym
4007    II,  III  |          wszystkie będą mnie prześladować i ja będę bardzo, ogromnie...
4008    II,  III  |                 miejsca, nie ma pieniędzy i pogniewał się z ojcem.~Mówiła
4009    II,  III  |                  Mówiła prędko, bezładnie i już łzy nabiegały jej do
4010    II,  III  |              coraz boleśniej się krzywiły i drgały.~Karol czuł, że jeszcze
4011    II,  III  |             czarną czuprynę za uszy.~- To i ja powiem, że pan był w
4012    II,  III  |                  aha! - zawołała radośnie i łzy obeschły natychmiast,
4013    II,  III  |                 już nic nie odpowiedziała i pobiegła do ryb. Z drugiej
4014    II,  III  |                się z zielonej ściany wina i drżał nad jasną powierzchnią
4015    II,  III  |                osłoniętych gąszczem drzew i krzewów, cienistych i pustych
4016    II,  III  |               drzew i krzewów, cienistych i pustych zupełnie.~Ptaki
4017    II,  III  |                    sennie szemrały liście i senne głosy leciały od miasta.~
4018    II,  III  |               alei przy zejściu do stawów i przypatrywał się dzieciom,
4019    II,  III  |               chwiały się nad nimi sennie i rozsypywały krople światła
4020    II,  III  |                krople światła migotliwego i barwiły w coraz inne desenie
4021    II,  III  |                  miasta dopływały czasami i nikły, rozlewając się w
4022    II,  III  |          obiega-ły dzieci, wymijały ludzi i drzewa i wciąż przewijały
4023    II,  III  |                   wymijały ludzi i drzewa i wciąż przewijały się w kółko.~
4024    II,  III  |             sennego rozmarzenia, bo suchy i ostry szelest sukni obudził
4025    II,  III  |                 jego uwagę; podniósł oczy i bezwiednie postąpił naprzód
4026    II,  III  |             parasolka chwiała się nad nią i obrzucała ciepłym refleksem
4027    II,  III  |                refleksem jej twarz smutną i szeroko otworzone oczy.~
4028    II,  III  |                   się prawie równocześnie i bezwiednie wyciągnęli ku
4029    II,  III  |                 chmura przysłoniła słońce i jej cień rzucił na park
4030    II,  III  |               cień rzucił na park szarość i pokrył ich dusze jakby brudnym
4031    II,  III  |                jej zagasła, usta pobladły i zacięły się w bólu, oczy
4032    II,  III  |                   oczy cofnęły się w głąb i rzuciły ponury ton, spojrzała
4033    II,  III  |                  spojrzała na niego zimno i przeszła szybko, schodząc
4034    II,  III  |                 Odwróciła się na mgnienie i obrzuciła go surowym jeszcze,
4035    II,  III  |               łzawych blasków spojrzeniem i poszła dalej.~Usiadł i bezmyślnie
4036    II,  III  |        spojrzeniem i poszła dalej.~Usiadł i bezmyślnie patrzył w to
4037    II,  III  |                powiekach ociężałych nagle i piekących, wstrząsnął się
4038    II,  III  |             przejęły go strasznym zimnem, i nie wiedząc dlaczego, stanął
4039    II,  III  |                stanął znowu przy schodach i długo patrzył na jej wysmukłą
4040    II,  III  |                szybie stawu.~Usiadł znowu i siedział bez ruchu i bez
4041    II,  III  |                znowu i siedział bez ruchu i bez myśli, patrzył w głąb
4042    II,  III  |             patrzył w głąb własnego serca i coraz boleśniejszy blask
4043    II,  III  |                płaszcz nie przytrzymywany i światło znowu zalało park,
4044    II,  III  |                  a drzewa szemrały sennie i jakby dla igraszki rzucały
4045    II,  III  |                 linią leciały na trawniki i kładły się cicho na puszystych
4046    II,  III  |                żółtym żwirze, pełną drgań i skrzeń.~- To się nazywa -
4047    II,  III  |                  widząc jeszcze oczy Emmy i przypominając sobie jej
4048    II,  III  |                 sobie jej opadnięcie ręki i ten gwałtowny ruch oprzytomnienia.~
4049    II,  III  |                   wydobył się na zewnątrz i rozlał się w nim goryczą
4050    II,  III  |                  rozlał się w nim goryczą i jakimś nagłym, ciężkim znużeniem.~
4051    II,  III  |                   znużeniem.~Podniósł się i ociężale poszedł do groty.~
4052    II,  III  |               groty.~Lucy już tam czekała i zobaczywszy go przy sobie
4053    II,  III  |             bardzo pokornie.~- Od godziny i miałem już iść, bo nie mam
4054    II,  III  |                   się głęboko pod ramiona i szli tak przyciśnięci do
4055    II,  III  |           przyciskała się jeszcze mocniej i uśmiechała się słodko nasiąkłymi
4056    II,  III  |                 żarem południowego słońca i namiętnością spragnionej
4057    II,  III  |             denerwujący miękkością fałdów i chrzęstem jedwab bordo obciągał
4058    II,  III  |              jedwab bordo obciągał figurę i uwydatniał wspaniałe ramiona,
4059    II,  III  |                   mocno rozwinięte piersi i biodra cudowne.~Z wielkiego
4060    II,  III  |           jaśniejąca pięknością, zdrowiem i młodością, a fiołkowe cudowne
4061    II,  III  |                  oczy z tła czarnych rzęs i brwi paliły się takim blaskiem
4062    II,  III  |                 paliły się takim blaskiem i siłą, że Karol czuł ślady
4063    II,  III  |              twarzy, przejmowały go żarem i zmiękczały te silne postanowienia
4064    II,  III  |         pocałunkami, żal mu było spojrzeń i oddechów gorących, które
4065    II,  III  |                    które mu paliły twarz, i tych szeptów namiętnych,
4066    II,  III  |                  tych szeptów namiętnych, i uścisków, tej rozkoszy nie
4067    II,  III  |                pocałunki tak długo, mocno i namiętnie, że zbladła śmiertelnie
4068    II,  III  |                    że zbladła śmiertelnie i na pół omdlała obsunęła
4069    II,  III  |                miłosnego.~Oplotła go sobą i po dłuższej chwili odpoczynku
4070    II,  III  |                 szepnęła rozchylając oczy i oddychając chciwie:~- Kocham
4071    II,  III  |          niedobrze! - skarżyła się cicho.~I gdy się znaleźli za oranżerią,
4072    II,  III  |                ramię, bo siadł przy niej, i długo milczała.~Trzymał
4073    II,  III  |                 milczała.~Trzymał ją wpół i gładził jej twarz pobladłą
4074    II,  III  |                gładził jej twarz pobladłą i kładł lekkie pocałunki na
4075    II,  III  |                  nie wiem - odpowiedziała i te łzy coraz obficiej sypały
4076    II,  III  |             obficiej sypały się po twarzy i coraz głębsze łkanie wstrząsało
4077    II,  III  |             płakała jak dziecko rozżalone i nie mogła się uspokoić.~
4078    II,  III  |           przyciemniała jej fiołkowe oczy i zalewała uśmiech.~Karol
4079    II,  III  |                 łzami, siedział już zimny i zakłopotany do najwyższego
4080    II,  III  |            piersiach, objęła go ramionami i płakała spazmatycznie.~Wiatr
4081    II,  III  |                   się pomiędzy jabłoniami i otrząsał z nich resztę powiędłych,
4082    II,  III  |               leciały na głowy siedzących i na trawniki, chwiał gałęziami
4083    II,  III  |                coś tajemniczo w gęstwinie i poleciał dalej zostawiając
4084    II,  III  |          zostawiając za sobą wielką ciszę i pustkę, wśród drzew, których
4085    II,  III  |                   zerwał się chór ostrych i wrzaskliwych świstów fabrycznych,
4086    II,  III  |                  głoszących podwieczorek, i zalał park dziką kanonadą.~
4087    II,  III  |         zwierciadełku, poprawiła kapelusz i ozwała się cicho, patrząc
4088    II,  III  |                  za ręce ruchem rozpaczy, i wpiła się oczami w jego
4089    II,  III  |                  oczy, żebrząc zmiłowania i ratunku.~- Uspokój się,
4090    II,  III  |                rozdrażniona, zdenerwowana i nawet nie wiesz, czego żądasz.~-
4091    II,  III  |                 rzekł dosyć niecierpliwie i twardy cień gniewu zamigotał
4092    II,  III  |                 się na te słowa z miejsca i jakby przepaść ujrzała przed
4093    II,  III  |                jakimś wzrokiem osłupienia i trwogi.~- Karl, ty mnie
4094    II,  III  |               cicho trzęsącymi się ustami i czekała z zamarłym sercem
4095    II,  III  |                 jakby pod wpływem litości i uśmiechając się objął ją
4096    II,  III  |             uśmiechając się objął ją wpół i zaczął całować te przerażone,
4097    II,  III  |               skrzydła motyla konającego, i usta drgające w strachu.~-
4098    II,  III  |                Trzeba się uspokoić, Lucy, i nie trzeba takich rzeczy
4099    II,  III  |                  cię tak strasznie kocham i tak się boję o ciebie, że
4100    II,  III  |                   A teraz wierzysz mi już i jesteś spokojną, nieprawdaż?~-
4101    II,  III  |                tobie! - zawołała szczerze i głęboko.~- Czy w domu spotkała
4102    II,  III  |          przyjechała ciotka z Częstochowy i cały czas tylko wyrzekła,
4103    II,  III  |               Cała rodzina się tym martwi i ciągle mi wymawiają, ciągle...
4104    II,  III  |           odczuwanej silnie bezbronności, i patrzyła w niego błagalnymi
4105    II,  III  |                 poruszył się niespokojnie i oglądał zegarek.~- Wiesz,
4106    II,  III  |                zgodzę, to dadzą mi rozwód i wywiozą do małego miasteczka!
4107    II,  III  |                  wywiozą daleko od ciebie i już bym cię nigdy... nigdy
4108    II,  III  |                      nigdy nie zobaczyła.~I jakby w strachu nagłym,
4109    II,  III  |                    przyciskała się silnie i pełna jakiegoś lęku i miłości
4110    II,  III  |              silnie i pełna jakiegoś lęku i miłości pochwyciła jego
4111    II,  III  |              miłości pochwyciła jego ręce i okrywała pocałunkami.~-
4112    II,  III  |              zaczyna, ludzi będzie więcej i mogliby nas zobaczyć.~-
4113    II,  III  |             zobaczą, ja cię kocham, Karl, i przed całym światem mogę
4114    II,  III  |                   dnia przyszła do ciebie i została na zawsze? - zapytała
4115    II,  III  |       przyciskając się do niego miłośnie, i twarz jej rozjaśnił potężny
4116    II,  III  |              potężny płomień szczęścia. - I bylibyśmy razem zawsze,
4117    II,  III  |         przesączającej się przez gęstwinę i mrok opadający.~- Ty mnie
4118    II,  III  |                  on spojrzał na nią zimno i ostro i takim ostrym głosem
4119    II,  III  |             spojrzał na nią zimno i ostro i takim ostrym głosem odpowiedział,
4120    II,  III  |              zadrżała, puściła jego ramię i szła obok zmieszana, zaniepokojona
4121    II,  III  |                  zmieszana, zaniepokojona i smutnym wzrokiem wodziła
4122    II,  III  |              połyski zachodzącego słońca.~I chociaż zapewniał ją o swojej
4123    II,  III  |             serdecznie, odeszła strwożona i smutne spojrzenia rzucała
4124    II,  III  |              rozlewał się słodkim szmerem i poruszał obwisłe w przedzachodniej
4125    II,  III  |             przedzachodniej chwili drzewa i zamykające się kielichy
4126    II,  III  |                   pełne drgań melodyjnych i smug krwawo zachodzącego
4127    II,  III  |                 które zsuwało się za lasy i pryskało strumieniami miedzianego
4128    II,  III  |               światła na Łódź pełną dymów i czarnych sylwetek kominów,
4129    II,  III  |             niskich, dróżek piaszczystych i zielonych zbóż, co jak fale
4130    II,  III  |                  co jak fale kołysały się i biły w miasto z bezsilnym
4131    II,  III  |                szli trzymając się za ręce i cicho nucili jakąś piosenkę
4132    II,  III  |               wichrzyły się jej na głowie i przeświecały promieniami
4133    II,  III  |             szpilkami, bo szli pod zachód i stanąwszy na szczycie wzgórza
4134    II,  III  |                wyminął ich boczną uliczką i spiesznie pojechał do miasta.~ ~
4135    II,  IV   |               sobie ręce po przyjacielsku i rozeszli się.~- Panie Horn! -
4136    II,  IV   |                 Kam z bramy.~Odwrócił się i czekał, co powie.~- Ale
4137    II,  IV   |                   Lepiej, znacznie lepiej i dziękuję za ten spacer całym
4138    II,  IV   |             trzeba nie być nieszczęśliwym i trzeba iść jutro do Szai,
4139    II,  IV   |                    dobrze? - mówiła cicho i jakimś matczynym ruchem
4140    II,  IV   |               Pocałował ją w końce palców i poszedł do domu, ale szedł
4141    II,  IV   |                  do domu, ale szedł wolno i apatycznie, pomimo że szczerze
4142    II,  IV   |          Malinowskiego, z którym mieszkał i z którym zżył się mocno
4143    II,  IV   |                 mieszkanie wionęło pustką i znać było na każdym kroku,
4144    II,  IV   |                zmusił, bo Horn się zaciął i postanowił iść dalej o własnych
4145    II,  IV   |                  żył pożyczkami, kredytem i sprzedażą stopniową mebli
4146    II,  IV   |                 sprzedażą stopniową mebli i sprzętów oraz miłością,
4147    II,  IV   |             miasto, pełny ciszy głębokiej i gwiazd skrzących się w głębiach
4148    II,  IV   |             powietrznej, jak ona wiecznej i jak ona nigdy nieuchwytnej.~
4149    II,  IV   |                  postanowił iść na miasto i odszukać przyjaciela.~Malinowski
4150    II,  IV   |                   po których wracał blady i zdenerwowany, nie mówiąc,
4151    II,  IV   |               linią drogi żelaznej, lasem i fabrykami Scheiblera.~Uliczka
4152    II,  IV   |              wywożonych z miasta rumowisk i olbrzymich dołów, z których
4153    II,  IV   |                 małych domków drewnianych i prostych bud skleconych
4154    II,  IV   |        zanieczyszczony odpływami z fabryk i zarażający dookoła powietrze
4155    II,  IV   |                właściwym miastem a polami i obmywał krętymi liniami
4156    II,  IV   |            krętymi liniami długie parkany i kupy wywożonych z miasta
4157    II,  IV   |                  kilkunastu oknach frontu i pełnej przystawek i facjat
4158    II,  IV   |                frontu i pełnej przystawek i facjat na skrzywionym piętrze.
4159    II,  IV   |                    za co miała mieszkanie i dziesięć rubli miesięcznie.~
4160    II,  IV   |                 poobwijany w kołdry Antoś i rozmarzonym, tęsknym wzrokiem
4161    II,  IV   |              który wyłaniał się zza chmur i osrebrzał blaszane, wilgotne
4162    II,  IV   |                    wilgotne od rosy dachy i kominy miasta.~- Józio jest
4163    II,  IV   |               wzdrygając się całym ciałem i uśmiech okrutnej, nieprzepartej,
4164    II,  IV   |                    przy których siedział, i utonął całą duszą w tych
4165    II,  IV   |             ciasnej izdebce, pełnej łóżek i gratów i tak dusznej, że
4166    II,  IV   |            izdebce, pełnej łóżek i gratów i tak dusznej, że otworzone
4167    II,  IV   |               dusznej, że otworzone drzwi i okna niewiele odświeżały
4168    II,  IV   |                odstąpiła jej nasz ogródek i ona zawsze po fabryce przychodzi
4169    II,  IV   |                   bezwiednie oczami pokój i sklepik pełen błyszczących
4170    II,  IV   |                 przesyconym kurzem, dymem i zapachem chleba powietrzem
4171    II,  IV   |                zapachem chleba powietrzem i żegnając się zapytał żartobliwie:~-
4172    II,  IV   |          gwałtownie.~- Bądź zdrów...~- To i ja pójdę.~- Może na schadzkę,
4173    II,  IV   |              usłyszy.~Ubrał się spiesznie i wyszli na ciemną ulicę.
4174    II,  IV   |                   wyciągnął ludzi z domów i z nor mieszkalnych, siedzieli
4175    II,  IV   |               ciasne izby pełne tapczanów i łóżek, huczące rojem ludzkim
4176    II,  IV   |              latarń, oświetlał ją księżyc i smugi świateł bijących od
4177    II,  IV   |                 świateł bijących od okien i od pootwieranych szynków
4178    II,  IV   |                  od pootwieranych szynków i sklepików.~Na środku drogi
4179    II,  IV   |                   chór pijackiej piosenki i łączył się z dźwiękami harmonijki,
4180    II,  IV   |                  skoczne tony krakowiaka, i z hukiem pociągów przelatujących
4181    II,  IV   |               Horn, gdy wyszli na uliczkę i szli ścieżką biegnącą w
4182    II,  IV   |                   się dowiedzieć o niego, i trafił na wielką burzę.~
4183    II,  IV   |              Matka stała na środku pokoju i krzyczała na cały głos.
4184    II,  IV   |              bardzo! - szepnął gorączkowo i wrócił do mieszkania.~Matka
4185    II,  IV   |                kłam! - rzucił krótko Adam i jego zielone, słodkie oczy
4186    II,  IV   |                więc tak! - zawołała ostro i z taką determinacją w głosie,
4187    II,  IV   |                   upadła na dawne miejsce i wybuchnęła wstrząsającym
4188    II,  IV   |                  niej, pochwyciła za ręce i przyciągając do lampy zaczęła
4189    II,  IV   |              córka?~Chwyciła się za głowę i zaczęła biegać po pokoju
4190    II,  IV   |                 rozpaczy.~Przypadła znowu i trzęsąc nią z całych sił,
4191    II,  IV   |                 rozumiem teraz, rozumiem! I ja na wszystko pozwalałam,
4192    II,  IV   |            perłami sypały się z jej oczów i zalewały twarz całą. drgała
4193    II,  IV   |                  jej rozsypały na ramiona i na czoło, odgarniała je~
4194    II,  IV   |                   je~automatycznym ruchem i nie widziała nic już, co
4195    II,  IV   |                  z kolan, twarz jej blada i obrzękła pełna była surowości
4196    II,  IV   |               była surowości nieubłaganej i grozy.~- Zdejm zaraz te
4197    II,  IV   |                   z niej aksamitny stanik i darła go w kawały.~- To
4198    II,  IV   |                 ty ulicznico! - krzyczała i wpadła w szał niszczycielki,
4199    II,  IV   |             zerwała z niej całą garderobę i porwała ją w strzępy, podeptała
4200    II,  IV   |                   podeptała z nienawiścią i rzuciła się do komody, i
4201    II,  IV   |                  i rzuciła się do komody, i wyrzucała z niej, i darła
4202    II,  IV   |               komody, i wyrzucała z niej, i darła wszystko, co należało
4203    II,  IV   |             przypatrywała się zniszczeniu i szeptała urywanymi słowami:~-
4204    II,  IV   |                  niej resztka świadomości i mocy panowania nad sobą.~-
4205    II,  IV   |                  otwierając drzwi szeroko i wyrywając się z jej objęć.~
4206    II,  IV   |                 wionął ze słów matczynych i tej czarnej gardzieli kurytarza,
4207    II,  IV   |                   sobą, cofnęła się w tył i runęła do nóg matki z nieludzkim
4208    II,  IV   |           czołgała się za nią na kolanach i żebrała nieprzytomnym, przełzawionym
4209    II,  IV   |              przełzawionym głosem litości i przebaczenia.~- Zabij mnie,
4210    II,  IV   |                     Wynoś się natychmiast i nie pokazuj się nigdy tutaj,
4211    II,  IV   |                    bo cię jak psa wypędzę i oddam policji! - syczała
4212    II,  IV   |              również nieporuszony słuchał i patrzał, tylko jego zielone
4213    II,  IV   |              straciły ostry połysk gniewu i mroczyły się łzami.~- Precz
4214    II,  IV   |                 mgnienie na środku pokoju i rzuciła się z obłąkanym
4215    II,  IV   |           sąsiedzi zaczęli drzwi otwierać i wychylać głowy, przebiegła
4216    II,  IV   |              zbiegła na dół, na podwórze, i wcisnęła się w ciemny kąt
4217    II,  IV   |                  kąt pod akacje kwitnące, i zemdlała z dzikiego, zwierzęcego
4218    II,  IV   |               chciała mu się wyrwać z rąk i uciekać w świat.~Z trudem
4219    II,  IV   |            strzępach, ujął mocno pod rękę i poprowadził do dorożki.~
4220    II,  IV   |          przycisnęła się silniej do brata i zaczęła cicho płakać.~-
4221    II,  IV   |                  rozmówię! - pocieszał ją i całował po zapłakanych oczach,
4222    II,  IV   |            całował po zapłakanych oczach, i gładził jej włosy roztargane.~
4223    II,  IV   |                Tak odczuła te pocieszenia i jego miłość, że objęła go
4224    II,  IV   |              ukryła mu twarz na piersiach i jak dziecko skarżyła się
4225    II,  IV   |              trochę; rzuciła się na łóżko i zasnęła natychmiast. Adam
4226    II,  IV   |        zamkniętych powiek, potem powrócił i szepnął cichym głosem:~-
4227    II,  IV   |                 co się stało?~- Nie, nie, i proszę was bardzo, nie mówcie
4228    II,  IV   |               Kesslerów! - szepnął twardo i zielone oczy błysnęły mu
4229    II,  IV   |                   uścisnął mu silnie rękę i pobiegł do pałacu Kesslera.~
4230    II,  IV   |               pałacu Kesslera.~Nie zastał i nikt nie umiał go objaśnić,
4231    II,  IV   |                   księżycu jego wieżyczki i złocone balkony, na zasłonięte
4232    II,  IV   |           zasłonięte białymi storami okna i poszedł do fabryki do ojca.~
4233    II,  IV   |       roziskrzonym, zim-nym tumanem stali i okręcało się dookoła z taką
4234    II,  IV   |                 Stary popatrzył nań długo i poszedł znowu obejść maszynę,
4235    II,  IV   |             maszynistów pracujących niżej i powróciwszy do syna powiedział
4236    II,  IV   |              Syknął przez zaciśnięte zęby i bure oczy zapadły~mu głęboko
4237    II,  IV   |               głęboko pod brwi krzaczaste i rzucały tylko cień~groźny
4238    II,  IV   |                cień~groźny na twarz szarą i suchą.~Zgarbił się i obchodził
4239    II,  IV   |                szarą i suchą.~Zgarbił się i obchodził powoli to koło,
4240    II,  IV   |              więcej słów od ojca, powstał i zmierzał do wyjścia.~Stary
4241    II,  IV   |                  Stary wysunął się za nim i już za progiem szepnął:~-
4242    II,  IV   |                   do siebie.~Pochwycił go i żelaznymi ramionami przycisnął
4243    II,  IV   |                siebie do głębi, na wskroś i rozeszli się bez słowa.~
4244    II,  IV   |               spiesznie obchodził maszynę i zaoliwionymi palcami wycierał
4245    II,  V    |                jego z dwóch stron; z boku i ztyłu, z drugiego boku leżą
4246    II,  V    |                  targował przez trzy lata i przez trzy lata postępował
4247    II,  V    |                   postąpiłem chłopu grubo i po cichutku kupiłem, teraz
4248    II,  V    |                 oblizywał wywinięte wargi i mrugał oczami.~- Ileż macie
4249    II,  V    |                około dwóch tysięcy ludzi, i pomyśleć, że gdyby je musiał
4250    II,  V    |                   koszty budowy, urządzeń i administracji podniosą mu
4251    II,  V    |                  rzekł patrząc przez okno i wyszedł do sieni, bo kilka
4252    II,  V    |                mało światła, że cała izba i nędzne, zbierane jakby ze
4253    II,  V    |                starego żelastwa, rzemieni i cewek z próbkami różnokolorowej
4254    II,  V    |          rozpłakany głos kobiecy, odłożył i słuchał.~- Pan mi pożyczy
4255    II,  V    |                    to nie zrobię interesu i nie będę miała z czego żyć
4256    II,  V    |                 usiadł na ławce pod oknem i zaczął przeliczać pieniądze,
4257    II,  V    |           dziesiątce, wyciąganej z węzłów i skrytek.~Liczył uważnie
4258    II,  V    |                   skrytek.~Liczył uważnie i co chwila wyrzucał jakąś
4259    II,  V    |                 wołała śliniąc dziesiątkę i wycierając ją fartuchem.~-
4260    II,  V    |               dobrze liczyłam.~- Dołożyć, i basta! Szteinowa zawsze
4261    II,  V    |                 Szteinowa zawsze tak mówi i zawsze brakuje, znamy się
4262    II,  V    |             Wilczka, że zgarnął pieniądze i rzucił je w piasek pod jej
4263    II,  V    |             lamentem zbierała je z piasku i układała z powrotem na ławce.~
4264    II,  V    |           przysunęła się znowu do Wilczka i dotykając jego łokcia końcami
4265    II,  V    |             procentami za tydzień ubiegły i pożyczał na następny, wpisując
4266    II,  V    |               następny, wpisując nazwiska i cyfry z wielką dokładnością
4267    II,  V    |                Obojętnie słuchał narzekań i z nie ukrywaną wcale pogardą
4268    II,  V    |     zaczerwienione, wypalone przez słońce i mrozy; te postacie w łachmanach;
4269    II,  V    |                   wyrazie wiecznej troski i głodu, wychylające się spod
4270    II,  V    |                wychylające się spod peruk i brudnych chustek, ani ten
4271    II,  V    |                którego dziewanny wysmukłe i wielkie łopiany wysuwały
4272    II,  V    |                 czerwonych domów, kominów i dachów, po których grało
4273    II,  V    |          napełniały ogródek ciągłą wrzawą i trzęsły drewnianymi, pokrzywionymi
4274    II,  V    |               nędzy, stojącej przed domem i ze wzrastającym oburzeniem
4275    II,  V    |           wzrastającym oburzeniem słuchał i wtajemniczał się w interesy
4276    II,  V    |                  mógł już dalej wytrzymać i gdy Wilczek załatwiwszy
4277    II,  V    |                  milczeniu wziął kapelusz i skierował się do wyjścia.~-
4278    II,  V    |               prawdę, że to, co słyszałem i widziałem tutaj przed chwilą,
4279    II,  V    |                 mnie pan uważać, a ze mną i całe nasze towarzystwo,
4280    II,  V    |                    za zupełnie sobie obce i nieznajome - powiedział
4281    II,  V    |                  powiedział ostrym głosem i obrzucając go pogardliwym
4282    II,  V    |                popatrzył mu prosto w oczy i nie zdejmując kapelusza
4283    II,  V    |                zdejmując kapelusza usiadł i rzekł sucho:~- Słucham pana!~-
4284    II,  V    |                 że ja pracuję u Grosglika i operuję na jego korzyść
4285    II,  V    |                   operuję na jego korzyść i na jego odpowiedzialność.
4286    II,  V    |               tylko człowiekiem Grosglika i operuję jego pieniędzmi
4287    II,  V    |                   operuję jego pieniędzmi i na jego korzyść! Jużci,
4288    II,  V    |                  tak powiada w salonikach i przy pannach, bo taki frazes
4289    II,  V    |                  taki frazes brzmi ładnie i do niczego nie obowiązuje.~-
4290    II,  V    |                 panie Wilczek.~- Można to i tak nazwać, nie będę się
4291    II,  V    |                wszyscy razem, inteligenci i różne resztki szlacheckie.
4292    II,  V    |                rachunek sum wypożyczanych i procentów, jakie przyniosły
4293    II,  V    |               Porównaj pan cyfry pożyczek i dochodów.~Horn bezwiednie
4294    II,  V    |            bezwiednie prawie rzucił okiem i zobaczył, że suma dochodów
4295    II,  V    |                dodatkowe. Zrzekłem się go i nie szukam w tym chluby.~-
4296    II,  V    |                  o tym! - zawołał Wilczek i zniechęconym ruchem rzucił
4297    II,  V    |             ogniotrwałej stojącej w kącie i zaczął bębnić w stół, i
4298    II,  V    |                   i zaczął bębnić w stół, i patrzał na wiśnie kołyszące
4299    II,  V    |        lichwiarskich rozleje się po Łodzi i zamknie mu drzwi w "kolonii"
4300    II,  V    |              zamknie mu drzwi w "kolonii" i w kilku innych znajomych
4301    II,  V    |                  przypatrywał się uważnie i zapomniał o odejściu, oburzenie
4302    II,  V    |               wszystkiego; brzydki, marny i niegodziwy! Cóż robić, panie,
4303    II,  V    |                przyjemny, nie jestem wasz i dlatego nawet moje cnoty,
4304    II,  V    |                    są występkami, no, ale i dlatego pożyczacie pieniędzy
4305    II,  V    |                  mnie - dodał ze śmiechem i jego małe oczki zamigotały
4306    II,  V    |           przyniosła świeczniki szabasowe i wielki bursztynowy garnitur
4307    II,  V    |                  Roześmiał się serdecznie i bardzo cynicznie,~- Panie,
4308    II,  V    |                 nie wyjmując cygara z ust i wyciągając rękę do powitania.~-
4309    II,  V    |                 szybko wyjął cygaro z ust i przenikliwym spojrzeniem
4310    II,  V    |                  interesy.~Wyciągnął rękę i bardzo łaskawie dotknął
4311    II,  V    |          delikatnie poły długiego chałata i usiadł, wyciągnął na izbę
4312    II,  V    |              obute w długie do kolan buty i podniósł chytrą, wypasioną
4313    II,  V    |                   mu ustawicznie po izbie i wybiegały za okno w ogródek,
4314    II,  V    |              fabryki stojących tuż z boku i powracały badając twarze
4315    II,  V    |            badając twarze Horna pobieżnie i Wilczka bardzo niespokojnie.~
4316    II,  V    |                  poprawiał się na krześle i nie wiedział, od czego zacząć.~
4317    II,  V    |                   łakomie wywinięte wargi i rzucał porozumiewające spojrzenia
4318    II,  V    |                który siedział nachmurzony i rozważał słowa i postępowanie
4319    II,  V    |              nachmurzony i rozważał słowa i postępowanie Wilczka.~-
4320    II,  V    |               Pokazałbym panom swoje pole i ogród, dobrze?~- Dobrze,
4321    II,  V    |                     zawołał żywo Grunspan i poszedł przodem.~Obeszli
4322    II,  V    |                  kup nawozu, starych bali i desek i stosów starego żelastwa,
4323    II,  V    |              nawozu, starych bali i desek i stosów starego żelastwa,
4324    II,  V    |                   starego żelastwa, blach i starych garnków, które dwóch
4325    II,  V    |                  nędzne szopy kryte słomą i zbite ze zmurszałych desek,
4326    II,  V    |         ironicznie się uśmiechając.~- No, i bardzo ładny krajobraz stąd
4327    II,  V    |       niebieskawoopalowych mgłach słońca, i na płowe fale przeganiające
4328    II,  V    |                 tuż przy pańskiej fabryce i prawie w mieście, można
4329    II,  V    |             święto...~Powrócili przed dom i usiedli na ławce.~Horn pożegnał
4330    II,  V    |                  ławce.~Horn pożegnał ich i poszedł, a oni siedzieli
4331    II,  V    |          siedzieli jakiś czas w milczeniu i udawali przed sobą, że się
4332    II,  V    |                przesyconym zapachem dymów i wyziewami głębokich rowów,
4333    II,  V    |      nieprzerwanym łańcuchem wozy z cegłą i podnosiły duszący czerwonawy
4334    II,  V    |                 osiadał na liściach wiśni i na trawach, a od fabryki
4335    II,  V    |           ustawiczne kłęby czarnych dymów i tłukły się pomiędzy drzewami
4336    II,  V    |                pomiędzy drzewami ogródka, i rozpościerały nad nim brudny,
4337    II,  V    |                pan wiesz, to mówmy krótko i prędko - zawołał fabrykant
4338    II,  V    |                 tę brzydką chałupę zwalić i te drzewa wyciąć, mnie to
4339    II,  V    |                dodał powstając z ławki.~- I ja również czasu nie mam,
4340    II,  V    |                 już dosyć dawno na stację i czekają na mnie.~- Ja panu
4341    II,  V    |                zgoda? Pochwycił jego rękę i uderzył w nią na zgodę.~-
4342    II,  V    |                widzenia! - rzucił Wilczek i z uśmiechem zadowolenia
4343    II,  V    |      rozwścieklony rzucił cygaro o ziemię i spiesznie szedł przez ogród,
4344    II,  V    |              chałata fruwały jak skrzydła i biły o drzewa, i zaczepiały
4345    II,  V    |                 skrzydła i biły o drzewa, i zaczepiały się o krzewy
4346    II,  V    |                 szepnął za nim ironicznie i zatarł z radości ręce.~Wypił
4347    II,  V    |          lusterkiem kilka węgrów z twarzy i elegancki, jaśniejący radością
4348    II,  VI   |                  poplątanych łodyg, liści i kwiatów o złoconych płatkach,
4349    II,  VI   |        nieśmiałością wszedł do poczekalni i zapisawszy nazwisko i rodzaj
4350    II,  VI   |          poczekalni i zapisawszy nazwisko i rodzaj interesu, jaki miał
4351    II,  VI   |                   okno wychodziło na park i było przysłonięte krzewami
4352    II,  VI   |              Ostry zapach surowej przędzy i chloru przesycał duszne,
4353    II,  VI   |              pracujących wstrząsał murami i chwiał światłami gazu.~Grupa
4354    II,  VI   |            poczekalni szwargocąc po cichu i nie zwracając uwagi na tłum
4355    II,  VI   |                  się z siedzeń bezwiednie i rozpalonymi gorączką oczekiwania
4356    II,  VI   |                 Drzwi zamykały się szybko i bez szelestu, a oni znowu
4357    II,  VI   |            złoceniami balustrad, balkonów i weneckimi oknami.~Co chwila
4358    II,  VI   |                 otwierał z gabinetu drzwi i wywoływał jakieś nazwisko,
4359    II,  VI   |               nazwisko, które zrywało się i biegło na wezwanie z gorączką
4360    II,  VI   |            odrywało się z grupy stojących i szło wolno, nie spiesząc
4361    II,  VI   |                  wolno, nie spiesząc się.~I co chwila z gabinetu wychodził
4362    II,  VI   |       uszanowaniem, należnym pieniądzom - i co chwila także wysuwali
4363    II,  VI   |               poczekalnię różni urzędnicy i oficjaliści fabryczni i
4364    II,  VI   |                   i oficjaliści fabryczni i mknęli w kantorze.~Przez
4365    II,  VI   |              chrapliwy głos samego Szai - i wszystko wtedy w kantorze
4366    II,  VI   |                 wszystko wtedy w kantorze i w poczekalni tak milkło
4367    II,  VI   |                   w poczekalni tak milkło i kamieniało, że słychać było
4368    II,  VI   |                 syczenie gazowych świateł i turkot wozów, wjeżdżających
4369    II,  VI   |              gabinetu otworzyły się nagle i wybiegł stamtąd wysoki,
4370    II,  VI   |             wielkim brzuchu, małej głowie i cienkich, pałąkowatych nogach
4371    II,  VI   |           Mendelsohn, najstarszy syn Szai i główny dyrektor fabryki;
4372    II,  VI   |               fabryki; pobiegł do kantoru i napadł jakiegoś chudego
4373    II,  VI   |                  urząd dla pana dyrektora i taki przywiozłem.~- Pan
4374    II,  VI   |                  natychmiast do Piotrkowa i przywieź mi pan paszport
4375    II,  VI   |                 abym ja, doktór filozofii i chemii, ja, Stanisław Mendelsohn -
4376    II,  VI   |                      powtórzył bezwiednie i wielkimi krokami, kołysząc
4377    II,  VI   |                 nogach, przebiegał kantor i skarżył się namiętnie przed
4378    II,  VI   |                namiętnie przed wszystkimi i każdym z osobna.~Najstarsi
4379    II,  VI   |                 żale na niesprawiedliwość i krzywdę sobie wyrządzoną,
4380    II,  VI   |                 ostro dzwonek elektryczny i z gabinetu rozległ się głos
4381    II,  VI   |                 im tak łby porozbijam jak i tobie, stary złodzieju!
4382    II,  VI   |               biurka. Drzwi sobą zasłonił i nie dał ani ich zamknąć,
4383    II,  VI   |                  zabierz z powrotem rynny i ruszaj, pókiś cały.~- Cóż
4384    II,  VI   |                 pijawki.~- Za drzwi z nim i do cyrkułu! - krzyknął Stanisław.~
4385    II,  VI   |                rzucili się nagle na niego i obezwładnili, Rzucał się
4386    II,  VI   |                  obezwładnili, Rzucał się i szamotał jak zwierzę oplątane,
4387    II,  VI   |                  uległ przeważającej sile i już przez poczekalnię szedł
4388    II,  VI   |                  wymyślał bardzo dobitnie i barwnie.~W gabinecie zapanowało
4389    II,  VI   |               okno na park zalany słońcem i na trawniki skrzące się,
4390    II,  VI   |                 rękami w kieszeni chodził i pogwizdywał.~- To było wszystko
4391    II,  VI   |                 kosztuje piętnaście rubli i ze dwa miesiące kozy.~Uśmiechnął
4392    II,  VI   |                 Uśmiechnął się ironicznie i włożył binokle, bo woźny
4393    II,  VI   |                   kolej.~Horn ukłonił się i w milczeniu wytrzymał przenikliwe
4394    II,  VI   |             miesiąc na próbę... co?~- Ale i owszem, zgadzam się - powiedział
4395    II,  VI   |              wpadł jak zwykle pospiesznie i od razu przystąpił do interesu.~-
4396    II,  VI   |                Ale Stanisław uprzedził go i usiadł sam, a więcej krzeseł
4397    II,  VI   |                   ręce w kieszenie spodni i wyciągając z nich pęk pomiętych
4398    II,  VI   |                 nich pęk pomiętych recept i długi rachunek. - Przysłali
4399    II,  VI   |             Przysłali mi dzisiaj rachunek i recepty za ostatni kwartał.
4400    II,  VI   |               nieco, spacerując po pokoju i bawiąc się binoklami.~-
4401    II,  VI   |                   binoklami.~- Wyzdrowiał i od miesiąca już chodzi do
4402    II,  VI   |         potrzebowałby dwa razy tyle czasu i wyjazdu na wieś.~- Trzeba
4403    II,  VI   |                 nas dziesięć rubli więcej i również byłby zdrowym.~-
4404    II,  VI   |                  Wysocki otrzepując klapy i pokręcając wąsików.~- Przede
4405    II,  VI   |                wszystkim pomówić otwarcie i po przyjacielsku. Pan masz
4406    II,  VI   |               papierosa - mówił Stanisław i odebrał mu kapelusz, posadził
4407    II,  VI   |                  wetknął w rękę papierosa i podawał zapałki.~- Panie
4408    II,  VI   |               Teraz pójdę do ambulatorium i powrócę zaraz.~Stanisław
4409    II,  VI   |                   odprowadził go do drzwi i ścisnął mu bardzo mocno
4410    II,  VI   |                kolej, przejadą się trochę i dam im zabawki.~Woźny zameldował
4411    II,  VI   |                 który wszedł bardzo cicho i przyciskając kapelusz do
4412    II,  VI   |                   wił się po jego długiej i suchej twarzy pozbawionej
4413    II,  VI   |               głębokiego zdumienia, płowe i przerzedzone mocno włosy
4414    II,  VI   |               miał płowy, bo tak rozlazły i bezdźwięczny, że z trudem
4415    II,  VI   |             prawda! nie ma na czym, no to i stojąco załatwimy interes.
4416    II,  VI   |              sąsiad, hrabia Henryk, pisał i mówił o panu... Co pan rozkaże?~-
4417    II,  VI   |             kapelusz do piersi obu rękami i spojrzał płowymi oczami
4418    II,  VI   |                 szczegóły o domowym życiu i o zdrowiu swoim, przestępował
4419    II,  VI   |                   jaką pan ma specjalność i jakiego miejsca pan szuka? -
4420    II,  VI   |           mówienia podniósł zdumione oczy i wodził nimi po twarzach
4421    II,  VI   |               nimi po twarzach Stanisława i Horna, stojących pod oknem,
4422    II,  VI   |                 uśmiechnął się anemicznie i z uznaniem skłonił głowę.~-
4423    II,  VI   |                    aby wziąć papierosa.~- I aczkolwiek program tych
4424    II,  VI   |              uśmiechając się dobrodusznie i znowu przeszedł do opowiadań
4425    II,  VI   |                 nie dla pana: pensje małe i specjalności, które trzeba
4426    II,  VI   |          buchalterią...~Rozczerwienił się i umilkł.~- Sześćset rubli
4427    II,  VI   |                    Sześćset rubli rocznie i dwanaście godzin dziennie
4428    II,  VI   |             Henryka! - mówił prędko Szaja i aby się pozbyć prędzej szlachcica,
4429    II,  VI   |              piersi, bełkotał bez związku i ugotowanymi, przerażonymi
4430    II,  VI   |                  twarzach obecnych, wstał i odprowadził go bardzo uprzejmie
4431    II,  VI   |          Borowieckiego; on buduje fabrykę i musi potrzebować ludzi... -
4432    II,  VI   |             kłaniał się za nim ironicznie i wybuchnął drwiącym śmiechem
4433    II,  VI   |                  A w fabryce trzeba robić i jest różnie, a jakby takiemu
4434    II,  VI   |                   w suterynach bez słońca i bez powietrza.~Wachlowała
4435    II,  VI   |              poprawiała złote bransoletki i włosy misternie nastroszone,
4436    II,  VI   |          czerwonym, jastrzębim oczom Szai i jego pałkowatym palcom przebierającym
4437    II,  VI   |               chodziły prawie bez ubrania i było im bardzo zdrowo.~-
4438    II,  VI   |                sztuki... - zawołał prędko i ze złością.~- Dziękujemy
4439    II,  VI   |                  co gadać! Daję sto rubli i cztery sztuki~białego towaru,
4440    II,  VI   |                  kolonie letnie sto rubli i cztery sztuki towaru. Ja
4441    II,  VI   |                   Nie zapomni pan? - Nie, i stawię się z całą przyjemnością.~
4442    II,  VI   |          marszczonej dokoła stanu kapocie i o przebiegłych, skośnych
4443    II,  VI   |              Stanisław podsunął mu cygaro i sam podawał ogień.~Po kupcu
4444    II,  VI   |                 ledwie doczekał się końca i zaraz po wyjściu ostatniego
4445    II,  VI   |                przysłaniał kontury maszyn i zapełniał sale szarawym
4446    II,  VI   |                  widmowo majaczyły ludzie i rzeczy.~Słońce zalewało
4447    II,  VI   |           robotników, gorąco było duszące i przesycone zapachem rozgrzanych
4448    II,  VI   |               zapachem rozgrzanych smarów i oliwy.~- Od dzisiaj jestem
4449    II,  VI   |               przykręcał śrubami ślusarz, i już się nie odezwał, bo
4450    II,  VI   |              zaczęli zestawiać, naoliwiać i próbować. a po chwili, złączona
4451    II,  VI   |               jaka się na niej wyciągała, i dopiero po takim sprawdzeniu
4452    II,  VI   |                drgania. świsty transmisyj i ciężki łomot kół zalewał
4453    II,  VI   |          zobaczywszy, że Adam zaciął usta i ponuro patrzy na salę.~-
4454    II,  VI   |              głowę, oparł twarz na szybie i bezmyślnie patrzył na jakieś
4455    II,  VI   |                  koło, rozszalałe w ruchu i migocące w słońcu niby tarczą
4456    II,  VI   |                  w powstrzymywanym łkaniu i zielone słodkie oczy pociemniały.~-
4457    II,  VI   |                   stróżka oddaje mi klucz i mówi. że ta panienka, co
4458    II,  VI   |                   żal... - przerwał nagle i wyszedł, bo znowu jakaś
4459    II,  VI   |        niepokonany ból, co mu gryzł duszę i wił się po niej jak ostrze.~
4460    II,  VI   |                    a że upał był straszny i ten denerwujący świst transmisji
4461    II,  VI   |              Dogonił go przy wyjściu Adam i szepnął prosząco, ze łzami
4462    II,  VI   |                   dłoń rozpalonymi rękami i odszedł w gąszcz maszyn;
4463    II,  VI   |                 gąszcz maszyn; transmisji i pasów, aby pomiędzy nimi
4464    II,  VI   |            pomiędzy nimi ukryć ból wstydu i żałości.~Horn chciał mu
4465    II,  VI   |             poczuł, że na takie rany czas i milczenie jest najlepszym
4466    II,  VI   |              podobne bóle własną boleścią i łzami się żywią i przez
4467    II,  VI   |                boleścią i łzami się żywią i przez nie umierają jedynie.~
4468    II,  VI   |                plotki się uprawiają.~- No i jedyny salon, gdzie prócz
4469    II,  VI   |              prócz fabrykantów przychodzą i ludzie.~Rozstali się pośpiesznie,
4470    II,  VI   |               siedział jeszcze w kantorze i bawił się z wnuczkami, córkami
4471    II,  VI   |                    który coś pisał pilnie i tylko od czasu do czasu
4472    II,  VI   |                   do czasu podnosił głowę i uśmiechał się do dziewczynek,
4473    II,  VI   |        dziewczynek, których rudawe główki i różowe twarzyczki tuliły
4474    II,  VI   |                dzieci do góry, całował je i wybuchał co chwila wesołym
4475    II,  VI   |                  oczy pełne były czułości i wesela.~- No, widzi doktor,
4476    II,  VI   |                oknem, zabrała dziewczynki i zaraz pojechali.~Przyjechali
4477    II,  VI   |          rozstępowali się wszyscy, czapki i kapelusze zrywały się z
4478    II,  VI   |               brodę, kiwał głową znajomym i szedł pomiędzy szpalerem,
4479    II,  VI   |                wychylające się głowy Róży i Meli i natychmiast rzucił
4480    II,  VI   |         wychylające się głowy Róży i Meli i natychmiast rzucił się do
4481    II,  VI   |                   się masz! - wołał Szaja i gdy go Róża ucałowała, ujął
4482    II,  VI   |            pogładził drugą ręką po twarzy i szepnął wzruszonym głosem:~-
4483    II,  VI   |                która przestraszona tłumem i hałasem zaczęła się gwałtownie
4484    II,  VI   |             zaczęła się gwałtownie rzucać i wyrywać, aż ją musiała wziąć
4485    II,  VI   |               poruszony jej przyjazdem.~- I ja czekałam dwa miesiące,
4486    II,  VI   |               Wysocki chciał ich pożegnać i uciec, bo widok Meli przyprowadzał
4487    II,  VI   |                   siedzeniu, wprost Meli, i patrzył na jej popielate
4488    II,  VI   |               wielkiego jasnego kapelusza i na twarz nieco opaloną na
4489    II,  VI   |                    patrzył tak uporczywie i płomiennie, że Mela się
4490    II,  VI   |                głowę, poprawiała kapelusz i tak bardzo czuła się szczęśliwa
4491    II,  VI   |              przyczepionej do ramion Róży i nie pozwalającej się stamtąd
4492    II,  VI   |               szybko po twarzy Wysockiego i uciekały zalęknione a rozradowane.~
4493    II,  VI   |        dziewczynki, pieściła się z małpką i opowiadała różne przygody
4494    II,  VI   |                    nie spostrzegając Meli i jej promieniejącej twarzy.~-
4495    II,  VI   |            zawołał Szaja.~- To ja wysiądę i pójdę poszukać ciotkę pani -
4496    II,  VI   |                   podchwycił żywo Wysocki i rad z tej okazji pozostania,
4497    II,  VI   |          gabinecie. Zawiadom pan Bernarda i przyjdźcie razem.~- Bernard
4498    II,  VI   |                    które mówiło co innego i przepełniło mu duszę dziwnie
4499    II,  VI   |           oczekującą wpośród stosów waliz i pudełek na służbę, odbierającą
4500    II,  VI   |                uściskiem jej rąk ciepłych i przenikliwym spojrzeniem.~