Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |                ruch, jaki panował. Czuł jakąś wielką falę bogactw płynącą
 2     I,  III  |                 po teatrze, a Mada była jakaś pomieszana, bo chciała dużo
 3     I,  III  |               niesłychanym przepychem z jakąś drugą panną.~- Któraż kulawa?~-
 4     I,  III  |               oczy ogromne, wpatrzone w jakąś próżnię.~Chciał zapanować
 5     I,  III  |                   Handełesy - szepnął z jakąś zawistną nieomal pogardą,
 6     I,  III  |           wszystko w nim zaczęło kipieć jakąś szaloną niecierpliwością,
 7     I,  V    |               każe połykać arszenik, to jakaś nowa metoda leczenia, zobaczymy,
 8     I,  V    |                na kolanach i przerzucał jakąś grubą, przepełnioną cyframi
 9     I,  V    |           nienawiści, ale czytał dalej, jakąś denuncjację na głównego
10     I,  V    |                  niech zdychają. Zawsze jakaś część ludzi musi nic nie
11     I,  V    |           kobiet.~- Handlowiec, zakłada jakąś agenturę.~- U diabła, na
12     I,  VI   |            suknia się błoci! - wołał za jakąś dziewczyną Bum-Bum.~- Niech
13     I,  VI   |                stały panując kominami i jakaś cichą, milczącą grozą, w
14     I,  VI   |                tą odrobiną uczucia i tą jakąś dziwną poezją wdzięku i
15     I,  VII  |               się ustawicznie śpiewając jakąś dziwnie namiętną i dziwnie
16     I,  VII  |                zaryzykował wydzierżawić jakąś opuszczoną fabryczkę.~On
17     I,  VIII |               zawołał wykręcając się za jakąś kobietą i z ukontentowaniem
18     I,  VIII |             Patrzę, wali wprost na mnie jakaś niewiasta. Kostium - szyk,
19     I,  VIII |           Wyprzedziłem i stanąłem przed jakąś wystawą, a kiedy nadchodziła,
20     I,  VIII |              chwila obcierała fartuchem jakaś stara kobieta.~Nikt nie
21     I,  VIII |              równocześnie czuł do niego jakąś złość pogardliwą za to polskie
22     I,  VIII |         błyszczał żal, a tylko świeciła jakaś dzika, surowa apatia.~Sala
23     I,  IX   |             potworowi-miastu. Patrzył z jakąś bezsilną nienawiścią na
24     I,  IX   | Konstantynowskiej ulicy kazał skręcić w jakąś ciemną i tak błotnistą uliczkę,
25     I,  IX   |      fabrycznego, a bokiem wychodził na jakąś pustą uliczkę; dom miał
26     I,  IX   |        wykwintną atmosferą mieszkania z jakąś gryzącą ulgą; przyglądał
27     I,  IX   |             jakby chciał zagłuszyć nimi jakąś myśl, która zaświeciła mu
28     I,  IX   |               to odczuł, bo przerywając jakąś opowieść, rzekł krótko:~-
29     I,  IX   |           Przebrał się w swoim pokoju w jakąś lekką marynarkę, włożył
30     I,  X    |                patrzał poprzez te łzy w jakąś głąb przerażającą, usta
31     I,  X    |                  że zapalił w jej duszy jakąś dziwnie słodką radość i
32     I,  XI   |                   i miała w swej twarzy jakąś cierpką, melancholijną słodycz
33     I,  XI   |             przed Trawińską. - Czytałem jakąś książkę tego niby wielkiego
34     I,  XI   |                 na szafiry wód, które z jakąś pieszczotą marszczyły się
35     I,  XII  |                 w końcu znowu do spółki jakąś fabryczkę przetworów chemicznych,
36     I,  XII  |           dopiero Borowiecki spostrzegł jakąś chorobliwą zielonawą bladość
37     I,  XII  |               spoglądał na niego i czuł jakąś niezwykłą potrzebę mówienia,
38     I,  XIII |                 u siebie, bo przyjmował jakaś... małpę! Poszedłem do domu
39     I,  XIII |               prostotą.~Skończyła nawet jakąś pensję w Saksonii, skąd
40     I,  XIV  |          szepnął niedbale i czuł, że mu jakaś ręka wsunęła się do wnętrzności
41     I,  XV   |                 domu, bo go opanowywała jakaś przyjemna bezwładność.~Słońce
42     I,  XVI  |                wiło się w duszy.~Poczuł jakąś dziwną pustkę dookoła, bo
43    II,  II   |                 zaczął nucić dyskretnie jakąś uliczną arietkę operetkową. -
44    II,  III  |                nie wrzał ruch, a leżała jakaś grobowa cisza i obumieranie.~
45    II,  III  |               bo jej stan przejmował go jakąś dziwną czułością i rozrzewnieniem.~-
46    II,  III  |              wyższy umysł powinien mieć jakąś utopię, jakąś piękną chimerę,
47    II,  III  |             powinien mieć jakąś utopię, jakąś piękną chimerę, która by
48    II,  III  |                nawet o tym bez bólu, że jakaś pachciarka, córka nędznego
49    II,  III  |               paść w ramiona, ale nagle jakaś chmura przysłoniła słońce
50    II,  III  |              się za ręce i cicho nucili jakąś piosenkę kołysząc w takt
51    II,  IV   |                  w którym majaczyła się jakaś postać kobieca.~- Co ona
52    II,  IV   |           trudem ją uspokoił, okręcił w jakąś chustkę, którą przyniósł
53    II,  V    |            uważnie i co chwila wyrzucał jakąś sztukę.~- Gitla, ta dziesiątka
54    II,  V    |         zupełnie inaczej, biła od niego jakaś siła potężna, której dotychczas
55    II,  VI   |                 Adam pochylając się nad jakąś częścią maszyny, którą przykręcał
56    II,  VI   |               nagle i wyszedł, bo znowu jakaś maszyna stanęła.~Pobiegł
57    II,  VI   |            samotności poszedł za miasto jakąś ulicą świeżo wytkniętą w
58    II,  VII  |                szeptała radośnie.~- Ale jakaś ty dobra, że chciałaś sama
59    II,  VII  |              obok Wysockiej.~Mery grała jakąś sonatę, nieskończenie nudną
60    II,  VII  |               samo.~- Ale przy tym jest jakaś smutna dzisiaj, chodźmy
61    II,  VII  |         zupełnie jej światu; obcy przez jakąś szerokość uczuciową, nie
62    II,  VIII |              jak piłka.~Czuli oboje, że jakaś stanowcza, przełomowa chwila
63    II,  X    |      bezczelność żydowska!~- Pachciarka jakaś... nie chciała wyjść za
64    II,  X    |                 może szkodzić? Bo że to jakaś konkurencyjna sprawa, to
65    II,  XII  |        protestantyzm i miał się żenić z jakąś "małpą francuską".~Wiedział
66    II,  XIV  |         ostatnie świństwo! - zawołała ż jakąś bezwiedną grozą oburzenia
67    II,  XV   |                 się nerwowo i zapadał w jakąś głęboką ciszę z wyczerpania
68    II,  XV   |                co robić ze sobą.~Wzięła jakąś książkę i siadła na werendzie,
69    II,  XV   |              przedwieczorna zrobiła się jakaś głębsza i rozpościerała
70    II,  XV   |             przyszła natomiast Wysocka, jakaś bardzo tajemnicza i surowa,
71    II,  XVI  |                 jest dziwnie piękny, tą jakąś jesienną pięknością, ostatnią -
72    II,  XVII |                 ufająca dziewczyna, ale jakaś już zupełnie inna kobieta,
73    II,  XVIII|             zamglonymi oczami patrzył w jakąś dal i nie mógł stłumić żalu,
74    II,  XIX  |              robotnic i te zaintonowały jakąś przesmutną pieśń i śpiewały
75    II,  XIX  |                  powtórzył przez zęby z jakąś bolesną lubością. - Sprzedałem
76    II,  XXI  |                 do tego przyłączyła się jakaś nuda niewypowiedziana i
77    II,  XXI  |       odpowiedziała.~- Zdaje mi się, że jakąś muzykę było słychać?~- To
78    II,  XXI  |               rozgorączkowany mózg snuł jakąś improwizację, a całą duszą,
79    II,  XXI  |            drzwi otwarte i zaczęła grać jakąś szaloną, dziką galopadę.~
80    II,  XXII |           nieraz siedziała zapatrzona w jakąś głąb, z której nadlatywały
81    II,  XXIII|            szlachcica, miał się żenić z jakąś hrabianką, pisał się de
82    II,  XXIII|        przechodził po nich, deptał je z jakąś bezwiedną a zimną wzgardą
83    II,  XXIII|               odszedł rychło, targnięty jakąś głuchą, nieokreśloną tęsknotą.~
84    II,  XXIII|              pisklęcymi głosami śpiewać jakąś dziecinną piosenkę, która
85    II,  XXIII|             dobrze! - myślał chwilami z jakąś dziką rozkoszą, tarzając
86    II,  XXIII|             ruchu i bez myśli, bo tylko jakaś mgławica, jakieś zaczyny