Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |             maszyna w tym oddziale - myślał patrząc na niego.~Sam już
 2     I,  II   |           spalony.~- Głupi chłopak - myślał o Hornie i chwilami stawała
 3     I,  II   |             To przeszło! przeszło! - myślał z jakimś dziwnym uczuciem
 4     I,  III  |        dlaczego mi nie powiedział? - myślał, ale na próżno gubił się
 5     I,  III  |             kobieta, ciekawa scena - myślał i zaczął się rozglądać po
 6     I,  III  |               Pociejów milionerski - myślał znowu Boro-wiecki, który
 7     I,  III  |             i jechać kupować. Aaa! - myślał i wszystko w nim zaczęło
 8     I,  III  |             porwana własną siłą - on myślał o bawełnie, myślał, gdzie
 9     I,  III  |                on myślał o bawełnie, myślał, gdzie może być Moryc, skąd
10     I,  IV   |               Może już jest w domu - myślał o Morycu i gorączka znowu
11     I,  IV   |              ta małpa się schowała - myślał zirytowany i raptownie krzyknął
12     I,  IV   |           Czy ona ma i duszę jaką? - myślał teraz rozpatrując jej dziką,
13     I,  V    |            największym zyskiem.~Baum myślał długo, zapisywał coś w notesie,
14     I,  V    |               Coś mi jest, ale co? - myślał rozcierając sobie skronie,
15     I,  V    |          stołu.~- Ładna kombinacja - myślał, ale nie chciało mu się
16     I,  V    |          Postawmy kwestię szczerze - myślał przypominając sobie dokładnie.~-
17     I,  V    |            zadowolni się byle czym - myślał powracając na górę i był
18     I,  VI   |         urządzić? Jak to urządzić? - myślał w kółko.~Słońce świeciło
19     I,  VI   |           ale co ja na tym zarobię - myślał drwiąco i wszedł do cukierni
20     I,  VI   |          znowu zapadł w rozmyślania; myślał, skąd wydostać pieniędzy,
21     I,  VI   |     piętnaście procent za sto.~Moryc myślał właśnie, jak by zarobić
22     I,  VII  |           zupełnie pokoju.~Chodził i myślał o wiecznej swojej zmorze -
23     I,  VII  |           Skąd oni mają na zabawę? - myślał zirytowany, nie mogąc oderwać
24     I,  VIII |         Mazgaj, szlachecka resztka - myślał prawie głośno, aby zagłuszyć
25     I,  VIII |        jednego więcej diabli wezmą - myślał przebiegając postrzygalnię,
26     I,  IX   |             oddychał.~- Co począć? - myślał ciężko i na odpowiedź przychodziła
27     I,  X    |              Głupie życie prowadzę - myślał. - Zupełnie głupie!~Przed
28     I,  X    |    niespokojny sen.~- Co jej jest? - myślał ogarniając rozpalonym spojrzeniem
29     I,  XI   |        niczym.~- Co ja jej powiem? - myślał znowu.~- Bardzo ładnie śpiewa,
30     I,  XI   |             Pogardza i nienawidzi! - myślał i bolała go ta pogarda i
31     I,  XII  |            denerwującym biciem serca myślał o okrzyku, z jakim go przywita.
32     I,  XII  |              mam nawet gdzie pójść - myślał, bo chociaż pamiętał, że
33     I,  XII  |          niekonsekwentny. Gdybym tak myślał i miał podobny do twojego
34     I,  XIII |               mruknął. - A jednaki - myślał i zaczął stawiać pewne przypuszczenia
35     I,  XIII |            pierwszy odczuwaną, obawą myślał. że musi zostać sam.~- Pozamykaj
36     I,  XIV  |              O takich głupstwach nie myślał, jak i nie myślał o tym,
37     I,  XIV  |     głupstwach nie myślał, jak i nie myślał o tym, że tutaj tysiące
38     I,  XV   |             łóżka, bo coraz częściej myślał, że skoro się położy, umrzeć
39     I,  XV   |               Co mnie to obchodził - myślał z niesmakiem i oparł się
40     I,  XV   |        Dlaczego one się mnie boją? - myślał usłyszawszy za sobą, gdy
41     I,  XV   |      rozrzuconych sztukach perkalu i myślał, że odpocząwszy pójdzie
42     I,  XVI  |             z niego.~- To Bucholc! - myślał patrząc na trumnę z przykrością
43     I,  XVI  |            wszystko i za wszystko! - myślał i z nienawiścią przypominał
44    II,  I    |              telegram Lucy, o której myślał z trwogą, bo mu zapowiadała
45    II,  I    |             i wszystko się skończy - myślał. - Przecież tyle małżeństw
46    II,  I    |             w okręcony mgłami świat.~Myślał o Ance, gdy naraz usłyszał
47    II,  I    |         sobie opowiadać tak długo? - myślał irytując się coraz bardziej,
48    II,  I    |           Nie wyspałem się czy co? - myślał ściskając sobie głowę rozbolałą. -
49    II,  I    |            mu się przewróci i będzie myślał, że wszystkim jest równy.~-
50    II,  II   |         muszę się poradzić doktora - myślał dzwoniąc trzy razy.~Wszedł
51    II,  II   |        mocniej ze złością. - Żeby on myślał, jak taniej produkować,
52    II,  II   |          Moryc wychodząc.~- Zmowa! - myślał idąc Piotrkowską. Był tak
53    II,  II   |                 Grosglik ma bzika! - myślał ogarniając spojrzeniem to
54    II,  II   |              wesoło prawie i już nie myślał o jego obawach spolszczenia
55    II,  II   |             A szczególniej Polacy! - myślał oddając ukłon Kozłowskiemu,
56    II,  II   | przechodzącym kobietom.~Nie, już nie myślał o obawach bankiera, ale
57    II,  II   |              To jest kein geszeft! - myślał i teraz dopiero zobaczył
58    II,  II   |            geszeft! Oni go zjedzą! - myślał coraz posępniej, ale wchodząc
59    II,  III  |               tym bardziej że o Ance myślał coraz częściej i że coraz
60    II,  III  |             i intelektualnych; Karol myślał chwilami o tym i uśmiechał
61    II,  III  |                 Mam już tego dosyć - myślał drąc list na strzępy.~I
62    II,  III  |              się nazywa - pogarda! - myślał widząc jeszcze oczy Emmy
63    II,  IV   |            na wsi.~Horn nie słuchał, myślał, gdzie znaleźć Adama, obleciał
64    II,  VI   |         Kocham ją! Tak, kocham ją! - myślał stając l wpatrując się w
65    II,  X    |          jeśli dawała zyski większe.~Myślał właśnie o tych i tym podobnych
66    II,  XI   |              jest za mądry, żeby tak myślał szczerze, tam coś innego
67    II,  XI   |          ciocię kocham, żeby pan nie myślał, że idzie mi o pańskie towarzystwo...~-
68    II,  XI   |              będzie, dobrze będzie - myślał i wszedł do gabinetu bankiera,
69    II,  XII  |             a wszystko się stanie! - myślał Moryc idąc ulicą.~Chciał,
70    II,  XII  |           mieć tylko odwagę chcieć - myślał i uśmiechał się do słońca,
71    II,  XII  |              mi kupić na zaręczyny - myślał i szedł już, aby zaraz z
72    II,  XIII |          wspominając o miłości Meli, myślał i czuł tak samo, a nawet
73    II,  XV   |        robota, sprytna dziewczyna! - myślał, ale nie był zadowolony.~
74    II,  XV   |            to przedtem mówił? Aha! - myślał i przypominał sobie długie
75    II,  XVI  |           nią trochę zająć na nowo - myślał wchodząc na werendę, gdzie
76    II,  XVI  |            zjeść! Ważna wiadomość! - myślał i długo o tym rozmyślał
77    II,  XVII |       Pracował również z zapałem, bo myślał, że pracuje dla siebie,
78    II,  XVIII|              Kurowskim, ale nikt nie myślał o odejściu, zwłaszcza teraz,
79    II,  XVIII|            do spółki.~Kurowski długo myślał, wypytywał o szczegóły,
80    II,  XIX  |           zwykłą, codzienną herbatę; myślał, że wpośród życzliwych będzie
81    II,  XX   |              nawet dosyć chętnie, bo myślał, że dni kilka odpocznie
82    II,  XX   |         siatkówkach.~- Co tu robić - myślał chwilami tylko, bo nie mógł
83    II,  XXI  |           matni, ani na mgnienie nie myślał o poddaniu się.~Na drugi
84    II,  XXI  |         Karol zimno - dawno przecież myślał, że na tym się skończy.~
85    II,  XXIII|              w głąb samego siebie, i myślał, że oto jedzie do ślubu,
86    II,  XXIII|          szczęście.~- Cóż mi dały? - myślał teraz. Tak, cóż mu dało
87    II,  XXIII|             żyć!...~- A cóż dalej? - myślał posępnie, wsłuchując się
88    II,  XXIII|             jednak tak szczęśliwi! - myślał.~Niestety, nie umiał używać
89    II,  XXIII|             bezmyślnego pieniędzy.~I myślał coraz smutniej o swoim położeniu,
90    II,  XXIII|              parku. Z wielką goryczą myślał, że przecież nie czeka na
91    II,  XXIII|            mi tak, dobrze! dobrze! - myślał chwilami z jakąś dziką rozkoszą,
92    II,  XXIII|       przynosił wiatr.~- Dlaczego? - myślał znowu skupiając się cały
93    II,  XXIII|        przegrałem własne szczęście - myślał wspominając Ankę i pod wpływem
94    II,  XXIII|             jutro - o którego nudzie myślał z przerażeniem. Godziny