Tom,  Rozdzial

1     I,  VIII| pocałunkiem. Wybuchała wesołym, szczerym śmiechem za najlżejszym
2     I,  VIII|      bym zginął.~- Przynajmniej szczerym jesteś - szepnął gorzko.~-
3     I,  XII |  szczerość.~- A, trudno nie być szczerym - zawołał takim akcentem
4    II,  XIX |         a pan Adam za. wołał ze szczerym podziwem:~- Jak się to dziwnie
5    II,  XXII|   uśmiechała się do niego takim szczerym, radosnym uśmiechem, że