Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |        się do swojego pokoju i po chwili wyniósł całą garderobę,
 2     I,  I    |        zawsze można - dorzucił po chwili. - Zresztą, albo robimy
 3     I,  II   |           Idzie, co? - zapytał po chwili.~- Robi się - rzucił krótko
 4     I,  II   |         się Horn zjawiając się po chwili.~- Coś pan radził tej babie? -
 5     I,  III  |          i patrzył na niego, a po chwili rzekł krótko:~- Parch! Panno
 6     I,  III  |   niepewny! Borowiecki - dodał po chwili.~- Dlaczego?~- Polaczok! -
 7     I,  III  |           że...~- Zaczekaj, w tej chwili przyjdę! - przerwał Moryc,
 8     I,  III  |              A pan? - zapytała po chwili, podnosząc na niego niebieskie,
 9     I,  III  |  złotawych obrzeżach rzęs i w tej chwili z rozchylonymi nieco, bladymi
10     I,  III  |        umiał zresztą teraz, w tej chwili, myśleć, wiedział tylko,
11     I,  III  |             Ja tak marzyłam o tej chwili, tyle miesięcy pragnęłam
12     I,  III  |      wielkiej tajemnicy, w takiej chwili, gdy cło podnosiło się z
13     I,  III  |          sercem, które było w tej chwili zajęte zupełnie czyim innym.~
14     I,  III  |       odpowiadał i czuł, że w tej chwili mówi pierwszy raz w życiu
15     I,  III  |   schowała za gors, ale wyjęła po chwili, aby znowu czytać i całować
16     I,  V    |      dymami cygar, że w pierwszej chwili w tym sinawym obłoku, popstrzonym
17     I,  V    |           dobrze płacę - rzekł po chwili, nie odrywając wzroku.~-
18     I,  VI   |         ja nic nie płacę.~- W tej chwili będzie. Melaaanż! - krzyknął
19     I,  VI   |          już serce boli, a tu ani chwili spokoju - szeptała Regina
20     I,  VI   |        czym myślisz? - zapytał po chwili cicho.~- O Albercie, czy
21     I,  VI   |           Wyszła i ukazała się po chwili już ubrana do wyjścia.~Zaraz
22     I,  VII  |        rękę.~Uśmiechnął się w tej chwili z politowaniem do tamtych
23     I,  VIII |             VIII~- Przyjadę w tej chwili. Do widzenia - odpowiadał
24     I,  VIII |          w kantorze, nie miał ani chwili wolnego czasu, chodził do
25     I,  VIII |         się w fotelu i po długiej chwili zawołał łagodnie:~- August!~
26     I,  VIII |       zawsze wykręcić w ostatniej chwili i uciec, a gdy zwalniała
27     I,  VIII |      wziął mocniejszych, co w tej chwili pali Grosmana, nie oszczędził
28     I,  VIII |         fabrykę, a poza tym w tej chwili jestem grubo zaangażowany
29     I,  VIII |       zwracam ci u-wagę, że w tej chwili pali się Grosman, w nocy
30     I,  VIII |   spłoszone przez jastrzębia i po chwili sala znowu szła, wszystkie
31     I,  IX   |    potrafiłem się uchwycić takiej chwili, nigdy nie mogłem się przystosować,
32     I,  X    |         do herbaty! - zawołała po chwili matka. Antoś się obudził
33     I,  X    |           obojętnym mu było w tej chwili wszystko, bo zaczęła mu
34     I,  X    |          zdradzać przed nim w tej chwili, powstrzymana jedynie jakimś
35     I,  X    |          to, co czuł, nawet w tej chwili, było tylko wielkim współczuciem
36     I,  XI   |           Dobrze. Zaczynam od tej chwili.~Przesiadł się na sofę i
37     I,  XI   |             Proszę państwa, w tej chwili rozpoczyna się koncert? -
38     I,  XI   |          Smolińskiej, która w tej chwili wychodzi? - zapytał cicho.~-
39     I,  XI   |           O czym marzysz?~- W tej chwili myślałam o tobie - szepnęła
40     I,  XI   |  zadowolenia.~- Wierzę ci, ja ani chwili nie przypuszczałem, żebyś
41     I,  XII  |   rozmazgajenia, jakie czuł w tej chwili.~Wziął się przecież w garść
42     I,  XII  |           mógł mówić o niej w tej chwili, toby ją odsądził od wszystkiego,
43     I,  XIII |        dzisiaj? - spytał Kafol po chwili.~- A dobrze, dobrze! - odpowiedział
44     I,  XIII |          pozostał, bo w ostatniej chwili wstyd mu się zrobiło tej
45     I,  XIII |         kiedy indziej w stosownej chwili przekonać pana, panie Borowiecki,
46     I,  XIV  |          do maszyny i powrócił po chwili.~- Czemu nie byłeś u mnie
47    II,  I    |            rade, rade!"~Milkły po chwili, aby dać głos innym chórom,
48    II,  I    |      rodziny. To mój rodzic w tej chwili dudli na organach - powiedział~
49    II,  I    |          dziewczyno.~Wybiegł i po chwili powrócił z dosyć dużym gąsiorkiem
50    II,  II   |       dałbym pół życia - dodał po chwili, oparł się o stół i zasłuchany
51    II,  II   |          za inkasem? - zapytał po chwili.~- Ja, ale pan prezes upoważnił
52    II,  II   | spolszczenia Łodzi, bo czuł w tej chwili, patrząc na żydowską potęgę
53    II,  III  |       stało, nie wahałbym się ani chwili. Nie mam żadnych kastowych
54    II,  III  |     Oplotła go sobą i po dłuższej chwili odpoczynku szepnęła rozchylając
55    II,  III  |           tyle dni myślałam o tej chwili spotkania się z tobą, tak
56    II,  III  |         obwisłe w przedzachodniej chwili drzewa i zamykające się
57    II,  IV   |           hardym wzrokiem, ale po chwili fala zdenerwowania zatrzęsła
58    II,  IV   |         współczuciem.~- Idę w tej chwili do Kesslerów! - szepnął
59    II,  IV   |          go objaśnić, gdzie w tej chwili może być młody Kessler.~
60    II,  V    |          będziemy.~- Jak ja w tej chwili pogardą pana, którą słyszę
61    II,  V    |       czasu protestować, bo w tej chwili wszedł Grunspan.~- Dzień
62    II,  VI   |          zupełnie, to mogę od tej chwili opuścić miejsce u panów.~-
63    II,  VI   |  przyjemnością.~Damy wyszły, a po chwili Stanisław powiedział do
64    II,  VI   |        naoliwiać i próbować. a po chwili, złączona z główną transmisją,
65    II,  VI   |          w południe? - zapytał po chwili Horn do ucha, bo syk przędzalni,
66    II,  VI   |       zatrzymując powóz, bo w tej chwili dopiero spostrzegła brak
67    II,  VII  |          mu sobą drzwi.~Ale w tej chwili znad jej ramienia, z wiśniowej
68    II,  VIII |       dźwiękiem spłoszyć czar tej chwili cudownej.~Cisza dookoła
69    II,  IX   |        całym mieście.~- Idę w tej chwili! Dobranoc państwu.~- I na
70    II,  IX   |        kawę.~- Przyjechałem w tej chwili i szedłem do domu, ale jeśli
71    II,  X    |       rozległ się po ogrodzie.~Po chwili na ścieżce od fabryki ukazała
72    II,  X    |     kaprysu chwilowego - mówił po chwili, mocno rozdrażniony.~Moryc
73    II,  X    |         garderoba, którą w każdej chwili zmienić można? To wgryzło
74    II,  XI   |            jaka mu przyszła w tej chwili, kupił bukiet najpiękniejszych
75    II,  XII  |         ożeni.~Nie rozumiał w tej chwili niepodobieństw. Pierwsza
76    II,  XII  |     Drewnowską.~- Widziałem w tej chwili Grosmana, puścili go za
77    II,  XIV  |       ścinać czubki krzewów, a po chwili odezwał się ciszej:~- Mogę
78    II,  XV   |        powiedziała przecież w tej chwili - szepnęła ciszej i zamilkła.~
79    II,  XV   |       pokazywania, co czuła w tej chwili, i z szalonym pragnieniem
80    II,  XV   |           Anka długo żałowała tej chwili straconej dla odzyskania
81    II,  XVI  |      czuję?~- A jednak jest w tej chwili, bo każe się domyślać pani
82    II,  XVI  |          ciężko, czując, że w tej chwili nie potrafiłby powiedzieć
83    II,  XVI  |           i twarzy coś było w tej chwili fałszywego, ale nie mógł
84    II,  XIX  |          zimno, bo nie mógł w tej chwili patrzyć na nikogo, siadł
85    II,  XX   |         na drugą stronę ulicy, po chwili długiej dopiero spostrzegł,
86    II,  XXIII|  zmartwychwstających teraz, w tej chwili. Nie chciał, uciekał, rwał