Tom,  Rozdzial

  1     I,  I    |        słychać na mieście? - pytał prędko, prędzej jeszcze się ubierając.~-
  2     I,  II   |         prania i tak jest - gadała prędko, okręcając dzieci w jakieś
  3     I,  II   |            krzyknął majster. Chłop prędko nadział czapkę, przygiął
  4     I,  III  |            takie nazwisko! - mówił prędko Leon, spiesznie się zapinając
  5     I,  III  |          pan u Bucholca? - zapytał prędko.~- Nie. Powiem otwarcie,
  6     I,  III  |         razem, zaraz - powiedziała prędko, pozbierała szal, cukierki
  7     I,  III  |           panie.~Mówiła bezładnie, prędko, nieprzytomnie. Okryła się
  8     I,  IV   |              szepnął i zaczął biec prędko, już nie zważając na błoto
  9     I,  V    |     wyciągnął pugilares.~- Pan się prędko orientuje - uśmiechnął się
 10     I,  V    |               Czego chcecie? Gadać prędko, bo mi się chce spać.~-
 11     I,  V    |         nie mówmy o tym - przerwał prędko, zmieszany jego zapytaniem.~
 12     I,  VI   |            binokle na nos i zaczął prędko mrugać oczami.~Przyszedł
 13     I,  VI   |            honoru daję! - dorzucił prędko. bo znowu taki sam uśmiech
 14     I,  VI   |           Kiełbie we łbie - rzucił prędko i zniecierpliwiony miał
 15     I,  VI   |               zakrzyknął Grunspan, prędko stawiając spodek na stole.~-
 16     I,  VI   |          nie chcę słuchać - wołała prędko, dotknięta bardzo, bo istotnie
 17     I,  VI   |            wszystko - przerwała mu prędko.~- Prawda, ale pozwól mi
 18     I,  VI   |            Wybierasz krótsze, żeby prędko odbyć pańszczyznę.~- Wiesz
 19     I,  VI   |          spojrzał drwiąco, ale sam prędko wydobył jakiś pieniądz i
 20     I,  VII  |          sali tkackiej - recytował prędko lokaj.~- Dobrze. Pójdziesz
 21     I,  VIII |      właśnie notę o nim, że bardzo prędko idzie do plajty.~Borowiecki
 22     I,  VIII |          wołał go do roboty.~I tak prędko po kolei odrywali się od
 23     I,  VIII |        pani Likiertowej - zawołała prędko i schowała szybko twarz
 24     I,  VIII |            który wzburzony chodził prędko po wąskim przejściu, jakie
 25     I,  VIII |            łeb.~- A żona! - rzucił prędko, bo ujrzał w jego oczach
 26     I,  IX   |         Bauma.~- Na długo? Przyjdź prędko, mój złoty, mój jedyny! -
 27     I,  IX   |           dobrym interesem - mówił prędko, nie patrzył jej w oczy
 28     I,  IX   |             Oswobodził się od nich prędko i zaczął uciekać przed nimi.~
 29     I,  X    |            z nimi?~- Znudzili mnie prędko, a jeszcze prędzej ograli.
 30     I,  XI   |       chlipał głośno i w przerwach prędko odpowiadał Zygmuntowi, który
 31     I,  XI   |            ciotka włoży! - zawołał prędko i sam zaczął pomagać jej
 32     I,  XI   |           Tak, tak! - odpowiedział prędko, goniąc wzrokiem śpiewaczkę,
 33     I,  XI   |         Bernard! - zawołała za nim prędko.~- Zaraz powrócę - powiedział
 34     I,  XII  |             nie oszukiwał, a szedł prędko do majątku. Postanowił go
 35     I,  XII  |          stali.~- Kiedy! - zapytał prędko, jakby z niedowierzaniem.~-
 36     I,  XII  |            paznogieć! - powiedział prędko i zaczął niespokojnie gładzić
 37     I,  XII  | konieczności, musu ohydnego!~Mówił prędko i ze złością, którą mu przyniosły
 38     I,  XII  |         Kurowskiego, które również prędko przeżuł.~Wracał do równowagi,
 39     I,  XII  |         pozbyć. - Co to? - zapytał prędko, odsuwając się mimowolnie,
 40     I,  XIII |         tego kramarstwa, że jak ty prędko nie zajmiesz się fabryką,
 41     I,  XIII |           będę wierzyć! - zawołała prędko, rumieniąc się gwałtownie.~-
 42     I,  XIII |          Bucholc po ostatnim ataku prędko uczuł polepszenie i już
 43     I,  XIII |          zimowy.~Wieczór robił się prędko i przez okna kantoru park
 44     I,  XIII |          został.~Ta dziwna rozmowa prędko go zmęczyła i w końcu skinął,
 45     I,  XIII |            śpiącego na dole.~- Idź prędko, niech tutaj zaraz przyjdzie
 46     I,  XIV  |        drzwi.~Znudziło mu się dość prędko to spacerowanie, bo z filiżanką
 47     I,  XIV  |          szkodzi, bo was dogoniłem prędko - śmiał się Wilczek chodząc
 48     I,  XIV  |      sprawił ten list.~Pił herbatę prędko, parzył się ciągle i milczał,
 49     I,  XIV  |         nie ma pieniędzy? - dodała prędko.~- Nie mam i jestem bardzo
 50     I,  XV   |                            XV~Horn prędko się rozmówił z Borowieckim,
 51     I,  XV   |             Co wam jest? - zapytał prędko, bo Murray nie słuchał,
 52     I,  XV   |         meble ode mnie? - wyrzucił prędko, unikając jego wzroku.~-
 53    II,  I    |            na zawsze.~- Ożenię się prędko i wszystko się skończy -
 54    II,  I    |           Dobrze, dobrze! - rzucił prędko Karol i poszedł do pokoju
 55    II,  I    |    panieneczko,~Koniom wody daj.~- Prędko pan przyjedzie?~- Nie wiem.
 56    II,  I    |            Anka. Ten miesiąc zleci prędko, a potem...~- A potem?~-
 57    II,  I    |         Szkoda, że to już jest tak prędko - powiedział Maks.~- Prawda,
 58    II,  II   |            kolegów.~- Mów pan, ale prędko, mam mało czasu.~- Pan prezes
 59    II,  II   |         zawołał z gniewem i zaczął prędko chodzić po pokoju.~- My
 60    II,  II   |          umię ocenić pracę.~Zaczął prędko przerzucać w kasie stosy
 61    II,  II   |       Interes, co? to załatwimy go prędko, bo ja mam z panem pogadać
 62    II,  II   |         robić interes i pan możesz prędko stanąć na mur, więc po co
 63    II,  II   | przydeptało nieznacznie i zdechłby prędko, ale pan wiesz, jak on podparł
 64    II,  III  |           przybędzie! A jak się to prędko robi, to aż przyjemność
 65    II,  III  |           tęgich ludzi do windy, a prędko! - krzyknął Baum i dalej
 66    II,  III  |           sam przyszedł - zawołała prędko i czując, że ją oblewa rumieniec,
 67    II,  III  |     stojącą pomiędzy oknami, rzekł prędko i dobitnie:~- Trupy. Archeologia
 68    II,  III  |      pogniewał się z ojcem.~Mówiła prędko, bezładnie i już łzy nabiegały
 69    II,  III  |            się już rozejść - mówił prędko, nasłuchując dalekich odgłosów
 70    II,  IV   |          śmierci... - rzucił Horn, prędko wchodząc do sklepiku.~-
 71    II,  IV   |      przyciągając do lampy zaczęła prędko, gorączkowo mówić:~- Ty
 72    II,  V    |   wycierając ją fartuchem.~- Dawać prędko inną, bo nie mam czasu!~-
 73    II,  V    |           wiesz, to mówmy krótko i prędko - zawołał fabrykant z lekceważeniem.~-
 74    II,  V    |        ileż pan dajesz?~- Ja lubię prędko załatwiać sprawy, dam panu
 75    II,  V    |          chłopu zapłacił - zawołał prędko, wyciągając rękę do zgody.~-
 76    II,  VI   |           Panie Piotrowski - mówił prędko Stanisław wpadając do gabinetu. -
 77    II,  VI   |          hrabiego Henryka! - mówił prędko Szaja i aby się pozbyć prędzej
 78    II,  VI   |         cztery sztuki... - zawołał prędko i ze złością.~- Dziękujemy
 79    II,  VI   |            wasze nogi - powiedział prędko Wysocki i zaczął mu odwijać
 80    II,  VII  |            już wychodzi, czemu tak prędko? – pytał Wysocki zastępując
 81    II,  VIII |            spokój i stanowczość.~- Prędko wrócisz? Anka jest u nas,
 82    II,  VIII |       przychodź przedtem!~Szeptała prędko, chwyciła się tego środka,
 83    II,  IX   |        szepnął Karol ze złością.~- Prędko panna Anna sprowadza się
 84    II,  X    |           do góry i marsz! - mówił prędko, pocałował ją, pogłaskał
 85    II,  X    |           milionera i pocieszy się prędko. Nie znasz Żydówek.~- Cierpienie
 86    II,  XI   |         nie przeprasza? - zawołała prędko, ocierając łzy. - Dobrze.
 87    II,  XI   |            mój kapitał... – zaczął prędko.~- Kapitał mój, bo jest
 88    II,  XIII |        masz do zarzucenia? - pytał prędko, gniewnie.~- Wyglądasz na
 89    II,  XIV  |           ani myślałem... - rzucił prędko, zły, że odgadnięto jego
 90    II,  XV   |            się spyta panienki, czy prędko pojedziemy do kościoła,
 91    II,  XV   |           że żartował - powiedział prędko, bo się ukrywał ze swoimi
 92    II,  XVI  |            Ja muszę już iść, muszę prędko iść do żony, ona nic nie
 93    II,  XVII |          były pieniądze i można by prędko rozszerzać fabrykę, a, wtedy
 94    II,  XVII |       samego siebie.~Chciał stanąć prędko i mocno, chciał obracać
 95    II,  XVIII|          uśmiechał się złowrogo.~- Prędko wyczerpaliście temat - zauważył
 96    II,  XIX  |           więc zakończył:~- Oni za prędko rosną! Ze szlachty to miał
 97    II,  XXI  |            wypadek - odpowiedziała prędko, sama zapaliła lampę i drżącymi
 98    II,  XXI  |        Wozy jakieś przejechały tak prędko... - odpowiedziała.~- Zdaje
 99    II,  XXI  |     południu do pani! - powiedział prędko i skinął na robotników,
100    II,  XXI  |          jak pan. No, cóż? - mówił prędko, obcierał rękawem spoconą,
101    II,  XXI  |       niepokojem Karola.~- Powiedz prędko, bo ja się śpieszę...~-
102    II,  XXII |            wszystkiego, o ile zbyt prędko nie skończą w więzieniu -
103    II,  XXII |           pani wyjeżdża? - zapytał prędko Maks.~- Może zupełnie, nic
104    II,  XXII |            na do widzenia - mówiła prędko, wyciągając do niego rękę.~
105    II,  XXIII|           bardzo... - odpowiedział prędko i szorstko; tak mu serce
106    II,  XXIII|           nim działo.~- Za miasto, prędko! - krzyknął szorstko, siadając