Tom, Rozdzial
1 I, I | nr 4.~- Ja jestem uczciwy człowiek - burknął tamten nalewając
2 I, I | zapominajcie, że jestem uczciwy człowiek.~- Frazes! stary, wytarty
3 I, II | wyrobku ino, ale zawżdy człowiek mieszkał po ludzku i kartofli
4 I, II | chamstwie łódzkim. Pan, jako człowiek pewnej sfery, rozumie mnie
5 I, III | tysięcy długów, a to skromny człowiek.~- Mniejsza z nim. Napijesz
6 I, III | wspominał. Ja jestem prosty człowiek, panie von Borowiecki, to
7 I, III | Potrzebowałam kochać, jak każdy człowiek potrzebuje miłości. Pan
8 I, V | Feluś Fiszbin.~- Ja jestem człowiek, panie, najautentyczniejszy
9 I, V | panie, najautentyczniejszy człowiek - krzyczano przy drugim
10 I, V | potrzeba faktów! Ja jestem człowiek realny, panie Wysocki, ja
11 I, V | podkręcając wąsiki.~- Ja jestem człowiek realny i dlatego nie powiem
12 I, V | boję, że Maks jest mądry człowiek, że on jest kupiec... Ale
13 I, V | Murraya, to bardzo zdolny człowiek.~- I głupi. Siadajże pan.
14 I, V | się i wyszedł.~- Łagodny człowiek z tego doktora, ma obwatowane
15 I, V | słuchać, pan jesteś mądry człowiek! - szepnął do Karola, idącego
16 I, V | medycyna nie pomaga, to człowiek gotów jeździć do owczarzy,
17 I, VI | wyrzutem.~- Jestem tylko człowiek, który nie wstydzi się nazywać
18 I, VI | ale poza tym on jest mądry człowiek, mogę postawić cały swój
19 I, VI | przebranym. To musi być okropny człowiek, słyszałam o nim dużo!~-
20 I, VI | To jest dziki i wściekły człowiek, to jest prawdziwe pruskie
21 I, VI | Borowiecki, to jest dziwny człowiek, to jest mój kolega z gimnazjum
22 I, VI | że go znam, że to nasz człowiek. On ma ostre pazury, on
23 I, VI | pazury, on jest zupełnie człowiek łódzki, on lepszy macher
24 I, VII | pieniądze. A Wysocki, co to za człowiek?~- Doktor, to taki inny,
25 I, VII | inny, zupełnie nie łódzki człowiek, on ma arystokratyczną rodzinę,
26 I, VII | mówiłem, że Borowiecki jest człowiek Bucholca, a ja Bucholcowi
27 I, VIII | ale nie pożyczę. Ty jesteś człowiek, który nie ma szczęścia;
28 I, VIII | unikat łódzkich fabrykantów. Człowiek, który mógł mieć miliony
29 I, VIII | chciał się schylić po nie, człowiek, który setki tysięcy rubli
30 I, IX | rezultatu prośby, bo jak każdy człowiek w położeniu bez wyjścia,
31 I, IX | nie uratowano.~- Biedny człowiek! - zawołała ze współczuciem.~-
32 I, IX | przystojny i bardzo wykształcony człowiek. Nie patrz na niego jako
33 I, IX | człowieka. Otóż on jako człowiek jest wyjątkowym okazem,
34 I, X | gręplarka.~- Bardzo dobry człowiek - odpowiedział gorąco i
35 I, X | tak ją straszą, że wtedy człowiek zdenerwowany patrzy z obawą
36 I, X | że mówię to na serio, ja, człowiek bogaty, akcjonariusz fabryki "
37 I, XI | szepnęła słodko:~- Z pana jest człowiek niebezpieczny.~- Dla samego
38 I, XII | wyglądać przez okno.~Był jak człowiek ugodzony w samo serce, który
39 I, XII | Poza tym był to dziwny człowiek.~Arystokrata do głębi, nienawidzący
40 I, XII | miliarderzy są jej pozbawieni. Człowiek posiadający rubla jest już
41 I, XII | rozwija się dzisiaj w świecie: człowiek ujarzmił potęgi przyrody,
42 I, XII | właśnie tych samych potęg. Człowiek stworzył maszynę, a maszyna
43 I, XIII | staje w poprzek, zawsze człowiek Jest niewolnikiem! - szepnął
44 I, XIII | dziwnie, jakby się za nią krył człowiek.~Uśmiechnął się z własnego
45 I, XIII | przekonać, że fabrykant, że człowiek, który chce zrobić miliony,
46 I, XIII | szczupaka? Szczupaka zjada człowiek! A człowieka zjadają drudzy
47 I, XIII | nim żegnać.~- Bardzo dobry człowiek, bardzo! - szepnął wymijająco.~-
48 I, XIII | wymijająco.~- On jest genialny człowiek! on ma w głowie miliony
49 I, XIII | Eks-obywatel ziemski, ale człowiek uczciwości nieposzlakowanej.~-
50 I, XIV | diabelskie ciepłe słońce, to by człowiek łykał z radości, tego i
51 I, XVI | potęgi stały wobec siebie - człowiek umarły i żywa fabryka.~Twórca
52 II, I | klasztorze. Ojciec Liberat to człowiek wielkiej nauki i pobożności,
53 II, I | pasał bydło, i że to ich człowiek.~- Ależ oni wszyscy pana
54 II, I | będzie jeszcze z ciebie człowiek, ho, ho, człowieczek niezgorszy!
55 II, I | I... ściarachał się ino człowiek między ciarachami, i tyla.~-
56 II, I | burknął - bo bez tyle roków człowiek się wzwyczaił do kunisków,
57 II, I | kochany, że nie zdrajca, tylko człowiek dalej widzący niż rurę swojej
58 II, I | prowadził. Rzetelny bardzo człowiek, bo mi wprost powiedział:~-
59 II, I | ten Karczmarek to dziwny człowiek.~- Jest takich w Łodzi więcej.
60 II, II | prezesie, ja jestem biedny człowiek, ja nie jestem nic winien,
61 II, II | dyskretnie. - Borowiecki to mądry człowiek, ale...~Zawahał się, uśmiechnął
62 II, III | do szybkiego chodzenia. Człowiek dnia dzisiejszego, który
63 II, V | istotnie!~- Mówisz pan jak człowiek nie mający pojęcia o interesach.~-
64 II, V | interesach.~- Nie, tylko jak człowiek, który nie uważa za bohaterstwo
65 II, V | Kiedy ja miałem oglądać? Człowiek przy tylu interesach jest
66 II, VI | jakiś niski, kwadratowy człowiek, wywijając metalową linią,
67 II, VI | doktorze! No, jaki z pana jest człowiek niewyrozumiały. Przecież
68 II, VI | wielkiej brzozy leżał jakiś człowiek na garści słomy; głowę miał
69 II, VI | westchnieniu, po którym człowiek przesuwał w palcach ziarna
70 II, VI | Jezus, zabraknie, to se człowiek odpocznie po chrześcijańsku.~
71 II, VII | nie przeszedł. Ja jestem człowiek, który kocha i potrzebuje
72 II, X | dziedziniec fabryczny stał człowiek i nie chciał puścić tłumacząc,
73 II, X | które mu skopiował jego człowiek, pracujący w kantorze budowy.~
74 II, XI | spaliła mu się fabryka, biedny człowiek, byłby się pocieszył asekuracją,
75 II, XI | pan jest obrzydliwy... zły człowiek. Pan nie jest nieszczęśliwy...
76 II, XI | Picolo, gryź, bo to niedobry człowiek, oszukał Kamę, bo go już
77 II, XI | Pan jesteś bardzo dobry człowiek.~- Kto może mówić inaczej
78 II, XI | stanie, Grosman uczciwy człowiek.~- Mówię to samo, ja bym
79 II, XI | podając mu cygaro.~- Mądry człowiek, tylko głupią plajtę zrobił.~-
80 II, XI | wiedziałem, że pan jesteś mądry człowiek.~- Zrobimy spółkę. - Dasz
81 II, XI | w bramie domu stał jakiś człowiek z miną złodzieja i zastąpił
82 II, XIII | rubli, ja jestem skromny człowiek, ja się nie chwalę. A co
83 II, XV | paradoks, ale i duża prawda, człowiek to przede wszystkim zwierzę
84 II, XVI | Borowiecki, ja jestem taki sam człowiek, ja tak samo czuję i tak
85 II, XVI | zrobić! Ja jestem prosty człowiek, ja moją żonę kocham bardzo,
86 II, XVII | bo mówić to bardzo łatwo; człowiek sam sobie, gdyby się nawet
87 II, XVII | sposobność, więc jej nie traci.~- Człowiek z równą przyjemnością popisuje
88 II, XVIII| bardzo melodyjnym głosem:~- Człowiek żyjący wyrachowaniem, człowiek,
89 II, XVIII| Człowiek żyjący wyrachowaniem, człowiek, dobrze funkcjonujące kółko
90 II, XIX | szepnął Moryc.~- To cichy człowiek. Muszę do niego wstąpić,
91 II, XXI | i na mury fabryki.~Jakiś człowiek wybiegł z furtki fabrycznej
92 II, XXIII| życia - nic... nic...~- Człowiek nie może żyć tylko dla siebie -
|