Tom,  Rozdzial

  1     I,  I    |          suszarni poszedł ogień.~- Cóż więcej?~- A nic, wszystko
  2     I,  I    |            założyć wielką fabrykę. Cóż stracimy? Zarobić zawsze
  3     I,  II   |        wąsami przyciętymi równo.~- Cóż, te watsony dobrze działają?~-
  4     I,  II   |       działały na Borowieckiego.~- Cóż słychać, panie Szwarc? --
  5     I,  II   |     interesu po ojcu nie obejmę.~- Cóż pan chcesz robić? - wykrzyknął
  6     I,  II   |         robimy już po trzy roki.~- Cóż ja wam poradzę, kiedy maszyna
  7     I,  III  |          każ blagować za siebie.~- Cóż, kiedy pan mnie wyręczasz.
  8     I,  III  |            jak w siebie.~- A Baum, cóż to?~- Baum jest wół, jemu
  9     I,  III  |             uderzył go w kolano.~- Cóż zrobił z majątkiem? liczyli
 10     I,  III  |            robić dobre interesy.~- Cóż, kiedy musimy je robić osobno -
 11     I,  V    |             a Grosglikowa to wata? Cóż pan na to powie?~- Ja nie
 12     I,  V    |            służyć będę za to.~- Na cóż mam ci pozwolić? - pytał
 13     I,  V    |      wzięły. Ale żeby to ino to!~- Cóż ona więcej zrobiła, mówcie -
 14     I,  V    |   Kozłowski mieszając herbatę.~- A cóż w Warszawie słychać, wciąż
 15     I,  V    |            jest boska po prostu.~- Cóż to za dama?~- Pan nie wie?
 16     I,  VI   |            mieszając herbatę.~- Na cóż ci to? - podniosła na niego
 17     I,  VI   |             co się tutaj dzieje.~- Cóż się dzieje? dobrze się dzieje,
 18     I,  VII  |           szepnął głośniej Will.~- Cóż to - on katolik?~- Nie,
 19     I,  VII  |         jest zupełnie co innego.~- Cóż to jest zatem? - pytała
 20     I,  VIII |          nie sprawa z ratajem.~- A cóż to, wiadomo, panie dobrodziejski,
 21     I,  VIII |         cylinder mocno na czoło.~- Cóż to, w tej branży chcesz
 22     I,  VIII |       tanim gatunku - uszłaby, ale cóż, kiedy była ozdobiona bawełnianymi
 23     I,  VIII |     akcentował prawie ze zgrozą.~- Cóż to oznacza?~- Tandetę, panie,
 24     I,  VIII |          karę.~- Jeśli to kara, to cóż dopiero będzie za wspaniała
 25     I,  VIII |      inaczej! - mówił z goryczą.~- Cóż się stało, znowu cię kto
 26     I,  VIII |          to by mi wprost ubliżało.~Cóż z tego, kiedy by cię to
 27     I,  VIII |            gorzko.~- Mój drogi, po cóż mam cię obełgiwać! Nie cierpię
 28     I,  VIII |        myśl szczęśliwa, a zresztą, cóż stracę, jeśli mi odmówi!~-
 29     I,  VIII |      Gryzło go to coraz mocniej.~- Cóż mnie obchodzi, że jednego
 30     I,  IX   |        etyką i sprawiedliwością.~- Cóż chcesz, jak mu ruina zajrzała
 31     I,  X    |            nas raz na wakacjach.~- Cóż on w Łodzi robi?~- Nie wiem,
 32     I,  X    |      oddawał matce co do grosza.~- Cóż panie doktorze? - zapytała
 33     I,  X    |     zgorączkowana?~- Strasznie. Po cóż chodzić na takie denerwujące
 34     I,  X    |         denerwujące sztuki?~- Więc cóż ja w końcu robić będę! -
 35     I,  X    |           o to zupełnie.~- Więc po cóż mówisz głupstwa!~- Po to
 36     I,  X    |            wiedzieć, o moim życiu; cóż mogą wiedzieć panny, które
 37     I,  XI   |          bywa na jej czwartkach?~- Cóż bym tam robił! Bywają tylko
 38     I,  XI   |       sprawy, ale już cię kocha.~- Cóż z tego, kiedy on katolik! -
 39     I,  XII  |         Dostałem zaproszenie! No i cóż, dużo było złotych cieląt?~-
 40     I,  XII  |          śmiać.~- W takim razie po cóż się bawimy pustymi słowami!~-
 41     I,  XII  |      wyrazy cisnące się na usta.~- Cóż twoja fabryka? - zapytał
 42     I,  XII  |             że miała tam być.~- Po cóż się opowiadać miała? Chcesz,
 43     I,  XII  |           tym lepiej sprzedawać?~- Cóż warta jest cnota, której
 44     I,  XIII |           i wszystkie dzienniki.~- Cóż się u was stało? - zapytał
 45     I,  XIII |           i przybory do pisania.~- Cóż z tego, kiedy zupełnie nie
 46     I,  XIII |            że może pluć milionami, cóż wtedy?~Zdycha na materacu
 47     I,  XIV  |         radości, tego i owego.~- A cóż pana obchodzą wszystkie
 48     I,  XV   |            mnie to więcej jeszcze. Cóż słychać?~- Robi się jak
 49     I,  XVI  |  testamentowo swoim spadkobiercom. Cóż, Myszkowski, tak dumacie?~-
 50     I,  XVI  |          was było tak samo. Umarł, cóż robić! "Ząb śmierci dotknął
 51    II,  I    |        Łodzi czy sprzedasz?~- A po cóż bym brał stare klaki.~-
 52    II,  I    |           zrobił figla! - wołał.~- Cóż ta za gęsia idylla? Spać
 53    II,  I    |        razy obejrzałem ogród; no i cóż? widzę, że piękny, że drzewa
 54    II,  I    |          podniósł na niego oczy.~- Cóż ty za koziołki wyprawiasz?
 55    II,  I    |       dobrym procentem dla mnie.~- Cóż, u diabła, we wszystkim
 56    II,  I    |            Jak się masz, Stachu? A cóż to, smyku, nie byłeś wczoraj
 57    II,  I    |           że nie jest pięknie, ale cóż mu mówić, kiedy wszystkim
 58    II,  I    |          lat temu było tak samo. A cóż, że bez jedną zimę w Łodzi
 59    II,  I    |      spółkę i jakoś tam idzie.~- A cóż się stało z góreczką? -
 60    II,  II   |          pewnym oburzeniem.~- Więc cóż? operę? - pytał się ironicznie
 61    II,  II   |           z teką pełną papierów.~- Cóż słychać, panie Szteiman?~-
 62    II,  II   |            nocy A. Weber.~- Znane. Cóż więcej? - zapytywał przeglądając
 63    II,  II   |       urzędnik, główny inkasent.~- Cóż nowego, panie Szulc?~- Zabili
 64    II,  II   |          podobał własny koncept.~- Cóż więcej?~- Nic, mnie się
 65    II,  II   |       zaszkodzi i najbogatszemu.~- Cóż słychać z Motlem?~- Ty o
 66    II,  II   |     siedmdzie-siąt pięć procent, a cóż z resztą?~- Resztę sami
 67    II,  II   |           przed nim wytłumaczył.~- Cóż takiego? - zapytał Welt
 68    II,  III  |            Nie chcą dać na kredyt, cóż teraz zrobimy?~- Pisałem
 69    II,  III  |          przeszłości rodu naszego. Cóż by oni na to powiedzieli! -
 70    II,  III  |         zbyteczna, jak na dzisiaj. Cóż mi pomoże cześć tradycji
 71    II,  III  |      tradycji do zbytu perkalików! Cóż mi pomogą moi kasztelańscy
 72    II,  III  |      dłonie rozrumienioną twarz.~- Cóż, karpie jedzą?~- Bardzo!
 73    II,  III  |          nic cioci nie mówi...~- A cóż miałbym powiedzieć, przecież
 74    II,  III  |          się na mnie, Karl?~- Nie, cóż znowu, tylko mnie zaniepokoił
 75    II,  III  |              zawołała namiętnie.~- Cóż ja na to poradzę? - rzekł
 76    II,  IV   |         się zapytał żartobliwie:~- Cóż, nie dostałeś znowu jakiego
 77    II,  IV   |          wstając z miejsca.~- Więc cóż poczniecie? - zapytał z
 78    II,  V    |         słyszę w głosie.~- Więc po cóż mnie pan zatrzymuje?~- Zatrzymywałem! -
 79    II,  V    |        mniejszą niż w pierwszej.~- Cóż to znaczy, dlaczego?~- Znaczy
 80    II,  V    |       brzydki, marny i niegodziwy! Cóż robić, panie, nie urodziłem
 81    II,  VI   |            i ruszaj, pókiś cały.~- Cóż ty mnie będziesz tykał,
 82    II,  VI   |            że wydano za wiele...~- Cóż ja na to poradzę! Robotnicy
 83    II,  VI   |        pociągając za sobą Horna.~- Cóż siostra? widzieliście ją
 84    II,  VI   |           patrzy na salę.~- Nic... cóż mi ma być?~Pochylił głowę,
 85    II,  VII  |            Niny z panią Wysocką.~- Cóż tam słychać w domu, u ojca? -
 86    II,  VII  |           z kim mam do czynienia - cóż to za firma protestantyzm?!~
 87    II,  VII  |           Nina.~- Ma się rozumieć, cóż to dla nich za zabawa!~Surdutów
 88    II,  VIII |           taką córkę jak pani.~- A cóż pan ma do zarzucenia pannie
 89    II,  VIII |          do przyległego buduaru.~- Cóż tak pomieszani oboje jesteście?
 90    II,  IX   |           na kolację, a po kolacji cóż bym robił na mieście? Teatru
 91    II,  IX   |         się spracował i tam dalej. Cóż, u diabła? gdzie ja jestem?
 92    II,  X    |       pastwisku z pa-stuchami, ale cóż. jej marna tak wiele tego
 93    II,  X    |        przyjeżdżam z ceglarzami.~- Cóż z nim zrobić?~- Do szpitala
 94    II,  X    |             sypiał po cegielniach, cóż miałam zrobić?~- W każdym
 95    II,  X    |            Masz wielkie wypłaty?~- Cóż, u diabła, pokazywałem ci
 96    II,  X    |      częścią interesów fabryki, po cóż się masz zapracowywać! –
 97    II,  X    |        prawie od pogrzebu matki.~- Cóż u ojca słychać? Nie miałem
 98    II,  XI   |                       XI~[XXVII]~- Cóż tak żujesz? - zagadnął Karol
 99    II,  XI   |      rozczerwieniona ciotka.~- No, cóż w tym złego! Przecież w
100    II,  XI   |            wszystko, wszystko...~- Cóż to Kama wie? - zapytał poważnie,
101    II,  XI   |         ciocia nawet nie płacze?~- Cóż to znowu za bziki?~- Panno
102    II,  XI   |  nieznacznie z tej troskliwości.~- Cóż wełna? A jednak ja się grubo
103    II,  XI   | wydrukowane!~Podsunął mu gazetę.~- Cóż nasza wełna? - zapytał dość
104    II,  XI   |            się wylizał trochę! No, cóż, nieszczęścia chodzą i po
105    II,  XI   |       nawet za niego zaręczył, ale cóż pan poradzisz, jest tyle
106    II,  XI   |            czego oni nie powiedzą. Cóż z naszą wełną?~- Kupiłem
107    II,  XI   |            a nie miałem pieniędzy. Cóż pan chcesz, z agentury można
108    II,  XI   |           rzekł sentencjonalnie.~- Cóż pan powiesz na mój plan?~-
109    II,  XII  |   zapytywał Moryca po niemiecku:~- Cóż na to powiesz?~- Resztka
110    II,  XIII |       Grosmana.~- Przed godziną.~- Cóż, bardzo tam przyjemnie? -
111    II,  XIII |           to trochę...~- Dlaczego? Cóż mi masz do zarzucenia? -
112    II,  XIV  |           kołysał się na fotelu.~- Cóż, ładna, prawda? - zapytał
113    II,  XV   |     kantorze starego pana Bauma.~- Cóż, nie lepiej mu?~- Pan Baum
114    II,  XV   |          miękkim głosem zapytał:~- Cóż tu nowego słychać? Nie mogłem
115    II,  XVI  |           był dla pani radosnym.~- Cóż zrobię, że pan tego nie
116    II,  XVI  |        szlachcice grają w karty, i cóż ja, biedna sierota, pocznę,
117    II,  XVI  |            odpowiedz pańską?~- No, cóż pan chcesz, abym odpowiadał
118    II,  XVII |            tyleż puszcza na rynek, cóż moich kilkanaście może zaważyć?
119    II,  XVII |       zawołała ze zdumieniem:~- Po cóż się męczysz? Czemuż się
120    II,  XVII |            ratunku i zmiłowania.~- Cóż to jest miłość? Ta miłość,
121    II,  XVII |         skardze - szepnęła Nina.~- Cóż się stało z tą miłością?
122    II,  XVIII|            pieniędzy, napiszcie.~- Cóż, u diabła, przecież zabieram
123    II,  XIX  |            Muller zajął się nią.~- Cóż wy teraz, Wilczek, robicie? -
124    II,  XXI  |           głosem do Moryca:~- No i cóż! trzeba zacząć na nowo.~-
125    II,  XXI  |        zięcia takiego jak pan. No, cóż? - mówił prędko, obcierał
126    II,  XXII |       konkurencję Grunspanowi.~- A cóż się dzieje z ojcem pana
127    II,  XXIII|           nie być z tamtymi.~- No, cóż, zdobyliśmy już wszyscy
128    II,  XXIII|    ekstatyczne jakieś szczęście.~- Cóż mi dały? - myślał teraz.
129    II,  XXIII|         dały? - myślał teraz. Tak, cóż mu dało to królestwo?~Znużenie
130    II,  XXIII|     uniesieniami, żyć! żyć!...~- A cóż dalej? - myślał posępnie,
131    II,  XXIII|          łódzkich milionerów.~Bo i cóż go miało bawić?~Kobiety!
132    II,  XXIII|       jeśli ma pan chwilę czasu.~- Cóż to za gromada? - odezwał
133    II,  XXIII|          głowach ognistych.~- No i cóż, jestem, jaki jestem, jaki
134    II,  XXIII|        serce.~Poświęcił wszystko i cóż ma teraz? Garść pieniędzy