Tom,  Rozdzial

1     I,  II   |      zawahał się przez mgnienie, rumieniec powlókł jego dziewczęco
2     I,  VII  |         i bladą jej twarz pokrył rumieniec wzruszenia.~Pozostał, ale
3     I,  XI   |           Błysnęła oczami, lekki rumieniec mgłą różu powlókł jej twarz,
4     I,  XIV  |         na niego długo i słodko, rumieniec z wolna powlókł jej szyję
5    II,  III  |    prędko i czując, że ją oblewa rumieniec, uciekła w głąb domu.~Karol
6    II,  XVIII| Borowiecki porwał się z krzesła, rumieniec oblał mu twarz, ale rumieniec
7    II,  XVIII|    rumieniec oblał mu twarz, ale rumieniec nagłej, oślepiającej radości.