Tom,  Rozdzial

  1     I,  I    |           trzech.~- Moryc ma zupełną prawie słuszność - powiedział twardo
  2     I,  I    |           który hulał po błotnistej, prawie czarnej ulicy, bo rzadkie
  3     I,  I    |           się pod czaszką, zapominał prawie, gdzie jest i dokąd idzie.~
  4     I,  II   |             farbiarnię, nie było nic prawie widać prócz słabych zarysów
  5     I,  II   |              grubą laską i zgarbiony prawie we dwoje, podnosił okrągłe,
  6     I,  II   |       których skroplona para opadała prawie strumieniami.~Szalony, podobny
  7     I,  II   |              śledzących z najwyższą, prawie pobożną uwagą za ich działaniem,
  8     I,  II   |            Panie Borowiecki - zaczął prawie ze łzami w oczach Horn zatrzymując
  9     I,  II   |             sali, której ściany były prawie ze szkła, paliły się przyćmionymi
 10     I,  III  |            rękami binokle, witał się prawie ze wszystkimi wchodzącymi,
 11     I,  III  |          pogardliwie i wyciągnął się prawie na kanapce i na krześle.
 12     I,  III  |             tym ma? i do tego my się prawie nie znamy.~- Co on w tym
 13     I,  III  |             koniak, szampańskie pili prawie z beczki, a potem słuchali
 14     I,  III  |    nienawiścią, zazdrością i dumą.~- Prawie czekałem na pana - zaczął
 15     I,  III  |              zdenerwowanym, nie było prawie nikogo prócz Bum-Buma, który
 16     I,  III  |              oczy, twarz sucha, brwi prawie ciemne, czoło twardo modelowane
 17     I,  III  |             pan, wełna i inni siedzą prawie spokojnie. są tylko ciekawi.
 18     I,  III  |            Nie może być - wykrzyknął prawie głośno Borowiecki zrywając
 19     I,  III  |         zapytania, cyfry, spojrzenia prawie wesołe i zadowolone z ruiny
 20     I,  III  |          pewno nie wymieniają nikogo prawie.~- Mniejsza z tym, zawsze
 21     I,  III  |            które go onieprzytomniały prawie, dał się unieść temperamentowi
 22     I,  III  |          podniósł go, aby położyć, i prawie machinalnie rzucił na niego
 23     I,  III  |            ani w połowie; odpowiadał prawie monosylabami, pił śpiesznie
 24     I,  III  |         gorące miłości, ale robił to prawie odruchowo, więcej siłą nawyknienia
 25     I,  IV   |       Mateusz! - krzyknął z rozpaczy prawie Karol widząc, że Maksa nic
 26     I,  IV   |             niepomiernie głupia, tak prawie, jak piękną była.~- Co za
 27     I,  V    |          piło i gadało.~Była to sama prawie młodzież łódzka, typowa
 28     I,  V    |            Jak interes, to ja jestem prawie trzeźwy. Chodźmy.~Karol
 29     I,  V    |            zrobiła, mówcie - szepnął prawie z rozpaczą, bo kobieta gadała
 30     I,  V    |        jeszcze, po dwóch tygodniach, prawie nie zmienione - to zadziwiające.
 31     I,  V    |              umeblowane, zaciemnione prawie zupełnie storami opuszczonymi.
 32     I,  V    |          fotelu, z nogami, które się prawie przypiekały przy ogniu ustawicznie
 33     I,  V    |              tła fotelu.~Nie zamykał prawie ust, tylko z coraz większą
 34     I,  V    |           lokaja i mówiła mu szeptem prawie niedosłyszalnym albo pokazywała
 35     I,  V    |          dźwięk rozlegało się echem, prawie huczało w tej wielkiej jadalni,
 36     I,  V    |          ożenienia się.~Jego miękka, prawie kobieca dusza rozpływała
 37     I,  VI   |              narożnej, już zapchanej prawie po wierzch.~- Melanż! -
 38     I,  VI   |            ciemnym i długim, pokoju, prawie już pustym, bo tylko pod
 39     I,  VI   |           zmieniały się przed każdym prawie domem, raz były szerokie
 40     I,  VI   |            wydatnym semickim nosie i prawie czerwonych włosach i zaroście -
 41     I,  VI   |             rozszalałe tym pierwszym prawie wiosennym dniem marcowym,
 42     I,  VII  |         gabinetu ojca, w którym było prawie ciemno.~Szaja Mendelsohn
 43     I,  VII  |           przez przechodniów, zawsze prawie głodny i obdarty, zawsze
 44     I,  VII  |        cieszyła się dobrą opinią.~On prawie pierwszy wprowadził, rozwinął
 45     I,  VIII |              Łódź tonęła w brudnych, prawie czarnych oparach i dymach,
 46     I,  VIII |             się wydostał do powozu i prawie galopem pojechał do kantoru.~
 47     I,  VIII |               panie prezesie - mówił prawie spokojnie, tylko usta mu
 48     I,  VIII |         opadł z jękiem, nieprzytomny prawie z gniewu, miał tyle tylko
 49     I,  VIII |           bawełnianymi! - akcentował prawie ze zgrozą.~- Cóż to oznacza?~-
 50     I,  VIII |          najlepiej mówi. Nikt, żaden prawie bank nie chce najsolidniejszych
 51     I,  VIII |              na nią nie było miejsca prawie i gdzie - co ważniejsza -
 52     I,  VIII |          szlachecka resztka - myślał prawie głośno, aby zagłuszyć w
 53     I,  VIII |             w tej białej, chłodnej i prawie cichej sali, zapełnionej
 54     I,  VIII |         zapełnionej niedostrzegalnym prawie obłokiem pyłu bawełnianego,
 55     I,  IX   |            Idąc do Borowieckiego był prawie pewnym dobrego rezultatu
 56     I,  IX   |          dookoła.~Patrzył z rozpaczą prawie, bo czul swoją niemoc, czuł,
 57     I,  IX   |             zakłada. Ja mogę dzisiaj prawie na pewno powiedzieć o wszystkich,
 58     I,  IX   |       Trawiński był oszołomiony, ten prawie nieprzewidziany ratunek
 59     I,  IX   |          więcej niż miłość, bo cześć prawie i wspólne uwielbienie, dosyć
 60     I,  X    |            klekotania warsztatów, co prawie bez ustanku, dzień i noc,
 61     I,  X    |              gdzie jest, oglądał się prawie ze zdumieniem po izbie,
 62     I,  X    |          siedział na pace od węgli i prawie z płaczem usprawiedliwiał
 63     I,  X    |        bezradność i jakieś tragiczne prawie niedołęstwo.~Był istotnie
 64     I,  X    |    rozrzewniły, że zaczął bezwiednym prawie ruchem gładzić jej włosy
 65     I,  X    |       wzruszonym głosem jakieś słowa prawie bez związku.~Podsuwała głowę
 66     I,  XI   |             mi wody do umycia.~I już prawie ubrany zaczął się myć, z
 67     I,  XI   |         Landau wyjechał, a Mela całe prawie dnie przesiadywała u Róży,
 68     I,  XI   |            języki: francuskim mówiły prawie wszystkie Żydówki młode
 69     I,  XI   |              na grupy, które niknęły prawie w ogromie salonu, w masie
 70     I,  XI   | przedstawiając go brzydkiej, czarnej prawie od piegów pannie, której
 71     I,  XI   |       starszych pań, uginających się prawie pod masą koronek, złota
 72     I,  XI   |      spojrzenia z nimi, a nie widząc prawie nikogo.~Przyjechała do Endelmanów
 73     I,  XI   |              bardzo ślicznie, wypili prawie wszystko szampańskie.~Rozeszli
 74     I,  XI   |             obce i obojętne, Właśnie prawie o tym samym rozmawiał Bernard.~-
 75     I,  XI   |             obraz rodzajowy, to żywe prawie, to się rusza.~- Bardzo
 76     I,  XI   |           się Grosglik, który zawsze prawie popierał swoje wywody porównaniami.~-
 77     I,  XI   |         państwo uważają, że to morze prawie słychać, o! a te kwiaty
 78     I,  XII  |           płatne kochanki, żenił się prawie na zimno, wszystko obliczał
 79     I,  XII  |       Przepraszam cię, zapytałem się prawie bezwiednie. Nie dziw się
 80     I,  XII  |        Victorii".~W restauracji było prawie pusto z powodu przedstawienia
 81     I,  XII  |      niskiego grubasa, który połykał prawie jakiś butersznit, ruszając
 82     I,  XIII |      podchodzić, tak stary wyciągnął prawie ostatnie pieniądze i dał
 83     I,  XIII |              mało zabudowana i zaraz prawie za ich domem wychodziła
 84     I,  XIII |       żadnego wahania.~Roześmiał się prawie głośno, bo przypomniał sobie
 85     I,  XIII |          czasu do czasu Bucholc, nic prawie nie słysząc.~Nic go to nie
 86     I,  XIII |             w niego chudymi rękami i prawie krzyczał:~- Pan, panie Myszkowski,
 87     I,  XIII |            Niechaj mi pan daruje, że prawie nieznajomy i zaraz z prośbą
 88     I,  XIV  |            mu dam.~Mówił z chłodnym, prawie okrutnym spokojem, tak samo
 89     I,  XIV  |              patrzeć surowo, groźnie prawie na setki dachów i kominów
 90     I,  XIV  |          czas odda, no! - błagała go prawie, z wielką serdecznością.~-
 91     I,  XIV  |            poszedł do Borowieckiego.~Prawie już przed samą fabryką dopędził
 92     I,  XV   |          kontury maszyn i nieruchome prawie sylwetki ludzi i skrzył
 93     I,  XV   |        Bucholc wszedł, sala ogłuchła prawie. Głosy wszystkie zamilkły,
 94     I,  XVI  |       robotnicy innych fabryk i cały prawie komplet łódzkich fabrykantów.~-
 95     I,  XVI  |           tym jakiś żal, współczucie prawie poplątane z delikatnymi
 96     I,  XVI  |            źle stoi i kiedy zostałem prawie sam jeden w kantorze.~-
 97    II,  I    |           bardzo podobała, że poczuł prawie niechęć do Karola, gdy tamten
 98    II,  I    |          przez te kilka dni, tak jej prawie unikał, że dziewczynę zaczął
 99    II,  I    |       pomyśleć, że to już nie nasze. Prawie wszystkie drzewa w ogrodzie,
100    II,  I    |            pobożności, ale... chory. Prawie obłąkany. Przez całe tygodnie
101    II,  I    |         Praktyczność z musu.~- Nigdy prawie ta praktyczność nie powstaje
102    II,  I    |            Żydów tkaczów, bo co okno prawie stał warsztat tkacki, a
103    II,  I    |              deklarował. Nie zarobię prawie nic, ale idzie mi bardzo
104    II,  I    |             zdrowie.~Kłaniali mu się prawie wszyscy i patrzyli na niego
105    II,  I    |               a gorąca?~- O, bardzo, prawie wrzątek - odpowiedziała
106    II,  II   |           słychać, panie Szteiman?~- Prawie nic. Palił się w nocy A.
107    II,  II   |          przesadzonymi, niemożebnymi prawie do urzeczywistnienia.~Spoglądał
108    II,  II   |       kawałek choroby - dodał wesoło prawie i już nie myślał o jego
109    II,  III  |              i ludzi.~Borowiecki był prawie biały od pyłu, zjawił się
110    II,  III  |              opuszczenia.~Kantor był prawie pusty, bo Baum poodprawiał
111    II,  III  |            Nie chciał słuchać o tym.~Prawie nic nie sprzedawał, bo sezon
112    II,  III  |         Żydówka! - szepnęła z mocną, prawie nienawistną pogardą,~- Prawda,
113    II,  III  |           melancholii i klasztornego prawie nastroju.~- Wariatka! -
114    II,  III  |      otworzone oczy.~Spostrzegli się prawie równocześnie i bezwiednie
115    II,  V    |            dochodów.~Horn bezwiednie prawie rzucił okiem i zobaczył,
116    II,  V    |              przy pańskiej fabryce i prawie w mieście, można by założyć
117    II,  VI   |               Wielka brama wjazdowa, prawie arcydzieło ślusarszczyzny,
118    II,  VI   |        odebrał mu kapelusz, posadził prawie na krześle, wetknął w rękę
119    II,  VI   |              dzieci, to one chodziły prawie bez ubrania i było im bardzo
120    II,  VII  |       garbatym nosie i niewidocznych prawie ustach, siadła do fortepianu
121    II,  VIII |          głosem bez sił, bez dźwięku prawie szepnęła:~- Cicho!... cicho!...~
122    II,  VIII |              sobie wyznali miłość?~- Prawie że tak, prawie. Ale pani
123    II,  VIII |             miłość?~- Prawie że tak, prawie. Ale pani mi pomoże, nieprawdaż?~
124    II,  VIII |            brązowym wazonie.~Oni już prawie nie mówili, tylko Róża,
125    II,  IX   |          jest przy montowaniu maszyn prawie niezbędnym. Mam pech! Wszystko
126    II,  IX   |               Co nowego w mieście?~- Prawie nic, a zresztą nie wiem,
127    II,  X    |               Wlazłam za nim... a on prawie przeze mnie skoczył dalej.
128    II,  X    |          masz na ich pokrycie.~- Nic prawie nie mam i w dodatku zawodzi
129    II,  X    |                mówił wolno, niedbale prawie, z uwagą oglądając sobie
130    II,  X    |            Maksa, bo nie mówił z nim prawie od pogrzebu matki.~- Cóż
131    II,  XI   |         myśleć, bo mój ojciec nie ma prawie nic...~Moryc się roześmiał
132    II,  XI   |              do ucha: - Jego wczoraj prawie aresztowali.~- Już wczoraj
133    II,  XIII |         olśniony projektem i w myśli prawie już dodawał do dwóch nazwisk
134    II,  XIV  |         dosyć w innych klatkach, ale prawie wszystkie na widok swego
135    II,  XIV  |           zdenerwowane, nieprzytomne prawie, nie wiedziały, jak jeść,
136    II,  XIV  |             je ośmielić.~Kessler nic prawie nie mówił, z namarszczoną
137    II,  XIV  |        rękach, wzniesionymi do góry, prawie nagie, bo prócz zwojów gazy,
138    II,  XV   |            się tak rozgniewał, że go prawie za drzwi wyrzucił.~- Fabryka
139    II,  XV   |         Karol na wiosnę bywał u nich prawie codziennie na herbacie.~-
140    II,  XV   |            się, dotykają go, słyszał prawie szelesty ich sukien, zdawało
141    II,  XV   |            pierwszy, przez bezwiedne prawie skojarzenie, że ona nie
142    II,  XV   |     usiłowała zawiązać rozmowę, Anka prawie nie słyszała jej słów i
143    II,  XVI  |             Maks Baum tylko nie brał prawie udziału w ogólnej wesołości,
144    II,  XVII |          wszędzie był i wszystko sam prawie robił, ale pierwsze partie
145    II,  XVII |               gdzie Szaja Mendelsohn prawie tyleż puszcza na rynek,
146    II,  XVII |        poszukiwana, sprzedawali więc prawie natychmiast po wyprodukowaniu,
147    II,  XVII |      rozszerzał, przeciwnie, zniknął prawie zupełnie.~Zmowa, jaką zainicjował
148    II,  XVII |        głupich przesądów, przeklinał prawie romantyczność, jak nazywał
149    II,  XVIII|              hotelu byli już zebrani prawie wszyscy, którzy stanowili
150    II,  XIX  |         zaraz wyjdę. Wszedł do wieży prawie ciemnej, bo tylko jedna
151    II,  XX   |           jej zdeformowaną figurę, a prawie ze wstrętem całował jej
152    II,  XX   |           nocy.~Nie zatrzymywali się prawie nigdzie, pociąg jak zwierzę
153    II,  XX   |             znowu dalej i modlił się prawie do maszyny, byle prędzej
154    II,  XX   |             nazwy, które przeczuciem prawie wyrywał z ciemności.~Ale
155    II,  XXI  |             po pokoju, zataczała się prawie, ustawiała hałaśliwie stolik
156    II,  XXI  |            składami gotowego towaru, prawie pustymi.~Dach był tylko
157    II,  XXII |             błota i zimna.~Czuła się prawie zdrową, ale do równowagi
158    II,  XXIII|          życia ani milionów, nie żył prawie - pracował tylko, pochlonięty
159    II,  XXIII|              na surowej diecie i żył prawie samym mlekiem.~I otaczania
160    II,  XXIII|       helenowskim parku, nie wiedząc prawie o tym.~Chodził po rozmiękłych
161    II,  XXIII|         chodził uparcie i bezwiednie prawie wciąż wracał do miejsc,
162    II,  XXIII|         przymkniętymi oczyma, martwy prawie i wytężał wszystkie siły,