Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |          pozapinał się starannie i wyszedł.~Deszcz mżył bezustannie
 2     I,  II   |           z pół godziny jak od nas wyszedł.~- Tutaj był?~- Brał pięćdziesiąt
 3     I,  II   |           rękach.~Wydarł się jej i wyszedł, ale przystanął w wielkiej
 4     I,  II   |           odwrócił się spiesznie i wyszedł, nie czekając podziękowań.~
 5     I,  II   |           Co?~Horn skłonił głowę i wyszedł.~- Kapitalny mazgaj - szepnął
 6     I,  III  |      odpowiedziano, że pan dzisiaj wyszedł wcześniej.~- Żałuję teraz
 7     I,  III  |          idzie?~- A zaraz.~Jakoż i wyszedł, odnalazł swoje miejsce
 8     I,  III  |            do loży Mullerów, stary wyszedł, aby mu zrobić miejsce,
 9     I,  III  |            w herby, pożegnał się i wyszedł.~W korytarzu spotkał się
10     I,  III  |         zna go pani? Ukłonił się i wyszedł, przeprowadzany dziwnym
11     I,  III  |            Borowiecki. Moryc znowu wyszedł i powrócił po kilku minutach,
12     I,  III  |        Najzupełniejsza.~Borowiecki wyszedł z uczuciem zawodu. Czuł,
13     I,  III  |       czekał zapadnięcia kurtyny i wyszedł, ale już z ulicy powrócił
14     I,  III  |            widziałam tylko, że pan wyszedł.~- Ale powróciłem, musiałem
15     I,  III  |            nie pytał więcej.~Lokaj wyszedł, a on rzucił po jadalni
16     I,  V    |            trzeźwy. Chodźmy.~Karol wyszedł prowadząc pod ramię Moryca,
17     I,  V    |          się dzieją.~- A pan Moryc wyszedł o jedenastej. Kazał mi~walizkę
18     I,  V    |     wyniośle. Doktór ukłonił się i wyszedł.~- Łagodny człowiek z tego
19     I,  V    |            nie żegnając się z nim, wyszedł.~Jadalnia zupełnie opustoszała,
20     I,  V    |           palącego się papierosa i wyszedł na palcach.~Kozłowski wciąż
21     I,  VI   |                      VI~Moryc Welt wyszedł koło jedenastej z domu,
22     I,  VI   |     słuchać o plajcie.~Nawet stary wyszedł ze swego spokoju i głośno
23     I,  VII  |         rzekł cicho pozdrowienie i wyszedł bez szelestu.~Róża cały
24     I,  VIII |       rzucił stołkiem pod biurko i wyszedł, trzasnąwszy tak silnie
25     I,  VIII |              Zajrzał tylko i zaraz wyszedł, musiał iść na obiad, bo
26     I,  VIII |          co?~- Jaśnie panie on sam wyszedł - zaczął się tłumaczyć ze
27     I,  VIII |          okularach, podniósł się i wyszedł z pośpiechem.~- Czy istotnie
28     I,  VIII |            ucałował bardzo mocno i wyszedł.~W przedpokoju zastąpiła
29     I,  VIII |           pantofelek na podłodze i wyszedł szczerze rozbawiony.~Pobiegł
30     I,  IX   |                       IX~Trawiński wyszedł zgnębiony.~Idąc do Borowieckiego
31     I,  IX   |           ubranego Halperna.~- Pan wyszedł spacerować po mieście? .-
32     I,  IX   |   zaświeciła mu w mózgu i olśniła.~Wyszedł zaraz i poszedł wprost do
33     I,  IX   |            pożegnawszy wszystkich, wyszedł razem z Józiem, który, ukłoniwszy
34     I,  XI   |         Uśmiechnął się złośliwie i wyszedł. Grunspan bez ceremonii
35     I,  XI   |    wyjściem, dopił zimną herbatę i wyszedł na miasto.~Przez kilka dni
36     I,  XI   |      skrzypiącymi butami.~Endelman wyszedł aż przed drzwi, witał ich
37     I,  XI   |          muszę.~Uścisnął mu rękę i wyszedł niepostrzeżony.~Mrok już
38     I,  XII  |     pozakręcanych w białe szpilki.~Wyszedł po cichu, aby jej nie zbudzić.~-
39     I,  XII  |       zerwał ze światem, z którego wyszedł.~Niewiele wiedziano o nim.~
40     I,  XII  |         ciemnego gatunku i po roku wyszedł z niej bez grosza. Potem
41     I,  XIII |          od niego.~Muller istotnie wyszedł z drzwi prowadzących do
42     I,  XIII |           panu. Uścisnął mu rękę i wyszedł, a Bucholc nie mógł się
43     I,  XIV  |         Halpern uścisnął im ręce i wyszedł, nie lubił bowiem, żeby
44     I,  XIV  |      określony od sprzedaży. Józio wyszedł pośpiesznie, ale ze schodów
45     I,  XIV  |        minutach doczekałem się, że wyszedł, ale nie sam, wyszedł z
46     I,  XIV  |           że wyszedł, ale nie sam, wyszedł z tą dziewczyną, tylko tak
47     I,  XIV  |          najspokojniej ubrał się i wyszedł nie czekając na kolegów.~
48     I,  XIV  |          co?~Nic nie odpowiedział, wyszedł spiesznie, nie zwracając
49     I,  XIV  |            lufcikiem patrzyła, jak wyszedł z bramy i szedł środkiem
50     I,  XV   |            w wielkim rozdrażnieniu wyszedł na ulicę, czas jakiś szedł
51     I,  XV   |       duszno, i gorąco w drukarni, wyszedł przed fabrykę i usiadł na
52     I,  XV   |           usłyszawszy za sobą, gdy wyszedł, że sala buchnęła dawną
53     I,  XVI  |     zdychać! - Splunął ze złości i wyszedł z Józkiem Jaskólskim, który
54    II,  I    |            surdut i na gors.~Karol wyszedł z Maksem pakować się do
55    II,  II   |             Zabrał jednak weksle i wyszedł.~Bankier wziął się do roboty
56    II,  II   |         biurka, westchnął ciężko i wyszedł.~- On myśli, że ja taki
57    II,  II   |         pójść! - zakończył Moryc i wyszedł.~W kantorze poszedł za przepierzenie
58    II,  III  |         ogród i swoje place, tylko wyszedł na ulicę, na której stał
59    II,  III  |       Borowiecki zaraz po obiedzie wyszedł i po wrażeniach tego grobowo
60    II,  III  |            Bardzo ciekawa, ten, co wyszedł, mordował mnie przez godzinę,
61    II,  III  |        lody! - zawołał i gdy Karol wyszedł, opadł w krzesło i sennym
62    II,  V    |         rzekł patrząc przez okno i wyszedł do sieni, bo kilka kobiet
63    II,  VI   |          żal... - przerwał nagle i wyszedł, bo znowu jakaś maszyna
64    II,  VI   |           po niej jak ostrze.~Horn wyszedł za .nim, ale musiał się
65    II,  VI   |         więc już nie czekał, tylko wyszedł.~Dogonił go przy wyjściu
66    II,  IX   |         drżącymi palcami powieki i wyszedł bardzo wolno, oglądając
67    II,  IX   |         powiedział Wysocki i zaraz wyszedł.~Karol spiesznie wypił herbatę
68    II,  IX   |          spiesznie wypił herbatę i wyszedł z Morycem.~- Zostańcie ze
69    II,  X    |      Karola nigdzie nie zobaczyła, wyszedł na miasto, jak ją objaśniono,
70    II,  X    |         której pracował Maks Baum.~Wyszedł do niej spiesznie, był w
71    II,  X    |        ludźmi?~- Karol nie zginął, wyszedł z Morycem przed chwilą -
72    II,  X    |           ten interes, a gdy Karol wyszedł, zamknął za nim drzwi na
73    II,  XI   |        blado.~Ubrał się wreszcie i wyszedł razem z Karolem, ale był
74    II,  XI   |              zawołał patetycznie i wyszedł.~Patrzyła srogo za nim,
75    II,  XI   |             ale Moryc nie czekał i wyszedł.~Na ulicy znowu zaczął się
76    II,  XI   |         zabrał z kantoru Wilczka i wyszedł, ale w bramie domu stał
77    II,  XII  |        usłyszawszy cenę ochłonął i wyszedł nie kupiwszy.~Poszedł natomiast
78    II,  XII  |         rzucił nerwowo i spiesznie wyszedł, bo bardzo mu się nie podobał
79    II,  XIII |           krzyczał stary.~- Kiedyś wyszedł stamtąd? - zapytał Moryc
80    II,  XIII |         nie słyszała nawet, że już wyszedł; położyła się na otomanie,
81    II,  XIV  |     zmienił zamiaru, a gdy Kessler wyszedł, przysunął się do Zośki.~-
82    II,  XV   |    Dobranoc państwu.~Ukłonił się i wyszedł.~- Pan Maks opowiadał wczoraj,
83    II,  XV   |          pojedziemy.~Ukłonił się i wyszedł, ale powrócił już z ogrodu,
84    II,  XV   |            głęboko tym zmartwiony, wyszedł.~Anka długo żałowała tej
85    II,  XVI  |           Moryc dostarczy adresów.~Wyszedł na wielki dziedziniec fabryczny,
86    II,  XVI  |            pokój, oddał mu karty i wyszedł za Anką, która spacerowała
87    II,  XVIII| podrwiwając, aby ukryć wzruszenie, wyszedł.~- Wariat! - mruknął pogardliwie
88    II,  XVIII|            Kessler i również zaraz wyszedł z Morycem i Wysockim.~Pozostał
89    II,  XXII |         popisywał się, jak mógł, i wyszedł bardzo chłodno pożegnany,
90    II,  XXII |           Maks ucałował jej rękę i wyszedł bardzo uradowany.~Potem,
91    II,  XXIII|      kamieni.~Borowiecki spiesznie wyszedł.~Ale w jadalni, zapełnionej
92    II,  XXIII|           ale on bocznymi drzwiami wyszedł i powlókł się wolno do miasta.~