Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |      Trzyma się?~- Pierwsze metry nieco lakowała. Przysłali z centrali
 2     I,  II   |           co przeklinać - szepnął nieco podrażniony.~- Ni mam za
 3     I,  II   |      nadział czapkę, przygiął się nieco i ze spokojem automatu odbierał
 4     I,  III  |    poznałeś znowu kogo? - zapytał nieco ironicznie.~- Czekaj!... -
 5     I,  III  |           przystanął, odsunął się nieco, popatrzył i ciszej, z pewnym
 6     I,  III  |      lekko oliwkowym, przesyconym nieco karminem krwi, czoło niskie,
 7     I,  III  |         tej chwili z rozchylonymi nieco, bladymi ustami dziecka,
 8     I,  III  |          znowu Storch cofając się nieco w tył z krzesłem, bo go
 9     I,  III  |        jej rotundę. Pochyliła się nieco w tył, aby ją wziąć na ramiona,
10     I,  III  |     włosami jego ust, odsunął się nieco w tył, jakby sparzony, a
11     I,  III  |     ramieniem o ścianę, odwróciła nieco głowę i tak stała z ręką
12     I,  IV   |           wyrywał, ale otrzeźwiał nieco i obcicrając rękawami twarz
13     I,  V    |           można.~Naraz przycichło nieco i jakiś ochrypnięty, pijany
14     I,  V    |         mruczał chodząc poruszony nieco, siadł i czytał list od
15     I,  V    |     nadwornego doktora, który się nieco zmieszał takim przyjęciem,
16     I,  V    |          razu, zresztą, chcę pana nieco zabawić.~Borowiecki spojrzał
17     I,  VI   | po-obwiązywane szyje, rozjaśniały nieco ten ogólny, szarobłotnisty
18     I,  VI   |           trotuarach. Rozumiał ją nieco i dlatego wydała mu się
19     I,  VI   |           szepnęła przyśpieszając nieco kroku.~- Mam jeszcze czas
20     I,  VIII |          dyktował dalej i wolniej nieco, bo Horn, jakby na złość,
21     I,  VIII |    stanęli pod drzewem, które ich nieco ochraniało.~- Zamoczysz
22     I,  VIII |         to pan mówisz? - podniósł nieco głos.~- Do pana prezesa.~-
23     I,  VIII |     kolegami.~Przyszedł spóźniony nieco, bo wielki okrągły stół
24     I,  VIII |       Zsunął gałką laski cylinder nieco w tył.~- A i owszem, będzie
25     I,  VIII |       brzucha w mundur strażacki, nieco za ciasny, bo aż przy dopinaniu
26     I,  IX   |        śladem trotuaru, który się nieco wznosił nad poziom nie brukowanej
27     I,  IX   |      prośbą - zawołał i odetchnął nieco.~- Proszę pana bardzo...
28     I,  IX   |           Borowieckiego.~Baum był nieco zakłopotany i sztywny, ale
29     I,  X    |      chory na suchoty; łóżko było nieco odsunięte od ściany z powodu
30     I,  X    |        ciszej.~Antoś uspokoił się nieco, otarł szybko łzy i długo
31     I,  XI   |           dzień był piękny, ulice nieco obeschły i roiły się tłumem
32     I,  XI   | nadstawiając ucha, bo był głuchym nieco.~- Chciałem cię zobaczyć,
33     I,  XI   |        tak głośno, że się odsunął nieco.~- Prawda, że to wspaniałe,
34     I,  XI   |         aż do ramion, zsunęły się nieco i odsłoniły klasycznie piękne
35     I,  XI   |           szepnęła, odsuwając się nieco, z uśmiechem.~- Ale przyjaźń
36     I,  XI   |     patrzył się spod spuszczonych nieco powiek na jej twarz jeszcze
37     I,  XI   |          jak mogła. Mada chodziła nieco senna i udawała, że się
38     I,  XII  |         się przed sobą i uspokoić nieco roztrzęsione nerwy.~Nie
39     I,  XII  |    gruncie szachrajstw zaszczepić nieco cnoty - zakończył szyderczo.~-
40     I,  XIII |            zawołała odsuwając się nieco od niego.~Muller istotnie
41     I,  XIV  |  wyczytali tajemnicy.~Ochłonąwszy nieco, najspokojniej ubrał się
42     I,  XV   |           pod oknem ochłodzić się nieco. Kaczyńscy przyszli wkrótce,
43     I,  XV   |   Bucholca.~Murrayowi zrobiło się nieco przykro, wstydził się własnej
44     I,  XV   |          oparł się o parapet, aby nieco odpocząć, bo czuł się tak
45    II,  I    |            aż się pan Adam cofnął nieco, a Waluś przeżegnał się
46    II,  I    |           jakiś i uspokoiwszy się nieco, obrzucił wzrokiem fabrykanta
47    II,  I    |        śmiechem, więc się odsunął nieco i patrzył na szeroką uliczkę
48    II,  I    |         chłopskich fur i bryczek, nieco dalej, na środku rynku,
49    II,  I    |             odpowiedział z ironią nieco Karol.~- Te wypełzłe to
50    II,  I    |      chrypł, zęby szczękały i gdy nieco się uspokoił, tak drżał
51    II,  II   |       wesoło bankier, odsunął się nieco od biurka, zapalił cygaro
52    II,  II   |   spacerować po gabinecie i mówił nieco przyciszonym, przyjacielskim
53    II,  III  |   stosunki pomiędzy nimi ochłodły nieco z powodu fabryki, która
54    II,  III  |         być poczerniony! - wołał, nieco rozbawiony sceną, wskazując
55    II,  III  |     kupieckim charakterem i pełen nieco przesadnych zachwytów nad
56    II,  III  |      wstąpił na mazagran, aby się nieco ochłodzić.~W cukierni było
57    II,  V    |        mocno! - zaśmiał się Horn, nieco dotknięty tą cyfrą.~- Ja
58    II,  VI   |       fabryki wznosił się w głębi nieco olbrzymią masą czteropiętrowego
59    II,  VI   |           głos Szai, przygłuszony nieco krzykiem czyimś:~- Woźni!~-
60    II,  VI   |       trzyma - mówił podniesionym nieco głosem Stanisław nie patrząc
61    II,  VI   |        woda? - zapytał ironicznie nieco, spacerując po pokoju i
62    II,  VI   |        zawsze mówię.~- Podobne są nieco do panny Róży!~- Z włosów
63    II,  VI   |      jasnego kapelusza i na twarz nieco opaloną na kolor złotawego
64    II,  VI   |        wisiało nad polami, uniósł nieco głowę i rozpłakanym głosem
65    II,  VII  |           panu dam.~Odwróciła się nieco, aby wyciągnąć zza gorsu
66    II,  VII  |          monarchini do siedzącego nieco w głębi dworu po wachlarz
67    II,  VII  |      chciał coś mówić, ale że był nieco pijanym, a Mada, siedząca
68    II,  VIII |          odpowiedziała i utykając nieco, i kołysząc szerokimi biodrami,
69    II,  VIII |           gdy wreszcie wyczerpany nieco z sił usiadł na poduszkach
70    II,  IX   |          Miejcie państwo dla niej nieco wyrozumienia, choćby dlatego,
71    II,  IX   |          wciskając binokle na nos nieco drżącymi rękami i bystro
72    II,  X    |          korony o przyżółkłej już nieco zieleni i patrzyło łakomie
73    II,  X    |      sobie nogi i paliły ją teraz nieco.~Pan Adam ucałował ją w
74    II,  X    |     odpowiedzi i jakby wyzywający nieco wyraz twarzy.~- Za trzecią
75    II,  X    |        dostał gorączki i majaczył nieco, dosyć długo tam siedziała
76    II,  X    |    Wzmianka o Milllerze wzburzyła nieco Borowieckiego.~Anka mieszkała
77    II,  X    |           rzeczach, uśmiechał się nieco cynicznie i czuł dużo goryczy
78    II,  XI   |    mieście o Grosmanie? - zapytał nieco ciszej.~- Policja... tak...
79    II,  XI   |          gdy bankier uspokoił się nieco, zaczął opowiadać mu swoje
80    II,  XII  |          wzrokiem.~Kessler drgnął nieco spotkawszy się z jego oczami,
81    II,  XIII |    przysłał.~Mela uśmiechnęła się nieco. Była dzisiaj bardzo blada:
82    II,  XIII |      pociemniałych, rozszerzonych nieco przez lekkie padnięcie,
83    II,  XIII |          a Moryc zdenerwowany już nieco, z niecierpliwością czekał
84    II,  XIV  |          rozwiniętą.~Zmieszały ją nieco te spojrzenia ciekawe, ale
85    II,  XIV  |        prawej strony zarumienioną nieco.~Kessler uśmiechnął się
86    II,  XV   |     zaspanym głosem.~Anka drgnęła nieco, patrząc na zakłopotaną
87    II,  XV   |  odwiecznego zwyczaju, cofnął się nieco, chrząknął, obtarł nos rękawem
88    II,  XV   |           i Anka rozchmurzyła się nieco po usilnych staraniach Kurowskiego,
89    II,  XV   |   obyczajem zaśpiewała stłumionym nieco głosem:~Wszystkie nasze
90    II,  XVI  |     papieru, leżącej w wysuniętej nieco szufladzie biurka, słowa:~"
91    II,  XVI  |           trotuarze, wychylił się nieco, zobaczyła go i wsiadła,
92    II,  XVIII|          gdy Kurowski, podniecony nieco, gładził swoją posrebrzoną
93    II,  XIX  |          okopconej, rozpryskiwała nieco mętnego światła na pracujące
94    II,  XIX  |   wzburzeniem twarz i osłonić się nieco od śniegu, który zacinał
95    II,  XIX  |   wsłuchany w muzykę uspokoił się nieco.~Potem przyszedł do nich