Tom, Rozdzial
1 I, II | na Borowieckiego, jakby chciał się usprawiedliwiać, że
2 I, II | jeszcze herbaty. Borowiecki chciał go wybadać.~Horn herbatę
3 I, II | teraz zechcesz wysłuchać?~Chciał coś poufnie szepnąć, ale
4 I, II | oczach Horn zatrzymując się i chciał coś mówić.~- Co?~Horn skłonił
5 I, III | ich poznajomił zaraz.~Leon chciał coś mówić, już nawet klepnął
6 I, III | Leon do Borowieckiego, bo chciał zacząć rozmowę, aby się
7 I, III | który uchylając kapelusza chciał przejść dalej.~Witam pana.
8 I, III | nie powiedział tego, co chciał powiedzieć, powstrzymał
9 I, III | wpatrzone w jakąś próżnię.~Chciał zapanować nad sobą, chciał
10 I, III | Chciał zapanować nad sobą, chciał już zastukać na stangreta,
11 I, III | pił śpiesznie herbatę, chciał wynieść się jak najprędzej.~
12 I, IV | usiłowaniami obudzenia go, bo chciał od niego dowiedzieć się,
13 I, V | szerokim gestem dookoła, chciał jeszcze coś mówić, ale nogi
14 I, V | stukając kuflem w stół i chciał go podnieść do ust, ale
15 I, V | mieć taki interes w ręku i chciał się dzielić z nami.~- Toś
16 I, V | trzęsąc się ze śmiechu i nie chciał słuchać szumnych, patetycznych~
17 I, V | Bucholca nie przekona, a nie chciał mu się narażać.~Bucholc
18 I, V | wyleczy, albo umrę...~Doktór chciał coś oponować, ale stara
19 I, V | to musi zrobić na żonie.~Chciał mówić, ale spostrzegł, że
20 I, VI | na piersiach i koniecznie chciał głos zabrać, ale nikt go
21 I, VI | Na co? bo ja bym bardzo chciał, żebyś zwracała na mnie
22 I, VI | odwrócony plecami i ani chciał słuchać o plajcie.~Nawet
23 I, VII | kredyt każdemu, kto tylko chciał, i sam zaczął obracać kredytem,
24 I, VIII | trzęsła, ale milczał, bo chciał panować nad sobą.~Horn,
25 I, VIII | przestanę tego dalej dowodzić. Chciał rzucić miejsce - mógł; miał
26 I, VIII | polskie mazgajstwo, z jakim chciał prowadzić interesy w Łodzi,
27 I, VIII | szalbierstw i złodziejstw, kto nie chciał być po trochu tym samym,
28 I, VIII | mógł mieć miliony i nie chciał się schylić po nie, człowiek,
29 I, VIII | i rozrastał szybko.~Nie chciał mu pomóc i usprawiedliwił
30 I, VIII | A te ścierwy! - zaczął i chciał kazać żonie, aby resztę
31 I, IX | uliczkę, że dorożkarz nic chciał się tam zapuszczać.~Poszedł
32 I, IX | jakby tymi pocałunkami chciał pokryć własne głębokie upokorzenie,
33 I, IX | poczuł po jej słowach, jakby chciał zagłuszyć nimi jakąś myśl,
34 I, IX | który z uporem szaleńców chciał walczyć z tymi potworami,
35 I, IX | mazgaja.~- A ty co byś z niego chciał zrobić?~- Człowieka, mężczyznę.~-
36 I, X | Pokrajał chleb na kawałki i chciał wrócić do izby~- Józiu,
37 I, X | wznosić się łzami, jakie chciał powstrzymać, ale nie mógł,
38 I, X | Przywitał się dosyć obojętnie i chciał żegnać zarazem.~- Nie odprowadzisz
39 I, XI | Dotknęło ją boleśnie, że nie chciał z nią jechać, ale ten jego
40 I, XI | dzisiaj w dobrym humorze, nie chciał rozmawiać o interesach,
41 I, XI | zamiast iść do Trawińskiej, chciał bokiem nieznacznie przesunąć
42 I, XI | i bolesny.~Kilkakrotnie chciał mówić z nią, ale zawsze
43 I, XI | wszyscy ludzie.~- A gdybym chciał opowiedzieć coś bardzo ciekawego,
44 I, XII | pomiędzy nimi nie znalazłem.~Chciał za obecny swój nastrój mścić
45 I, XIII | prosiła go oczami, że nie chciał jej robić przykrości, tylko
46 I, XIII | zerwał się z łóżka, jakby chciał uciekać, trząsł się cały
47 I, XIV | entuzjastyczną duszą.~Nie chciał pamiętać, że to miasto zabrało
48 I, XIV | sam mu buty ściągał, bo chciał przez pośrednictwo tego
49 I, XIV | siedział w milczeniu i chciał iść, lecieć do domu, ale
50 I, XIV | nie wiedział, co robić; chciał matce powiedzieć o swoich
51 I, XIV | Borowieckiego, z którym się chciał zobaczyć.~Kama zajęta była
52 I, XV | nocy i samotności, ale nie chciał się jeszcze przyznać do
53 I, XV | przenikała go coraz silniej.~Nie chciał się już niczym zajmować,
54 I, XV | sali, z piętra na piętro i chciał iść i iść naprzód, wszystko
55 I, XV | pójdzie zaraz dalej, ale gdy chciał się podnieść, nogi pod nim
56 I, XV | się strasznie niedobrze.~Chciał krzyknąć, aby zawołać kogo
57 I, XV | najbliższego okienka, uwiesił się, chciał wołać pomocy, ale tylko
58 I, XVI | jednak była prawdziwą.~Kto chciał, mógł iść się przekonać
59 I, XVI | ponurym wzrokiem, kto by tu chciał z nim iść na piwo.~- Pan
60 II, I | robią z ziemią?~- Dziadek chciał sprzedać, ale pan Karol
61 II, I | oknem, tak go rozdrażnił, że chciał go spłoszyć - ale ptak nie
62 II, I | do pośpiechu Walusia, bo~chciał jak najprędzej znaleźć się
63 II, I | Dolał sobie kawy i koniaku i chciał dalej mówić, ale pan Adam
64 II, I | na fabrykanta, to bym mu chciał kupić co niewielkiego i
65 II, II | odpowiedzi, pozbierał papiery i chciał odchodzić, ale bankier zatrzymał
66 II, II | niejasno, urywał, kręcił, a chciał, aby Moryc pierwszy zapytał
67 II, II | Grosglika, pytać się nie chciał, aby mu nie dać poznać,
68 II, II | Po co jemu fabryka!~Knoll chciał mu dać dwadzieścia tysięcy,
69 II, II | tyle może nie zarabiam. Nie chciał, jemu się chce fabryki,
70 II, II | zupełnie z Borowieckim nie chciał.~ ~
71 II, III | twarz.~Pocałował ją w rękę, chciał to samo zrobić z drugą,
72 II, III | widział, a raczej widzieć nie chciał i walczył dalej, i postanowił
73 II, III | kredytem lub gotówką.~Nie chciał słuchać o tym.~Prawie nic
74 II, III | korzystając z tego również chciał wyjść.~- Zrobi pan to, o
75 II, III | gwałtowny ruch oprzytomnienia.~Chciał się roześmiać, ale ten uśmiech
76 II, IV | się nie dowiadywał, bo nie chciał ich niepokoić, a zresztą
77 II, IV | to się pokaże... Horn chciał mu tłumaczyć, ale Adam nie
78 II, IV | tłumaczyć, ale Adam nie chciał słuchać, tylko gdy się rozstawali
79 II, V | właścicielowi po sto rubli na rok, chciał kupić tanio, czekał, nie
80 II, V | pogardliwym spojrzeniem chciał wyjść.~- Nie wypuszczę pana,
81 II, VI | ból wstydu i żałości.~Horn chciał mu powiedzieć jakie słowo
82 II, VI | wsiadać do powozu.~Wysocki chciał ich pożegnać i uciec, bo
83 II, VI | mu drżało ze wzruszenia, chciał uciec, aby się nie zdradzić,
84 II, VI | nosił zawsze przy sobie, i chciał je okręcać z powrotem, ale
85 II, VII | Magdalena.~- Maria Teresa, chciał pan powiedzieć – szepnął
86 II, VII | Pan Robert Kessler, który chciał być pani, panno Anko, przedstawionym
87 II, VII | niespokojny, już od godziny chciał uciec z tego salonu - i
88 II, VII | wzniósł zdrowie Trawińskich i chciał coś mówić, ale że był nieco
89 II, VIII | śmiać bardzo serdecznie, chciał pocałować w szyję Ninę...~
90 II, VIII | Wysocki już się podniósł, chciał wyjść i raz jeszcze przypomniał,
91 II, IX | Byłoby to samo, gdybym chciał bronić słońca od zarzutów,
92 II, IX | długo na ten obraz, jakby go chciał zapamiętać na zawsze albo
93 II, X | krzykliwie nawet, bo nie chciał, aby dziewczyna widziała,
94 II, X | fabryczny stał człowiek i nie chciał puścić tłumacząc, że nic
95 II, X | odmowa. Nawet Karczmarek chciał weksli z trzymiesięcznym
96 II, X | Moryc.~- Nie mogę... choćbym chciał... nie mogę.~- A jeśli będziesz
97 II, X | dokąd ją doprowadzić, bo chciał przede wszystkim skończyć
98 II, XI | natychmiast zanieść Ance, Chciał kwiatami załagodzić wczorajszą
99 II, XI | Kamę kocham jeszcze więcej.~Chciał ją ująć za ręce, ale się
100 II, XI | głowę.~Zmaczał chustkę i chciał ją położyć na skroniach
101 II, XI | łajdactw, oszustw, którymi chciał zabić Borowieckiego.~Mówił
102 II, XII | myślał Moryc idąc ulicą.~Chciał, i ma teraz w kieszeni trzydzieści
103 II, XIII | drugą taką pannę. Z nią się chciał żenić włoski książę, pan
104 II, XIII | pięćdziesiąt tysięcy, ale chciał jeszcze próbować, czy mu
105 II, XIII | Moryc, zostanę twoją żoną...~Chciał pocałować ją w rękę, ale
106 II, XIII | pieniędzy nie miał, ale chciał mu zrobić przykrość.~- Bierz!
107 II, XIV | Zazdrość nim szarpała. Chciał ją odstąpić, a teraz widząc
108 II, XV | Pan Wysocki był dzisiaj, chciał go obejrzeć, to się tak
109 II, XV | że nie ma Trawińskiego, chciał wyjść.~- Zostań pan, zjemy
110 II, XVI | wykończano gwałtownie.~Karol nie chciał i nie mógł już z różnych
111 II, XVI | za rok sam nie będziesz chciał się jej pozbyć. Fabryka
112 II, XVI | Borowieckiego!...~Przepił i chciał mówić dalej, ale zagłuszyły
113 II, XVI | poświęcić mu tyle czasu, ile bym chciał, bo jak pan wie, dzisiaj
114 II, XVI | Borowiecki długo czytał, chciał zyskać na czasie - bo czytając
115 II, XVI | mówić o fabryce swojej; chciał go przetrzymać do powrotu
116 II, XVI | takim akcentem prawdy, bo chciał bądź co bądź ocalić Lucy,
117 II, XVII | gorliwie i gorączkowo, bo chciał je puścić w ruch jeszcze
118 II, XVII | wstydziło wobec samego siebie.~Chciał stanąć prędko i mocno, chciał
119 II, XVII | Chciał stanąć prędko i mocno, chciał obracać milionami, czuć
120 II, XIX | po raz drugi i bezwiednie chciał się cofnąć do drzwi.~Malinowski
121 II, XIX | nie, to było głupstwem, on chciał go zranić w kieszeń. Więc
122 II, XIX | czterdziestu tysiącach rubli, bo chciał im zaimponować.~- No, no!
123 II, XX | zobaczył w cyfrach.~Nie chciał myśleć o tym, ale czym usilniej
124 II, XX | przestrzenie, które na próżno chciał przeniknąć wzrokiem.~Z bijącym
125 II, XXII | wyszeptał z trudem; chciał również życzyć jej szczęścia -
126 II, XXIII| popisywać się przed drugimi nie chciał ani czuł potrzeby.~Robienie
127 II, XXIII| całą siłą potężnej woli chciał je powstrzymać, chciał nasycić
128 II, XXIII| woli chciał je powstrzymać, chciał nasycić zgłodniałą duszę,
129 II, XXIII| nasycić zgłodniałą duszę, chciał w nich utopić pamięć dnia
130 II, XXIII| teraz, w tej chwili. Nie chciał, uciekał, rwał się, ale
|