Tom, Rozdzial
1 I, I | niskim, silnie brzmiącym głosem. Cofnął się do swojego pokoju
2 I, II | zapytał surowym dosyć głosem, patrząc w okno.~Horn zawahał
3 I, III | powiedział przytłumionym głosem, ujmując zwieszoną rękę,
4 I, III | tak wielką i tak ognistą, głosem, co go przenikał ogniem,
5 I, IV | sen, roztrzęsionym pijanym głosem, na próżno starając się
6 I, V | dla pana - zawołał silnym głosem na lokaja, który stał przy
7 I, VI | niego martwo i zapytała głosem głuchym, jakby pochodził
8 I, VII | bezbrzeżnie, że żałosnym głosem prosiła wciąż uparcie, jak
9 I, VIII | przyduszonym, ochrypłym głosem szepnął:~- Policja!~Długa
10 I, VIII | rzekł bardzo pokornym głosem.~- Kazałem ci wyrzucić tego
11 I, IX | Berta rozłzawionym jeszcze głosem prosiła, aby pił, stara
12 I, X | kochane -szepnęła matka łzawym głosem i łzy jak groch posypały
13 I, X | tkliwością i wzruszonym głosem jakieś słowa prawie bez
14 I, XI | Endelman - wołała podniesionym głosem na męża, który spiesznie
15 I, XI | zapytał stłumionym przez gniew głosem, bo zalała go złość, że
16 I, XI | co? - mówił podniesionym głosem Endelman. Jakoż i zaraz
17 I, XIII | odpowiedział stłumionym głosem i ostry, gorzki uśmiech
18 I, XIV | kiwał się i monotonnym głosem wbijał sobie w pamięć jutrzejszą
19 I, XVI | zdenerwowana i ochrypniętym głosem, czepiając się portier i
20 I, XVI | rozbolałym, przełzawionym głosem żegnał zmarłego i płakał
21 I, XVI | ramiona chciwe i krzyczał głosem zwycięstwa - głosem głodu: -
22 I, XVI | krzyczał głosem zwycięstwa - głosem głodu: - Moja! Moja! - I
23 II, I | szepnęła Anka zdziwionym głosem i byłaby coś mówiła więcej,
24 II, I | wołał drżącym z oburzenia głosem i fajka latała mu w ręku
25 II, II | nieszczęście - powtórzył płaczliwym głosem.~- Straciliśmy co na giełdzie? -
26 II, II | przyciszonym, przyjacielskim głosem:~- Bo tak mówiąc pomiędzy
27 II, III | pytał cichym, roztrzęsionym głosem i głowa trzęsła mu się ze
28 II, III | przyciszonym, namiętnym~głosem. - Mój syn miałby się ożenić
29 II, III | zdyszanym, niespokojnym głosem zaczęła prosić, poprawiając
30 II, III | zimno i ostro i takim ostrym głosem odpowiedział, że zadrżała,
31 II, III | zapewniał ją o swojej miłości głosem, jak mógł, najłagodniejszym,
32 II, IV | krzyczała ostrym, podniesionym głosem:~- Ja raz jeszcze pytam,
33 II, IV | zduszonym przez wzruszenie głosem;~- Więc te wyjazdy do ciotki,
34 II, IV | błagała nieprzytomnym głosem padając w wielkiej skrusze
35 II, IV | nieprzytomnym, przełzawionym głosem litości i przebaczenia.~-
36 II, IV | szepnął miękkim, braterskim głosem:~- Zośka, chodź do mnie!
37 II, IV | powrócił i szepnął cichym głosem:~- Domyślacie się, co się
38 II, V | musi? - zapytał zaspanym głosem Horn.~- Bo mój plac otacza
39 II, V | prosiła cichym, rozpłakanym głosem:~- Ja czekam!... ja wiem,
40 II, V | nieznajome - powiedział ostrym głosem i obrzucając go pogardliwym
41 II, VI | wszystkiego! - krzyczał pełnym głosem jakiś niski, kwadratowy
42 II, VI | mówił podniesionym nieco głosem Stanisław nie patrząc na
43 II, VI | stacji - mówił radosnym głosem Szaja czytając depeszę.~-
44 II, VI | niesłychanie melodyjnym głosem.~- Po co im na wieś bielizna?
45 II, VI | twarzy i szepnął wzruszonym głosem:~- Dobrze wyglądasz....
46 II, VI | zieleni, i śpiewał słabym głosem podobnym do brzęczenia komarów;~
47 II, VI | nieco głowę i rozpłakanym głosem zaśpiewał:~Zacznijcie, wargi
48 II, VII | aby tam śpiewać pełnym głosem pieśń szczęścia, i pod wpływem
49 II, VII | zduszonym przez uczucie głosem.~- Pamiętam... pamiętam...
50 II, VIII | ciszej, bardzo zmienionym głosem; wsunął rękę pod pelerynę
51 II, VIII | się o poduszki powozu i głosem bez sił, bez dźwięku prawie
52 II, VIII | nabrzmiałym wzruszeniem głosem dzieje swego uczucia.~Oparła
53 II, VIII | miłości! - wołała żałosnym głosem i taki mocny spazm żalu
54 II, IX | stronie stołu, mówiła dobitnym głosem, a w chwilach mocniejszych
55 II, X | do Anki i bardzo radosnym głosem mówiła:~- Muszę ci powiedzieć,
56 II, XI | nieszczęśliwym? - pytała gorączkowo głosem pełnym łez, żalu i oburzenia.~-
57 II, XI | pełnym głębokiego żalu głosem i łzy jak groch zaczęły
58 II, XI | dodał ciszej, złamanym głosem.~- Nie gadaj pan głupich
59 II, XIII | przenikana jego słodkim głosem, nie słyszała Moryca, a
60 II, XIV | poprowadził flet namiętnym głosem, podobnym do miłosnego śpiewu
61 II, XV | czytał cichym, monotonnym głosem i od czasu do czasu podnosił
62 II, XV | rozjaśnił twarz i miękkim głosem zapytał:~- Cóż tu nowego
63 II, XV | nie ma - odparł zaspanym głosem.~Anka drgnęła nieco, patrząc
64 II, XV | godzinek, które w kuchni pełnym głosem śpiewała służąca. To jej
65 II, XV | zaczął powtarzać za nią, głosem pełnym wiary i uczucia,
66 II, XV | zaśpiewała stłumionym nieco głosem:~Wszystkie nasze dzienne
67 II, XV | i zawołała przyciszonym głosem:~- Mówią, że... że Karol
68 II, XV | Mówił cichym, pełnym uczucia głosem, a porwany własnymi akcentami
69 II, XVI | mocnym, ale ochrypniętym głosem zawołał:~- Rzeknę swoje!
70 II, XVI | ogród zapełnił się potężnym głosem Zajączkowskiego, że zabrani
71 II, XVI | cały i schrypniętym, dzikim głosem wciąż powtarzał to wezwanie.~-
72 II, XVIII| schrypniętym, syczącym nienawiścią głosem mówił:~- Ani jedna, ani
73 II, XVIII| jasnym, bardzo melodyjnym głosem:~- Człowiek żyjący wyrachowaniem,
74 II, XX | zdumionym i przestraszonym głosem i rzucił się na korytarz,
75 II, XXI | przyciszonym, ale mocnym głosem do Moryca:~- No i cóż! trzeba
76 II, XXI | Narzekał dalej płaczliwym głosem, symulował rozpacz i wielką
77 II, XXII | cicho, trochę niepewnym głosem zaczął pytać o zdrowie.~-
78 II, XXII | zaczęli rozmawiać przyciszonym głosem, aby nie głuszyć muzyki.~.
79 II, XXIII| w fotelu i nieprzytomnym głosem gadał bijąc w stół pięścią:~-
|