Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |      hukiem się przewalał.~Herman Bucholc, właściciel fabryki, gdy
 2     I,  II   |         siebie przyjaźnie.~Herman Bucholc lubił swojego dyrektora
 3     I,  II   |           będzie płacił za sto.~- Bucholc wie?~- Nie był jeszcze dzisiaj
 4     I,  II   |         album próbek na ziemię. - Bucholc przyjął pana na moje zaręczenie,
 5     I,  III  |         pan do mojego interesu.~- Bucholc dałby mi dwa tysiące więcej,
 6     I,  III  |           przypuszczał, iż będzie Bucholc, jego największy współzawodnik
 7     I,  III  |     Wszyscy po trochu, a Kessier, Bucholc, Muller - najwięcej.~- Ale
 8     I,  III  |             Kto najlepiej leży?~- Bucholc, Kessier, Muller.~- Tym
 9     I,  III  |    Odwrócił blankiet, adres był: "Bucholc - Łódź". Więc się już dalej
10     I,  V    |   Dyrektor! Panowie, jest i firma Bucholc Herman i Spółka! Jesteśmy
11     I,  V    |        Jeśli o tym wie Szaja albo Bucholc, jeśli zdąży wykupić, to
12     I,  V    |           Karol, bo często w nocy Bucholc przysyłał różne rozporządzenia.~-
13     I,  V    |           i pojechał do Bucholca.~Bucholc mieszkał na samym końcu
14     I,  V    |         ziemskich, jakie posiadał Bucholc.~Czworo drzwi prowadziło
15     I,  V    |         niego, plecami do ściany. Bucholc podniósł swoje jastrzębie,
16     I,  V    |       bywa w teatrze.~- Ja jestem Bucholc, panie von Borowiecki. Ja
17     I,  V    |       wzroku.~- Panie prezesie!~- Bucholc mówi, cicho! - rzekł z naciskiem
18     I,  V    |   Bucholca.~- Pozwoli pan prezes? Bucholc kiwnął niedbale głową. Karol
19     I,  V    |      oryginalnym dowodem miłości.~Bucholc, wciśnięty w fotel, położył
20     I,  V    |      stolika zsypał mu na kolana.~Bucholc z szybkością nieporównaną
21     I,  V    |        nie chciał mu się narażać.~Bucholc zauważył to pewne udręczenie,
22     I,  V    |         kazał dawać mięsa - drwił Bucholc, który siedział przy stole,
23     I,  V    |         Kundel! - mruczał czasami Bucholc, gdy się opóźnił lub źle
24     I,  V    |        gatunków win, które mu sam Bucholc nalewał zachęcając:~- Pij
25     I,  V    |        Ale to samo rzucał szeptem Bucholc pod adresem lokaja. A każde
26     I,  V    |       stołu.~- Zasłoń! - krzyknął Bucholc, bo nie lubił słonecznego
27     I,  V    |           po cichu z doktorem, bo Bucholc drzemał w fotelu, i nie
28     I,  V    |  opustoszała, został tylko śpiący Bucholc w fotelu i lokaj stojący
29     I,  VI   |        Szaja Mendelsohn", "Herman Bucholc" itd.~Była to zbieranina,
30     I,  VII  |          mógł przewyższyć niczym.~Bucholc zawsze i wszędzie był pierwszym
31     I,  VII  |     pamiętał dobrze te czasy, gdy Bucholc szedł już do milionów, on
32     I,  VII  |       zaczął obracać kredytem, bo Bucholc i niemieccy fabrykanci łódzcy
33     I,  VII  |     wszystko na miliony dla Szai.~Bucholc zawsze był większym, nie
34     I,  VII  |        zostanie królem tej Łodzi.~Bucholc wciąż był pierwszym, z nim
35     I,  VII  |     zrozumieć, zdawało mu się, że Bucholc obdziera go nie tylko z
36     I,  VIII |          w kwestii nadużyć, jakie Bucholc odkrył w głównym magazynie,
37     I,  VIII |           czasu wypić herbaty, bo Bucholc, chociaż chory, kazał się
38     I,  VIII |         Borowiecki - przyjeżdżać! Bucholc mówi, kundlu! - krzyknął
39     I,  VIII |            które mu szybko rzucał Bucholc nie przestając~załatwiać
40     I,  VIII |         prędzej pisać, niż piszę.~Bucholc dyktował dalej i wolniej
41     I,  VIII |     śpiesznie Borowieckim zawołał Bucholc:~- Zajrzyj pan jeszcze po
42     I,  VIII | akcentujesz swoje słowa - szeptał Bucholc wyciągając się w fotelu.~-
43     I,  VIII |        pan, kiedy ja mówię, kiedy Bucholc mówi!~- Nie widzę przyczyny,
44     I,  VIII |       dlaczego nie może być cicho Bucholc, kiedy Horn mówi.~Bucholc
45     I,  VIII |         Bucholc, kiedy Horn mówi.~Bucholc zerwał się, ale tylko syknął
46     I,  VIII |            bo więcej go obchodził Bucholc. Patrzał więc zgorszony
47     I,  VIII |           pana wyrzucam - szepnął Bucholc.~- Ja sobie robię grubą
48     I,  VIII |            szepnął jeszcze ciszej Bucholc, ściskając nerwowo kij.~-
49     I,  VIII |         wysunął się już przedtem.~Bucholc opadł z jękiem, nieprzytomny
50     I,  VIII |      wygolonych policzkach, a gdy Bucholc przestał go bić śmiertelnie
51     I,  VIII |       porozumieć niż z innymi, bo Bucholc ma rozum. Ale po co było
52     I,  VIII |   nawymyślać choremu człowiekowi. Bucholc mu tego nigdy aie daruje,
53     I,  VIII |         nikt tego nie odbierze.~- Bucholc ma długie ręce, dostaną
54     I,  VIII |           panie dobrodziejski, że Bucholc traktuje wszystkich jak
55     I,  VIII |            bo dano mu znać, że go Bucholc wzywa do kantoru, więc Socha
56     I,  IX   |        zawsze bawi się w dowcipy. Bucholc wziął jego chemikalia?~-
57     I,  XII  |    Misch-Masch! - określił kiedyś Bucholc, który go bardzo poważał.~
58     I,  XII  |     niewolą. Przecież taki Knoll, Bucholc, Szaja, Muller i stu innych
59     I,  XIII |     wchodząc do kantoru Bucholca.~Bucholc po ostatnim ataku prędko
60     I,  XIII |       myśli sobie psuć interesów.~Bucholc przeglądał wielką księgę,
61     I,  XIII |         lat, z jakich pochodziły.~Bucholc oderwał oczy od księgi i
62     I,  XIII |        teatru. Dopiero dziewiąta.~Bucholc nic nie odpowiedział, położył
63     I,  XIII |           mówił od czasu do czasu Bucholc, nic prawie nie słysząc.~
64     I,  XIII |     Uścisnął mu rękę i wyszedł, a Bucholc nie mógł się zdobyć na prośbę,
65     I,  XIII |      szedł przed nim ze świecą, a Bucholc wolno wlókł się przez olbrzymie,
66     I,  XIII |      oczekującej postawie, ale mu Bucholc nic nie powiedział, siedział
67     I,  XIII |   zawrócił i stał czekając, wtedy Bucholc zaczął się go pytać powoli
68     I,  XIII |   obejrzawszy go dosyć starannie.~Bucholc zaczął mu opowiadać swój
69     I,  XIII |      Głupiś! - odparł mu porywczo Bucholc, ale wielką dozę chloralu
70     I,  XV   |     zapisywać na kary i wyrzucać.~Bucholc siedział w drukarni i witając
71     I,  XV   |          poszedł do dalszych sal.~Bucholc chwilę łowił uchem ogłuszający,
72     I,  XV   |         nieustannym rytmem pracy. Bucholc podniósł się wreszcie i
73     I,  XV   |       wesoło w powietrzu, ale gdy Bucholc wszedł, sala ogłuchła prawie.
74     I,  XV   |       przy opakowywaniu papierów.~Bucholc wolno przesuwał się obok
75     I,  XVI  |         niebywałej przedtem ceny.~Bucholc umarł! Ta wiadomość rozlała
76     I,  XVI  |  zaprzeczali niektórzy stanowczo.~Bucholc umarł?~Ten Bucholc, który
77     I,  XVI  |     stanowczo.~Bucholc umarł?~Ten Bucholc, który zawsze był, o którym
78     I,  XVI  |           panował nad Łodzią; ten Bucholc, którego bogactwa olśniewały
79     I,  XVI  | skropionym srebrnymi łzami, gdzie Bucholc leżał na niskim katafalku
80     I,  XVI  |         jak wygląda ten legendowy Bucholc, ten pan życia dziesiątek
81     I,  XVI  |          w sobotę, jak zapowiadał Bucholc, zastał już trupa.~Kazał
82     I,  XVI  |         panować niepodzielnie, bo Bucholc umarł, ale zostały jego
83     I,  XVI  |        sobie sprawy z niego.~- To Bucholc! - myślał patrząc na trumnę
84     I,  XVI  |   bawełnie.~- Co to jest: smutny! Bucholc był starszy od ciebie, to
85     I,  XVI  |           słuchaj pan, co powiem. Bucholc zrobił pierwszą plajtę i
86     I,  XVI  |    Myszkowskiego, idącego obok:~- Bucholc nie żyje! pan wie?... Miał
87     I,  XVI  |         Horn.~- Czy to prawda, że Bucholc zostawił wielkie zapisy
88     I,  XVI  |             Śmiej się pan z tego, Bucholc nie był głupi!~- Welt, jak
89     I,  XVI  |           na taki pogrzeb, jak ma Bucholc.~- Ale gdzież się podział
90     I,  XVI  |               Nie o to mi chodzi, Bucholc jest już ausgespilt! - pociągnął
91     I,  XVI  |       uczciwość!~Czy był uczciwym Bucholc? Któż się o to pytał! Pytano
92    II,  VI   |           korespondencję w firmie Bucholc.~- Będziesz pan to samo
93    II,  X    |            a nie w niskiej cenie. Bucholc, Meyer, Kessler dobrze to
94    II,  XVII |           konkurencję? Tam, gdzie Bucholc robi rocznie sto milionów
95    II,  XXIII|      mniej niż pół miliona.~Firma Bucholc, prowadzona ongi przez Karola,