Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |     mglistym i obijał się o uszy Borowieckiego, który wciąż spacerował
 2     I,  II   |          denerwująco działały na Borowieckiego.~- Cóż słychać, panie Szwarc? --
 3     I,  II   |      groźnie na piszących, to na Borowieckiego, jakby chciał się usprawiedliwiać,
 4     I,  II   |     schyliła się pokornie do nóg Borowieckiego, bo stał najbliżej i miał
 5     I,  II   |      schyliła się znowu do kolan Borowieckiego, wybuchając płaczem.~- Za
 6     I,  III  |    spoglądał na drzwi. Czekał na Borowieckiego. Wstał wreszcie, bo zobaczył
 7     I,  III  |    pozostałych, objął ręką w pas Borowieckiego i wyprowadził z knajpy.~-
 8     I,  III  |    Spoglądała z pewnym uporem na Borowieckiego, nie zważając, że ją lornetowano
 9     I,  III  |      germańskich albo patrzyła w Borowieckiego, który chwilami odczuwał
10     I,  III  |      Zukerowej - szepnął Leon do Borowieckiego, bo chciał zacząć rozmowę,
11     I,  III  |       skroni nachylonego do niej Borowieckiego. Zasłoniła się wachlarzem
12     I,  III  |    wszystkich liliowa patrząc na Borowieckiego.~- Dziękuję bardzo, ale
13     I,  III  |         Lucy i znowu patrzyła na Borowieckiego.~Mniejsi potentaci i przedstawiciele
14     I,  III  |         lóż tylko loża znajomych Borowieckiego pań brała udział w zabawie
15     I,  III  |        bawełna - szepnął Leon do Borowieckiego. - Patrz pan, wełna i inni
16     I,  III  |    parapet loży, skinął głową na Borowieckiego.~Karol zaraz w pierwszym
17     I,  III  | powiedzieć, powstrzymał go wzrok Borowieckiego, zimny i podejrzliwy, który
18     I,  IV   |         gdzie upadłszy po ciosie Borowieckiego zasnął.~podniósł się na
19     I,  V    |      interes! - I posuwał się do Borowieckiego chcąc go istotnie w tym
20     I,  V    |   niebieskimi, surowymi oczami w Borowieckiego, od czasu do czasu odrzucając
21     I,  V    |     wciąż poważnie, zapatrzony w Borowieckiego, odgarniając jednakim ruchem
22     I,  V    |           przystąpił pierwszy do Borowieckiego i przedstawił się.~- Hamerstein,
23     I,  V    |   spoglądała martwym wzrokiem na Borowieckiego, poprawiała chwilami koronkowy
24     I,  V    |         na brzegach talerzy.~Dla Borowieckiego tylko podano koniak i kilka
25     I,  V    |          automatycznym ruchem do Borowieckiego, który już nie siedział
26     I,  VII  |     Stanisławowi zaprosić do nas Borowieckiego?~- Róża, ja ci mówiłem,
27     I,  VIII |      bardzo wolno i spoglądał na Borowieckiego, który zdumiony jego zachowaniem
28     I,  VIII |        żywo Kama i przybiegła do Borowieckiego, zanurzyła mu we włosach
29     I,  VIII |        uśmiechem zwróciła się do Borowieckiego.~- Panie, a obiecane tytuły
30     I,  IX   |       wyszedł zgnębiony.~Idąc do Borowieckiego był prawie pewnym dobrego
31     I,  IX   |       starego Bauma, według rady Borowieckiego, ale wolał tę chwilę ostatniego
32     I,  IX   |      otworzyć i zaraz wprowadził Borowieckiego.~Baum był nieco zakłopotany
33     I,  XI   |   Przyprowadzę wam Kesslera albo Borowieckiego.~- Jest i pan Borowiecki? -
34     I,  XI   |        dzisiejsza funkcja.~Wziął Borowieckiego pod ramię i weszli do salonu,
35     I,  XI   |   przysuwała się coraz bliżej do Borowieckiego.~Starsze panie drzemały
36     I,  XI   |         bratowa? - pytał Bernard Borowieckiego.~- Bądź co bądź wyjątkowa
37     I,  XIV  |         po obiedzie i nie zastał Borowieckiego, z którym się chciał zobaczyć.~
38     I,  XIV  | Jaskólskiego, a potem poszedł do Borowieckiego.~Prawie już przed samą fabryką
39     I,  XV   |       Jaskólskim, który szedł do Borowieckiego na skutek wczorajszej rozmowy
40     I,  XVI  |       jeszcze nie mógł zapomnieć Borowieckiego, splunął pogardliwie, podparł
41    II,  II   |      Bronek, o tym sza! My zjemy Borowieckiego, nim się ugotuje!~- Ja ci
42    II,  II   |      bankructwa. Ja bardzo lubię Borowieckiego, ja go tak lubię, że gdyby
43    II,  II   |        cały kraj. Dlatego trzeba Borowieckiego zjeść, trzeba wszystkim
44    II,  II   |         da mi więcej procentów u Borowieckiego, to ja idę z nim - szepnął
45    II,  II   |        bankiera, ale ta zmowa na Borowieckiego skłopotała go mocno.~Był
46    II,  III  |        powodu tego odezwania się Borowieckiego, gdy wyjeżdżali z Kurowa.~
47    II,  III  |  ociężałe spojrzenie podniósł na Borowieckiego.~- Gorąco, co? - rzekł wysuwając
48    II,  IV   |  tygodniowo przy budowie fabryki Borowieckiego, ona zaś prowadziła sklepik
49    II,  VI   |       spróbował szczęścia u pana Borowieckiego; on buduje fabrykę i musi
50    II,  VIII |    doskonałym humorze, ujął wpół Borowieckiego, posadził przy córce i zawołał
51    II,  VIII |          pana dał Madę albo i za Borowieckiego, wy jesteście porządne fabrykanty.~-
52    II,  IX   |     spoglądał porozumiewająco na Borowieckiego. który, oparty łokciami
53    II,  X    |      studiowania bilansu fabryki Borowieckiego.~Cały stan czynny i bierny
54    II,  X    |        Milllerze wzburzyła nieco Borowieckiego.~Anka mieszkała już w Łodzi,
55    II,  XI   |           przyjdź pan do kantoru Borowieckiego podpisać kontrakt na dostawę
56    II,  XI   |    oszustw, którymi chciał zabić Borowieckiego.~Mówił długo, wyczerpująco,
57    II,  XII  |        przyjemnością. Chce zjeść Borowieckiego, ma apetyt na jego pieniądze
58    II,  XIII |   kopiejek i dorożką Pojechał do Borowieckiego fabryki,~- Powinszuj mi,
59    II,  XIII |      śmieszność.~Byłby wrócił do Borowieckiego, ale nie śmiał na razie,
60    II,  XV   |      jest od dwóch miesięcy. Dla Borowieckiego czas ten płynął bardzo szybko,
61    II,  XV   |       który teraz był furmanem u Borowieckiego, pocałował ją w rękę, schylił
62    II,  XV   |         wiem, nie wiem, czy pana Borowieckiego dzisiaj widzieć będę.~Kurowski
63    II,  XV   |    przejść przez ogród i fabrykę Borowieckiego, ale że fabryka z powodu
64    II,  XVI  |        życzliwie wspominał prace Borowieckiego w firmie Bu-cholc i S-ka;
65    II,  XVI  |          i tym przepijam do pana Borowieckiego!...~Przepił i chciał mówić
66    II,  XVI  |      niepokojem zwrócili oczy na Borowieckiego.~- Panie Wysocki, może mnie
67    II,  XVI  |      Muller, który wciąż trzymał Borowieckiego przy sobie i rozmawiał z
68    II,  XVI  |      formie denuncjacja stosunku Borowieckiego do Lucy.~Borowiecki długo
69    II,  XVI  |    spokojniej, bo zachowanie się Borowieckiego, jego twarz, jego szczere
70    II,  XVII |  wykupywał weksle i zobowiązania Borowieckiego.~I spostrzegł teraz, że
71    II,  XVII |           iż po otwarciu fabryki Borowieckiego Polacy podniosą głowę.~Jakoż
72    II,  XVII |        prowadzenie interesu woli Borowieckiego.~Stawał się często nieznośnym,
73    II,  XIX  |          o Karola.~- Nie ma pana Borowieckiego, wczoraj wyjechał do Berlina
74    II,  XXI  |         Po wybuchu pożar fabryki Borowieckiego rozszerzał się coraz gwałtowniej.~
75    II,  XXII |           A ja jestem też u pana Borowieckiego w kantorze, bo już starszy
76    II,  XXIII|        tegoż roku odbył się ślub Borowieckiego z Madą Mullerówną.~Wracali
77    II,  XXIII|          jakie upłynęły od ślubu Borowieckiego, zmieniły wiele.~Łódź żyła