Tom,  Rozdzial

1     I,  XI   |           się aż ku kolanom, żeby stłumić śmiech, a Trawińska śmiała
2    II,  I    |           który był nudą zarazem, stłumić nie umiał.~A do tego przybył
3    II,  III  |   bezładnie, bo nie mogła ukryć i stłumić pomieszania, jakim ją przejął.~-
4    II,  XVIII|    patrzył w jakąś dal i nie mógł stłumić żalu, jaki go przepełnił
5    II,  XX   | logicznego myślenia, ale nie mógł stłumić niecierpliwości i niepokoju,