Tom,  Rozdzial

1    II,  I  |       się na całe gardło z miny Zajączkowskiego i tak był rad, że trzepał
2    II,  I  |    który drwił niemiłosiernie z Zajączkowskiego i z jego koniunktur politycznych,
3    II,  I  | umyślnie prosiłam na niego pana Zajączkowskiego i księdza, a wreszcie musi
4    II,  I  |   kurowskiego dworu zastali już Zajączkowskiego, który coś pilno opowiadał
5    II,  XVI|    wymówek pana Adama i krzyków Zajączkowskiego, tylko ksiądz Szymon śmiał
6    II,  XVI| uśmiechem przyjmował wymyślania Zajączkowskiego, bo mu bardzo zabawnym wydawał
7    II,  XVI|    zapełnił się potężnym głosem Zajączkowskiego, że zabrani na werendzie