Tom,  Rozdzial

  1     I,  I    |          mieć kredyt i zaufanie u tych, co go nam dadzą. My teraz
  2     I,  I    |           idźcie spać i śnijcie o tych milionach, jakie zrobimy.~-
  3     I,  I    |       szalonym biegnących na głos tych świstawek, co teraz coraz
  4     I,  I    |         jak kanały pełne błota, z tych domów, co stały na krańcach
  5     I,  II   |         usłyszeć pańskie zdanie o tych meblach.~- Przyjdę.~- Ale
  6     I,  II   |           materiał.~Kilkadziesiąt tych wałów, ustawionych rzędem,
  7     I,  II   |       przepadł gdzieś pod wpływem tych dobrych oczów Horna, wpatrzonych
  8     I,  II   |     wszystko się poruszało w rytm tych olbrzymich pudeł, metalowych
  9     I,  II   |          było tamtych czasów, żal tych złudzeń niepowrotnych, porywów
 10     I,  V    |        dachy błyszczały w świetle tych bladych zórz, co niby róż~
 11     I,  V    |           kurier nocny.~- Zawołaj tych ludzi. Coś mi jest, ale
 12     I,  V    |       Zaraz mi zdechnęło pięcioro tych gąsków, bo je tak pies pogryz.
 13     I,  V    |           dobra, może najlepsza z tych, jakie znam, ale, ale, co
 14     I,  V    |         ucieszyłbym tylko Szaję i tych wszystkich, co by chcieli,
 15     I,  V    |             krzyknął.~- Myślę, że tych, co by chcieli pańskiej
 16     I,  V    |     adresem zięcia.~- Fabryka!~Na tych był adres firmy dla doręczenia
 17     I,  V    |          się pan szaflikiem całym tych zgrzęz ludzkich, to dobrze
 18     I,  VI   |   przymrużonymi oczyma patrząc po tych nieskończenie długich groblach
 19     I,  VI   |         lepsze kawały, admirowano tych publicznych oszustów, wielbiono
 20     I,  VI   |       przechodniów.~Czasem bokiem tych nierozwartych sznurów wozów,
 21     I,  VI   |            że jesteś tak mądrą, a tych prostych rzeczy, na których
 22     I,  VI   |         samo żyła w Warszawie i w tych,' samych sferach co ty,
 23     I,  VII  |        boli krzyż?~- Toni, jego z tych samych powodów boli krzyż
 24     I,  VII  |          chwilę oderwać wzroku od tych murów potężnych, zlewających
 25     I,  VII  |          przy drzwiach i słuchała tych śpiewów z takim uczuciem,
 26     I,  VII  |           mogąc oderwać wzroku od tych okien.~- Dom E, trzecie
 27     I,  VIII |           Nie, ale ja się znam na tych rzeczach, badałem je metodycznie,
 28     I,  VIII |      pośpiechem do fabryk na głos tych niezliczonych świstawek,
 29     I,  VIII |           weksle wystawione przez tych zbankrutowanych, czyli nie
 30     I,  IX   |      różnych kierunkach; w środku tych kokonów niby jedwabniki
 31     I,  IX   |   niepokonaną, widać było z okien tych sal.~Pytał o Bauma; pokazywali
 32     I,  IX   |      obojętni i smutni - smutkiem tych sal oślepłych, cichych,
 33     I,  IX   |        wielkim świecie łódzkim, u tych rozmaitych Bucholców, Mendelsohnów,
 34     I,  IX   |        ich wszystkich, z widzenia tych młodych, a starszych od
 35     I,  IX   |         gwizdał, żeby nie słyszeć tych dzikich wrzasków, był zresztą
 36     I,  IX   |       dziewczynki rozrywając przy tych studiach lalki.~- Nie boli -
 37     I,  X    |           zdumieniem po izbie, po tych ścianach zielonych od wilgoci,
 38     I,  X    |      podobno ciągle przesiaduje u tych pań na Spacerowej, a to
 39     I,  X    |      Pamiętam go dobrze jeszcze z tych czasów, kiedy do nas przynosił
 40     I,  X    |         obrażano mnie ciągle...~- Tych, co obrażają, bije się po
 41     I,  X    |          lęku niewytłumaczonego i tych niepokojów dziwnych, które
 42     I,  X    |        rzetelnie.~- Nie, ja się w tych sprawach nie mylę nigdy.~-
 43     I,  XI   |         tego miasta; brakowało mu tych godzin sześciu, jakie musiał
 44     I,  XI   |         ile z namiętnością; prócz tych mebli stało jeszcze dosyć
 45     I,  XI   |           Wiedział, że ona jest z tych kobiet, które raz tylko
 46     I,  XI   |      tylko kochają, że to jedna z tych marzycielskich bluszczowych
 47     I,  XI   |    figurki.~Róża roześmiała się z tych objaśnień i żeby zatrzeć
 48     I,  XII  |    egzystencji, że duszę ma pełną tych mar, które się zbudziły
 49     I,  XII  |      teraz dopatrzeć ani jednej z tych zalet, jakie jeszcze wczoraj
 50     I,  XII  |          i poszedł w pęta właśnie tych samych potęg. Człowiek stworzył
 51     I,  XII  |         nie było więcej. No, dość tych głupstw. W przyszłą sobotę
 52     I,  XII  |           tylko to, że pozbył się tych jakichś ciemnych niepokojów
 53     I,  XIII |     kwiatów i powiada, że jakby w tych doniczkach posadził kartofle,
 54     I,  XIII |           odmawiam.~- Spróbuj pan tych, mocne, po siedmdziesiąt
 55     I,  XIII |        bawił i nikt nie siadał na tych meblach.~Były jeszcze maleńkie
 56     I,  XIII |     rozglądał się po kantorze, po tych szafach, po oknach, patrzył
 57     I,  XIII |     ześlizgiwała się bezwładnie z tych krawędzi i zapadała w ciemnię,
 58     I,  XIV  |      sucha semicka dusza tonęła w tych cyfrach i lubowała się ich
 59     I,  XIV  |  pokupował instrumenta. ale duszą tych biesiad muzycznych był Blumenfeld,
 60     I,  XIV  |        radosną nowiną do domu, bo tych pieniędzy potrzebował dla
 61     I,  XIV  |           czarnych, chwiały się w tych ruchomych mgłach, co wstawały
 62     I,  XV   |          przechodniów, pod kołami tych nieskończonych platform
 63     I,  XV   |            tak... Chcę się pozbyć tych gratów, tanio sprzedam,
 64     I,  XV   |        uczuciem bezsilności wobec tych olbrzymich gmachów, wobec
 65     I,  XV   |         olbrzymich gmachów, wobec tych maszyn potężnych, wobec
 66     I,  XV   |          oczami wodził błędnie po tych milczących, olbrzymich czworobokach,
 67     I,  XVI  |    jeszcze przyjdzie z Hamburga w tych dniach, to ci odpowiem grubą
 68     I,  XVI  |           czwarty mówił w imieniu tych rzesz wynędzniałych stojących
 69     I,  XVI  |     stojących dookoła - w imieniu tych pracowników spędzonych tutaj
 70    II,  I    |        jaką od wiosny budował, do tych oszczędności groszowych,
 71    II,  I    |           Spać nawet nie można od tych amorów - mruknął ze złością
 72    II,  I    |         babuleńka kozła rogatego. Tych bych, tych bych, kozła rogatego."~-
 73    II,  I    |        kozła rogatego. Tych bych, tych bych, kozła rogatego."~-
 74    II,  I    |         ręce leżały na wodzie, na tych łupieżców cichej rzeczki,
 75    II,  I    |         twarz, podobna w tonie do tych otaczających murów, rozjaśniła
 76    II,  I    |      miałem ich na myśli, a tylko tych bałwanów, którzy mają być
 77    II,  I    |         uciekać do Łodzi; wczoraj tych dwóch nazywałeś ludźmi z
 78    II,  I    |           to pabianickie; mówię o tych amarantowych z zielonym
 79    II,  I    |         tego pana znają jeszcze z tych czasów, gdy na tym samym
 80    II,  I    |         mój kochany, przesadzasz, tych cybuchów nie było wcale
 81    II,  II   |            Co każdy może dostać z tych pieniędzy? Jakieś trzydzieści
 82    II,  III  |       wielkich stonóg wylęgłych w tych ruderach; gdzie zaś nie
 83    II,  III  |        straszliwie brudnym tłumem tych Żydów i rozmaitych nędzarzy,
 84    II,  III  |  przyzwyczajeni od dzieciństwa do tych łachmanów i brudów.~Wstrząsnęła
 85    II,  III  |         siłą, że Karol czuł ślady tych spojrzeń namiętnych na twarzy,
 86    II,  III  |          które mu paliły twarz, i tych szeptów namiętnych, i uścisków,
 87    II,  IV   |   siedział, i utonął całą duszą w tych przerażających głębiach,
 88    II,  V    |          co? A gdybym nie dał jej tych pieniędzy, umarłaby z głodu.
 89    II,  VI   |              I aczkolwiek program tych szkół jest obszerny, ale
 90    II,  VI   |      szczytna w obrazowaniu nędzy tych tysięcy dzieci gnijących
 91    II,  VI   | Dziękujemy panu serdecznie w imię tych biednych dzieci.~- Nie ma
 92    II,  VII  |         polskiej roboczej hołoty, tych różnych inżynierów, doktorów,
 93    II,  VII  |       nich dopatrzeć zaprzeczenia tych wszystkich myśli, jakie
 94    II,  VII  |          Za dobrze pamiętała dolę tych ze swoich znajomych, które
 95    II,  VII  |           tej nietoperzej głowy i tych żółtych oczów, które ustawicznie
 96    II,  VIII |      coraz ciężej, przystawała na tych samych miejscach, gdzie
 97    II,  X    |         babuleńka kozła rogatego,~Tych bych, tych bych.~- A pchnij
 98    II,  X    |        kozła rogatego,~Tych bych, tych bych.~- A pchnij no, Waluś!~
 99    II,  X    |      przekonany o bezużyteczności tych przesądów, a czasami myślę...
100    II,  X    |         większe.~Myślał właśnie o tych i tym podobnych rzeczach,
101    II,  XIII |       słyszała Moryca, a słuchała tych dźwięków, które w tamten
102    II,  XIV  |          gusta.~- Ale stale lubią tych, co mają dużo pieniędzy,~-
103    II,  XV   |            nie umiała zadzierzgać tych tysiącznych nici spojrzeń,
104    II,  XV   |       śmierć i zatratę.~Ale wśród tych drzew konających rozkładały
105    II,  XV   |     rozglądając się po lesie i po tych, którzy tańczyli i śmiali
106    II,  XV   |     goryczą, ale pożałowała zaraz tych słów które się jej bezwiednie
107    II,  XV   |    nauczyła się wyławiać prawdę z tych półsłówek, prawdę tak gorzką
108    II,  XVI  |           istoty zamknięta jest w tych czerwonych murach, uwięziona
109    II,  XVI  |    czerwonych murach, uwięziona w tych dziwacznych, poskręcanych
110    II,  XVII |       Słyszałam wielkie legendy o tych wieczorach. Co wy tam robicie?~-
111    II,  XIX  |         jakby szukając ucieczki z tych roztrzęsionych, potężnych
112    II,  XXI  |         Dach był tylko zerwany na tych niskich parterowych budynkach.~
113    II,  XXI  |           będzie znowu patrzeć na tych, którzy budują fabryki,
114    II,  XXII |          nie miałam odwagi, ale w tych dniach zwrócę mu pierścionek
115    II,  XXII |         stalugi i aby nie słyszeć tych słów, które ją zawsze bolały
116    II,  XXIII|         przystąpił z życzeniami z tych znajomych, którzy nie byli
117    II,  XXIII|     smutniej o swoim położeniu, o tych długich, długich latach
118    II,  XXIII|           patrzeć, musiał słuchać tych wszystkich głosów, jakie
119    II,  XXIII|        była niby marzeniem sennym tych murów, drzew spowitych w