Tom,  Rozdzial

1     I,  IX |       zawsze przynosił spokojną, uśmiechniętą twarz, opowiadał żonie o
2     I,  XI |  śmiechem i była taka wdzięczna, uśmiechnięta, rozbawiona, tak prześlicznie
3    II,  I  | Zajączkowski spojrzał groźnie na uśmiechniętą twarz księdza, ale nie rzekł
4    II,  VII|   wiśniowej kotary wychyliła się uśmiechnięta twarz Anki, a potem i ona
5    II,  XIV|         widząc jej twarz wesołą, uśmiechniętą, dziwnie jasną a piękną,