Tom,  Rozdzial

1     I,  II   | wiedząc, co powiedzieć i nie śmiejąc, ale zachęcony spojrzeniami,
2     I,  VII  | leżał w całej swej długości, śmiejąc się dźwięcznym, wesołym
3    II,  I    |     Karczmarek - wołał Karol śmiejąc się.~- Prawdę mówię, bo
4    II,  X    |     ucałuję - wołał pan Adam śmiejąc się z radości.~- Zmachałam
5    II,  XXIII|     kryła się po kątach, nie śmiejąc chodzić w swojej wspaniałej
6    II,  XXIII|    czciła go jak fetysza nie śmiejąc zbliżyć się, jeśli ją do
7    II,  XXIII|    do tego nie zachęcił, nie śmiejąc mówić, jeśli on nie był