Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |         Robi się - rzucił krótko i szedł naprzód. Fabrykant uczepiony
 2     I,  II   |       kolos, oglądał szczegółowo i szedł dalej znowu, bo ten potężny
 3     I,  III  |     drzwiach i z kapeluszem w ręku szedł do tego królika bawełnianego,
 4     I,  III  |     Wolkmana może to dobić, on już szedł na pół pary.~- Możesz, Robert,
 5     I,  IV   |       Mateusz był zupełnie pijany, szedł za nim ze świecą w ręku
 6     I,  V    |           w swoim gabinecie.~Lokaj szedł naprzód i uchylał portier,
 7     I,  V    |       otwierał drzwi, a Borowiecki szedł wolno przez wspaniałe pokoje.
 8     I,  V    |          dobre wino.~Koniec obiadu szedł milcząco i nudnie.~Cisza
 9     I,  V    |            robotniczych: od frontu szedł ogródek i widok na fabrykę,
10     I,  VI   |            i wlókł się raczej, niż szedł, trotuarem. wystawionym
11     I,  VI   |       bramy pałacu Mendelsohnów, i szedł do miasta.~Słońce już przygasało
12     I,  VII  |       dobrze te czasy, gdy Bucholc szedł już do milionów, on zaczynał
13     I,  VIII |     potykał się o korzenie drzew i szedł w głąb, nie mogąc nigdzie
14     I,  VIII |           po drugiej stronie ulicy szedł za jakimiś kobietami i co
15     I,  VIII |            uliczkach.~Bokiem ulicy szedł jakiś ubogi pogrzeb. Biała
16     I,  VIII |            idąc przodem.~Trawiński szedł jak nieprzytomny. Niebieskimi
17     I,  VIII |      stosami białego towaru, który szedł na maszyny pomiędzy dwa
18     I,  VIII |       obejrzał się tylko po sali i szedł do windy, aby zjechać na
19     I,  IX   |            kilku znajomymi i znowu szedł zapatrzony w fabryki, w
20     I,  IX   |     przejściach poprzecznych ulic, szedł jak zahipnotyzowany.~Trawiński
21     I,  IX   |      szczelnie okrywały posadzki i szedł tak cicho, że Nina go nie
22     I,  IX   |             Dobrze.~Pocałował ją i szedł, ale już przy progu się
23     I,  IX   |     zupełnie wiarę w pomoc Bauma i szedł z tym uczuciem, z jakim
24     I,  X    |                            X~Józio szedł odwiedzić rodziców, bo stale
25     I,  X    |    przedostał się na Piotrkowską i szedł wolno w górę, pełen głębokiego
26     I,  X    |           to wychodzę, dobranoc! - Szedł ku drzwiom.~- Zostań, Bernard,
27     I,  X    |        pojechał do domu, a Wysocki szedł znowu jak przed dwoma godzinami
28     I,  X    |         godzinami Piotrkowską, ale szedł szybko i w zupełnie innym
29     I,  XI   |     frakowych kostiumów zebranych.~Szedł przez salon z bardzo łaskawym
30     I,  XI   |        powrócił wkrótce, przed nim szedł lokaj i na srebrnej tacy
31     I,  XI   |       Mullerem, i prosiła go, żeby szedł.~- Po co mi taka ekspozycja!
32     I,  XII  |           ta myśl, że kilkakrotnie szedł już ku jej domowi i z denerwującym
33     I,  XII  |         ani razu, nie oszukiwał, a szedł prędko do majątku. Postanowił
34     I,  XII  |           rzekł zirytowany Karol i szedł ku drzwiom, ale mu Kurowski
35     I,  XII  |          ciebie z pewnością.~Karol szedł Piotrkowską, ale czuł się
36     I,  XII  |    Przyszedł zaraz za nim Bum-Bum, szedł zygzakowato, nogi mu ostro
37     I,  XII  |         Bum-Bum nie stawiał oporu, szedł jak senny, tylko zaczął
38     I,  XII  |         znowu spostrzegł Bum-Buma, szedł wolno i snuł dalej tę urojoną
39     I,  XIII |          jest taki drogi, że gdyby szedł najlepiej, żeby się sprzedawało
40     I,  XIII |       wyglądała za nim.~Borowiecki szedł już prosto do Bucholca,
41     I,  XIII |            prosto do Bucholca, ale szedł wolno, bo go obciążyła ta
42     I,  XIII |            czuwający w przedpokoju szedł przed nim ze świecą, a Bucholc
43     I,  XIII |           końcu skinął, żeby sobie szedł spać.~Pozostał sam i te
44     I,  XIII |            pokoje,~Nikt jednak nie szedł, tylko odgłos bijącego zegaru~
45     I,  XIV  |                  XIV~Dawid Halpern szedł wolno Piotrkowską, rozmyślał
46     I,  XIV  |            ale nie tracił nadziei, szedł jednako przez życie, zapatrzony
47     I,  XIV  |         Dawid Halpern, który teraz szedł na ulicę Średnią do mieszkania
48     I,  XIV  |      potażu robiono i szare mydło; szedł obok pieców z daleka już
49     I,  XIV  |    patrzyła, jak wyszedł z bramy i szedł środkiem Spacerowej, posłała
50     I,  XV   |            się z Jaskólskim, który szedł do Borowieckiego na skutek
51     I,  XV   |       wyszedł na ulicę, czas jakiś szedł wyprostowany, dumny, z nabiegłymi
52     I,  XV   |        wytrzymać w jednym miejscu, szedł z pawilonu do pawilonu,
53     I,  XV   |       przejmowały go obrzydzeniem.~Szedł dalej i w jakimś korytarzu
54     I,  XV   |      buchnęła dawną wrzawą głosów.~Szedł coraz wolniej i z taką trudnością,
55     I,  XVI  |        dzisiaj dobrze usposobiony, szedł ze wszystkimi i milczał
56     I,  XVI  |          Józkiem Jaskólskim, który szedł w milczeniu i wzdychał.~-
57     I,  XVI  |             kółkiem w mechanizmie.~Szedł wolno i .rozkoszował się
58    II,  I    |           do celi, zobaczyłem, jak szedł przede mną korytarzem, do
59    II,  I    |     odpowiadał mu głos jakiś, a on szedł dalej, jakby zwołując wszystkich.
60    II,  I    |         unikał nawet jego wzroku i szedł w głąb ogrodu, bo mu się
61    II,  I    |          wiedział, co mówić dalej.~Szedł obok czas jakiś i uspokoiwszy
62    II,  I    |      głowie baldachimu, pod którym szedł ksiądz, wysuwała się z wielkich
63    II,  I    |    zamieniały po słów kilka.~Karol szedł za nią i oczami roztrącał
64    II,  I    |            przypatrywał, a Wilczek szedł na ostatku i głośno, łaskawie
65    II,  I    |         robiliśmy jak woły i grosz szedł. Przyjechał raz adwokat,
66    II,  II   |     Morycowi spieszyło się bardzo. Szedł do fabryki, jak to robił
67    II,  II   |        wzrastały mury, ale dzisiaj szedł wolno, słowa Grosglika obciążyły
68    II,  III  |         robotnikami i razem z nimi szedł wieczorem do knajpy, wypijał
69    II,  III  |    spiesznie wychodząc, bo Wysocki szedł ku niemu tak groźnie, jakby
70    II,  IV   |      palców i poszedł do domu, ale szedł wolno i apatycznie, pomimo
71    II,  V    |        cygaro o ziemię i spiesznie szedł przez ogród, aż mu poły
72    II,  VI   |            i już przez poczekalnię szedł spokojnie, tylko na cały
73    II,  VI   |             kiwał głową znajomym i szedł pomiędzy szpalerem, jaki
74    II,  VI   |        zginęły mu w przestrzeni, i szedł pełen ogromnej radości życia,
75    II,  VI   |     chłodził nimi usta spieczone i szedł nie wiedząc, gdzie idzie,
76    II,  VII  |              tłumaczył Maks, który szedł przy Ance i niespokojnie
77    II,  IX   | wchodzącego Maksa, podniósł oczy i szedł nimi za jego ruchem, jakim
78    II,  X    |          się na ulicy Karol.~Moryc szedł w milczeniu i bez humoru.~-
79    II,  XII  |            na zaręczyny - myślał i szedł już, aby zaraz z miejsca
80    II,  XII  |         nasadził głębiej binokle i szedł dalej rozważając swoje szansę.~
81    II,  XII  |        dziko, bezustannie.~Kessler szedł naprzód, głowę wcisnął w
82    II,  XII  |          ramiona,~przygarbił się i szedł wolno, ruszając szczękami
83    II,  XVI  |           i sale fabryczne.~Ksiądz szedł z oddziału do oddziału,
84    II,  XIX  |       karawanu i trumny.~Trotuarem szedł Blumenfeld, Szulc i cała
85    II,  XIX  |            swoich interesach.~Horn szedł również za orszakiem i smutnym
86    II,  XXII |             Ukłonił się z daleka i szedł.~- Panie Karolu! - zawołała
87    II,  XXIII|     spokojnie, z podniesioną głową szedł, wlekąc spojrzeniem po znajomych
88    II,  XXIII|         ziemi obiecanej".~Kurowski szedł pełną parą do majątku; Maks
89    II,  XXIII|     rozszerzył rynki zbytu i wciąż szedł naprzód.~Te cztery lata,
90    II,  XXIII|          patrzył nawet na nikogo - szedł jak automat i błądził zgaszonym
91    II,  XXIII|     nieokreśloną tęsknotą.~I znowu szedł z pawilonu do pawilonu i
92    II,  XXIII|            gorąca piekielnego, ale szedł wolniej i uświadamiał sobie,
93    II,  XXIII|           stały jeszcze przed nim.~Szedł tak długo, aż znalazł się