Tom,  Rozdzial

1001     I,  VII  |               co chwila powstrzymywała się, aby nie parsknąć śmiechem.~
1002     I,  VII  |        przyszły?~- Są wszyscy.~- Bawią się dobrze? Zaczął głaskać ją
1003     I,  VII  |             brak ludzi wesołych. Po co się masz nudzić za własne pieniądze.
1004     I,  VII  |               na czym nosić. Podoba ci się?~- Dosyć, bo jest niepodobny
1005     I,  VII  |               policzek i wyszła.~Szaja się podniósł, zakręcił światło,
1006     I,  VII  |               darować Szaja, on, który się czuł pierwszą firmą łódzką,
1007     I,  VII  |        trotuaru, na którym żył. Zjawił się po paru latach nieobecności
1008     I,  VII  |                własną rękę.~Uśmiechnął się w tej chwili z politowaniem
1009     I,  VII  |          fabrykanci łódzcy posługiwali się na stary sposób - gotówką.~
1010     I,  VII  |                do jego czasów cieszyła się dobrą opinią.~On prawie
1011     I,  VII  |           ciągle stare pawilony paliły się, a nowe i potężniejsze powstawały
1012     I,  VII  |        przerośnie wszystkich, że ujrzy się tak wielkim nad Łodzią jak
1013     I,  VII  |             wciąż był pierwszym, z nim się liczyła opinia kraju, jego
1014     I,  VII  |              kraju, jego słowo równało się monecie brzęczącej, u niego
1015     I,  VII  |             tego zrozumieć, zdawało mu się, że Bucholc obdziera go
1016     I,  VII  |               głosów i śmiech rozlewał się kaskadą bujną na cichą ulicę
1017     I,  VII  |            szklanek i talerzy. Bawiono się wesoło.~Szaja nacisnął guzik
1018     I,  VII  |             wskazując na okna.~- Zaraz się dowiem, jaśnie panie.~-
1019     I,  VII  |                 Ja jestem chory, a oni się bawią! Za co oni się bawią?
1020     I,  VII  |               oni się bawią! Za co oni się bawią? Skąd oni mają na
1021     I,  VII  |              sobie nie życzę, coby oni się bawili. Każ konie założyć.
1022     I,  VIII |             tysiące spraw kotłowało mu się w mózgu, tysiące ludzi czekało
1023     I,  VIII |            oczekiwały rozkazów, kłócił się z Bucholcem, był zdenerwowany
1024     I,  VIII |           miasto na schadzkę.~Irytował się coraz bardziej.~Nie miał
1025     I,  VIII |          Bucholc, chociaż chory, kazał się zanieść do kantoru z fotelem,
1026     I,  VIII |                fotelem, do wszystkiego się wtrącał, krzyczał na wszystkich
1027     I,  VIII |              ustami machinalnie, mylił się, nie mógł skupić uwagi,
1028     I,  VIII |           dwieście rubli i niech idzie się zapić. Ona cała ze swoimi
1029     I,  VIII |             dopilnuj tej sprawy, niech się to skończy nareszcie, bo
1030     I,  VIII |              telefonistce, zapytującej się, kto mówi.~Lokaj z powrotem
1031     I,  VIII |              przy mnie, podyktuję. Pan się prędzej ruszaj, kiedy ja
1032     I,  VIII |                 Baron Oskar Meyer pyta się, czy zastanie za pół godziny
1033     I,  VIII |    rozporządzający milionami.~- Spiesz się pan! - zawołał ze złością
1034     I,  VIII |             gniewu.~W kantorze zrobiło się cicho.~Borowiecki już w
1035     I,  VIII |            pracowali gorączkowo, bojąc się głośniej oddychać lub słowo
1036     I,  VIII |             ścianami porozwalanymi, co się rudą cegłą rozsypywały w
1037     I,  VIII |            dodawał ze złością, bo czuł się śmiesznym w tej roli kochanka,
1038     I,  VIII |                nad ziemia i rozsączały się z wolna w drobny, przenikliwy
1039     I,  VIII |               opona nad miastem, jakby się wspierając na tysiącach
1040     I,  VIII |                drzewami, nad żółcącymi się żwirem uliczkami bieliły
1041     I,  VIII |               żwirem uliczkami bieliły się nie posprzątane ławki, zarzucone
1042     I,  VIII |             nie mógł dojrzeć, zapuścił się w lasek.~Lasek był nędzny,
1043     I,  VIII |        różnokolorowa wstęga przewijała się pomiędzy pożółkłymi drzewami,
1044     I,  VIII |               pobliskich wsi. ciągnęły się głębokie ślady stóp, wyciśnięte
1045     I,  VIII |             śniegu,~Borowiecki ślizgał się po błocie i po śniegu, potykał
1046     I,  VIII |            błocie i po śniegu, potykał się o korzenie drzew i szedł
1047     I,  VIII |            stała zaczajona, rzuciła mu się na szyję Lucy, i z taką
1048     I,  VIII |               ale nie rzekł nic, bo mu się chciało kląć ze złości.~
1049     I,  VIII |     pieszczotliwym, kocim przytulaniem się do niego. Paplała jak dzieciak
1050     I,  VIII |              jej cudowne oczy świeciły się jak dwa szafiry.~Porywało
1051     I,  VIII |                kochankiem.~Nie chciała się z nim spotkać w mieście,
1052     I,  VIII |              spotkanie w lesie i teraz się nim rozkoszowała całą swoją
1053     I,  VIII |               miłości, mogła rzucać mu się co chwila w ramiona i mogła
1054     I,  VIII |               nie spostrzegł.~Oglądała się co chwila z przestrachem
1055     I,  VIII |               wrony z krzykiem zrywały się z drzew i leciały ku miastu,
1056     I,  VIII |          leciały ku miastu, przytulała się do niego z krzykiem przerażenia
1057     I,  VIII |         krzykiem przerażenia i trzęsła się cała, że musiał rozwiewać
1058     I,  VIII |              mój jedyny. Widzisz, będę się czuć bezpieczniejszą. Nie
1059     I,  VIII |            możesz być pewną. Ale czego się boisz.~- Ja nie wiem czego,
1060     I,  VIII |                 Ja nie wiem czego, ale się bardzo boję, bardzo - i
1061     I,  VIII |           tutaj zabijają - wstrząsnęła się nerwowo.~- Bądź spokojną,
1062     I,  VIII |             spokojną, przy mnie nic ci się złego nie stanie.~- Wiem,
1063     I,  VIII |                 las szumiał i pochylał się wolno i automatycznie, wysokie
1064     I,  VIII |                 wysokie drzewa zdawały się koronami rozmiatać kłęby
1065     I,  VIII |        poczynał padać rzęsisty i sypał się na las niby grube ziarno,
1066     I,  VIII |                ochraniało.~- Zamoczysz się, bardzo mi żal, że na taką
1067     I,  VIII |              rękę na deszcz.~- Jeszcze się przeziębisz i rozchorujesz.~-
1068     I,  VIII |             musiałam koniecznie z tobą się spotkać. A ty czy myślałeś
1069     I,  VIII |       szczęśliwości, ale nie bardzo mu się to udawało, bo kamaszki
1070     I,  VIII |                z godzinę i zdecydowała się dopiero do powrotu, gdy
1071     I,  VIII |           którym telefonowała, rzuciła się mu na szyję.~- Kocham cię,
1072     I,  VIII |          powracała po kilka razy, żeby się raz jeszcze pożegnać i raz
1073     I,  VIII |          swojej miłości i prosić, żeby się nie wychylał z lasu, póki
1074     I,  VIII |               ze wszystkich stron, gdy się wydostał do powozu i prawie
1075     I,  VIII |        Bucholca i Horna, bo reszta już się rozproszyła na obiad.~-
1076     I,  VIII |             szeptał Bucholc wyciągając się w fotelu.~- Nie umiem inaczej
1077     I,  VIII |                Horn.~- Potrzeba, żebyś się pan nauczył, bo ja tego
1078     I,  VIII |              Horn mówi.~Bucholc zerwał się, ale tylko syknął z bólu,
1079     I,  VIII |           poszło, a zresztą nie ująłby się i tak za nim, bo więcej
1080     I,  VIII |              kładł kalosze i uśmiechał się sinymi z irytacji ustami.~-
1081     I,  VIII |           chamie! - krzyknął ubierając się śpiesznie w palto.~- Kundel,
1082     I,  VIII |          wyleciały.~Borowiecki wysunął się już przedtem.~Bucholc opadł
1083     I,  VIII |              na pusty kantor, poprawił się w fotelu i po długiej chwili
1084     I,  VIII |                on sam wyszedł - zaczął się tłumaczyć ze łzami.~- Milczeć! -
1085     I,  VIII |               August bezwiednie cofnął się w tył.~- Stój, chodź bliżej!~
1086     I,  VIII |              pod wpływem strachu znowu się przysunął, przytrzymał go
1087     I,  VIII |            kijami.~August nie próbował się nawet wydzierać, odwrócił
1088     I,  VIII |               żeby ukryć łzy, które mu się strumieniem lały po wygolonych
1089     I,  VIII |              mu nogi we flanele, które się pozsuwały podczas gwałtownych
1090     I,  VIII |            świadkiem awantury, wyniósł się i pojechał na obiad.~Jadał
1091     I,  VIII |            całego mieszkania i kończył się przy wielkim narożnym pokoju,
1092     I,  VIII |         nasłuchiwali, czy nie odzywają się już świstawki.~Karol usiadł
1093     I,  VIII |               dalej siedzącym i zabrał się do jedzenia.~- Horna nie
1094     I,  VIII |             pani Łapińskiej.~- Spóźnia się jakoś dzisiaj - szepnęła.~-
1095     I,  VIII |                u nas w kantorze kłócił się z Mullerem.~- A ja przed
1096     I,  VIII |             sytuacji z Bucholcem.~- Co się stało, panie Karolu? - zawołała
1097     I,  VIII |            powie!~Kilka głów podniosło się znad talerzy.~- Przy mnie
1098     I,  VIII |               talerzy.~- Przy mnie nic się nie stało jeszcze, a co
1099     I,  VIII |                 tak czy owak, a zawsze się pokaże - mruczał Sierpiński
1100     I,  VIII |         puściła głowę Karola, odsunęła się gwałtownie i rozczerwieniona,
1101     I,  VIII |       wyłuszczyć; z Bucholcern łatwiej się porozumieć niż z innymi,
1102     I,  VIII |               nigdy aie daruje, będzie się na nim mścił do śmierci,
1103     I,  VIII |               z Obrębskim, i Horn może się dobrze przechłodzić, będzie
1104     I,  VIII |              gdzieś niedaleko rozległa się przeraźliwie.~- Krzeczkowski,
1105     I,  VIII |              słowik cię wabi - zaśmiał się któryś.~- Niechaj straci
1106     I,  VIII |          blondyn w okularach, podniósł się i wyszedł z pośpiechem.~-
1107     I,  VIII |            pani Stefania, przysiadając się do niego, również dzisiaj
1108     I,  VIII |               ostro, bo Horn gotów był się rzucić na Bucholca.~- Zuch
1109     I,  VIII |              dobrodziejki, zapomniałem się, ale moje bydlę już na mnie
1110     I,  VIII |              huczący świst przedzierał się przez szyby i wołał go do
1111     I,  VIII |               prędko po kolei odrywali się od stołu, rzucali nie dokończony
1112     I,  VIII |       pożegnania i wybiegali ubierając się już w palta na schodach,
1113     I,  VIII |              co jak kanonada rozlegały się nad miastem i zwoływały
1114     I,  VIII |           rzucał wszystko i biegł, aby się tylko nie spóźnić.~Borowiecki
1115     I,  VIII |          kręcił gałki z chleba, którym się następnie długo przypatrywał.~
1116     I,  VIII |              opuścił oczy i uśmiechnął się dziwnie słodko i znowu coś
1117     I,  VIII |               zaczęły z wolna podnosić się i wychodzić, każda z nich
1118     I,  VIII |             ciekawe spojrzenia, usunął się pod okno i czytał:~...Dobrze.
1119     I,  VIII |         zapytała pani Stefania patrząc się liliowymi oczami w jego
1120     I,  VIII |              nie było w pokoju.~Zaczął się żegnać z pozostałymi.~-
1121     I,  VIII |                nikt nic lubi i wszyscy się z niego śmieją, a ja tego
1122     I,  VIII |             pantofel z nogi.~- Dziecko się kocha - pomyślał, postał
1123     I,  VIII |          zębach biegał dookoła.~Śmiała się do rozpuku i koniecznie
1124     I,  VIII |           złapać, ale mądry pies umiał się jej zawsze wykręcić w ostatniej
1125     I,  VIII |           wołała do niego, zdradziecko się podsuwając, ale pies przeczuwał
1126     I,  VIII |            bawełna.~Powracając natknął się na Kozłowskiego, tego operetkowego
1127     I,  VIII |               interesa?~- Świetnie, ma się wie. Pomysł doskonały już
1128     I,  VIII |                o! - zawołał wykręcając się za jakąś kobietą i z ukontentowaniem
1129     I,  VIII |              ładną kobietę w Łodzi, ma się wie, że musi być nietutejsza
1130     I,  VIII |              ciągle szukam, no bo – ma się wie - bez kobiet, i do tego
1131     I,  VIII |              klepnął go w brzuch. - Ma się wie, wykręciłem z miejsca
1132     I,  VIII |              kiedy nadchodziła, patrzę się w jej oczy. Uśmiechnęła
1133     I,  VIII |                w jej oczy. Uśmiechnęła się cudownie, buchnęło na mnie
1134     I,  VIII |              ironicznie.~- Nie, ale ja się znam na tych rzeczach, badałem
1135     I,  VIII |                po raz ostatni, musiała się obrazić, bo opuściła suknię
1136     I,  VIII |                 nie warto było. Gdybym się mylił w poprzedniej ocenie,
1137     I,  VIII |              suknie... fe!...~Skrzywił się pogardliwie i przystanął.~-
1138     I,  VIII |                  rzucił mu Karol i aby się go pozbyć, wstąpił na rogu
1139     I,  VIII |           płacze i cukierkami podzieli się z Picolem, może drugi raz
1140     I,  VIII |                i ze świata, że kłaniał się na lewo i na prawo licznym
1141     I,  VIII |           zaglądał im w oczy.~Wydał mu się śmiesznym, w palcie na kształt
1142     I,  VIII |             całą ulicę klekotem, który się rozpraszał razem z tą fałą
1143     I,  VIII |            głową, niósł krzyż człapiąc się sennie po olbrzymim błocie;
1144     I,  VIII |             albo robotnica przeżegnała się pobożnie, westchnęła - i
1145     I,  VIII |           niezliczonych kominów, darły się o dachy i napełniały ulice
1146     I,  VIII |        Borowiecki przystanął oglądając się za dorożką, aby prędzej
1147     I,  VIII |           dorożką, aby prędzej znaleźć się w kantorze, gdy zobaczył,
1148     I,  VIII |          kantorze, gdy zobaczył, że mu się kłaniają z przejeżdżającego
1149     I,  VIII |              Mada z uśmiechem zwróciła się do Borowieckiego.~- Panie,
1150     I,  VIII |           zaczęła zaraz po przywitaniu się. Borowiecki patrzył w jej
1151     I,  VIII |           szczebiotała wesoło.~- Gotów się jestem na to podpisać.~-
1152     I,  VIII |             niewiele kosztuje - śmiała się, rozbawiona humorem, z jakim
1153     I,  VIII |                własnymi słowami, które się jej niechcący wyrwały.~-
1154     I,  VIII |                O, z przyjemnością. Pan się przecież zgodzi?~- Siadam
1155     I,  VIII |            Cezara przewieźć trochę, bo się nudzi w domu, zupełnie jak
1156     I,  VIII |               do Berlina?~Mada zaczęła się śmiać bardzo głośno i szczerze.~-
1157     I,  VIII |         wyjeżdża i co dzień o to kłóci się z papą.~- Cicho, Mada, kiedy
1158     I,  VIII |                pana, czy ja panu także się wydaję głupią? Tak mi o
1159     I,  VIII |         głupstwo? - pytała czerwieniąc się z niepokoju.~- Pan Wilhelm
1160     I,  VIII |        niepokoju.~- Pan Wilhelm śmieje się z psa, o, widzi pani, jaki
1161     I,  VIII |              czwartek.~Mada roześmiała się wesoło i rzuciła na niego
1162     I,  VIII |                że kilka razy odwracała się za nim.~- Czemu to Anka
1163     I,  VIII |            leciały, aż błoto otwierało się do dna pod uderzeniem kół
1164     I,  VIII |                w strażaków mundurowali się pośpiesznie.~- Gdzie się
1165     I,  VIII |               się pośpiesznie.~- Gdzie się pali, panie Rychter? - zapytał
1166     I,  VIII |         ściągał pasem i upinał.~- Pali się Albert Grosman! Ściągajże
1167     I,  VIII |         godziny, ale już pono wszystko się pali. Mocniej, panie Szmit.~-
1168     I,  VIII |               Grunspanowi nie pozwolić się spalić cieciowi.~- Dlaczego?
1169     I,  VIII |           górze ulicy.~- Ho! ho! sezon się zaczyna gorący - szepnął
1170     I,  VIII |                stosy materiałów, które się snuły we wszystkie kierunki
1171     I,  VIII |             wstęgi różnokolorowe nigdy się nie kończące, w ten las
1172     I,  VIII |                co jak obłoki podnosiły się znad pralni; chaosu splątanych
1173     I,  VIII |                i wszystkich i zdawa-ła się to rozsadzać potężne mury
1174     I,  VIII |           szalonym natężeniem; zatopił się zupełnie w tym dzikim, porywającym
1175     I,  VIII |             czuł ulgę i z rozkoszą dał się porywać tej strasznej masie
1176     I,  VIII |           ustępowało, a natomiast czuł się coraz bardziej spokojnym
1177     I,  VIII |            maszynie drukarskiej. Próba się nie udawała, bo farba rozlewała
1178     I,  VIII |            udawała, bo farba rozlewała się na materiale i zalewała
1179     I,  VIII |                był wściekły, uśmiechał się słodko, ale twarz miał szarą
1180     I,  VIII |            coraz ciszej.~- Od południa się morduję i nie mogę wydobyć
1181     I,  VIII |             barwnika!~Borowiecki zajął się pracą energicznie, ale mu
1182     I,  VIII |                był tak zakłopotany, że się zapomniał przywitać, prosząc
1183     I,  VIII |                 mówił z goryczą.~- Cóż się stało, znowu cię kto zarwał?~-
1184     I,  VIII |              już wiedział o zachwianiu się Trawińskiego.~- Ten krach,
1185     I,  VIII |               na brzegu ruiny, ale jak się teraz już stoczę, to bez
1186     I,  VIII |           Łodzi gotówki nie ma, zrobił się taki popłoch, że wczoraj
1187     I,  VIII |            weksli dyskontować, wszyscy się bolą. bo Łódź się trzęsie
1188     I,  VIII |              wszyscy się bolą. bo Łódź się trzęsie i co trochę ktoś
1189     I,  VIII |               trzęsie i co trochę ktoś się zwala w dół. Na czym się
1190     I,  VIII |               się zwala w dół. Na czym się to skończy! A do tego sezon
1191     I,  VIII |                dziesięć tysięcy i pies się o nią nie pyta, stali odbiorcy
1192     I,  VIII |                Szwaba o pomoc. Brzydzę się nim, to by mi wprost ubliżało.~
1193     I,  VIII |            pomoc do człowieka, którego się nienawidzi i któremu się
1194     I,  VIII |               się nienawidzi i któremu się wprost lego nie żenuje wyrażać.~
1195     I,  VIII |                zapominasz, że zdaje ci się, iż prowadzisz interes wpośród
1196     I,  VIII |            marzyć o istnieniu i choćby się zapracował i włożył w interes
1197     I,  VIII |              wieczne pracujące, ściany się trzęsły, a biegnące u sufitu
1198     I,  VIII |          tokarni żelaznych przedzierał się z modelowni obok leżącej
1199     I,  VIII |               nie ma szczęścia; ja bym się wprost bał wchodzić z tobą
1200     I,  VIII |        wchodzić z tobą w interes. Może się utrzymasz, może padniesz -
1201     I,  VIII |            sentymentalnych roztkliwiań się nad każdą niedolą, której
1202     I,  VIII |              dobrze rozumiem.~Podniósł się do wyjścia.~- Nie myślisz
1203     I,  VIII |              do wyjścia.~- Nie myślisz się układać?~- Nie, plajty nie
1204     I,  VIII |             zbankrutować.~- Znalazłyby się jeszcze inne sposoby ratunku.~-
1205     I,  VIII |        asekurowany jesteś?~- Dosyć, bo się przeasekurowałem jesienią,
1206     I,  VIII |       podpaleniu.~- Szkoda jednak, żeś się wtedy nie spalił. Ten robotnik
1207     I,  VIII |           spalił. Ten robotnik mszcząc się zrobiłby ci naprawdę wielką
1208     I,  VIII |           u-wagę, że w tej chwili pali się Grosman, w nocy spalił się
1209     I,  VIII |             się Grosman, w nocy spalił się Goldstand, jutro spali się
1210     I,  VIII |             się Goldstand, jutro spali się na pewno Feluś Fiszbin,
1211     I,  VIII | współzawodników, ich sposoby trzymania się na powierzchni; z takimi
1212     I,  VIII |              mieć miliony i nie chciał się schylić po nie, człowiek,
1213     I,  VIII |          ręcznej fabrykacji.~Pożegnali się w milczeniu.~Karol odczuł
1214     I,  VIII |            cichy jeszcze wyrzut, który się podnosił w nim i rozrastał
1215     I,  VIII |              mu pomóc i usprawiedliwił się przed samym sobą z tego
1216     I,  VIII |              materiałów przesuwających się pomiędzy nimi ścinały z
1217     I,  VIII |               ludzi i maszyny i trząsł się szarawym gęstym mchem na
1218     I,  VIII |           suficie.~Borowiecki obejrzał się tylko po sali i szedł do
1219     I,  VIII |            zjechać na dół, gdy rozległ się krótki, straszny ryk ludzki.~
1220     I,  VIII |               stojące robotnice.~Krzyk się rozległ ogromny, maszynę
1221     I,  VIII |           późno; krwawa masa zwieszała się z osi koła i z różnych części
1222     I,  VIII |           perkalów surowych.~Podniosły się ciche płacze kobiet, a nawet
1223     I,  VIII |              czapki, niektórzy żegnali się nabożnie i wszyscy kołem
1224     I,  VIII |                i wszyscy kołem skupili się przy zabitym. W oczach nie
1225     I,  VIII |            tylko w tej ciszy rozlegały się płacze kobiet i szum, i
1226     I,  VIII |              bez ustanku.~Skoro zjawił się felczer, stale dyżurujący
1227     I,  VIII |       dyżurujący w fabryce, Borowiecki się wyniósł.~Przyleciał i główny
1228     I,  VIII |                  Do maszyn!~Rozlecieli się wszyscy jak ptaki spłoszone
1229     I,  VIII |               winda piorunowo zapadała się z nim i wyrzuciła go do
1230     I,  VIII |                róbcie, tylko pilnujcie się maszyn.~- A te ścierwy! -
1231     I,  VIII |              zrobiła maszyna, podrapał się w głowę, plunął w garście
1232     I,  IX   |                za fakt, który powinien się był stać.~Siadł w dorożkę
1233     I,  IX   |              Nie mógł nic myśleć, czuł się rozbitym i niezdolnym już
1234     I,  IX   |                żadnego ruchu. Poddawał się z biernością wyczerpania
1235     I,  IX   |                co niby topole wznosiły się nad płaszczyznami dachów
1236     I,  IX   |                białych dymów tłukących się po dachach, na setki wozów
1237     I,  IX   |            ogromną siłą życia. Ślizgał się oczami po ostrych konturach
1238     I,  IX   |               swoją bezustannością, co się rozlewał po ulicach z fabryk
1239     I,  IX   |               w tym świecie. Nie umiał się przystosować do otoczenia.
1240     I,  IX   |            spadnie mu na głowę.~Męczył się ogromnie, nie mógł usiedzieć
1241     I,  IX   |            jeszcze, a zresztą nie mógł się oderwać od tej ulicy.~Utopił
1242     I,  IX   |           oderwać od tej ulicy.~Utopił się w tłumie, co płynął trotuarem
1243     I,  IX   |                trotuarem i pozwalał mu się pchać i nieść. Przyglądał
1244     I,  IX   |              pchać i nieść. Przyglądał się bezmyślnie wystawom sklepów,
1245     I,  IX   |              zawsze kupował, przywitał się tam z kilku znajomymi i
1246     I,  IX   |               maszyn i ludzi; ogłuszał się powoli wrzawą i obojętniał.~
1247     I,  IX   |                   Tak, trochę chciałem się przejść.~- Łódź o zmroku
1248     I,  IX   |                wychodzę z kantoru, aby się przejść i aby się przypatrzyć
1249     I,  IX   |         kantoru, aby się przejść i aby się przypatrzyć miastu.~- Pan
1250     I,  IX   |          Halpern.~- Co pan chcesz, jak się pięćdziesiąt sześć lat przeżyje
1251     I,  IX   |                przeżyje w mieście, jak się widzi go ciągle, jak się
1252     I,  IX   |               się widzi go ciągle, jak się zna wszystkich, to można
1253     I,  IX   |           słychać? Słychać źle, zrobił się ładny deszcz z protestowanych
1254     I,  IX   |              im dobre czasy.~- Grosman się podobno spalił.~- Bardzo
1255     I,  IX   |               kasie. Ale Goldstand, co się spalił w nocy, ma małe nieporozumienie
1256     I,  IX   |           dobrze interesów, to niechaj się do nich wcale nie bierze.~-
1257     I,  IX   |              patrzę na każdą firmę, co się zakłada. Ja mogę dzisiaj
1258     I,  IX   |           milczeniu.~Halpern zastawiał się parasolem od deszczu i patrzał
1259     I,  IX   |               dzisiaj ma trzysta! A ja się doczekam, jak ona mieć będzie
1260     I,  IX   |          widzieć na własne oczy, muszę się ucieszyć.~- Jeżeli ją przedtem
1261     I,  IX   |                drugie miasto!~- Nie ma się znowu tak czym chwalić,
1262     I,  IX   |             Halpern i zawrócił, wlokąc się wolno, z powrotem i znowu
1263     I,  IX   |          powrotem i znowu przypatrywał się domom, fabrykom, sklepom,
1264     I,  IX   |                że dorożkarz nic chciał się tam zapuszczać.~Poszedł
1265     I,  IX   |          jakimś śladem trotuaru, który się nieco wznosił nad poziom
1266     I,  IX   |             niskich domów, co ciągnęły się sznurem z obu stron ulicy.~
1267     I,  IX   |                 w każdym oknie trzęsły się sylwetki warsztatów i ludzi,
1268     I,  IX   |          niskie krzywe pięterka, jakie się gdzieniegdzie wznosiły.
1269     I,  IX   |                rozbrzmiewały i trzęsły się odgłosami roboty.~Poprzeczne
1270     I,  IX   |                jednej strony, ciągnęły się do pól samych i były również
1271     I,  IX   |    przejmującym wilgocią wiatrem, jaki się z pól wdzierał do miasta.~
1272     I,  IX   |        elektrycznymi.~Fabryka wznosiła się jak potężny zbiornik siły,
1273     I,  IX   |               której tchnienie zdawało się przypłaszczać do ziemi te
1274     I,  IX   |                kwitnął kiedyś, a który się Jeszcze bronił rozpaczliwie,
1275     I,  IX   |            twarzą, który po wojskowemu się wyciągnął na jego widok
1276     I,  IX   |          rozkazów, ale Trawiński blado Się uśmiechnął tylko do tej
1277     I,  IX   |       transmisyj i pasów trzepoczących się w szalonym pędzie, na ciężkie
1278     I,  IX   |                 co niby potwory czaiły się, wyginały białe od bawełny
1279     I,  IX   |     pilnujących je robotników i cofały się również ciężko i bezustannie,
1280     I,  IX   |     bawełnianych włókien, nawijających się na warczące w ruchu szpulki
1281     I,  IX   |              szpulki papierowe.~Cofnął się i poszedł przez długie podwórze
1282     I,  IX   |       przysłoniętych storami, świeciło się jasno.~Trawiński przeszedł
1283     I,  IX   |                lampie czytając.~Cofnął się i zawołał przed portierą:~-
1284     I,  IX   |                   szepnęła przysuwając się do niego i miękkim, cudownym
1285     I,  IX   |           bełkotał w rynnach, że bałam się; bałam o ciebie.~- Dlaczegóż
1286     I,  IX   |                wziąć humoru!~- Wysunął się z jej objęć i zaczął chodzić
1287     I,  IX   |              kasztanowe włosy, skrzące się na skroniach złotem, że
1288     I,  IX   |               gryzącą ulgą; przyglądał się dziwnym wzrokiem meblom
1289     I,  IX   |          piękne, z duszą mimozy, czuła się dopiero dobrze w otoczeniu
1290     I,  IX   |                piękna.~Nie sprzeciwiał się temu, tym bardziej że sam
1291     I,  IX   |                czuł potrzebę otaczania się jej dziełami. Ale teraz,
1292     I,  IX   |              mu jedna tylko myśl, udać się znowu do ojca o pomoc, i
1293     I,  IX   |          pełnymi trwogi oczyma patrzył się w Ninę, która powstała i
1294     I,  IX   |               piękną postać, odwróciła się posyłając jakiś tajemniczy
1295     I,  IX   |             niespodziankę, bo przecież się nie gniewasz, co?~- Nie,
1296     I,  IX   |   rubinowo-zielonych skrzydłach chwiał się razem ze storczykiem, na
1297     I,  IX   |              opadł, a dwa inne unosiły się w powietrzu. I tak to było
1298     I,  IX   |        złudzenia prawdziwe, że chciało się podnieść te kwiaty lub uchwycić
1299     I,  IX   |                podziwu i przypatrywała się długo w niemym zachwycie.~-
1300     I,  IX   |               brązu matowego i powiesi się na ścianie, szkoda wprawiać
1301     I,  IX   |             subtelną rozkosz dotykania się barw.~- Muszę iść, Nina! -
1302     I,  IX   |          jedyny! - prosiła przytulając się do niego i przytrzymawszy
1303     I,  IX   |              szedł, ale już przy progu się zatrzymał i szepnął:~- Nina
1304     I,  IX   |            Szwajcarii, Grosman, spalił się dzisiaj.~- Jak to?~- Ano
1305     I,  IX   |               Jak to?~- Ano spaliła mu się fabryka zupełnie, nic nie
1306     I,  IX   |         interesach, był zachwiany, jak się u nas mówi, więc żeby się
1307     I,  IX   |              się u nas mówi, więc żeby się poprawić, urządził pożar
1308     I,  IX   |               języku zwyczajnym nazywa się to dobrym interesem - mówił
1309     I,  IX   |               I to zrobił on, który mi się wydał człowiekiem tak nadzwyczajnie
1310     I,  IX   |             cała jej natura wzdrygnęła się na myśl popełnienia występku. -
1311     I,  IX   |              drzw i wchodowych kopciły się smutnie naftowe latarnie
1312     I,  IX   |       warsztatów ręcznych, rozlegający się monotonnie, rozlewał po
1313     I,  IX   |            pusto, czasem tylko rozległ się klekot drewnianych podeszew,
1314     I,  IX   |              sennie i sennie pochylały się nad nimi robotnice, i sennie
1315     I,  IX   |                świetle lampek palących się nad nimi podobne były do
1316     I,  IX   |              niby jedwabniki poruszali się robotnicy tkając wzorzyste
1317     I,  IX   |         wzorzyste materiały, pochylali się automatycznie, jedną ręką
1318     I,  IX   |               lub głowy, nie odrywając się od roboty, nie podnosząc
1319     I,  IX   |              mówili; wszyscy poruszali się jak senni, półmartwi, obojętni
1320     I,  IX   |            które przechodził potykając się w ciemności o filary i o
1321     I,  IX   |                z tym uczuciem, z jakim się idzie do konających - bo
1322     I,  IX   |       pracowała w 500 ludzi, poruszała się teraz tylko stoma i wydawała
1323     I,  IX   |              tylko stoma i wydawała mu się chorym, konającym organizmem,
1324     I,  IX   |             szumiące za oknami zdawały się śpiewać hymn śmierci.~Starego
1325     I,  IX   |                długie pasy.~Przywitali się w milczeniu.~Stary ścisnął
1326     I,  IX   |           zaczął Baum.~Usprawiedliwiał się kłopotami i zajęciami, mówił
1327     I,  IX   |         położenie, ale o pomoc zawahał się prosić, ujrzawszy surowe
1328     I,  IX   |            wymijająco, jakby obawiając się głośniejszym dźwiękiem spłoszyć
1329     I,  IX   |         zobowiązanie.~Trawiński zerwał się z krzesła i zaczął mu z
1330     I,  IX   |             noc, a poza nimi poruszały się cienie robotników i maszyn,
1331     I,  IX   |                fabryk.~Baum przyglądał się miastu i spacerował na przemian
1332     I,  IX   |             kaftana i znowu przyglądał się miastu.~Telefon zadzwonił,
1333     I,  IX   |            drogi, od żony dowiedziałem się, gdzie jesteś. Oto rozliczyłem
1334     I,  IX   |                jesteś. Oto rozliczyłem się, mogę ci pożyczyć pięć tysięcy
1335     I,  IX   |           Czekam.~- To Borowiecki chce się ze mną widzieć, pan go zna?~-
1336     I,  IX   |             starszych od Michla, gdzie się czasami schodzimy; znaliśmy
1337     I,  IX   |            czasami schodzimy; znaliśmy się wszyscy co prawda lepiej,
1338     I,  IX   |             podpisawszy weksle.~- Panu się śpieszy?~- Istotnie, pozostaje
1339     I,  IX   |      odpowiedział mu na to pytanie, bo się śpieszył do domu, obgadali
1340     I,  IX   |             terminów weksli i rozeszli się.~Zaraz też zaczęły rozdzierać
1341     I,  IX   |             frontem od ulicy.~Przebrał się w swoim pokoju w jakąś lekką
1342     I,  IX   |          kwadratów.~Dziewczynki śmiały się ustawicznie i jak ptaki
1343     I,  IX   |          błyskała drutami i uśmiechała się do syna i wnuczek, córki,
1344     I,  IX   |           niepamiętnych lat zajmującej się całym ich gospodarstwem,
1345     I,  IX   |                nią i mrucząc obcierały się ciągle grzbietami o suknie -
1346     I,  IX   |       grzbietami o suknie - uśmiechała się zawsze i do wszystkiego,
1347     I,  IX   |           dopasowani, że porozumiewali się spojrzeniami, przenikali
1348     I,  IX   |               spojrzeniami, przenikali się nawzajem.~Stary troski swoje
1349     I,  IX   |            sprawach niektórych, czasem się kłócił z Maksem, pokpiwał
1350     I,  IX   |       dwudziestu z frau Augusty, bawił się z wnuczkami. których zawsze
1351     I,  IX   |             wieczór.~Dzisiaj zaczynało się tak samo; usiadł przy stole
1352     I,  IX   |         wielkim biegunowym koniu bujał się pod piecem.~- Jasiu, chodź
1353     I,  IX   |            zaczął krzyczeć i wydzierać się do konia, którego zdradliwie
1354     I,  IX   |                wuja Maksa, przy którym się czuły więcej zabezpieczone
1355     I,  IX   |       rozpłakanymi głosikami i zaczęły się wdrapywać na dziadkowe nogi.~
1356     I,  IX   |             dziadkowe nogi.~Oswobodził się od nich prędko i zaczął
1357     I,  IX   |               dziadka, który zastawiał się krzesłami, chował za kredensy
1358     I,  IX   |               kredensy i wciąż wymykał się im z rąk, aż wreszcie pozwolił
1359     I,  IX   |              rąk, aż wreszcie pozwolił się im złapać w jakimś kącie,
1360     I,  IX   |                stołu, a potem pozwolił się zrewidować i powyciągać
1361     I,  IX   |                gromadce, która skupiła się przy małym stoliczku pod
1362     I,  IX   |               z rąk.~Dziadkowie bawili się wybornie, tylko Berta zatkała
1363     I,  IX   |         zaręczyć za kim, bo ilekroć to się stało, stary zawsze przynosił
1364     I,  IX   |                Herr Baum - uśmiechając się bezmyślnie~długimi, żółtymi
1365     I,  IX   |                zupełnie biedny, którym się Baum od lat paru opiekował.
1366     I,  IX   |                oczy na sobie, zaplątał się zaraz przy ukłonie w chodnik,
1367     I,  IX   |          ulegającym, dobrym, że zdawał się nieraz oczami przepraszać
1368     I,  IX   |     przepraszać wszystkich, że ośmiela się żyć pośród nich. Maksa się
1369     I,  IX   |             się żyć pośród nich. Maksa się lękał bardzo, bo Maks kpił
1370     I,  IX   |        wszystko z rąk wylatuje, zaczął się śmiać i powiedział:~- Muszę
1371     I,  IX   |                zaraz wierzy, że gotowa się dać zabić za tę prawdę.~-
1372     I,  IX   |                w oczach, gotowa rzucić się w obronie męża.~- To byśmy
1373     I,  IX   |        wyglądasz, oczy ci puchną i nos się czerwieni.~Berta istotnie
1374     I,  IX   |              Berta istotnie rozpłakała się głośno i wyszła z pokoju.~
1375     I,  IX   |               nieszczęśliwego, któremu się nic nie wiedzie, który się
1376     I,  IX   |             się nic nie wiedzie, który się zapracowywa dla żony i dzieci,
1377     I,  IX   |            żeby nasi szwa-growie mogli się bawić.~Przerwał, bo dzwonek
1378     I,  IX   |              odgłos dzwonka i ciekawie się przyglądała temu jedynemu
1379     I,  IX   |            muszę znowu iść - tłumaczył się, ale usiąść przy stole musiał,
1380     I,  IX   |              matką o wnuczkach, unosił się przed Bertą nad pięknością
1381     I,  IX   |            Augusty porwał serce bawiąc się jej faworytami, które mrucząc
1382     I,  IX   |               po ramionach i obcierały się o twarz, co go tak rozdrażniło,
1383     I,  IX   |       złośliwym uśmiechem przypatrując się tej scenie. Wreszcie znudzony
1384     I,  IX   |              tylko głos Jozia rozlegał się po pokoju, przerywany westchnieniami
1385     I,  IX   |               szepnął Karol.~Wyciągnął się w fotelu i patrzył z przyjemnością
1386     I,  IX   |      wszystkich kłopotach życia i czuć się otoczonym przez rodzinne
1387     I,  IX   |           rodzinne szczęście,~- Żenisz się przecież, to tego szczęścia
1388     I,  IX   |              typ - zamilkł i uśmiechał się drwiąco, ale w oczach miał
1389     I,  IX   |           dawna choroba serc? odezwała się, miał przy mnie tak straszny
1390     I,  IX   |              widząc, że Karol podniósł się i oglądał włóczkowe, czerwono-żółte
1391     I,  IX   |                 bo mój kontrakt kończy się dopiero w październiku.~-
1392     I,  IX   |           swojej dymisji. Karol zaczął się śmiać, chodził po pokoju
1393     I,  IX   |             właśnie na tym, aby w porę się oburzać, śmiać, bawić, gniewać,
1394     I,  IX   |               aby nawet w porę wycofać się z interesów. Czyje to portrety?~-
1395     I,  IX   |               ale nigdy nie potrafiłem się uchwycić takiej chwili,
1396     I,  IX   |               chwili, nigdy nie mogłem się przystosować, zawsze mnie
1397     I,  IX   |           powieszono.~- A wiesz, to mi się podoba, te biblijne wersety
1398     I,  IX   |                mu pomógł.~- Domyśliłem się tego, bo nic ze mną nie
1399     I,  IX   |            tylko wierzy, i wszyscy, ma się rozumieć, go naciągają.
1400     I,  IX   |                jak pójdzie, a ten bawi się w przyjacielską filantropię,
1401     I,  IX   |             gubi, mnie gubi.~- Pociesz się, że masz za ojca najuczciwszego
1402     I,  IX   |               i nic więcej.~- Jakże ci się wydała ta legendowa Trawińska?~-
1403     I,  IX   |            jako na fabrykanta, któremu się nic nie wiedzie, ale jako
1404     I,  IX   |            wielki przemysł i wydaje mu się to obowiązkiem narodowym,
1405     I,  IX   |           przemyśle. Trawiński zaś tak się do tego nadaje, jak ty na
1406     I,  IX   |          łódzka "ziemia obiecana" musi się stać dla niego ziemią przeklętą,
1407     I,  IX   |               brakiem szczęścia. Uparł się i chce przemóc.~- Czasem
1408     I,  IX   |          gotowi umrzeć w ofierze, byle się do ich najdroższych nie
1409     I,  IX   |              spojrzeń.~- Dlaczegóż ona się nigdzie nie pokazuje?~-
1410     I,  IX   |               niej.~- Domyślnie głupio się uśmiechasz i na nic, bo
1411     I,  IX   |             uśmiechasz i na nic, bo ja się w niej nie kocham ani nawet
1412     I,  IX   |              mógłbym kochać. Podoba mi się tylko jako typ pięknej kobiety
1413     I,  IX   |             Cudownieś pojął. Kłania ci się Kurowski, w sobotę będzie
1414     I,  IX   |               Moryca.~- On zawsze bawi się w dowcipy. Bucholc wziął
1415     I,  IX   |           Józiem, który, ukłoniwszy mu się zaraz przed domem, zniknął
1416     I,  X    |                miasta.~Józio przesunął się spiesznie i wszedł do nie
1417     I,  X    |               cały ludzkim rojem, jaki się w nim gnieździł.~W ciemnej
1418     I,  X    |         oświetlał mały kaganek kopcący się pod sufitem.~Przedarł się
1419     I,  X    |              się pod sufitem.~Przedarł się przez porozstawiane na drodze
1420     I,  X    |                 Gromada dzieci rzuciła się na jego przywitanie.~- Myślałam,
1421     I,  X    |           czarnych oczach.~- Spóźniłem się, mamusiu, bo był u nas pan
1422     I,  X    |               i łzy jak groch posypały się po jej wynędzniałych policzkach
1423     I,  X    |            dwóch do dziesięciu, bawiły się bardzo cicho, bo starszy
1424     I,  X    |          ściany z powodu wilgoci, jaka się zsączała na pościel.~- Antoś? -
1425     I,  X    |           pościel.~- Antoś? - pochylił się nad poduszką ku bladej,
1426     I,  X    |          zamierania.~Chory nie odezwał się, poruszał tylko ustami i
1427     I,  X    |       błyszczące oczy, a potem dotknął się wychudłymi palcami jego
1428     I,  X    |            więdnących, prześlizgnął mu się po sinawych ustach i ożywił
1429     I,  X    |            oczy potakująco i uśmiechać się.~- Niedługo wyzdrowiejesz!~
1430     I,  X    |               powoli na suchoty, jakie się Wywiązały z silnej influenzy,
1431     I,  X    |             jest od czasu sprowadzenia się na bruk łódzki ze wsi; dobijała
1432     I,  X    |             sąsiadów i bijatyki, jakie się często zrywały w sąsiednich
1433     I,  X    |              świadomość, powiększająca się z dniem każdym, nędzy ich
1434     I,  X    |              zaczęły mu piersi wznosić się łzami, jakie chciał powstrzymać,
1435     I,  X    |          powstrzymać, ale nie mógł, bo się polały jak wielkie perły,
1436     I,  X    |                nim zatrząsł, że zerwał się jakby do ucieczki. - Józiu,
1437     I,  X    |          rękami i zasłonił sobą, bojąc się, żeby matka tego nie spostrzegła,
1438     I,  X    |              mu ciszej.~Antoś uspokoił się nieco, otarł szybko łzy
1439     I,  X    |             już w knotach. Wiesz, mnie się wczoraj śniło, że jechałem
1440     I,  X    |         popręgi spiął luźno, że siodło się ze mną przekręciło i dlatego
1441     I,  X    |          tatusiowym ogierku to już bym się nie bał jeździć. Uważasz,
1442     I,  X    |               go krótko, żeby nie mógł się zedrzeć do góry i nie stanął
1443     I,  X    |         pochylał głowę, jakby poddając się ruchowi konia.~Czerwone
1444     I,  X    |                wołały dzieci skupiając się koło łóżka.~- Pojedziecie,
1445     I,  X    |           dziewięcioletni Ignaś.~Okrył się fartuchem, włożył na nos
1446     I,  X    |             stół dookoła,~Zatrzymywali się na każdym rogu, bo ksiądz
1447     I,  X    |          pieśni, jakimi na wsi karmili się od dzieciństwa.~Jaskólska
1448     I,  X    |                obcierała oczy, wsparła się na stoliku i utonęła na
1449     I,  X    |              rzeczywistości, przeniósł się duszą do tej wsi ukochanej,
1450     I,  X    |        zawołała po chwili matka. Antoś się obudził natychmiast i nie
1451     I,  X    |          wiedział, gdzie jest, oglądał się prawie ze zdumieniem po
1452     I,  X    |               obsiadła, dzieci rzuciły się chciwie na chleb i herbatę,
1453     I,  X    |                wynędzniała, przesuwała się po izbie niby cień delikatny
1454     I,  X    |      zakrzepłego, najczęściej zwracała się do chorego.~Nikt nic nie
1455     I,  X    |             wrzawa głucha przedzierała się z ulicy okienkiem i zalewała
1456     I,  X    |              tylko głowy dzieci.~Drzwi się gwałtownie otworzyły i wbiegła
1457     I,  X    |                zamaszyście, wyściskała się z dziećmi, które się do
1458     I,  X    |        wyściskała się z dziećmi, które się do niej rzuciły z okrzykiem,
1459     I,  X    |               rękę Józiowi i pochyliła się nad chorym.~- Dobry wieczór,
1460     I,  X    |                pani, bardzo zdrowa, bo się wykłóciła tak z nami, że
1461     I,  X    |               dzieciom włosy i kręciła się po izbie jak fryga.~Smutne
1462     I,  X    |           uwagą.~- Ale, o! - trzasnęła się w biodro, pociągnęła za
1463     I,  X    |      przędzalni dyrektorem. Roześmiała się swobodnie.~- Ciebie to cieszy?~-
1464     I,  X    |             facety mi to mówią, ale ja się z tego śmieję - wydęła pogardliwie
1465     I,  X    |       porozbierać do snu dzieci, które się mocno temu opierały, bo
1466     I,  X    |                 że matka kupiła; nawet się nie targował, to feiny facet!
1467     I,  X    |               mama tak łże czasami, aż się kurzy, a na te panie wciąż
1468     I,  X    |           Zosia.~- O, przystojny i tak się elegancko ubiera, jakby
1469     I,  X    |        właścicielem fabryki.~- Kłaniał się mamie i powiedział, że przyjdzie
1470     I,  X    |               widzi pani, taki to może się czasem przydać.~- Moja Zosiu,
1471     I,  X    |              cierpko, bo cała jej duma się oburzyła, aby brać cośkolwiek
1472     I,  X    |           czasach sama pomagała dostać się do gimnazjum, od syna jakiegoś
1473     I,  X    |            jakiegoś organisty, którego się przyjmowało w przedpokoju
1474     I,  X    |        produktami.~Ta możliwość wydała się potworna dla jej dumy rodowej.~-
1475     I,  X    |               na Zośce, która wysunęła się naprzód, aby być lepiej
1476     I,  X    |                widzianą, a potem wziął się do egzaminowania chorego.~
1477     I,  X    |           gorliwie unosić Antosia, tak się wciąż kręciła koło łóżka,
1478     I,  X    |                płaczem usprawiedliwiał się przed żoną.~- Jak honor
1479     I,  X    |           pijany nie jestem. Spotkałem się ze Stawskim, pamiętasz go?
1480     I,  X    |          Polskiego Hotelu, spłakaliśmy się nad naszą dolą, wypiliśmy
1481     I,  X    |            zajęte, ale podobno otwiera się jakieś miejsce w magazynach
1482     I,  X    |            pójdę do dyrektora, może mi się uda dostać.~- Jak zawsze
1483     I,  X    |                dostać.~- Jak zawsze ci się udaje - szepnęła cicho i
1484     I,  X    |              stręczył konie i rozpijał się powoli, także z niedołęstwa,
1485     I,  X    |     niedołęstwa, nie mając siły oprzeć się sposobnościom, i pozwalał
1486     I,  X    |            śmierci i obroniła.~Zaczęło się ich położenie poprawiać
1487     I,  X    |          zapytała tak cicho, że raczej się domyślił, niż usłyszał.~-
1488     I,  X    |               na wieś, jak tylko zrobi się ciepło. Myślałem o koloniach
1489     I,  X    |            razie dwoje starszych, mogę się postarać, aby wysłano z
1490     I,  X    |         przypiął do klapy palta.~Kiedy się żegnał, Jaskólska chciała
1491     I,  X    |            zapytał nieśmiało, równając się z nim wreszcie.~- Miejsca
1492     I,  X    |                Tych, co obrażają, bije się po zębach, a przede wszystkim
1493     I,  X    |              przede wszystkim nie daje się powodów ani do żartów, ani
1494     I,  X    |                 ani do obraz. Musiałem się wstydzić za pana.~- Dlaczego,
1495     I,  X    |            Wiem, ale musiałem wstydzić się pańskiego niedołęstwa.~-
1496     I,  X    |              tak irytował, że nie mógł się powstrzymać.~- Panie Jaskólski -
1497     I,  X    |             daję, że dziękuję - bronił się słabo i już zmiękł, i zapomniał
1498     I,  X    |           latarnią, wzdychał i powlókł się do domu.~Wysocki przedostał
1499     I,  X    |               domu.~Wysocki przedostał się na Piotrkowską i szedł wolno
1500     I,  X    |              czarną wilgotną noc. Czuł się dziwnie zdenerwowanym i