Tom,  Rozdzial

1001     I,  X    |                  Gromada dzieci rzuciła się na jego przywitanie.~- Myślałam,
1002     I,  X    |              kawałem materiału zawieszonego na drutach.~Józio poszedł za
1003     I,  X    |                  Mamusiu, mnie nie potrzeba na nic. Żal mi tylko, że nie
1004     I,  X    |                    zupełnie.~Pokrajał chleb na kawałki i chciał wrócić
1005     I,  X    |          wynędzniałych policzkach i spadaіy~na głowę syna, którą przyciskała
1006     I,  X    |                 rodzeństwa, które siedziało na ziemi, pod małym okratowanym
1007     I,  X    |          okratowanym okienkiem, wychodzącym na trotuar; było tego czworo,
1008     I,  X    |               trzynastoletni chłopiec leżał na łóżku:~chory na suchoty;
1009     I,  X    |              chłopiec leżał na łóżku:~chory na suchoty; łóżko było nieco
1010     I,  X    |                  wilgoci, jaka się zsączała na pościel.~- Antoś? - pochylił
1011     I,  X    |                 Antoś bowiem umierał powoli na suchoty, jakie się Wywiązały
1012     I,  X    |                   od czasu sprowadzenia się na bruk łódzki ze wsi; dobijała
1013     I,  X    |                     sąsiednich suterynach i na górze; a najwięcej ta świadomość,
1014     I,  X    |                  Józiu, jeszcze nie zielono na polach? - zapytał cicho.~-
1015     I,  X    |                   sobie kolegów i pójdziemy na majówkę.~- Wy pójdziecie
1016     I,  X    |                  szybko łzy i długo patrzał na zasłonę, poza którą była
1017     I,  X    |                     to pojadę de wuja Kazia na całe lato, prawda?~- Mama
1018     I,  X    |                    wodnych. Tak było ładnie na wodzie! Potem byłem tylko
1019     I,  X    |                 słyszałem najwyraźniej, jak na łąkach klepali kosy. Chciałbym
1020     I,  X    |                 dlatego musiałem zlecieć. A na tatusiowym ogierku to już
1021     I,  X    |                   takie chustki z obrazkami na kijach i tak śpiewają: A!
1022     I,  X    |                     miotłę z kąta, powiesił na nią Antosiową, zaplamioną
1023     I,  X    |                 Okrył się fartuchem, włożył na nos okulary matki, rozłożył
1024     I,  X    |                   dookoła,~Zatrzymywali się na każdym rogu, bo ksiądz przyklękał,
1025     I,  X    |                   te dźwięki pieśni, jakimi na wsi karmili się od dzieciństwa.~
1026     I,  X    |             dzieciństwa.~Jaskólska patrzyła na nich w milczeniu. I Antoś
1027     I,  X    |                  półgłosem, Józio spoglądał na matkę, która ukradkiem obcierała
1028     I,  X    |                 obcierała oczy, wsparła się na stoliku i utonęła na chwilę
1029     I,  X    |                    się na stoliku i utonęła na chwilę w tej niedawnej przeszłości,
1030     I,  X    |                     jak roślina przesadzona na zły grunt.~- Dzieci, do
1031     I,  X    |              ścianach zielonych od wilgoci, na których gniły razem z całą
1032     I,  X    |                leżał niemy i patrzył martwo na szarorudawe krople wilgoci
1033     I,  X    |                   krople wilgoci błyszczące na ścianie.~Józio wysunął stół
1034     I,  X    |                 ścianie.~Józio wysunął stół na środek i wkrótce cała rodzina
1035     I,  X    |                  dzieci rzuciły się chciwie na chleb i herbatę, tylko Józio
1036     I,  X    |                 poważnym ojcowskim wzrokiem na te jasne głowy i na oczy,
1037     I,  X    |                wzrokiem na te jasne głowy i na oczy, z niespokojnością
1038     I,  X    |                  śledząc znikanie chleba, i na matkę, która z twarzą męczennicy,
1039     I,  X    |             przyciemnione światło rozlewała na izbę i oświetlała tylko
1040     I,  X    |                  gorsu bukiecik, rzuciła mu na piersi.~- Dziękuję. Dobrze,
1041     I,  X    |                     byłam u Szulcowej, grał na harmonii Felek, posłuchałam
1042     I,  X    |                     nami, że ojciec poszedł na piwo, a ja uciekłam na cały
1043     I,  X    |              poszedł na piwo, a ja uciekłam na cały wieczór. Wiesz, Józiu,
1044     I,  X    |               odpowiedział gorąco i patrzył na Zośkę, która nie mogła usiedzieć
1045     I,  X    |                   która nie mogła usiedzieć na miejscu, wyręczyła Jaskólską
1046     I,  X    |                   pooglądała książki leżące na starej komodzie, podkręciła
1047     I,  X    |              powinna pani nosić tej chustki na głowie, to panią szpeci.~-
1048     I,  X    |                   zwierciadełkiem, wiszącym na ścianie.~- Ale ty jesteś
1049     I,  X    |                    przeszłym roku tańcowali na Mani?~- Pamiętam - odpowiedział
1050     I,  X    |                     Ja tam, żeby nawet mama na głowie stawała, to muszę
1051     I,  X    |               ciągle przesiaduje u tych pań na Spacerowej, a to podobno
1052     I,  X    |                    czasami, aż się kurzy, a na te panie wciąż wygaduje,
1053     I,  X    |                    rodzony.~- Ojciec chodzi na nocną robotę?~- A jakże,
1054     I,  X    |                Spotkałem dzisiaj w południe na Piotrkowskiej Stacha Wilczka,
1055     I,  X    |              Pamięta go mama? Był u nas raz na wakacjach.~- Cóż on w Łodzi
1056     I,  X    |                     fabryk, ma skład drzewa na Mikołajewskiej i podobno
1057     I,  X    |                    do nas przynosił opłatki na Boże Narodzenie.~- Przystojny
1058     I,  X    |                     w Łodzi, ale za to jest na utrzymaniu u własnej matki,
1059     I,  X    |                     zatrzymując dłużej oczy na Zośce, która wysunęła się
1060     I,  X    |                    gdzie Jaskólski siedział na pace od węgli i prawie z
1061     I,  X    |                     i patrzyła z niepokojem na Antosia i doktora.~Jaskólski
1062     I,  X    |                   nadzieją spadków i zmiany na lepsze, a tymczasem szukał
1063     I,  X    |             chodziła w niedzielę sprzedawać na Stare Miasto; zaczęła przyjmować
1064     I,  X    |              polskiego i francuskiego i gry na fortepianie.~Te wszystkie
1065     I,  X    |                    Tylko potrzeba go wysłać na wieś, jak tylko zrobi się
1066     I,  X    |                     z innymi, kilka tygodni na wsi zrobi im doskonale.~-
1067     I,  X    |                   zuchu, pojedziemy w lecie na trawę, co?~- Dobrze, panie
1068     I,  X    |                  ślepego konia, więc wierzę na zwykłe słowo.~- Słowo honoru
1069     I,  X    |                  Bogiem do domu, sam trafię na Piotrkowską.~- Żegnam -
1070     I,  X    |                      Wysocki przedostał się na Piotrkowską i szedł wolno
1071     I,  X    |                 zdenerwowany patrzy z obawą na domy, czy się nie walą na
1072     I,  X    |                   na domy, czy się nie walą na niego, czeka i spodziewa
1073     I,  X    |                chciało mu się nawet wstąpić na gazety do cukierni, obok
1074     I,  X    |                   wam przeszkadzać.~- Chodź na herbatę, w domu musi już
1075     I,  X    |                  złego?~- Nie, ale oczekuję na złą wieść, a nigdy mnie
1076     I,  X    |                     nerwowo.~- Jesteś chory na litość, jak mówi o tobie
1077     I,  X    |             wiedzieć nawet.~Pochyliła głowę na piersi.~Nie pytał się, popatrzył
1078     I,  X    |                    pytał się, popatrzył się na jej twarz i zapadł znowu
1079     I,  X    |               upunktowane szeregami latarń, na szeregi domów podobnych
1080     I,  X    |                   podnosząc oczy.~- Przejdź na moją stronę, Wysocki! Daj
1081     I,  X    |                   Strasznie. Po cóż chodzić na takie denerwujące sztuki?~-
1082     I,  X    |                rozszerzonymi oczami zawisła na jego twarzy. - Ty mi nie
1083     I,  X    |                     mi nie dasz rady żadnej na nudę, a mnie się już znudziły
1084     I,  X    |                  włosiu; masy broni wisiały na ścianie dookoła olbrzymiego
1085     I,  X    |                   Bernard nie~wstając nawet na powitanie; siedział pod
1086     I,  X    |               teatru?~- Bo nigdy nie chodzę na szopki teatralne, przecież
1087     I,  X    |                     myśli, patrzyła smutnie na Różę i obcierała co chwila
1088     I,  X    |                    jak łojówka, która kopci na szabasowym stole i okapuje
1089     I,  X    |                    stole i okapuje smętkiem na urocze Sulamity.~- Nie czuję
1090     I,  X    |                    Nie czuję się tak dobrze na świecie jak ty.~- Masz rację,
1091     I,  X    |              definiować mnie całego. Wołasz na mnie: "Pozer!" Dlaczego?
1092     I,  X    |                pracować; ja zaś pozuję, gdy na to wszystko pluję, bo jakże
1093     I,  X    |                mogła zrozumieć, że mówię to na serio, ja, człowiek bogaty,
1094     I,  X    |                Endelman"! Zupełnie tak samo na Mullera mówisz "Błazen!"
1095     I,  X    |                     Oglądacie nas jak towar na kontuarze, taksujecie podług
1096     I,  X    |                        Jeżeli się gniewacie na mnie, to wychodzę, dobranoc! -
1097     I,  X    |                starał się rozeznać, patrzył na Melę, która położyła głowę
1098     I,  X    |                  Melę, która położyła głowę na stole i zapatrzyła się tępo
1099     I,  X    |              szarych oczach, położyła twarz na jego dłoni, trzymanej na
1100     I,  X    |                    na jego dłoni, trzymanej na stole, i łzy długo powstrzymywane
1101     I,  X    |                     grube ziarna i spływały na jego rękę rozpalonym potokiem.~
1102     I,  X    |                szaloną ochotę położyć głowę na jego piersiach, zarzucić
1103     I,  X    |                 piersiach, zarzucić mu ręce na szyję, przycisnąć się do
1104     I,  X    |               mówiło o jej stanie.~Patrzyła na niego przez te łzy, które
1105     I,  X    |            amfiladzie pokojów nie zwracając na nic uwagi, co chwila wynurzała
1106     I,  X    |                  ramiona z bełkotem miłości na ustach, jak się będą zjadać
1107     I,  X    |                  spacerując, aby ich złapać na tym całowaniu.~- Niedołęga! -
1108     I,  X    |                 Endelmanowej - zaczęła Róża na pożegnanie.~- Bratowa mnie
1109     I,  X    |                   zdumiona, bo podawał rękę na pożegnanie.~- Nie, daruje
1110     I,  X    |                    odmową, ale nie zważając na to, pocałował ją w rękę.
1111     I,  X    |                    zaraz iść do domu, matka na mnie czeka.~- Nie podoba
1112     I,  X    |                obory zarodowej. Ale Żydówka na żonę dla ciebie - nigdy,
1113     I,  XI   |             potrzebne do założenia interesu na własną rękę, a że Mela miała
1114     I,  XI   |                  olśniła, a fabryka zrobiła na nim wrażenie świetnego interesu,
1115     I,  XI   |               największej zgodzie powrócili na obiad.~Mela przemęczyła
1116     I,  XI   |                 leżąc w ciemności i patrząc na storę, przez którą księżyc
1117     I,  XI   |                    przez którą księżyc siał na pokój zielonawe światło,
1118     I,  XI   |                  jakie drżącym pyłem lśniło na jasnym dywanie i na ciemnym,
1119     I,  XI   |                  lśniło na jasnym dywanie i na ciemnym, majolikowym piecu. -
1120     I,  XI   |                naleganiom ojca i rodziny, i na tym postanowieniu wyczerpywała
1121     I,  XI   |                 wnętrze pokoju, wydobywając na jawę dnia kontury mebli
1122     I,  XI   |            prowadziły dom otwarty wcale nie na niższą stopę niż niektóre
1123     I,  XI   |                 babkę i nie zwracając uwagi na podniesiony głos Zygmunta,
1124     I,  XI   |                  szlafrok, haftowany złotem na kołnierzu i rękawach, wyszywana
1125     I,  XI   |               aksamitna czapeczka tkwiła mu na czubku głowy, twarz miał
1126     I,  XI   |                      Mela, przyjadę dopiero na twoje wesele. - Uśmiechnął
1127     I,  XI   |                  rudej peruce, rozdzielonej na środku głowy białym sznurkiem,
1128     I,  XI   |               mruczała zgarniając z talerzy na ceratę kawałki chleba i
1129     I,  XI   |                   mucha w mliku! - krzyknął na Franciszka, który się zaraz
1130     I,  XI   |              będziesz, Mela, pierwszą osobą na całe Sosnowice. Ja ci krótko
1131     I,  XI   |                     zimną herbatę i wyszedł na miasto.~Przez kilka dni
1132     I,  XI   |                    Nie wiedziała, co robić, na czym się to wszystko skończy.
1133     I,  XI   |                 Róży, spotkała go raz tylko na ulicy, prowadzącego pod
1134     I,  XI   |                     kłania, bo Mela poczuła na sobie jej wzrok badawczy.
1135     I,  XI   |                 święto. Szaja jechał z nimi na przednim siedzeniu i bardzo
1136     I,  XI   |                     że nie mogę, ojciec się na to nie zgodzi.~- Jak to
1137     I,  XI   |                     niego w tym interesie i na drugą sobotę będziemy sobie
1138     I,  XI   |                majoliko-we wazony ustawione na słupach, różowiąc się krzewami
1139     I,  XI   |                poustawianych tam specjalnie na dzisiejszą uroczystość u
1140     I,  XI   |                   objęte bluszczem dźwigały na sobie terasę, obwiedzioną
1141     I,  XI   |              drewnianą balustradą, malowaną na marmur.~Z długiego przedsionka,
1142     I,  XI   |               wyłożonego czerwonym dywanem, na środku którego stał wielki
1143     I,  XI   |                   rododendronów, prowadziły na pierwsze piętro szerokie
1144     I,  XI   |               ubranych, ze złotymi galonami na kołnierzach kurtek, rozdziewało
1145     I,  XI   |                niedbale kwiaty, i rzucał je na dywan, depcząc skrzypiącymi
1146     I,  XI   |                 kilkadziesiąt osób powstało na przywitanie bawełnianego
1147     I,  XI   |                    podsunął mu fotel; opadł na niego ciężko i zaraz otoczyła
1148     I,  XI   |                   zaczął dopiero odpowiadać na liczne zapytania.~- Jakże
1149     I,  XI   |                specjalistów, dość wybitnych na to, aby być zaproszonymi
1150     I,  XI   |                     przed nim szedł lokaj i na srebrnej tacy niósł kieliszek,
1151     I,  XI   |                     rozpiął, że poły opadły na ziemię i odsłoniły jedwabną
1152     I,  XI   |                 białe sznurki, nogę założył na nogę tak wysoko, że szpic
1153     I,  XI   |                      że szpic jego buta był na wysokości głów siedzących,
1154     I,  XI   |                     białe czoło, zapadnięte na skroniach, bardzo wypukłe
1155     I,  XI   |                 wobec jego potęgi, ciążącej na wszystkich i hipnotyzującej
1156     I,  XI   |              Towarzystwo dzieliło się wciąż na grupy, które niknęły prawie
1157     I,  XI   |                    był narożnikowy z oknami na ogrody, poza którymi niby
1158     I,  XI   |               stanowiły otoczkę dla sufitu, na którym był rozpięty rodzaj
1159     I,  XI   |                    niebieskimi wstążeczkami na białych runach karków, a
1160     I,  XI   |                    przy dźwiękach formingi, na której wygrywał ryży faun.~
1161     I,  XI   |                delikatnymi pędami pięły się na marmurowy postument i plamiły
1162     I,  XI   |               popielatozielonawy ton brązu.~Na tym tle siedział Mendelsohn
1163     I,  XI   |                 złoconych, pełnych kwiatów; na marmurowym stylowym kominku
1164     I,  XI   |                  rzucał krwawo złoty brzask na kilka młodych panien, pomiędzy
1165     I,  XI   |                        Znudził już panią?~- Na co dzień dobry, ale przy
1166     I,  XI   |                powiedziała z zadowoleniem i na jej odwiniętych ustach,
1167     I,  XI   |                   co pewien czas spoglądała na wielkie sztalugi pokryte
1168     I,  XI   |                 stały pod jednym z okien, i na wszystkie zapytania, co
1169     I,  XI   |                  wołała podniesionym głosem na męża, który spiesznie przybiegał
1170     I,  XI   |                  który spiesznie przybiegał na to wezwanie i z ręką przy
1171     I,  XI   |                   głośno i pogardliwie pluł na posadzkę, wymyślał na Żydów,
1172     I,  XI   |                  pluł na posadzkę, wymyślał na Żydów, bo go podrażnił przepych
1173     I,  XI   |                   tępo, a Trawińsid patrzył na żonę, która pierwszy raz
1174     I,  XI   |                 dzisiaj występowała w Łodzi na tak wielkim zebraniu, siedziała
1175     I,  XI   |               Spytaj pan, czego nie będzie, na to łatwiej odpowiem. Pan
1176     I,  XI   |               odpowiem. Pan po raz pierwszy na przyjęciu bratowej?~- Tak,
1177     I,  XI   |                     porcelanowe oczy opadły na źrenice i nie śmiały się
1178     I,  XI   |                     nie śmiały się podnieść na niego.~- Bawi się pani dobrze? -
1179     I,  XI   |             Pięćdziesiąt tysięcy bares geld na stół - ale papa może się
1180     I,  XI   |                    przykre wrażenie zrobiła na nim ta zgaszona twarz, podobna
1181     I,  XI   |              skończywszy pracę puścił wolno na środku salonu.~Borowiecki
1182     I,  XI   |                    się przyglądał zebranym. Na wprost niego były drzwi
1183     I,  XI   |              samotnie Likiertowa i patrzyła na niego, nie zauważył na razie
1184     I,  XI   |             patrzyła na niego, nie zauważył na razie tego wzroku, bo go
1185     I,  XI   |                czarnych fraków porozrzucane na tle ścian i na tle tego
1186     I,  XI   |                 porozrzucane na tle ścian i na tle tego przepychu barw
1187     I,  XI   |                   jak czarne brzydkie kraby na tle gobelinu. Kilka starszych
1188     I,  XI   |                łódzkiej, siedzącej niedbale na żółtej chińskiej sofie,
1189     I,  XI   |                     znudzony, oglądając się na salon, czy nie nadchodzi
1190     I,  XI   |                     brwiami, patrzyła długo na Karola i w końcu szepnęła:~-
1191     I,  XI   |                   bo nie wiem, kogo pani ma na myśli - rzekł spokojnie
1192     I,  XI   |                     myśli - rzekł spokojnie na pozór.~- Pani Zukerowa.~-
1193     I,  XI   |                 rozumieć pytanie, abym mógł na nie odpowiedzieć.~- Ach,
1194     I,  XI   |                  ufać i starać się zasłużyć na moją przyjaźń, która nieraz
1195     I,  XI   |                   tej chwili.~Przesiadł się na sofę i pocałował ją w obnażone
1196     I,  XI   |                  kamieniami trzymały suknię na ramionach.~- Tą drogą nie
1197     I,  XI   |              kunsztownie ufryzowane w wałki na skroniach blond włosy i
1198     I,  XI   |                podniósł się:~- Pan zostanie na chwilę, byliśmy ze sobą
1199     I,  XI   |                  Nudna baba!~- Czy pan bywa na jej czwartkach?~- Cóż bym
1200     I,  XI   |                obecni i przyszli... Czekamy na pana!~Borowiecki czuł się
1201     I,  XI   |            wyjaśnień; spotykali się czasami na ulicy, w teatrze, witali
1202     I,  XI   |                 serc własnych.~Emma usiadła na niskim, wspartym na smokach
1203     I,  XI   |                 usiadła na niskim, wspartym na smokach foteliku, osłoniętym
1204     I,  XI   |                   spuszczonych nieco powiek na jej twarz jeszcze bardzo
1205     I,  XI   |                  poznaczoną pazurami czasu; na skroniach zapadniętych rozwijała
1206     I,  XI   |                srebrnymi nitkami, zaczesane na uszy, w których wisiały
1207     I,  XI   |                     się lekko, nie patrzyła na niego, nie patrzyła na nikogo,
1208     I,  XI   |             patrzyła na niego, nie patrzyła na nikogo, chociaż jej promienne
1209     I,  XI   |                   salon, bo czuła jego oczy na swej twarzy i to spojrzenie,
1210     I,  XI   |                   życia, głuchych i ślepych na zwykłą codzienność, a pełnych
1211     I,  XI   |                    kochania i oddawania się na wieczność całą ukochanemu,
1212     I,  XI   |              miłostki przelotnej, kończą ją na łzach, na bezsenności, na
1213     I,  XI   |             przelotnej, kończą ją na łzach, na bezsenności, na drugim wreszcie
1214     I,  XI   |                   na łzach, na bezsenności, na drugim wreszcie kochanku
1215     I,  XI   |             Przerwała milczenie nie patrząc na niego.~- Tak, tak! - odpowiedział
1216     I,  XI   |               zdumiony, bo był przygotowany na inne zupełnie zapytanie.~
1217     I,  XI   |                słówko, błagam cię.~- Patrzą na nas! Żegnam pana. Nie mam
1218     I,  XI   |                     Karola, zdecydowała się na ten krok po długich miesiącach
1219     I,  XI   |                   widzieć i mówić z nim, bo na dnie jej dumnego serca,
1220     I,  XI   |                    Panie Endelman! - wołała na męża, śpiesznie podbiegającego
1221     I,  XI   |                 jeden bawił panie, siedział na wprost Trawińskiej i rozmawiał
1222     I,  XI   |                    się po salonie. Patrzano na siebie obojętnie i jakby
1223     I,  XI   |                   od czasu do czasu dać coś na biednych, narzekać na brak
1224     I,  XI   |                   coś na biednych, narzekać na brak życia towarzyskiego
1225     I,  XI   |           opowiedzieć coś bardzo ciekawego, na przykład o pani dyrektorowej
1226     I,  XI   |                     najbardziej ci pozujący na znudzonych - zawołała z
1227     I,  XI   |                     naciskiem Róża, patrząc na niego ironicznie.~- Dobrze.
1228     I,  XI   |                 arcydzieła, to mi wystarcza na resztę żywota.~- Za ostro
1229     I,  XI   |                 komicznie ręce, ale był zły na Ninę.~- Ostrożnie, bo pan
1230     I,  XI   |                    zarekomendował, posadził na swoim miejscu i odszedł
1231     I,  XI   |                   Panie Grosglik, patrz pan na tę Madonnę, to jest z Drezna
1232     I,  XI   |               wypiął brzuch, pochylił głowę na piersi i przypatrywał się
1233     I,  XI   |              wskazującym palcem lewej ręki, na którym błyszczał krwawnik
1234     I,  XI   |                 wysoko, że dwie fałdy skóry na grubym czerwonym karku zakrywały
1235     I,  XI   |              ostrymi półkolami rysowały się na jego wypukłym czole i stanowiły
1236     I,  XI   |              niedbale Endelman.~- Patrz pan na ten obraz rodzajowy, to
1237     I,  XI   |                  Przecież pana stać nawet i na złote, panie Knaabe; bo
1238     I,  XI   |                  panie Knaabe; bo kogo stać na kapelusz, tego musi być
1239     I,  XI   |              kapelusz, tego musi być stać~i na głowę - zaśmiał się Grosglik,
1240     I,  XI   |               tłumiąc śmiech.~- Mnie stać i na to - szepnął skromnie bankier. -
1241     I,  XI   |                zobaczywszy wątpiący uśmiech na ustach bankiera.~- Zobaczymy,
1242     I,  XI   |             ozdobiony ręcznymi malowidłami, na którym był po francusku
1243     I,  XI   |                     się zdarzył wypadek, że na przejeżdżających napadli
1244     I,  XI   |                       To jest dobry pomysł, na imieniny żony muszę ich
1245     I,  XI   |                   szepnęła cicho, podnosząc na niego swoje szare oczy.~-
1246     I,  XI   |                 hiacynty rozkwitłe, stojące na stoliczku, obok którego
1247     I,  XI   |                    którego usiadł.~Patrzyła na niego zdumionymi i jakby
1248     I,  XI   |                   propos Landaua. Mówili mi na mieście, że wychodzisz za
1249     I,  XI   |             pokręcił małe wąsiki i powstał; na jego delikatną, wybitnie
1250     I,  XI   |                     Mela nie zwracała uwagi na jego rozdrażnienie, bo to,
1251     I,  XI   |                    ustawili je w świetle, a na znak Endelmanowej odkryli
1252     I,  XI   |                      kilka nimf odpoczywało na skale, wynurzającej się
1253     I,  XI   |                 bukietów, kładły różowy ton na szafiry wód, które z jakąś
1254     I,  XI   |                      Cohn, ty się tak znasz na nimfach jak... nimfy na
1255     I,  XI   |                     na nimfach jak... nimfy na tobie - zawołał Grosglik.~-
1256     I,  XI   |          Endelmanowa.~- Mój mąż się nie zna na tym, on się zna na barchanie -
1257     I,  XI   |                  nie zna na tym, on się zna na barchanie - tłumaczyła Cohnowa
1258     I,  XI   |                   zwracając uwagę zebranych na obraz, bo zaczynali już
1259     I,  XI   |                     Przez to barwy straciły na świeżości i poczerniały,
1260     I,  XI   |                  kupuję, bo my możemy sobie na to pozwolić, ale ja lubię,
1261     I,  XI   |                    wie, że kupiwszy go, nic na nim stracić nie może.~-
1262     I,  XI   |                    sklepów, gdy się znalazł na Piotrkowskiej.~Odetchnął
1263     I,  XI   |                      Odetchnął z pewną ulgą na powietrzu.~Nie opuścił salonu
1264     I,  XI   |              Likiertowej, żeby nie zwrócono na to uwagi i nie zrobiono
1265     I,  XII  |                    Pod drzwiami mieszkania, na trotuarze, czekała na niego
1266     I,  XII  |           mieszkania, na trotuarze, czekała na niego kobieta z czworgiem
1267     I,  XII  |                  zapytał łagodniej, patrząc na jej czerwone oczy i twarz
1268     I,  XII  |                 Maks z fajką w zębach leżał na otomanie, a Murray, ubrany
1269     I,  XII  |                  pół surduta wjechało mu aż na kark.~Karol kiwnął im tylko
1270     I,  XII  |                pokoju.~Uporządkował papiery na biurku, poprawiał kwiaty
1271     I,  XII  |                     otworzył list czekający na niego, ale nie czytał, odłożył
1272     I,  XII  |                  zaczął chodzić, przysiadać na wszystkich krzesłach, wyglądać
1273     I,  XII  |                własnego stanu i chwieje się na wszystkie strony, bezwiednie
1274     I,  XII  |                zostanę narzeczonym, przejdę na katolicyzm. Mnie jest wszystko
1275     I,  XII  |               Ewangelicką, dosyć pusto było na trotuarach i cicho.~Niskie,
1276     I,  XII  |                     parterowe domy patrzyły na ulicę oświetlonymi oknami,
1277     I,  XII  |                 widać było duży pokój: stół na środku, oświetlony wiszącą
1278     I,  XII  |                nalewał z dymiącej wazy zupę na talerze dzieci, które łakomymi
1279     I,  XII  |                 ciepło, mają apetyt i obiad na stole - szepnął niechętnie
1280     I,  XII  |                oświetlonym oknom.~Był chory na silną nostalgię rodziny
1281     I,  XII  |                    ulicę Benedykta i wszedł na Spacerową, jako cichszą
1282     I,  XII  |       nieuświadomiony żal do Emmy.~Zaczynał na nowo rozmyślać nad tym stosunkiem,
1283     I,  XII  |                  tej myśli, że się rozstali na zawsze, że nigdy już nie
1284     I,  XII  |                   nie poszedł, wracał znowu na ulicę.~Byłby się musiał
1285     I,  XII  |            nasycania się życiem.~Spekulował na zimno, uwodził kobiety na
1286     I,  XII  |                   na zimno, uwodził kobiety na zimno, bo wypadały mu taniej
1287     I,  XII  |                  kochanki, żenił się prawie na zimno, wszystko obliczał
1288     I,  XII  |                    skojarzeń zbudziło w nim na nowo tak starannie pogrzebane
1289     I,  XII  |                 Jakoż znalazł Karne, śpiącą na kozetce. Picolo zawarczał
1290     I,  XII  |                      Picolo zawarczał cicho na intruza, ale poznawszy go,
1291     I,  XII  |                 włosy i zamilkł.~Kama spała na wznak, z rękami pod głową.
1292     I,  XII  |                  jeszcze wczoraj widział.~I na pewno, gdyby mógł mówić
1293     I,  XII  |                     Pan Kurowski? - zapytał na pierwszym piętrze posługacza.~-
1294     I,  XII  |                    jechał do domu, znikając na cały tydzień.~Życie podobne
1295     I,  XII  |                     których przyjmował, był na ty.~Był to dziwny egzemplarz
1296     I,  XII  |                  dziesięciu laty zjawił się na bruku łódzkim z resztkami
1297     I,  XII  |           kilkoletni ciężki żywot, spędzony na podrzędnym stanowisku w
1298     I,  XII  |                dzisiaj? - zapytał podnosząc na Karola orzechowe wielkie
1299     I,  XII  |                    Czemuż nie wyraz chorego na niestrawność? - wykrzyknął
1300     I,  XII  |           określeniu.~- Jak chcesz! Czy oni na pewno przyjdą? - zapytał
1301     I,  XII  |              przyjdą? - zapytał spoglądając na zegarek i ironiczne, złośliwe
1302     I,  XII  |                  złośliwe spojrzenie rzucił na kotarę, przysłaniającą drzwi
1303     I,  XII  |                     wynudzili się porządnie na dzisiejszym przyjęciu Endelmanów.~-
1304     I,  XII  |                    zapytał nie odpowiadając na pytanie.~- A, dlaczego? -
1305     I,  XII  |               ramieniem i pokazał lewą rękę na temblaku.~- Wypadek?~- Tak,
1306     I,  XII  |               obecny swój nastrój mścić się na ogóle kobiet, ale Kurowski
1307     I,  XII  |                   jako żer; dopóki patrzysz na kobiety przez pryzmat apetytu -
1308     I,  XII  |                  Ciekawym, kto patrzy z nas na młode, piękne kobiety inaczej?~-
1309     I,  XII  |                  dziwacz, jesteś zirytowany na ludzi, a chcesz się odbijać
1310     I,  XII  |                 ludzi, a chcesz się odbijać na mnie. Zostań. Chciałbym,
1311     I,  XII  |                     chwilę.~Karol spoglądał na niego i czuł jakąś niezwykłą
1312     I,  XII  |            powstrzymywał wyrazy cisnące się na usta.~- Cóż twoja fabryka? -
1313     I,  XII  |                    dla panien świat kończył na narzeczonych?~- Zdawało
1314     I,  XII  |                     że powinien się kończyć na narzeczonych właśnie,~-
1315     I,  XII  |                kochanków. A dlaczegóż to ty na tym nie poprzestajesz?~-
1316     I,  XII  |                 zakończył niedbale dzwoniąc na garsona, któremu polecił
1317     I,  XII  |                    ociężałe i położył głowę na grzbiecie fotelu.~- Może
1318     I,  XII  |                     razie wolę być zależnym na sposób Bucholca od własnych
1319     I,  XII  |                    do twojego kąt patrzenia na świat, to nie robiłbym nic,
1320     I,  XII  |                    do Monaco." A potem chcę na tym gruncie szachrajstw
1321     I,  XII  |                     Byłbym się lepiej bawił na świecie. Sto lat temu było
1322     I,  XII  |                 Karol, niespokojnie patrząc na niego, bo mówił z zamkniętymi
1323     I,  XII  |               zamkniętymi oczami i wyglądał na niezupełnie przytomnego.~-
1324     I,  XII  |               pojedziesz w niedzielę. Liczę na ciebie z pewnością.~Karol
1325     I,  XII  |                   binokle co chwila opadały na piersi.~- Dobry wieczór!
1326     I,  XII  |                 rybie martwe oczy nastawiał na niego.~- Mieszkam daleko -
1327     I,  XII  |                niebieskie nitki ma dyrektor na ramionach i plecach, o!~
1328     I,  XII  |                   Bum-Bum. - Ma pan jeszcze na plecach!~I znowu snuł z
1329     I,  XII  |                   motał je w rękach, rzucał na podłogę i snuł dalej, poruszając
1330     I,  XII  |                  zniecierpliwiony zadzwonił na garsona wskazując głową
1331     I,  XII  |                   całymi garściami i rzucać na ziemię.~Na Borowieckim zrobiła
1332     I,  XII  |               garściami i rzucać na ziemię.~Na Borowieckim zrobiła ta scena
1333     I,  XII  |                   szybciej poruszał twarzą,~Na rogu pasażu Meyera pod latarnią
1334     I,  XII  |               wszystkie czasy.~Mateusz grał na harmonijce, a w ciemnej,
1335     I,  XII  |                     i rzucił je z niechęcią na stół, zajrzał do Maksa pokoju -
1336     I,  XII  |                    wionął pustką.~Popatrzył na ulicę cichą i usypiającą
1337     I,  XIII |                            XIII~Po południu na drugi dzień Borowiecki,
1338     I,  XIII |               złości i wymyślając co chwila na Mateusza, to na praczkę,
1339     I,  XIII |                   co chwila na Mateusza, to na praczkę, że mu przypaliła
1340     I,  XIII |                   znowu zaczął irytować się na szewca, który mu reperował
1341     I,  XIII |                Mateusza, który się zaklinał na wszystkie świętości mu znane,
1342     I,  XIII |                  przy kolacji uraczyłem się na dobre! Niech jasne pioruny
1343     I,  XIII |               obudzisz, to ci łeb przekręcę na drugą stronę i taką watę
1344     I,  XIII |                   po-doba, ale po co ja mam na tym cierpieć!~- Połowa fabryk
1345     I,  XIII |                 zawołał siadając gwałtownie na łóżku. - Stary niedołęga!
1346     I,  XIII |                     firmy. Dorobił się tyle na swojej uczciwości, że po
1347     I,  XIII |                 zrobić można, to się zarobi na tym dziesięć procent. Ja
1348     I,  XIII |                     nie mam, założę i plunę na wszystko. Zbankrutuję, to
1349     I,  XIII |                     jest zły, bankructwa są na porządku dziennym, ogólnie
1350     I,  XIII |                   dwa lub trzy lata, a ceny na zboże nie spadną w tym czasie,
1351     I,  XIII |              jeszcze w lesie.~Karol nic się na to nie odezwał, tylko włożył
1352     I,  XIII |                     i pojechał do Mullerów.~Na Piotrkowskiej spostrzegł
1353     I,  XIII |                  baletowym pas, z cylindrem na tyle głowy, który co chwila
1354     I,  XIII |                      który co chwila zsuwał na czoło gałką laski i odsuwał,
1355     I,  XIII |                    spiesznie i nie zważając na znaki~Kozłowskiego, chcącego
1356     I,  XIII |                    mieszkania, wychodzącego na inną ulicę.~Ulica była mało
1357     I,  XIII |                     pałacyku, zażółciła się na~chwilę pomiędzy masą kwiatów
1358     I,  XIII |               zaczęła przysuwając mu fotel, na którym położyła jedwabną
1359     I,  XIII |                wiośnie, a nawet o drożyźnie na targach, Mullerowa nie dała
1360     I,  XIII |                  była okręconą, i podnosiła na niego blade, wypełzłe przy
1361     I,  XIII |        pomarszczonej, martwej twarzy.~Miała na sobie jakiś barchanowy w
1362     I,  XIII |                   kaftan i chustkę wełnianą na głowie, zawiązaną pod brodę.~
1363     I,  XIII |                    spoglądała niecierpliwie na drzwi, którymi miała wejść
1364     I,  XIII |           zadowoleniem, że stara popatrzyła na nią, obciągnęła jej stanik
1365     I,  XIII |                  zagadnęła akcentując słowa na ostatnich literach.~- Było
1366     I,  XIII |                    rezolutnie, że spoglądał na nią z pewnym zdziwieniem.~
1367     I,  XIII |                   zrywa.~- Może woli czekać na bogatego młodego fabrykanta.~-
1368     I,  XIII |                      toby wszystkie kobiety na świecie miały mężów i dzieci,
1369     I,  XIII |               stłumił uśmiech i spoglądając na jej złote rzęsy i twarz
1370     I,  XIII |                    tym roku dosyć straciłem na nich. Co robić, trzeba czekać
1371     I,  XIII |                     Co robić, trzeba czekać na lepsze czasy.~- No, pan
1372     I,  XIII |                     Endelmanowie, mnie stać na nowe.~Obciągnął na dość
1373     I,  XIII |                     stać na nowe.~Obciągnął na dość wydatnym brzuchu kaftan
1374     I,  XIII |                    i wydął pogardliwie usta na wspomnienie starych, bardzo
1375     I,  XIII |                  prowadziły ze starego domu na pierwsze piętro pałacu,
1376     I,  XIII |                 pałacu.~- Niech pan siądzie na tej ładnej kanapie - zapraszał
1377     I,  XIII |              silniej zmiętoszone, rzucił je na stolik, wałkował brudnymi
1378     I,  XIII |                      pytał rozkraczając się na środku pokoju z rękami w
1379     I,  XIII |                tandeta używana, to wszystko na obstalunek robione w Berlinie.~-
1380     I,  XIII |                   raczej wspaniałe ramy, bo na to zwracał uwagę Muller,
1381     I,  XIII |               częste spojrzenia zatrzymywał na jej białej twarzy, pokrytej
1382     I,  XIII |                  środku mieszkania, z oknem na alejkę prowadzącą do fabryki,
1383     I,  XIII |                    ścian i poprzegradzanymi na pojedyncze siedzenia jak
1384     I,  XIII |                     bawił i nikt nie siadał na tych meblach.~Były jeszcze
1385     I,  XIII |             paradnych marmurowych kominków, na których się wdzięczyły porcelanowe
1386     I,  XIII |                  nikt nie znał ich imion.~A na zakończenie poszli do sypialni;
1387     I,  XIII |             zakończenie poszli do sypialni; na środku stały dwa olbrzymie
1388     I,  XIII |                   stały w wielkim nieładzie na jasnym dywanie.~- Doskonałe
1389     I,  XIII |         przypatrując się maleńkiemu biurku, na którym w wielkim porządku
1390     I,  XIII |                przykrością i zaczęła cmokać na dwa kanarki rozbijające
1391     I,  XIII |                  mosiężnej klatce, stojącej na parapecie okna.~- Słuchają
1392     I,  XIII |                 Gretchen.~Nie wiedziała, co na to odpowiedzieć, ale zarumieniła
1393     I,  XIII |                    się po włosy.~Powracając na dół Karol raz jeszcze przyglądał
1394     I,  XIII |                     mieszkał w pałacu, stał na pokaz gościom i dlatego,
1395     I,  XIII |                    powiedzieć: - Mam pałac.~Na dole w małym pokoiku, przylegającym
1396     I,  XIII |                    wziął go wpół i posadził na krześle.~Pozostał, bo Mada
1397     I,  XIII |                  wysuwały złotymi kosmykami na czoło bo dziewczyna tak
1398     I,  XIII |                      że ciągle się śmiała i na nic nie zważała.~Nie umiała
1399     I,  XIII |         pracowitością.~Wyjątkowi byli tylko na tym punkcie, że nie popsuły
1400     I,  XIII |             solennie i tak ścisnął jej rękę na pożegnanie, że oblała się
1401     I,  XIII |                     i w starych pantoflach, na tle salonów.~Był śmiesznym,
1402     I,  XIII |               robotników.~Z Borowieckim był na dobrej stopie, pomimo że
1403     I,  XIII |                  nim Knoll powróci, bo zięć na wezwanie do powrotu, z powodu
1404     I,  XIII |              podtrzymywał, i tylko spojrzał na wchodzącego, kiwnął mu głową
1405     I,  XIII |        zaprojektował; robota była pilna, bo na nowych maszynach miał się
1406     I,  XIII |                 miał się drukować towar już na następny sezon zimowy.~Wieczór
1407     I,  XIII |                     wiatr tylko się wzmagał na dworze, harcował po drzewach,
1408     I,  XIII |                    olbrzymie księgi, mające na grzbietach białe cyfry lat,
1409     I,  XIII |                 odpowiedział, położył głowę na grzbiecie fotelu i zapatrzył
1410     I,  XIII |                 szafach, po oknach, patrzył na Augusta, który oparty grzbietem
1411     I,  XIII |                   bezwładnie, zwiesił głowę na piersi i dyszał ciężko,
1412     I,  XIII |                oczami czarnych punktów cyfr na białej karcie książki, błyszczenia
1413     I,  XIII |                książki, błyszczenia światła na brązowym wielkim kałamarzu,
1414     I,  XIII |             kałamarzu, to wieszał się jakby na tym coraz słabiej dźwięczącym
1415     I,  XIII |            dźwięczącym odgłosie harmonijki, na szumie parku i na dalekim,
1416     I,  XIII |               harmonijki, na szumie parku i na dalekim, głuchym odgłosie
1417     I,  XIII |                    już?~- Skończyłem robotę na dzisiaj. Dobranoc panu.
1418     I,  XIII |                 Bucholc nie mógł się zdobyć na prośbę, aby pozostał, bo
1419     I,  XIII |                 powrócił.~- August, pójdźmy na górę - szepnął podnosząc
1420     I,  XIII |                  woskowej twarzy widać było na poduszce, nie obudziła się
1421     I,  XIII |                  poduszce, nie obudziła się na odgłos jego wejścia, tylko
1422     I,  XIII |                klatki i uwieszona pazurami, na firance zakrzyczała żałośnie:~-
1423     I,  XIII |             łaskawie, że August odsunął się na bezpieczną odległość od
1424     I,  XIII |             wojłokiem okiennice.~Uniósł się na łokciu i z zapartym oddechem,
1425     I,  XIII |                   zaczął gwałtownie dzwonić na dyżurnego lokaja, śpiącego
1426     I,  XIII |                  dyżurnego lokaja, śpiącego na dole.~- Idź prędko, niech
1427     I,  XIII |                   pracą, pojechał do miasta na herbatę.~U Roszkowskiego
1428     I,  XIII |                   Wygaduje bajeczne brednie na czegć pracy i stawia na
1429     I,  XIII |                     na czegć pracy i stawia na ołtarzu bydlęta gnijące
1430     I,  XIII |                     ołtarzu bydlęta gnijące na podściółce z pieniędzy i
1431     I,  XIII |                      którzy się zapracowują na to, aby zrobić pieniądze,
1432     I,  XIII |                  nie wyrzeknę się patrzenia na słońce, spacerów po powietrzu,
1433     I,  XIII |                milionami, cóż wtedy?~Zdycha na materacu wypchanym tytułami
1434     I,  XIII |                 wartości, jak gdyby zdychał na gołej ziemi. A gdyby go
1435     I,  XIII |                    Po co? Zrobiłem miliony! Na co? No, żeby mieć miliony,
1436     I,  XIII |                     wycieńczenia pracą, ale na milionach! Tfu, z taką głupotą.~-
1437     I,  XIII |               obywatele wyprawiać polowanie na dzikie świnie!~- Nam nic
1438     I,  XIII |            wielkiego handlu! Co ja robiłbym na wsi? co ja robiłbym z chłopami -
1439     I,  XIII |               porządku i jest bardzo ładnie na świecie, bo z tego robi
1440     I,  XIII |                   filozofia patrzenia, a ja na świat patrzę bardzo dawno,
1441     I,  XIII |               białego towaru. Meyer zarabia na tym pięćdziesiąt procent,
1442     I,  XIII |                 biedaka, który od dwóch lat na próżno poszukuje pracy.~-
1443     I,  XIII |                     nigdy wolnych, ponieważ na każdą opróżnioną posadę
1444     I,  XIV  |                    od łat wielu żyje z dnia na dzień, że wciąż zmieniać
1445     I,  XIV  |           zarobkowania, że wciąż jest tylko na drodze do majątku, który
1446     I,  XIV  |                    dzieci, miał tylko żonę, na którą pracował, aby mogła
1447     I,  XIV  |                  maszyn pracujących, zgiełk na ulicach, zapchane składy,
1448     I,  XIV  |                   wszystko, co składało się na ten kolos, który spał teraz
1449     I,  XIV  |               chłopów, tłumnie ściągających na każdą wiosnę, bo większa
1450     I,  XIV  |               wiosnę, bo większa ich liczba na ulicach mówiła, że znowu
1451     I,  XIV  |                   domy waliły się corocznie na głowy mieszkańców, że w
1452     I,  XIV  |              zwiększaniem.~Z dumą spoglądał na nowych milionerów i czcił
1453     I,  XIV  |                     i półwełniani wyrzucali na przyozdobienie swoich pałaców
1454     I,  XIV  |                  Halpern, który teraz szedł na ulicę Średnią do mieszkania
1455     I,  XIV  |                myślami otworzył cicho drzwi na trzecim piętrze jakiegoś
1456     I,  XIV  |              nabożnym skupieniem.~Horn grał na flecie, Malinowski na wiolonczeli,
1457     I,  XIV  |                  grał na flecie, Malinowski na wiolonczeli, Szulc na klarynecie,
1458     I,  XIV  |            Malinowski na wiolonczeli, Szulc na klarynecie, a na skrzypcach
1459     I,  XIV  |                      Szulc na klarynecie, a na skrzypcach Blumenfeld, który
1460     I,  XIV  |                    zbierali się po dwa razy na tydzień, aby wspólnie grywać.~
1461     I,  XIV  |                   lub kantorach.~Horn, jako na j zamożniejszy, bo był tylko
1462     I,  XIV  |          zamożniejszy, bo był tylko w Łodzi na praktyce i miał bogatego
1463     I,  XIV  |                Panie Józefie, herbata czeka na pana! - wołał Horn.~Józio,
1464     I,  XIV  |                 jeszcze, przyszedł siadając na końcu, ażeby ukryć wzburzenie
1465     I,  XIV  |               chwilami spoglądał z podziwem na Malinowskiego, że siedzi
1466     I,  XIV  |                spieszy, Wilczek?~- Idziecie na dyżur?~Bo Wilczek pracował
1467     I,  XIV  |                  już dzisiaj pożegnałem się na zawsze.~- Co, co? Wygraliście
1468     I,  XIV  |               zawsze.~- Co, co? Wygraliście na loterii?~- Żenicie się może
1469     I,  XIV  |                zobaczycie, że stanę od razu na czterech nogach.~- Ty zawsze
1470     I,  XIV  |                   się Malinowski i spojrzał na niego zielonymi oczami,
1471     I,  XIV  |                    prócz tego, żeby okpiwać na kupnie i na sprzedaży, ty
1472     I,  XIV  |                    żeby okpiwać na kupnie i na sprzedaży, ty jesteś prosty,
1473     I,  XIV  |               własnego nosa, macie przecież na co.~- Kiedy kufa mi właśnie
1474     I,  XIV  |                 właśnie przeszkadza patrzeć na samowar.~- Malinowski! -
1475     I,  XIV  |                     słodko i słodko patrzył na Stacha.~- Wam niedługo trzeba
1476     I,  XIV  |                 mało, że go zaprosił, kazał na jego przyjęcie wystawić
1477     I,  XIV  |                    swoich, ustawił skrzynię na honorowym miejscu w salonie,
1478     I,  XIV  |                    hrabia, skrzynię zamknął na klucz, a na niej przybito
1479     I,  XIV  |                skrzynię zamknął na klucz, a na niej przybito brązową blachę
1480     I,  XIV  |                   tej skrzyni stoi łóżko, a na łóżku leży pościel, a w
1481     I,  XIV  |                  pościel, a w tej pościeli, na tym łóżku dnia X roku 18...
1482     I,  XIV  |                resztki do sprzedania. Lehr, na przykład, umie się tylko
1483     I,  XIV  |             przestańcie.~- Bądźcie no cicho na chwilę, jest ważna sprawa -
1484     I,  XIV  |              Jaskólski potrzebuje stu rubli na jutro wieczór i prosi nas
1485     I,  XIV  |                  sumę ręczę.~- Dasz ewikcję na swoim wynalazku.~- Wilczek! -
1486     I,  XIV  |                     dodał łagodniej, kładąc na stole jedyne pięć rubli,
1487     I,  XIV  |              kombinujecie - szepnął Horn.~- Na niego nie liczcie. Musicie,
1488     I,  XIV  |                nigdy nikomu nie pożyczał.~- Na co ci potrzeba aż stu rubli? -
1489     I,  XIV  |                     ode mnie.~Józio nic się na to nie odezwał, miał do
1490     I,  XIV  |            Malinowskiego:~- Adaś, pożycz mi na parę dni tego listu, ja
1491     I,  XIV  |                       Możesz go sobie wziąć na własność, nic mi po nim.~
1492     I,  XIV  |                ucałował i pobiegł.~Zamilkli na chwilę.~Blumenfeld nastrajał
1493     I,  XIV  |                  pił herbatę, Szulc patrzył na Malinowskiego, który z tym
1494     I,  XIV  |                      jakie kreślił ołówkiem na serwecie, a Wilczek wciąż
1495     I,  XIV  |            interesie, jaki miał go postawić na cztery nogi, a w przerwach
1496     I,  XIV  |                   sykiem i zdejmował kamasz na chwilę, bo był obuty w lakierki
1497     I,  XIV  |                      Spotkałem wczoraj rano na Wschodniej bardzo ładną
1498     I,  XIV  |                   Weszła do jednego z domów na Dzielnej i zniknęła mi w
1499     I,  XIV  |                 dowiedzieć, gdy natykam się na młodego Kesslera, wchodzącego
1500     I,  XIV  |         przypuszczenie? - zapytał spokojnie na pozór.~- Widziałem cię z