Tom, Rozdzial
1 I, I | uśmiech przeleciał mu po twarzy, gdy patrzył na Moryca.~-
2 I, III | Podniosła chusteczkę do twarzy, aby przysłonić rumieńce,
3 I, III | przerażenia migotał po jej twarzy i taił się w kątach ust.~-
4 I, III | zimno-pogardliwym wyrazem twarzy, że Borowiecki zwrócił na
5 I, IV | Pomacał się bezwiednie po twarzy i głowie i syknął z bólu. -
6 I, V | i wykręcił drugą stronę twarzy na słońce.~- Maks, tyś mi
7 I, V | jeszcze nie przefasonowali twarzy.~- Już ja im dam taki bejcz,
8 I, V | niespokojnym wzrokiem po twarzy Bucholca, który, wpatrzony
9 I, VI | blaskami, w których te masy twarzy kredowobiałych, żółtych,
10 I, VI | olbrzymi pełen rąk, nóg, twarzy okrwawionych, ust wyjących,
11 I, VI | niby u szkieletu palcami po twarzy i zapytała znowu tak samo,
12 I, VI | wydzierała się z jej bladej twarzy, ze spojrzeń zadumanych,
13 I, VII | mówiła głaszcząc go po twarzy - ale twoje anegdoty są
14 I, VIII | Usiłował zmiękczyć głos i twarzy nadać ton szczęśliwości,
15 I, VIII | powłóczył zielonymi oczami po twarzy pani Stefanii, wzdychał
16 I, VIII | zirytowany, aż mu owa kresa na twarzy poczerwieniała.~Wyprostował
17 I, IX | blaskiem w bladej, chudej twarzy, okolonej siwą brodą. Miał
18 I, IX | po jego chudej, zmęczonej twarzy.~- Czemuś smutny?~- Taka
19 I, IX | nie patrzył jej w oczy i w twarzy miał jakiś niespokojny,
20 I, IX | taki sam smutek wyryty na twarzy fabrykanta, który blade
21 I, IX | go za szyję, całował po twarzy, błagał coraz goręcej, a
22 I, IX | oczy, które pływały w jej twarzy jak ziarnka pieprzu w patelni
23 I, X | o zielonkowatej zapadłej twarzy i wielkich czarnych oczach.~-
24 I, X | poduszką ku bladej, zielonawej twarzy, która z głębi kolorowej
25 I, X | wychudłymi palcami jego twarzy z pieszczotliwością dziecinną
26 I, X | jaśniejącej zadowoleniem twarzy, że te uznania ją radują.~
27 I, X | milczał. W jego obrzękłej twarzy o sumiastych wąsach jasnych
28 I, X | i przyłożyła do czoła i twarzy rozpalonej.~- Czujesz, jak
29 I, X | rozszerzonymi oczami zawisła na jego twarzy. - Ty mi nie dasz rady żadnej
30 I, X | ile wam będzie w nim do twarzy. A zresztą, mówić do kobiet
31 I, X | przypatrywała się jego głowie i twarzy.~- Ostryga! - mruknęła niechętnie
32 I, XI | Leopoldzie, o jego wiewiórczej twarzy; przejmował ją wprost fizycznym
33 I, XI | uradowany i pogładził ją po twarzy pieszczotliwie. - Potrzebowałaś
34 I, XI | pobłażliwie, głaskał po twarzy i pytał:~- Mela, nie chcesz
35 I, XI | anemicznym spojrzeniu, zielonawej twarzy i sukni, uśmiechnęła się
36 I, XI | jaka się przewijała w jej twarzy. Ściągnęła brwi lekko i
37 I, XI | zarysowanym szczękom. A w całej twarzy i głowie lekko pochylonej
38 I, XI | granatu - i miała w swej twarzy jakąś cierpką, melancholijną
39 I, XI | czuła jego oczy na swej twarzy i to spojrzenie, które paliło,
40 I, XI | spojrzeniem po jego pobladłej twarzy i odeszła.~Te ostatnie słowa
41 I, XI | siwymi włosami i różową cerą twarzy.~- Nie pamiętam, bo tym
42 I, XI | Po jego chudej, nerwowej twarzy przeleciał błysk zadowolenia.~-
43 I, XI | biegały niespokojnie po jej twarzy.~Wykręcił się i odchodził
44 I, XII | o jasnej, uśmiechniętej twarzy, obwiązana niebieskim fartuchem,
45 I, XII | Uśmiech przeleciał po jego twarzy.~- Chociażby dlatego, abyś
46 I, XII | jakiś niewyraźny, masz wyraz twarzy zdradzonego po raz pierwszy
47 I, XII | chorobliwą zielonawą bladość jego twarzy i wpadnięte oczy.~- Kobieta? -
48 I, XII | milczał, bo wobec jego zimnej twarzy i gryzącego ironią spojrzenia
49 I, XII | świeciły mu z czerwonej twarzy, przeciętej tak szerokimi
50 I, XIII | w pomarszczonej, martwej twarzy.~Miała na sobie jakiś barchanowy
51 I, XIII | zatrzymywał na jej białej twarzy, pokrytej drobniutkimi punkcikami
52 I, XIII | kawałek jej żółtej woskowej twarzy widać było na poduszce,
53 I, XIV | Karna uderzyła go piórem po twarzy i udawała mocno rozgniewaną,
54 I, XIV | na palce i gładząc go po twarzy - niech pan pożyczy ode
55 I, XV | martwym wzrokiem po obojętnej twarzy Karola, obciągał kurtkę
56 I, XV | oczami w sinej i pokrzywionej twarzy i z szeroko otworzonymi
57 I, XVI | przyglądała się martwej twarzy męża - powracała jeszcze
58 II, I | uśmiechnął się i głaszcząc się po twarzy gałązką bzu kwitnącego,
59 II, I | pomiętej i zmizerowanej twarzy patrzyły~dawne niebieskie,
60 II, I | dojrzał cień niezadowolenia na twarzy Maksa i rozmowę skręcił
61 II, III | nią i z wieczną fluksją w twarzy obwiązanej i stary~Baum,
62 II, III | nerwowo i po jej pięknej twarzy przeleciał błysk wstrętu
63 II, III | dobrze dojrzeć wyrazu jej twarzy, czuł, że jest wzruszoną~-
64 II, III | kapelusza, z rozsypanymi po twarzy włosami, zarumieniona i
65 II, III | głowy odrzuciła włosy z twarzy.~- Tak, pan myśli, że nie
66 II, III | tych spojrzeń namiętnych na twarzy, przejmowały go żarem i
67 II, III | coraz obficiej sypały się po twarzy i coraz głębsze łkanie wstrząsało
68 II, IV | ruchem pogłaskała go po twarzy.~Pocałował ją w końce palców
69 II, V | lusterkiem kilka węgrów z twarzy i elegancki, jaśniejący
70 II, VI | po jego długiej i suchej twarzy pozbawionej wąsów, a ozdobionej
71 II, VI | że pot strugami spływał z twarzy robotników, gorąco było
72 II, VI | pogładził drugą ręką po twarzy i szepnął wzruszonym głosem:~-
73 II, VI | prześlizgiwały się bardzo szybko po twarzy Wysockiego i uciekały zalęknione
74 II, VI | Meli i jej promieniejącej twarzy.~- Nie ma ciotki! Zgubiłyśmy
75 II, VI | przewijał się po jego chudej twarzy, tak szarej jak ziemia,
76 II, VI | otaczało jego chałupę, a w twarzy szarej, kamiennej chłopską
77 II, VIII | widząc dookoła rozśmieszonych twarzy ani zakłopotania Trawińskiej,
78 II, VIII | że poczuła jego usta na twarzy.~- Mela...~Ten cichy, przejmujący
79 II, IX | pocałunków, czuł je jeszcze na twarzy palącymi piętnami, usta
80 II, IX | operlonej rosą konania twarzy.~Frau Augusta klęczała u
81 II, IX | utkwiła szklany wzrok w jego twarzy, gromnica wypadła jej z
82 II, IX | słabo rysowały się linie twarzy.~Kilka świec woskowych paliło
83 II, X | ją w głowę i odgarnął z twarzy rozsypaną, spoconą czuprynę.~-
84 II, X | jakby wyzywający nieco wyraz twarzy.~- Za trzecią salą w korytarzu.
85 II, X | promieniejącej i przełzawionej twarzy, jej sukni i rękom pokrwawionym
86 II, XI | tylko wspominał, że nosisz w twarzy jakieś nowe łajdactwo, że
87 II, XI | za łajdactwo mogę nosić w twarzy, przecież ja mam twarz zwykłą,
88 II, XI | wracał mu swobodny wyraz twarzy i odwaga, przenikała go
89 II, XI | toczyć coraz gęściej po jej twarzy.~- Kama moja! Dziecko drogie,
90 II, XIII | cierpieniem, jakie znać było na twarzy przyjaciela.~- Może i tak
91 II, XIV | żywości jej bardzo ruchliwej twarzy i powlekło ją lekkim, delikatnym
92 II, XIV | się im lizać po rękach i twarzy.~Na zakończenie pokazał
93 II, XV | podkrążonym oczom i zmęczonej twarzy, a gdy Karol skończył, zapytała:~-
94 II, XV | innych kobiet jeszcze, tyle twarzy, ramion, uścisków, pocałunków,
95 II, XV | tygrysa, ślizgały się po jej twarzy badawczo. Anka nie zauważyła
96 II, XVI | drgnął, bo w jego głosie i twarzy coś było w tej chwili fałszywego,
97 II, XVI | pereł cicho spływały po jej twarzy, a łkanie od czasu do czasu
98 II, XVII | Pomizerniała, uśmiech zniknął z jej twarzy i ustąpił miejsca głębokiemu,
99 II, XX | pól śnieżnych, bił go po twarzy rozpalonej, a ciemne, połyskujące
100 II, XXI | płynęły strumieniami po jej twarzy, nie wiedziała, że płacze,
101 II, XXI | popłynął po jej mizernej twarzy,~- Cicho! nie płacz!...
102 II, XXIII| zżółkłej, bardzo mizernej twarzy.~- Tak... tak... bardzo... -
103 II, XXIII| bo spostrzegł, że po jej twarzy sączą się łzy, a usta drgają
104 II, XXIII| mu się przez czoło, a na twarzy osiadł i jakby zastygł wyraz
|