Tom,  Rozdzial

1     I,  V |          saloniku, i niby słodką rosą dźwięków opadał na ich głowy.~
2    II,  I |    sennie szumiących, operlonych rosą, wznosił się coraz potężniej
3    II,  I |       ciemnej, błyszczącej zimną rosą gwiazd i miliardami słońc
4    II,  I | Przedwieczór już był nad ziemią, rosa obfita okiścią pokrywała
5    II,  I |       się jej do nóg i obrzucały rosą.~- Proszę się spytać Maksa,
6    II,  IX|         jej spokojnej, operlonej rosą konania twarzy.~Frau Augusta
7    II,  IX|          drgały w przestrzeniach rosą świetlistą, miasto spało